Εάν η κυβέρνηση θεωρεί ότι οι επιχειρηματίες είναι υπερβολικοί, είναι συμφεροντολόγοι και ζουν μόνο με δανεικά, με αρπαχτές και παροχές από την οικονομική πολιτική ας το πει ευθέως και δεν πρόκειται να ξαφνιαστεί κανείς.
Γιατί ουδέποτε στην Ελλάδα εκτιμήθηκε η προσφορά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και ουδέποτε υπήρξε πολιτικός που τίμησε την επιχειρηματική κοινότητα για την συμμετοχή της στην όποια πρόοδο εκτός από τις γλοιώδεις τυποποιημένες φιλοφρονήσεις που γίνονται στα εγκαίνια μονάδων και στις εκδηλώσεις.
Ουδέποτε εκτιμήθηκε η προσφορά τους ακόμη και όταν γίνεται μετά τον θάνατό τους μέσω των Ιδρυμάτων που κληροδοτούν στο κράτος. Και εκεί θα δεις μιζέρια και κακομοιριά στην αξιοποίηση της περιουσίας που προσφέρουν.
Μιζέρια που εκφράζεται μέσα από πολιτικά και κομματικά τερτίπια.
Ασφαλώς δεν περιμένει κανείς στην Ελλάδα, όπου ο ιδιώτης επιχειρηματίας παρουσιάζεται σαν «τρομοκράτης» και «ταλιμπάν» της οικονομίας με μοναδική επιδίωξη να αρπάξει τον κρατικό πλούτο και να τον διοχετεύσει στην Ελβετία, να τιμηθεί ακόμη και αν καταστράφηκε στην επιμονή του και το πείσμα του να σταθεί όρθιος στις κρίσεις.
Μήπως έχει ενδιαφερθεί κανείς να μάθει τι έχουν γίνει και που έχουν καταλήξει γνωστά ονόματα της βιομηχανίας και τα παιδιά τους μετά από τις καταστροφές που υπέστησαν από την συγκυρία, από κακή οικονομική πολιτική και από λαθεμένους χειρισμούς που όμως έγιναν στην προσπάθεια της μάχης για τον ανταγωνισμό.
Ούτε ζητάει κάποιος από τους σημερινούς πολιτικούς και την λαϊκίστικη συμπεριφορά τους να εκτιμήσουν, έστω και εκ των υστέρων, την προσφορά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας ακόμη και με την ζωή τους από δολοφόνους χωρίς αιτία...
Άλλο όμως είναι να μην τιμάμε τον επιχειρηματία και άλλο να τον χρησιμοποιούμε μόνο για να δώσουμε συγκεκριμένο χρώμα στις όποιες πολιτικές πρωτοβουλίες όπως κάνει και η σημερινή κυβέρνηση.
Τον περασμένο Μάρτιο έγιναν και διαφημίστηκαν εντόνως συζητήσεις της κυβέρνησης με τους επιχειρηματίες υψηλής κατανάλωσης ενέργειας και συζητήθηκαν απόψεις, προτάσεις και λύσεις. Γιατί έγινε αυτή η συνάντηση και οι συζητήσεις που ακολούθησαν;
Ήταν «παράσταση» για να βγάλουμε την πίεση των συγκεκριμένων επιχειρηματιών από το κεφάλι της κυβέρνησης επειδή τα θέματά τους και οι επιπτώσεις από τα προβλήματα παραγωγής του τομέα τους είχαν πάρει δημοσιότητα και κάτι έπρεπε κατ΄ ανάγκη να γίνει για λόγους δημοσίων σχέσεων;
Εάν είναι έτσι και αν επικρατεί η αντίληψη των συναντήσεων για να δείξουμε ρεαλιστικό πρόσωπο και να μην κάνουμε τίποτε στην πράξη τότε δικαιολογημένα δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι επιχειρηματίες, συντεχνίες και εργατοπατέρες είναι ομάδες για το ίδιο τσουβάλι.
Δεν είναι όμως τακτική αυτή. Και για να είμαι περισσσότερο ευθύς θα έλεγα ότι καλύτερα ο κ. Τσίπρας που ξεκαθαρίζει ότι γι΄ αυτόν και την κυβέρνησή του ιδιώτης επιχειρηματίας είναι μόνο ξυπνοπούλι που έρχεται να μαδήσει τον τόπο και γι΄ αυτό θα χάσει τα λεφτά του από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρά ο κ. Σαμαράς που τους χτυπάει φιλικά στην πλάτη και όταν κλείσουν οι τηλεοπτικές κάμερες τους ξεχνάει και ο ίδιος και η κυβέρνησή του.
Οποίος έχει αντίλογο σε ό,τι ισχυρίζομαι ας μου αποδείξει ότι υπάρχει όντως η παραμικρή διάθεση στην κυβέρνηση να δουν την πολιτική ενίσχυσης των ενεργοβόρων επιχειρήσεων τουλάχιστον όπως την βλέπουν στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ας μου αποδείξει ότι οι συζητήσεις με ομάδες επιχειρήσεων της κατηγορίας αυτής έχουν περάσει στην ΔΕΗ, στην ΡΑΕ, στα υπηρεσιακά κλιμάκια και στις συντεχνίες των εργαζομένων και στο κράτος που θεωρούν ότι «...αν δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα οι ελληνικές βιομηχανίες είναι πρόβλημα τους...».
Αλλά να μην μείνουμε μόνο στο θέμα αυτό.
Και οι βιοτέχνες, από όλη την Ελλάδα, έχουν επισκεφθεί υπουργούς και υπηρεσιακούς παράγοντες και τους έχουν ειδοποιήσει ότι δεν αντέχουν επιβαρύνσεις, εισφορές και φορολογικά βάρη και θα συνεχίσουν να κλείνουν με ρυθμό 5-6 επιχειρήσεις την ημέρα.
Σήμερα στις Οργανώσεις των βιοτεχνών και στα Επιμελητήρια τους διαγράφονται 3 και γράφεται μόνο ένας ο οποίος κατά κανόνα είναι μικρή οικογενειακή επιχείρηση χωρίς την παραμικρή πρόσληψη.
Τα αιτήματα τα έχουν βρει δίκαια και οι υπουργοί και τα στελέχη των υπουργείων. Οι κουβέντες όμως έχουν μείνει στο... έχετε δίκιο θα δούμε τι θα κάνουμε...
Όσο λοιπόν δεν έχουμε την δυνατότητα, ως κυβέρνηση, να εφαρμόσουμε αυτά που υποσχόμαστε ας ξεχάσουμε τον διάλογο με τις επιχειρηματικές ομάδες. Δεν πρόκειται για εργατοπατέρες που τάζουμε πράγματα μπροστά στην τηλεόραση ενώ ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να τα κάνουμε.
Του Γιώργου Κράλογλου από το www.capital.gr
Πτωχευμένες ή υπό πτώχευση εταιρείες με ζάμπλουτα αφεντικά,πτωχευμένο κράτος με αρκετούς πλουσιοπάροχα αμοιβόμενους υπαλλήλους και συμβούλους,πολιτικοί με παροιμιώδη ανικανότητα και διαφθορά να διαχειριστούν την επερχόμενη καταστροφή.
ΑπάντησηΔιαγραφή