Αρκετά παίξαμε…

Αν είναι να πάμε σε εκλογές, καλύτερα να πάμε μετά από μια τέτοια σύγκρουση και με τέτοιο δίλημμα για τους Έλληνες.

Από τη μια ο Αντώνης Σαμαράς, ο μεταρρυθμιστής πατριώτης, που τα βάζει με τον σκληρό πυρήνα της παρακμής κι από την άλλη, αραχνιασμένοι, οι διστακτικοί, οι αναβλητικοί. Αυτοί που χορεύουν ψευτοπροοδευτικές καντρίλιες με τους Καλφαγιάννηδες και θα βλέπουν σε λίγο την Βουλή μόνο από το roof garden της Μεγάλης Βρετανίας.

Ποιος υγιής ψυχικά άνθρωπος, χαίρεται με την ανεργία και την δυστυχία οποιουδήποτε; Κανείς.

Να ρωτήσω όμως, οι απολυμένοι του ALTER, του 902, είναι μούλοι ή φυτρώσανε στα λάχανα; Οι απλήρωτοι του «ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ», εκεί που νομίζεις πως ακούς εκπομπή της «Σέχτας»; Θα πει κάποιος και σωστά, «ε, και, δηλαδή να γίνουν όλες οι αλεπούδες κολοβές»; Όχι.

Δημόσια τηλεόραση έβλεπα και θα ξαναβλέπω σε λίγο. Μεγάλωσα με το Δεύτερο Πρόγραμμα, με τα «Τραγούδια της παρέας», άκουγα φανατικά τον Γεραμάνη, στις εκπληκτικές εκπομπές του για την μεγάλη μου αγάπη, το λαϊκό τραγούδι. Πρόλαβα τον Μάνο στο Τρίτο, θυμάμαι και την ανάγνωση του «Λούσια» του Χουλιαρά και τον κακό χαμό που έγινε. Έβλεπα ΕΤ3 και θέλω να ξαναδώ στο νέο φορέα τις εκπληκτικές εκπομπές της. Θέλω να δω ξανά το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Σγουράκη, το «Περισκόπιο». Θέλω τα Μουσικά Σύνολα να υπάρχουν στο νέο φορέα, τιμή και αναγκαιότητα για τον πολιτισμό μας. Γιατί, οι μπετατζήδες, αδέρφια, στα βοθροκάναλα τους, μόνο τούρκικα και ντιριντάχτα πλασσάρουν  και τα ελληνικά τα μουγκρίζουν οι χαζογκόμενες κι οι «πανελίστες» τους.

Κι αν δεν τηρηθούν οι δεσμεύσεις κι οι προσλήψεις γίνουν με τον παλιό ρωμέϊκο τρόπο, εδώ είμαστε και πρώτος εγώ θα κρεμάσω τα κουδούνια στην εξώθυρα του Μεγάρου Μαξίμου. Και θα αντιλαλήσουν ως την Θεσσαλονίκη και βάλε…

Όλα αυτά, που αγάπησα κι αγαπήσαμε, τα θέλω πάλι αλλά δεν θέλω 3000 νοματαίους για κάτι που μπορούν να κάνουν 1000, μια κοτσίδα λογιστήρια, «αγνοούμενους» εργαζόμενους, που μόνο το ταμείο τους ήξερε, και συνδικάλες με βρώμικο μάτι και βαθιές τσέπες. Κι αν αύριο θα μας περισσεύουν μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια, να πάνε σε παραγωγές για την Ιστορία μας, για την λογοτεχνία και τον όλο πολιτισμό μας. Να δουλέψουν οι αληθινοί δημιουργοί, οι καλύτεροι μας σκηνοθέτες, ηθοποιοί, τεχνικοί. Όχι για να πληρώνονται, μιλημένα και με το αζημίωτο των αρμοδίων, εξωτερικοί, ο κούκος αηδόνι, ενώ ο κινηματογράφος μας κι οι δημιουργοί του μαραζώνουν. Γιατί επιτέλους, η ΕΡΤ δεν είναι μόνο δημοσιογράφοι κι ούτε η δημόσια τηλεόραση πρέπει να υπάρχει για να εργοδοτεί ένα Τάγμα από αυτούς. Γενοκτονία καλλιτεχνών γίνεται, δεν το ξέρετε; Κι εμείς, αντί να στηρίξουμε τους δημιουργούς, θα σκορπάμε εκατομμύρια στους κολλητούς των άλλων και στους κολλητούς μας; Γιατί, ναι, και δικοί μας ήταν μερικοί αν και τα εκλογικά αποτελέσματα λένε ποια παληκάρια, ποιας παράταξης, είχαν τον πρώτο λόγο στο διαρκές πάρτυ δεκαετιών.

Έντεκα (11) προσπάθειες εξυγίανσης έχουν γίνει, από τότε που αρχηγός στον Ολυμπιακό ήταν ο Δεληκάρης κι ο Αντρέας δεν είχε φάει ακόμη ντολμαδάκια από τα χέρια της Δήμητρας, ως τώρα που ασπρίσανε τα γένια μου. Όλες πήγαν άπατες. Πόσες άλλες τζούφιες προσπάθειες έπρεπε να γίνουν; Δώδεκα; Δεκατρείς; Μια «Ολυμπιακή» που δεν πετούσε ήταν η ΕΡΤ. Με αρκετούς ικανότατους κι εργατικούς ανθρώπους που πνίγονταν στο γενικό «σπεύδε βραδέως» των λοιπών κι επιτηδείων. Αυτοί, οι μη επιτήδειοι, θα πρέπει να στελεχώσουν το νέο σχήμα.

Ναι, για την αδιαφάνεια, την ρουσφετολογία, το πλιάτσικο, τον υπερπληθωρισμό εργαζομένων, φταίει και η Νέα Δημοκρατία ως και πριν μια εβδομάδα. Της ανήκει μερίδιο ευθύνης. Μικρότερο απ’ του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς, λόγω του γνωστού νταβαντζιλικιού της στην ενημέρωση και τις τέχνες αλλά έχει κι αυτή μερτικό. Ε, και λοιπόν; Γι’ αυτό ο Σαμαράς θα έπρεπε να κάνει την πάπια, να αφήσει την πληγή να κακοφορμίσει άλλα 30 χρόνια; Γιατί κατηγορείται ακριβώς; Επειδή είπε «περάστε όλοι έξω, το γκρεμίζω και το ξαναχτίζω»;

Κοινοί πολιτικοί απατεώνες ή αφελείς όποιοι ισχυρίζονται πως μπορούσε να εξυγιανθεί η ΕΡΤ εν λειτουργία. Πότε και ποια μεταρρύθμιση δέχτηκαν οι βαριές συνδικάλες; Μόλις θα τους έλεγε ότι πρέπει να φύγουν 100, θα είχαμε απεργία long play.

Κι αυτό το αίσχος, το φασιστικό αίσχος της ΕΣΗΕΑ, το νταβαντζιλίκι στην ενημέρωση, η μονόπαντη «ενημέρωση» σε βάρος του πρώτου κόμματος, είναι το επόμενο απόστημα που πρέπει να σπάσει.

Ξέρετε ποιοι ήταν οι μόνοι υπάλληλοι του δημοσίου που εξαιρέθηκαν από το ενιαίο μισθολόγιο; Οι υπάλληλοι της ΕΥΠ και της ΕΡΤ. Κι η ΕΥΠ σωστά. Είναι, υποτίθεται, η καρδιά της εθνικής ασφάλειας. Η ΕΡΤ γιατί; Οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν ουρά ή κέρατα;

Ξέρετε επίσης, ποια είναι η μόνη άλλη χώρα του πλανήτη, όπου οι δημοσιογράφοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι; Η Βόρεια Κορέα του Κιμ Γιονγκ Πως τον Λένε. Τους μπερδεύω.

Αυτό θα υπερασπιστούν ο Φώτης κι ο Βαγγέλης ο ζοχαδιακός απόψε; Αυτά υπερασπίζονται τόσες μέρες, σιγοντάροντας τους ανεγκέφαλους που φώναζαν «ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ»;

Ο Πρωθυπουργός, αν το κατάλαβα καλά, χθες από το Ναύπλιο πρότεινε ταχύτερη συγκρότηση του νέου φορέα δημόσιας τηλεόρασης κι επανέναρξη εκπομπών σε λίγες μέρες, πάντα στην γραμμή υλοποίησης της ρηξικέλευθης απόφασης του.

Είναι μια αξιοπρεπής λύση στο αδιέξοδο που αυτοεγκλωβίστηκαν οι δυο μικρότεροι εταίροι.

Αν όμως επιμείνουν να πάμε σε status quo ante, σε ανέφικτη εξυγίανση εν λειτουργία και συνεχίσουν να χαϊδολογούν την «Βίλα ΕΡΤ» του Καλφαγιάννη, τότε να τελειώσουν τ’ αστεία.

Δίπλα είναι ο κ. Παπούλιας. Ούτε ένα τσιγάρο δρόμος, που λέει ο λόγος, γιατί ο Πρωθυπουργός δεν καπνίζει.

Ας πάνε χεράκι – χεράκι να γίνουν συνιστώσες του Τσίπρα και του Σκουρλέτη και να πάμε σε εκλογές ως τα μέσα Ιουλίου.

Ο λαός έχει καταλάβει, πως η ζοχαδιακή κι αδέσποτη ψήφος, η πολυδιάσπαση που στέρησε την αυτοδυναμία κι οδήγησε στην αναγκαστική συνεργασία με αυτούς που τώρα μεμψιμοιρούν και δειλιάζουν, φρενάρει την χώρα και τις αναγκαίες λύσεις.

Η Πατρίδα στον ορατό ορίζοντα δεν έχει άλλον που να τόλμησε ρήξεις. Κοιτάξτε γύρω σας. Ποιος; Μπορεί να έκανε λάθη, θα κάνει κι άλλα, όμως είναι αυτός που προσπαθεί, χτυπώντας δεκαεξάωρα και βάλε και δεν φοβάται να συγκρουστεί.

Να διαλέξουν λοιπόν οι Έλληνες ποιον θέλουν να τους βγάλει από αυτή τη χαράδρα. Αυτόν που είναι με το ξίφος στο χέρι μετά το Γόρδιο ή αυτούς που κλαψουρίζουν σαν γυναικούλες στην Αγορά της Αθήνας, τους «αγωνιστές των μετόπισθεν»; 

Εγώ δεν έχω δίλημμα. Εσείς;

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

από το Antinews