Και διώξεις γνώμης κατ’ επιλογήν;

Η υφιστάμενη νομοθεσία είναι επαρκής για την αντιμετώπιση των ρατσιστικών φαινομένων και συνεπώς δεν χρειάζεται νέα ειδική νομοθεσία, φρονεί η Νέα Δημοκρατία, αλλά και πλειάδα διακεκριμένων νομικών, οι οποίοι στην πλειονότητά τους δεν συμπλέουν ιδεολογικά με αυτήν. Υποστήριξα κι εγώ την προηγούμενη Κυριακή ότι δεν χρειάζεται νέα νομοθεσία, αφού μπορεί να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα της ανομίας, της βίαιης παραβατικότητας και του ρατσισμού με το υπάρχον νομικό πλαίσιο, με κάποιες συμπληρώσεις και αυστηροποίηση των ποινών. Αλλο είναι το πρόβλημα: ότι σχεδόν κανένας δεν σέβεται την ισχύουσα νομοθεσία, κάτι που αντιπαρέρχεται ο κ. Ρουπακιώτης.

Ηδη από το 2008 είχε προβλεφθεί στον Ποινικό Κώδικά μας ότι επιβάλλεται αυξημένη ποινή σε όσους διαπράττουν αδικήματα παρασυρόμενοι από εθνικό, φυλετικό ή και θρησκευτικό μίσος, όπως επισημαίνει και ο καθηγητής Γρηγόρης Καλφέλης στα «Νέα». Οπως όμως διαπιστώνει και το Παρατηρητήριο Κατά του Ρατσισμού στην έκθεσή του για τη ρατσιστική βία στην Ευρώπη, το 2012 η διάταξη αυτή δεν εφαρμόστηκε ποτέ στην Ελλάδα. «Επομένως είναι ιστορικά αφελές να πιστεύουμε ότι εμπλουτίζοντας απλώς το θεσμικό μας οπλοστάσιο με καινούργιους νόμους θα ακυρώσουμε το αποκρουστικό ρατσιστικό φαινόμενο» αποφαίνεται ο προαναφερθείς καθηγητής.



Προς τι λοιπόν όλη αυτή η ενορχηστρωμένη πλειοδοσία υπέρ του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου; Μήπως υποκρύπτεται και πάλι η ελληνική κουτοπονηριά, που αντιδρά με εισήγηση νέας νομοθεσίας επειδή βρίσκεται στη δύσκολη θέση να παραδεχθεί ότι υπάρχει σχετική νομοθεσία που όμως δεν εφαρμόζει; Ετσι ως τώρα βολεύονται όχι μόνο οι ρατσιστές αλλά και οι λοιποί εραστές της κάθε είδους βίας και των ακραίων συμπεριφορών.

Δυστυχώς στην προσπάθεια να συγκαλυφθεί το γεγονός ότι στην Ελλάδα κάθε είδους βία είναι ανεκτή (αν δεν διακηρύσσεται κιόλας ως αναγκαία και επαναστατική) θα καταλήξουμε η νομοθεσία που θα εφαρμόζεται κατά των αδικημάτων βίας να περιορίζεται μόνο σε όποια θα μπορεί να χαρακτηριστούν ρατσιστικά, διευρύνοντας τη στόχευση και κατά της «διέγερσης σε εχθροπάθεια κατά ομάδας ή προσώπου που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, τη χώρα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική  καταγωγή, τον γενετήσιο προσανατολισμό», όπως ορίζει το νομοσχέδιο.

Δικαιολογημένα εκφράστηκε ο φόβος ότι έτσι ποινικοποιείται η έκφραση γνώμης ή αντίθεσης προς την άποψη του άλλου και θα οδηγηθούμε εν ονόματι του αντιρατσισμού στην κατάλυση της ελευθερίας της σκέψης και γνώμης. Θα διωχθεί, π.χ., ο Μητροπολίτης Πειραιώς επειδή καταφέρεται κατά της ομοφυλοφιλίας; Θα τιμωρηθεί με πρόστιμο 200.000 ευρώ ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης  επειδή αμφισβητεί τη μακεδονική καταγωγή των Σκοπιανών; Θα φιμωθούν και θα φυλακιστούν οι μουσουλμάνοι μουλάδες που κηρύσσουν την τζιχάντ κατά των απίστων (χριστιανών και εβραίων); Θα απαγορευθούν τα βιβλία της Ιστορίας που αναφέρονται στις σφαγές των Τούρκων ή καταδικάζουν τις γενοκτονίες Ποντίων, Αρμενίων και Ελλήνων της Μικράς Ασίας; Ή μήπως θα διωχθεί κάθε φιλοφασιστική και φιλοναζιστική άποψη και θα παραμείνουν στο ακαταδίωκτο οι ύμνοι στα γκουλάγκ και στις μαζικές σφαγές του Στάλιν και του Μάο;

Το πρόβλημα φάνηκε καθαρά στην αμηχανία με την οποία αντιμετωπίστηκε το «Δεν πληρώνω» στα διόδια από τους χρυσαυγίτες, καθώς αυτό συνιστά και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Και πώς θα αντιμετωπισθεί η ευεργετική υποστήριξη αναξιοπαθούντων από τη Χρυσή Αυγή, που ισχυρίζεται πως κάνει ό,τι και η τρομοκρατική Χεζμπολάχ στην Παλαιστίνη, που υμνείται από την Αριστερά της Ελλάδας; Ή θα περάσει χωρίς την επιβολή του νόμου ο χαρακτηρισμός των διωκομένων για εγκλήματα βίας κουκουλοφόρων στη Χαλκιδική ως δήθεν πολιτικών κρατουμένων; Και θα αφεθεί ατιμώρητη η παρότρυνση σε ανυπακοή που συνιστά το ΚΚΕ; Και γιατί δεν θα ενδυναμωθεί ακόμη περισσότερο η ορθά διωκόμενη Χρυσή Αυγή αν συνεχισθεί η απαράδεκτη ανοχή στη βία των άλλων; Καιρός πια να εφαρμοσθεί αυστηρά ο νόμος σε όλους.

Του (ΜΕΓΑΛΟΥ) Γ. Μαρίνου από το Βήμα