Μακάρι να μην είχε ξεχάσει : «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά».

Πώς παρερμηνεύθηκε ο Καραμανλής

Ενώπιον των σχεδόν 3.000 πολιτών οι οποίοι συνέρρευσαν στις αίθουσες του Μεγάρου Μουσικής για να τιμηθεί 15 χρόνια μετά τον θάνατό του ο αείμνηστος Κων/νος Καραμανλής, η προσοχή ανεπιτρέπτως επικεντρώθηκε από τα ΜΜΕ στα όσα είπε ή δεν είπε ο κ. Αλέξης Τσίπρας.

Προσεκτικά επαινετικός, προσπάθησε να φέρει τον τιμώμενο στα ιδεολογικά του μέτρα. Εμφανώς έδειξε να ψηφοθηρεί στην ευρεία δεξαμενή του χώρου των ποικίλης αποχρώσεως καραμανλικών εξαίροντας επιλεκτικά τις αρετές του μεγάλου ανδρός, τις οποίες ερμήνευσε μάλιστα με τα δικά του κριτήρια. Φράση-κλειδί: «Ο Καραμανλής είχε συλλάβει ότι κάθε μεγάλη προσπάθεια αλλαγής και μεταρρύθμισης μπορεί να ξεκινήσει μόνο από το Δημόσιο και ειδικά από τη δημόσια διοίκηση». Το ότι οι κυβερνήσεις οφείλουν να «συλλαμβάνουν» και να ξεκινούν κάθε μεγάλη προσπάθεια αλλαγής και μεταρρύθμισης είναι ακριβώς ο ρόλος τους: να ενεργοποιούν υλικές και ανθρώπινες δυνάμεις για ανάπτυξη και προκοπή ενός τόπου. Και όχι για να δημιουργούν κρατικοδίαιτους οργανισμούς όπου να διορίζουν αθρόως την κομματική πελατεία τους, όπως πιστεύεται γενικώς στην Ελλάδα. Ανοίγουν δρόμους και προοπτικές για να διευκολυνθεί και να μεγαλουργήσει η ιδιωτική πρωτοβουλία. Και αυτό έπραξε ο Καραμανλής της πρώτης οκταετίας, που υπονομευτικά τη διαχώρισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από τη μετά την πτώση της δικτατορίας περίοδο, για την οποία πανελληνίως και διακομματικά δοξάζεται πια ο αείμνηστος.

Ο κ. Τσίπρας, όπως και οι νεότερες γενιές, δεν έζησε και δεν γνώρισε το έργο του προχουντικού Καραμανλή, το οποίο σπίλωσαν η Αριστερά και, κυρίως, το ΠαΣοΚ με το αποδοκιμαστικό σλόγκαν «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά».

Μακάρι να μην είχε ξεχάσει. 

Γιατί, όπως ανέφερα στην ομιλία μου κατά την εκδήλωση (που αγνοήθηκε από τους σχολιαστές δημοσιογράφους, όπως και των άλλων ομιλητών, που δεν ήταν πολιτικοί), κατά την περίοδο αυτή (1954-1963) η ΕΡΕ του Καραμανλή ανέδειξε την Ελλάδα από πάμπτωχο παρία σε μια ραγδαία αναπτυσσόμενη οικονομία, με τεράστιες παραγωγικές επενδύσεις, κρατικές αλλά και ιδιωτικού κεφαλαίου, κυρίως ξένου, και με ρυθμούς αύξησης του εθνικού εισοδήματος γύρω στο 7% ετησίως, δηλαδή τους υψηλότερους στον κόσμο μετά την Ιαπωνία. Και θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι είχε προηγηθεί η τετράχρονη καταστροφική κατοχή που ολοκλήρωσαν ο εμφύλιος πόλεμος και η διχόνοια που μόνιμα μας κατατρύχει.

Υπενθυμίζω στους παλαιότερους και ενημερώνω τους νεότερους ότι ο εξηλεκτρισμός ολόκληρης της χώρας, οι μεγάλοι εθνικοί δρόμοι, τα διυλιστήρια πετρελαίου, τα εργοστάσια ζαχάρεως και λιπασμάτων, τα μεγάλα ναυπηγεία, τα μεγάλα αθλητικά στάδια, τα ξενοδοχεία «Ξενία», οι μαρίνες, τα Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, η αποκάλυψη των θησαυρών της Βεργίνας και άλλων αρχαιολογικών ευρημάτων, το εργοστάσιο αλουμινίου, τα περισσότερα υδροηλεκτρικά και αρδευτικά έργα, η βιομηχανική εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, οι βιομηχανικές ζώνες, η συνταξιοδότηση των αγροτών, η γενίκευση της κοινωνικής ασφάλισης, η τάξη και ευνομία, όλα αυτά και πολλά άλλα φέρουν τη σφραγίδα κυρίως της τότε πρωθυπουργίας Καραμανλή. Πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραμάτισαν στην παραγωγική αυτή προσπάθεια οι ξένες ιδιωτικές επενδύσεις, με συνταγματικά κατοχυρωμένη εγγύηση, η νομισματική σταθερότητα και η συνετή διαχείριση των πενιχρών δημόσιων πόρων, χωρίς καμία ξένη οικονομική βοήθεια, αφού η αμερικανική είχε τερματιστεί και η κοινοτική δεν είχε ακόμη αρχίσει.

Οι κρατικοποιήσεις που εξήρε ο κ. Τσίπρας αφορούν την περιέλευση στο Δημόσιο του συμπλέγματος επιχειρήσεων Ανδρεάδη λόγω κατάφωρων παρανομιών του και η οικονομικά καταστροφική κρατικοποίηση της Ολυμπιακής Αεροπορίας, και όχι με στόχευση τα όσα επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θεωρεί ανεπιθύμητους τους ξένους επενδυτές, προειδοποιώντας μάλιστα ότι θα χάσουν τα λεφτά τους.

Του (ΜΕΓΑΛΟΥ) Γ. Μαρίνου από το Βήμα