Είναι τοκογλύφοι δανειστές ή όχι;

Ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός αποτελεί πλέον συνήθη καθημερινή πρακτική.

Αλλά το να προσπαθεί κανείς να εκμεταλλευτεί στην εσωτερική σκηνή μια Σύνοδο Κορυφής για τον προϋπολογισμό της ΕΕ, είναι καθαρή ανοησία.

Όπως καθαρή ανοησία είναι να συγκρίνεις τα κονδύλια που εξασφάλισε η Ελλάδα σε καιρό χρεοκοπίας, μνημονίου, εν μέσω κινδύνου εξόδου από το ευρώ και ενώ η Ευρώπη παρουσιάζει τον πιο σφιχτό προϋπολογισμό της των τελευταίων έξι δεκαετιών,  με τα κονδύλια που προσφέρονταν ή εξασφαλίζονταν τον καιρό της (ευρωπαϊκής και ελληνικής) αμεριμνησίας.

Είναι ακατανόητο πώς ο ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας, τα στελέχη του κόμματος μπαίνουν στη λογική τέτοιων συγκρίσεων.

Ο κοινοτικός προϋπολογισμός για την περίοδο 2007 – 2013 ήταν 975,8 δις ευρώ.

Ο κοινοτικός προϋπολογισμός για την περίοδο 2014 – 2020 είναι 960 δις ευρώ.

Για την περίοδο 2007 – 2013 η Ελλάδα είχε εξασφαλίσει 21 δις ευρώ.

Για την επόμενη περίοδο, η Ελλάδα εξασφάλισε 14,5 δις ευρώ (αν και σύμφωνα με την πρόταση της Κομισιόν της αναλογούσαν 12), ακριβώς επειδή οι εταίροι αναγνώρισαν πως η χώρα έχει περιέλθει σε οικτρή κατάσταση.



Στα χρήματα αυτά προστίθεται και ένα ακόμη ποσό, ύψους 1,8 δις ευρώ, ως επιπλέον κονδύλι για την ανάπτυξη της υπαίθρου, ανεβάζοντας έτσι το συνολικό ποσό που θα λάβουμε για την ύπαιθρο στα 3,7 δις ευρώ.

Παράλληλα, μετά από αξιολόγηση των επιπτώσεων της κρίσης, μετά από δύο χρόνια θα δοθούν άλλα 2 δις ευρώ, ενώ ένα ακόμη ποσό που θα προσδιοριστεί θα δοθεί επί των 6 δις ευρώ που αποφασίστηκε να διατεθούν για την αντιμετώπιση της ανεργίας στους νέους κάτω των 25 ετών, στις χώρες όπου η ανεργία σκαρφάλωσε άνω του 25% (Ελλάδα και Ισπανία).

Η χώρα μας θα λάβει επίσης 300 εκ ευρώ επιπλέον για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης, αφού το συνολικό ποσό θα είναι 500 εκ ευρώ και την περίοδο 2007-2013 δεν ξεπέρασε τα 200 εκ.

Επίσης, αποφασίστηκε το ποσό της κοινοτικής χρηματοδότησης από το Ταμείο Συνοχής μπορεί να φθάσει μέχρι και 95% και για το Περιφερειακό, το Κοινωνικό και τα Ταμεία Ανάπτυξης της Υπαίθρου και της Αλιείας στο 85%.

Ειδικά για την Ελλάδα θα υπάρξει αύξηση της κοινοτικής χρηματοδότησης σε ποσοστό 80% για περιφέρειες (Αττική και Κεντρική Μακεδονία) που είχαν βγει από τους κοινοτικούς Στόχους.

Στο τέλος της ημέρας δηλαδή, τα χρήματα που η χώρα μας θα λάβει συνολικά στην επταετία 2014 – 2020 θα ξεπεράσουν τα 30 δις ευρώ, ενώ αν εξαιρέσουμε τις αγροτικές ενισχύσεις, μιλάμε για 18,3 δις ευρώ.

Καθόλου άσχημα για μια χώρα που απουσιάζει επί τρία χρόνια από τις αγορές και λίγο έλειψε να βρεθεί εκτός ευρώ – λέει η λογική!

Το ποσό αυτό (18,3 δις) βέβαια, είναι χαμηλότερο των 21 δις ευρώ του προηγούμενου προϋπολογισμού και το συνολικό ποσό των άνω των 30 δις είναι χαμηλότερο από τα 39,3 δις που η χώρα μας έλαβε την περίοδο 2007 – 2013.

Αλλά τι σχέση έχει το προ παγκόσμιας κρίσης και ευρωκρίσης 2007 με το 2013, όπου όλοι στην ΕΕ βρέθηκαν εναντίον όλων;

Τι σχέση έχουν οι προ κρίσης προϋπολογισμοί της ΕΕ με την σημερινή εποχή;

Για παράδειγμα, με τον προϋπολογισμό 2000 – 2006 η Ελλάδα εξασφάλισε 25 δις ευρώ.

Υπάρχει λογικός άνθρωπος που θα μπορούσε να οδηγηθεί σε τέτοιες συγκρίσεις;

Και τότε, γιατί να μην συγκρίνουμε τα σημερινά 18,3 δις με τα 17,5 δις ευρώ της περιόδου 1994 – 1999 που έλαβε η Ελλάδα;

Και γιατί να μην τα συγκρίνουμε και με τα 8 δις εκιού που λάβαμε με τον προϋπολογισμό της περιόδου 1988 – 1993;

Και επειδή ακούω τελευταία πολλούς να διερωτώνται πού βρίσκονται τα χρήματα για όλους αυτούς τους γιγάντιους προϋπολογισμούς – φυσικό αφού σκόπιμα καλλιεργήθηκε στον λαό η πεποίθηση ότι η Ευρώπη είναι μια μηχανή παραγωγής χρήματος, που απλώς προσφέρεται για να το ροκανίζουμε αμέριμνοι – η ΕΕ έχει συγκεκριμένα έσοδα, που αντιστοιχούν στο 1% του συνολικού ευρωπαϊκού Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος:

Συνεισφορές των κρατών με βάση το ΑΕΠ κάθε κράτους μέλους, ποσοστό επί των δασμών που επιβάλλονται στα προϊόντα τα οποία εισάγονται από τρίτες χώρες, ποσοστό επί του φόρου προστιθεμένης αξίας που εισπράττει κάθε χώρα.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, οι τέσσερις χώρες που έχουν διαχρονικά περισσότερο επωφεληθεί σε απόλυτους όρους είναι η Πολωνία, η Ελλάδα, η Ουγγαρία και η Πορτογαλία.

Οι τέσσερις χώρες που έχουν περισσότερο επωφεληθεί κατά κεφαλήν είναι το Λουξεμβούργο, η Λιθουανία, η Εσθονία και η Ελλάδα.

Οι τέσσερις χώρες που περισσότερο έχουν επωφεληθεί ως ποσοστό επί του ΑΕΠ είναι η Λιθουανία, η Εσθονία, το Λουξεμβούργο και η Ουγγαρία.

Και τώρα στο «ψητό»:

Οι τέσσερις χώρες που έχουν περισσότερο συνεισφέρει στον προϋπολογισμό της ΕΕ σε απόλυτους αριθμούς είναι η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο (όλοι θυμούνται την κραυγή της Θάτσερ «Τα λεφτά μας πίσω!»).

Οι τέσσερις χώρες που έχουν περισσότερο συνεισφέρει κατά κεφαλήν, είναι η Δανία, η Φιλανδία, η Γερμανία και η Ιταλία.

Και οι τέσσερις χώρες που έχουν περισσότερο συνεισφέρει ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι η Δανία, η Ιταλία, η Γερμανία και η Φιλανδία.

Τα αναφέρω αυτά ως απάντηση σε διάφορους όψιμους «γερμανοφάγους», που μια χαρά ροκάνιζαν επί δεκαετίες μισθούς (ως πολιτικοί, συνδικαλιστές του δημοσίου, καθηγητές στα πανεπιστήμια κλπ) και τώρα μας λένε «καμιά θυσία για το ευρώ» και άλλες ανοησίες περί εθνικής κυριαρχίας με τις οποίες κοροϊδεύουν τον λαό.

Όπως βλέπετε, η Ελλάδα παραμένει σταθερά στις πλέον ωφελημένες χώρες από κάθε άποψη, ενώ οι «εχθροί» των διαφόρων ανοήτων συνέχιζαν να τους πληρώνουν τους μισθούς τους, χωρίς οι ίδιοι να παράγουν οτιδήποτε εκτός από χρέη…

Υ.Γ.1. Ο κ. Τσίπρας αποκάλεσε τον πρωθυπουργό «κομπάρσο της Ευρώπης». Δηλαδή όλοι οι παραπάνω, ήσαν… πρωταγωνιστές της Ευρώπης;

Υ.Γ.2. Ο κ. Τσίπρας υποστηρίζει περίπου πως όταν στην Ευρώπη έβρεχε λεφτά, εμείς κρατούσαμε ομπρέλα. Ας αποφασίσει επιτέλους αν έχουμε να κάνουμε με σκληρούς τοκογλύφους δανειστές ή με γενναιόδωρους των οποίων δεν σταθήκαμε ικανοί να εκμεταλλευτούμε την γενναιοδωρία.

Υ.Γ.3. Ο κ. Τσίπρας υποστηρίζει τώρα πως δεν πιστεύει ότι το ΔΝΤ έκανε λάθος και πως το ελληνικό πρόγραμμα ήταν συνειδητή επιλογή «απλά δεν υπολόγισαν σωστά τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικονομίας». Ας αποφασίσει επιτέλους αν υπήρξε ή όχι βιασμός και αν ο ίδιος είναι με τον βιαστή ή το θύμα!