Εκπαιδευτικοί και πολιτικοί ...

Κατά την πολύχρονη δημοσιογραφική μου πορεία έδινα πάντα ιδιαίτερη προσοχή στις απόψεις, στις προτάσεις, στον αντίλογο των αναγνωστών. 
Γι' αυτό κατά καιρούς τούς παραχωρώ τον λόγο, ιδιαίτερα όταν με σχολιάζουν, ακόμη και διαφωνούντες, αλλά σοβαρά και τεκμηριωμένα. Οπως ο φιλόλογος κ. Αθηνόδωρος Βαρτζελιώτης, που αναφερόμενος στο μείζον πρόβλημα της σε βαθεία κρίση Παιδείας μας μου γράφει γι' αυτά που Πολιτεία και κοινωνία αναισχύντως αποσιωπούν:

«Αυτό που φοβάμαι ότι δεν τολμά να πει κανείς ότι είναι τα ίδια τα στελέχη και εν συνεχεία το εκπαιδευτικό προσωπικό, κατά φθίνουσα κλίμακα αρχαιότητας, που έχει το ίδιο αποδεχθεί την εξάρτησή του από διασυνδέσεις πολιτικές αλλά και προσωπικές. Εκεί νομίζω πως εντοπίζεται η δυσκολία των εκπαιδευτικών να ανταποκριθούμε στον ρόλο μας. Οι περισσότεροι το γνωρίζουν και σχεδόν όλοι το αρνούνται γιατί πιστεύουν ότι από τη γενικευμένη διαφθορά θα επωφεληθούν κάποια στιγμή και οι ίδιοι. Αμέτρητα τα παραδείγματα.
Π.χ. ένας: μαθητής του σχολείου μου ενταγμένος στον αποκαλούμενο "δημοκρατικό-προοδευτικό" χώρο και πρωτοστάτης σε καταλήψεις χωρίς σοβαρά αιτήματα, με παρακάλεσε να απουσιάσει από μάθημά μου χωρίς να πάρει απουσία. Του αντέτεινα ότι στην περίπτωση αυτή ενδέχεται όλοι οι μαθητές να υποβάλουν το ίδιο αίτημα, πράγμα που βέβαια δεν είμαι αρμόδιος να εγκρίνω ή να απορρίψω. Ο μαθητής μού ανταπάντησε ότι γνωρίζει πολλές περιπτώσεις μαθητών που απουσίαζαν σταθερά από τα μαθήματά τους χωρίς να αντιμετωπίσουν κανένα πρόβλημα και μάλιστα με την κάλυψη συγκεκριμένου διευθυντή. Την ίδια στιγμή παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές του σχολείου του, πράγμα το οποίο τον υποχρέωνε να βαθμολογεί με εξωφρενικά υψηλούς βαθμούς τους μαθητές του. Η τακτική αυτή, όπως είναι φυσικό, συμπαρέσυρε σε παρόμοια εξωφρενική υψηλή βαθμολόγηση και όλους τους υπόλοιπους συναδέλφους, στο όνομα πάντα της "Παιδαγωγικής"».

Ενα άλλο άγος στον χώρο της εκπαίδευσης, και μάλιστα σε ανώτατο επίπεδο, επισημαίνει ο αναγνώστης μου κ. Πλάτων Κ. Ουρανός και θα είναι το όγδοο θαύμα του κόσμου αν επιδιώξει να το αντιμετωπίσει η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Μου γράφει:

«Τελικά, επειδή ασχολείστε με το θέμα της εξοικονόμησης περιττών εξόδων στον τομέα της εκπαίδευσης, θέλω να επισημάνω μια φάμπρικα που έχει στηθεί σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα για να μεγαλώνει δυσανάλογα ο αριθμός των μελών του διδακτικού προσωπικού, χωρίς να υπάρχει τέτοια ανάγκη. Επειδή κατά την προαγωγή σε κάποιες θέσεις της διδακτικής ιεραρχίας γίνεται ανοικτή προκήρυξη, δηλαδή μπορεί να είναι υποψήφιοι και ενδιαφερόμενοι εκτός του Πανεπιστημίου, έχει παγιωθεί σε ορισμένα ιδρύματα και τμήματα να προσλαμβάνεται πρώτα ο εξωτερικός υποψήφιος και να διατηρεί ο εσωτερικός υποψήφιος τη θέση του, ώσπου να επαναπροκηρυχθεί αυτή για να προαχθεί ο κάτοχός της. Με αυτόν τον τρόπο αυξάνεται και πληθύνεται ο αριθμός των διδασκόντων! Για παράδειγμα, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών υπάρχουν στο Τμήμα Φυσικής πάνω από 120 διδάσκοντες όλων των βαθμίδων, στο Τμήμα Μαθηματικών πάνω από 75, στο Τμήμα Χημείας 73, στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού 73 κ.ο.κ. Για σύγκριση αναφέρω ότι το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου έχει στο Τμήμα Μαθηματικών συνολικά 20 εκπαιδευτικούς, στο Τμήμα Πληροφορικής17, στο Τμήμα Φυσικής 22 (με τον παιδαγωγικό τομέα). Η Χημεία και η Βιολογία μαζί έχουν εκεί λιγότερους από το εν δεύτερον των διδασκόντων μόνο στη Χημεία εν Αθήναις.

Ανάλογα ισχύουν και για όλα τα άλλα τμήματα σπουδών. Ετσι, ενώ στο Βερολίνο ένα μέλος του ΕΠ διδάσκει 2-3 μαθήματα σε κάθε εξάμηνο σπουδών, παρ' ημίν διδάσκουν συχνά 2-3 καθηγητές ένα μάθημα σε ένα μόνο εξάμηνο… Αντιλαμβάνεστε τι μισθοί πέφτουν και τι συντάξεις αναμένονται εν καιρώ! Οσον αφορά δε το επιστημονικό επίπεδο των αποφοίτων μας, είναι γνωστά τα αποτελέσματα των εξετάσεων ΑΣΕΠ».

Του (ΜΕΓΑΛΟΥ) Γ. Μαρίνου από το Βήμα