Ποιος έδιωξε τον Τόμσεν;

Όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες με τη συμπεριφορά Τόμσεν και την άκαμπτη στάση του, αποδεικνύουν αυτό που κάποιοι υποστηρίξαμε από την πρώτη στιγμή – με το πασιφανές και το αυτονόητο να εμφανίζεται εκ των υστέρων ως προϊόν «αποκαλύψεων»:

Η Ελλάδα, ως χώρα της ευρωζώνης και επομένως μέλος νομισματικής ένωσης, δεν έπρεπε κατ’ ουδένα λόγο να καταφύγει σε μηχανισμό στήριξης με τη συμμετοχή του ΔΝΤ.

Διότι, όπως έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε, όταν το ΔΝΤ επεμβαίνει σε μία χώρα, ζητά υποτίμηση νομίσματος.

Το δικό μας νόμισμα ήταν (και μέχρι στιγμής είναι) το ευρώ. Επομένως τι θα υποτιμούσαμε;

Γι’ αυτό και το ΔΝΤ επινόησε τον παράδοξο όρο «εσωτερική υποτίμηση», ουσιαστικά φτωχοποιώντας τη χώρα και σκοτώνοντας την Οικονομία της.

Η ΕΕ δεν είναι πλέον μια απλή οικονομική – νομισματική ένωση. Είναι και πολιτική, παρά το γεγονός ότι η πολιτική ολοκλήρωση παραμένει ζητούμενο.

Έχει ηγέτες (αυτούς που έχει) που διαθέτουν το στοιχειώδες πολιτικό κριτήριο να αντιληφθούν τις πολιτικές και γεωστρατηγικές συνέπειες μιας σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας.




Το ΔΝΤ, όμως, είναι οργανισμός που δεν λειτουργεί με πολιτικά κριτήρια – και όταν πάει να το κάνει οι επικεφαλής του παθαίνουν ό,τι έπαθε ο Στρος-Καν.

Βέβαια, η ίδια η ΕΕ – και οι ηγέτες της, με πρώτη και καλύτερη την Μέρκελ – αποφάσισαν (τον Νοέμβριο του 2008) την ενεργό συμμετοχή του ΔΝΤ σε προγράμματα οικονομικής στήριξης.

Αυτό το γνώριζε η Αθήνα. Και επομένως όφειλε να πράξει τα δέοντα ώστε να μην χρειαστεί να καταφύγει στον μηχανισμό.

Ο Γ. Παπανδρέου, όμως, προκειμένου να κερδίσει την εξουσία, υποσχέθηκε προεκλογικά τα πάντα και μετά αδυνατούσε να ομολογήσει πως είχε πει ψέματα.

Δεν πήρε κανένα μέτρο, δήλωσε στις Βρυξέλλες ότι θα εφαρμόσει το πρόγραμμά του – αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό, επιδόματα και άλλα τέτοια - άφησε να κυλήσει ο χρόνος και τελικά μοιραία κατέληξε στον μηχανισμό που έπρεπε με κάθε τρόπο να αποφύγει.

Με την ίδια άνεση που πέρασε από το ποδήλατο στο κανό…

Υποστηρίζοντας ότι «δημιουργήσαμε έναν ευρωπαϊκό μηχανισμό από το μηδέν»…

Στο περίφημο διάγγελμά του από το Καστελόριζο, επιμελώς απέφυγε να αναφερθεί στο ΔΝΤ. Δεν έκανε ούτε μια αναφορά!

Το ΔΝΤ, όμως, ήταν από την αρχή εδώ. Και ο εκπρόσωπός του, ο Πολ Τόμσεν, ήταν από την αρχή ο επικεφαλής του κλιμακίου της τρόικας.

Την Παρασκευή, χρειάστηκε να τηλεφωνήσει ο πρωθυπουργός στη Λαγκάρντ για να τον μαζέψει.

Η οποία Λαγκάρντ δεν είναι και η μεγαλύτερη σύμμαχος της Ελλάδας.

Μετά από σειρά απαιτήσεων και συγκρούσεων, η τρόικα έφυγε – προφανώς για να επιστρέψει αφού ολοκληρωθεί η πολιτική διαπραγμάτευση.

Και πολιτική διαπραγμάτευση γίνεται μόνο με πολιτικούς.

Επομένως, όσοι – ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, η Χρυσή Αυγή – βάζουν στο ίδιο τσουβάλι τους πάντες, μιλώντας για τέταρτο Ράιχ και περί τοκογλύφων και άλλα τέτοια υπερπατριωτικά, απλώς δυσχεραίνουν τη θέση της χώρας, εκμεταλλευόμενοι την απελπισία του λαού.

Την Παρασκευή, το ευρωπαϊκό δικαστήριο διέταξε την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης της Κομισιόν, σύμφωνα με την οποία οι Έλληνες αγρότες όφειλαν να επιστρέψουν εντόκως τα 424 εκ ευρώ που είχαν λάβει ως ενίσχυση το 2009.

Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, η εκ μέρους 800.000 Ελλήνων αγροτών επιστροφή χρημάτων στο ελληνικό κράτος υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες, θα προκαλούσε αναταραχή και σοβαρή και ανεπανόρθωτη ζημιά στην Ελληνική Δημοκρατία.

Δηλαδή το Γενικό Δικαστήριο της ΕΕ έλαβε μια καθαρά πολιτική απόφαση.

Κάτι που δεν θα μπορούσε να συμβεί με το ΔΝΤ.

Αυτή δεν είναι η μοναδική ευνοϊκή για την Ελλάδα ευρωπαϊκή απόφαση.

Μόνο μέσα στον Σεπτέμβριο είχαμε:

Την υπερψήφιση από την Επιτροπή Περιβάλλοντος στο πλαίσιο της νέας νομοθεσίας για το ευρωπαϊκό ταμείο για το περιβάλλον «LIFE+», της πρότασης του ευρωβουλευτή Κρίτωνα Αρσένη, με την οποία εξασφαλίζεται αυξημένη χρηματοδότηση από το ταμείο για χώρες της ΕΕ που μαστίζονται από την οικονομική κρίση και αντιμετωπίζουν δημοσιονομικές δυσκολίες, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα.

Τον αρμόδιο για τη διεύρυνση Επίτροπο Στέφαν Φούλε να επισκέπτεται τα Σκόπια και να θέτει για πρώτη φορά θέμα καλής γειτονίας, καλώντας την ηγεσία της ΠΓΔΜ να σταματήσει να επικαλείται συνεχώς την απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης.

Τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπάι να δηλώνει πως οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία έχουν «παγώσει» λόγω μη επίλυσης του Κυπριακού.

Και όμως υπάρχουν στη χώρα άνθρωποι που υποδύονται τους πολιτικούς, οι οποίοι ξιφουλκούν κατά πάντων, υποστηρίζοντας ουσιαστικά ότι η Ελλάδα, μια χώρα με κάθε είδους προβλήματα, μπορεί να σταθεί και να αντέξει εκτός ΕΕ.

Προφανώς επειδή θα την προστατέψουν αυτοί!

Οι μεγάλοι… πολέμαρχοι, οι μπαρουτοκαπνισμένοι και παντογνώστες!

Αυτοί που πιστεύουν ότι αρκεί να καταγγέλλουν τον Τόμσεν για να αποθεώνονται από τα πλήθη!

Υ.Γ. Απορώ πώς και δεν έχουν υποστηρίξει ακόμη πως με τις φωνές τους… έδιωξαν τον Τόμσεν! Και πως το τηλεφώνημα του πρωθυπουργού στη Λαγκάρντ είναι… επικοινωνιακό πυροτέχνημα!