Διακαναλική Συνέντευξη Τύπου Α. Σαμαρά στις 13/06/12

Τετάρτη, 13 Ιουνίου 2012

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ

ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

κ. ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ

Γ. ΧΡΗΣΤΑΚΟΣ:

Τρεις μέρες από σήμερα, οι Έλληνες πολίτες καλούνται να ψηφίσουν. Έχουν, ήδη, ακούσει θέσεις, προγράμματα, τοποθετήσεις, σχόλια. Συγκεκριμένες προγραμματικές εξαγγελίες για όσα έχουν να συμβούν στη χώρα από εδώ και πέρα σε αυτή την κρίσιμη εκλογή.

            Θέλω να μου πείτε -επειδή θεωρώ ότι το ζήτημα της οικονομίας είναι το πρωτεύον- ποια είναι η διαφορά της δικής σας πρότασης, του δικού σας προγράμματος από τα προγράμματα που έχουν εξαγγείλει τα άλλα κόμματα.

            Και θα ήθελα να μου πείτε, για ποιο λόγο το δικό σας πρόγραμμα είναι αξιόπιστο και εφαρμόσιμο και δεν είναι των άλλων κομμάτων. Ευχαριστώ.

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Καλημέρα σε όλους πρώτα απ’ όλα. Να πω κατ’ αρχήν ότι εμείς το πιστεύουμε το πρόγραμμά μας. Να πω δεύτερον, ότι είναι κοστολογημένο.

            Και είναι κοστολογημένο σε ευρώ, όταν άλλα προγράμματα δεν υπάρχουν, δεν έχουν δώσει ούτε ένα στοιχείο και είναι θεωρητικά σε ευρώ, αλλά στην ουσία θα είναι σε δραχμές αν το κάνουν ποτέ.

            Δεύτερον, να πω ότι η δική μας η ψυχολογία, είναι η ψυχολογία εκείνων οι οποίοι έχουν μετρήσει ήδη αυτά που έχουν πει, αν βγαίνουν, εάν εκείνα τα οποία έχουν προβλέψει, έγιναν πραγματικότητα και δεν είναι σε ένα θεωρητικό πλαίσιο.

            Εμείς πάρα πολύ συγκεκριμένα έχουμε πει ότι θέλουμε να αλλάξουμε το πρόγραμμα που υπάρχει σήμερα. Να το κάνουμε να είναι έτσι ώστε να βοηθήσει να υπάρξουν νέες θέσεις εργασίας, που είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα της χώρας, ιδιαίτερα για τα νέα τα παιδιά. Και, ταυτόχρονα, να  μπορέσουμε να μείνουμε εντός του ευρώ.

            Αυτό το θεωρούμε ότι είναι μία εκ των ουκ άνευ προϋπόθεση. Αναντίστοιχα με εμάς, ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για μία μονομερή καταγγελία, εν γνώσει του ότι αυτό δημιουργεί ρήξη. Εν γνώσει ότι η ρήξη δημιουργεί έξοδο από το ευρώ. Και εν γνώσει του ότι μία έξοδος από το ευρώ, όταν οδηγεί σε δραχμή με όλες αυτές τις καταστροφικές επιπτώσεις. Δεν θέλω να τις ξαναπώ. Γνωρίζει, πλέον, όλος ο κόσμος τι σημαίνει δραχμή:

            Τέρμα οι καταθέσεις, πληθωρισμός, τέρμα οι δουλειές, δεν θα μπορούμε να εισάγουμε τίποτα. Καταστροφή γενικότερα για την οικονομία. Αυτό το ξέρουν όλοι. Το λένε όλοι: Έλληνες και ξένοι.

            Επομένως, όταν φτάσεις σε αυτό το σημείο, ουσιαστικά θα καταλήξεις να κάνεις μία συνθηκολόγηση. Και θα έρθεις να συνθηκολογήσεις πίσω με τη δραχμή πλέον, σε πολύ χειρότερες καταστάσεις, που κατά την άποψή μου θα σημαίνει 10 μνημόνια τότε, εκείνη η στιγμή.

            Επομένως, μιλάμε για μία τελείως διαφορετική άποψη. Εμείς από την άλλη πλευρά, έχουμε προτείνει συγκεκριμένα πράγματα και πως πρόκειται  να αποκτήσουμε αυτές τις νέες θέσεις εργασίας.

            Έχουμε πει τα 12,5 του ΕΣΠΑ, έχουμε πει τα 4,5 δισ. για φέτος, μόνο που είναι από το εσωτερικό χρέος, που πρέπει να πάρουμε από τη δανειακή σύμβαση.

            Έχουμε μιλήσει για τη ρευστότητα που είναι το αίμα της οικονομίας, χωρίς την οποία δεν πρόκειται  να γίνει τίποτα στην αγορά. Έχουμε εξηγήσει από πού θα προκύψει αυτή η ρευστότητα.

            Έχουμε πει για παράδειγμα, ότι θα έρθει από την ανακεφαλαίωση των τραπεζών. Έχουμε πει ότι από το υπόλοιπο ΕΣΠΑ θα μπορέσουν να έρθουν χρήματα μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων με μόχλευση που μπορεί να γίνει ακόμα και μέσω του ΕΤΕΑΝ και τα λοιπά, με αμνήστευση των καταθέσεων, είτε αυτές βρίσκονται στο εξωτερικό, είτε βρίσκονται στο εσωτερικό, είτε δεν θα έπρεπε να είναι τόσο μεγάλες για ορισμένους.

            Είπαμε, έκτακτη λύση στο έκτακτο πρόβλημα. Το πέτυχε το Βέλγιο, το πέτυχε η Ιταλία. Θα το κάνουμε και εδώ, για να αλλάξει η εικόνα, να αλλάξει η κατάσταση.

            Είμαστε μέσα σε ένα πλαίσιο Ευρωπαϊκό με το οποίο προσπαθούμε να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα.

            Για παράδειγμα, εμείς έχουμε πάρει θέση υπέρ της άποψης Μόντι, η οποία κερδίζει συνεχώς έδαφος και η οποία άποψη Μόντι λέει, ότι θα πρέπει να υπάρχει μία πανευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεων, ούτως ώστε να μπορέσουν οι τράπεζες να μην αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της απόσυρσης των καταθέσεων, που σήμερα δημιουργεί δεύτερο τραύμα στην έννοια της ρευστότητας.

            Έχουμε μετά, το θέμα των επενδύσεων. Εμείς στις επενδύσεις είμαστε ξεκάθαροι. Λέμε, τις θέλουμε. Το λέγαμε και επί Cosco, όταν άλλοι ήταν εναντίον. Σήμερα το λέμε για το Ελληνικό.

            Με το που το είπαμε για το Ελληνικό, με το 40% κιόλας να είναι πράσινο, βγήκε ένα άλλο κόμμα και είπε -μιλάω για το ΣΥΡΙΖΑ- «όχι, δεν το θέλουμε καθόλου να γίνει». Και βλέπουμε να μην θέλει, ούτε το fast track. Βλέπουμε να μη θέλει ούτε την τουριστική κατοικία. Βλέπουμε να μη θέλει ούτε καν το φυσικό αγωγό που συνδέει Ελλάδα με Ιταλία, να τον βάλει μπροστά.

            Είναι πράγματα τα οποία, για μένα, είναι περίεργα. Βεβαίως δεν είμαι της άποψης, ότι πρέπει οι Έλληνες να γίνουν τα γκαρσόνια της Ευρώπης. Αλλά είμαι της άποψης ότι οι Έλληνες πρέπει να γίνουν οικοδεσπότες της Ευρώπης.

            Και δεν μπορώ να ακούω ξαφνικά ότι υπάρχει άποψη ότι τις μεγάλες τουριστικές επενδύσεις -που είναι λέει για τους πλούσιος- δεν πρέπει να τις αφήνουμε να γίνονται στην Ελλάδα.

            Δηλαδή, στο χωριό μου στην Πύλο που έγινε η μεγάλη επένδυση, το Costa Navarino του Κωνσταντακόπουλου, του καπετάν Βασίλη του συγχωρεμένου, όπου πήγε ο Μπέκαμ ή δεν ξέρω εγώ ποιοι άλλοι Άραβες μεγάλοι, δεν έπρεπε να το κάνουμε επειδή πηγαίνουν οι πλούσιοι;

            Μα, πώς θα γίνει η Ελλάδα ο χώρος που θα πηγαίνουν όλοι για να κάνουν τις διακοπές τους; Από την άλλη πλευρά, και σε ζητήματα τα οποία είναι πολύ σημαντικά για την οικονομία, πρέπει κανείς να αναγνωρίζει που είναι  δυνατός και που είναι αδύνατος. Όταν είμαστε δυνατοί στον τομέα της Ναυτιλίας και όταν είμαστε δυνατοί στον τομέα του Τουρισμού, πρέπει να το βάζουμε μπροστά αυτό.

            Δεν μπορεί να λέει για τη Ναυτιλία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ  πάλι, ότι θα πάρουμε 2 δις επειδή θα βγάλουμε 4.000 πλοία και θα βάλουμε στο καθένα, θα κόψουμε ένα φόρο 500.000 ευρώ.

Μα μου κάνει εντύπωση. Δεν γνωρίζουν ότι μπορούν αλλάξουν οι εφοπλιστές σε όλο τον κόσμο σημαία από τη μία μέρα στην άλλη;

Και θέλετε να σας πω το χειρότερο; Δεν είναι τόσο για τους εφοπλιστές, που αυτοί θα τα βρουν και που θα είναι λάθος εκεί που είμαστε πρωταθλητές να μπούμε στη Β’ Εθνική Κατηγορία, μέγα λάθος.

Ξέρετε τι γίνεται με τα σκάφη αναψυχής; Στη Βουλή, με λάθος και της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν μιλήσαμε για να γίνουν τεκμήρια στα σκάφη, να βάλουμε τεκμήρια στα σκάφη, σας πληροφορώ ότι, πριν μπουν τα τεκμήρια, την επόμενη μέρα, τα σκάφη όλα, τα οποία είχαν λιμενιστεί στην Ελλάδα έφυγαν και πήγαν Μαυροβούνιο, Κροατία, Τουρκία, διότι εκεί δεν τους ζήτησαν τεκμήρια.

Πρέπει να γνωρίζουμε ποια είναι η αίσθηση του ανταγωνισμού. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν ζούμε σε μία κοινωνία κλειστή. Υπάρχει από δίπλα ο ανταγωνισμός με την ίδια έννοια που υπάρχει για τους φόρους και λοιπά. Έχει σημασία τι έχουν οι άλλες χώρες και τι δεν έχουν.

Επομένως, το θέμα για εμάς είναι θέσεις εργασίας, κυρίως. Εκεί είναι η μεγάλη μας διαφορά. Το θέμα για εμάς είναι, μέσα στην Ευρώπη, μέσα στο ευρώ, με σταθερή Κυβέρνηση, χωρίς ακυβερνησία. Και νομίζω ότι αυτό είναι κάτι το οποίο δίνει και την κατάλληλη ψυχολογία προκειμένου να αλλάξει το κλίμα.

Και εγώ θα επιμένω πάντα ότι η ψυχολογία είναι το 50% της αγοράς. Όταν αλλάξει το κλίμα, όταν μεταστραφεί το κλίμα και αντιληφθεί ο κόσμος ότι μιλάμε για μία Κυβέρνηση η οποία ξέρει πού πατάει, ξέρει πού βρίσκεται, ξέρει τι στόχους έχει, θα πάει μπροστά. Και για αυτό το λόγο είμαι αισιόδοξος.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Η κυρία Σπυράκη από το Mega και να ετοιμάζεται ο κύριος Κοτταρίδης από τον ΑΝΤ1.

Μ. ΣΠΥΡΑΚΗ:

Κύριε Πρόεδρε, στην αναμέτρηση της 17^ης Ιουνίου προσέρχεστε με τη διάθεση, με το στόχο να κατακτήσει η Νέα Δημοκρατία την πρωτιά, να είστε πρώτο κόμμα.

Εφ' όσον αυτό συμβεί, θα είναι φυσικό ο κορμός της Κυβέρνησης, που θα σχηματιστεί, να είναι κορμός από τη Νέα Δημοκρατία.

Το ερώτημά μου έχει ως εξής: Θα επιμείνετε ως το τέλος να είστε ο Πρωθυπουργός αυτής της Κυβέρνησης σε αυτή την περίπτωση; Ή θα αντιμετωπίσετε και άλλα σενάρια προκειμένου η Ελλάδα να έχει Κυβέρνηση στις 18 του μηνός, όπως εμφανίζεται να είναι επιτακτική ανάγκη  και όπως σημειώνουν και οι εταίροι μας ότι πρέπει να συμβεί;

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Συγνώμη, αλλά σε μία δημοκρατία μου φαίνεται περίεργο -και ιδιαίτερα παραμονές εκλογών- να υπάρχει αυτό το ερώτημα εάν θα πρέπει ο Πρόεδρος του πρώτου κόμματος να ηγηθεί ή να μην ηγηθεί της Κυβέρνησης.

Πρώτα από όλα, να εξηγήσω ότι εγώ δεν πρόκειται να γυρίσω την πλάτη μου στο λαό και να αρνηθώ τις ευθύνες μου. Μου λέτε, δηλαδή, να πω στο λαό: μη με ψηφίσετε, δεν θα είμαι εγώ;

Αλλά το κυριότερο είναι άλλο, κυρία Σπυράκη. Το κυριότερο νομίζετε ότι θα είναι αυτή η θέση του Πρωθυπουργού αξιοζήλευτη; Τη Δευτέρα δεν είναι ένας Γολγοθάς; Νομίζετε ότι πολλοί θα θελήσουν να τη διεκδικήσουν; Και μάλιστα νομίζετε ότι πολλοί θα θελήσουν να τη διεκδικήσουν χωρίς προηγουμένως να έχουν εκλεγεί οι ίδιοι και να έχουν κατέβει οι ίδιοι στον ελληνικό λαό με όλες αυτές τις εμπειρίες που περάσαμε μέχρι σήμερα;

Και τελικά γιατί ψηφίζει, και μάλιστα για δεύτερη φορά, ο ελληνικός λαός; Για να βγει κάποιος Πρωθυπουργός ο οποίος ούτε καν κατέβηκε στις εκλογές;

Επομένως το θέμα για εμένα είναι ξεκάθαρο. Ακούμε τη λαϊκή εντολή, είμαστε δίπλα στο λαό, και αυτή η υπόθεση είναι κάτι που έτσι και αλλιώς θα φανεί όταν έχουμε και την πολιτική αριθμητική του αποτελέσματος.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κύριος Κοτταρίδης από τον ΑΝΤ1 και να ετοιμάζεται ο κύριος Κουβαράς από τον Ελεύθερο Τύπο.

Δ. ΚΟΤΤΑΡΙΔΗΣ:

Κύριε Πρόεδρε, πριν λίγες μέρες η Ισπανία μπήκε στο μηχανισμό στήριξης, πήρε 100 δις, χωρίς μάλιστα οι Ισπανοί πολίτες να υποβληθούν σε όλα αυτά τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονται οι Έλληνες πολίτες τα τελευταία 2 χρόνια.

Η Κύπρος είναι με τα δύο πόδια στο μηχανισμό και ετοιμάζονται να ράψουν κοστούμι και για την Ιταλία.

Υπάρχουν δύο σκέψεις στην Ευρώπη. Η μία που λέει ότι πρέπει να υπάρξει ριζική αλλαγή της οικονομικής πολιτικής για να λυθούν τα προβλήματα στην Ευρωζώνη και υπάρχει και μία άλλη σχολή η οποία λέει ότι, όταν πιάνει μία μεγάλη φωτιά, πας να σβήσεις αυτή πρώτα και αφήνεις τις μικρές να καίνε μέχρι να κάψουν τα πάντα και να σβήσουν μόνες τους.

Εσείς λέτε πως θα πάτε στην Ευρώπη και θα διαπραγματευτείτε για ουσιαστικές αλλαγές στο μνημόνιο. Τι σας κάνει να είστε σίγουρος, και μάλιστα υπό τις παρούσες συνθήκες ότι θα σας ακούσουν στην Ευρώπη; Και με δεδομένο ότι πάρα πολλά χρήματα, τα οποία θα μπορούσαν να έρθουν στη χώρα μας, προφανώς θα διοχετευθούν στην Ισπανία και αλλού.

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Κοιτάξτε! Η ένταξη της Ισπανίας επιβεβαίωσε ορισμένα πράγματα, πρώτα από όλα, τα οποία είχαμε πει εξαρχής.

Όταν δεχθήκαμε εμείς τη δανειακή σύμβαση, τη δεχθήκαμε λέγοντας από τότε -και τα γραπτά μένουν, υπάρχουν- ότι τα πράγματα φαίνεται ότι στην Ευρώπη θα γίνουν πολύ πιο δύσκολα .

            Αυτή τη στιγμή τα 100 δισεκατομμύρια μειώνουν ακόμα το ταμείο της Ευρώπης. Εμείς έχουμε προλάβει και έχουμε πάρει πριν τα 130 δισ. 

Θέλω, δεύτερον, να πω για τις ισχυρές χώρες, όπως είναι η Ισπανία. Και αυτό -αν θέλετε- να το βάλουμε σε αριθμούς: Η Ελλάδα είναι το 2,5% του ΑΕΠ της Ευρώπης, η Ισπανία είναι το 12,5% του ΑΕΠ της Ευρώπης. Είναι 5 φορές το μέγεθος του προβλήματος που έχει η Ελλάδα. Αλλά είναι πρόβλημα το οποίο ακουμπάει κυρίως τις τράπεζες και όχι τη δημοσιονομική πολιτική.

Για αυτό και εμείς εξ αρχής λέγαμε τότε στον κύριο Παπανδρέου «πάρε μέτρα, ξεκόλλα, βάλε μπροστά». Δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο.

Αλλά εν πάση περιπτώσει και το κούρεμα το είδαμε έγκαιρα. Και πιστεύω, αυτή τη στιγμή, κύριε Κοτταρίδη, ότι μέσα από συμμαχίες με χώρες οι οποίες έχουν προβλήματα και αναγκάζονται πολλές φορές να καταλήξουν σε τέτοιους μηχανισμούς, μέσα από φιλίες με άτομα τα οποία παίζουν ρόλο σε αυτές τις χώρες, φιλίες που πρέπει κανείς να τις χτίζει και όχι να τις κατεδαφίζει, όπως συνέβη πρόσφατα σε άλλη περίπτωση, πιστεύω ότι μπορούμε να κερδίσουμε. Μπορούμε να κερδίσουμε από το γεγονός ότι, αυτή τη στιγμή, η Ευρώπη ακολουθεί μια νέα πολιτική. Το έχουν καταλάβει όλοι.  Η Ευρώπη αλλάζει.

Και πιστεύω πραγματικά ότι δίνεται μια ευκαιρία να δει και το δικό της πρόβλημα, το δικό της πακέτο, τη δική της επαναδιαπραγμάτευση μέσα από την καινούργια αυτή εξέλιξη, με μεγαλύτερες δυνατότητες να πετύχει περισσότερα.

Διότι εάν γίνει το αντίθετο και εμείς πάμε για καταγγελία την ώρα που –επιμένω- και ισχυρές χώρες, όπως η Ισπανία, ζητούν την πρόνοια και τη βοήθεια και τη συνδρομή της Ευρώπης, τότε θα γίνουμε το μαύρο πρόβατο.

Και θέλω να γνωρίζετε ότι, αυτή τη στιγμή, υπάρχουν δυνάμεις μέσα στην Ευρώπη, οι οποίες θα ήθελαν εμείς να γίνουμε το μαύρο πρόβατο για να υπάρχει ο παραδειγματισμός. Για να φρονηματιστούν -να το πω έτσι- οι άλλοι.  Δηλαδή, να βγει το πρόβατο από τη στάνη, να το φάει ο λύκος και να δουν οι άλλοι ότι… «να τι παθαίνει κανείς όταν δεν υπακούει»!

Και θέλω να σας πω πολύ καθαρά ότι αυτό είναι και αφύσικο να γίνει, όταν χώρες σαν την Ισπανία -με δικά μας -αν θέλετε- χαρακτηριστικά οικονομίας, νότιοι εκείνοι νότιοι και εμείς βασιζόμαστε βασικά σε πολλά ίδια πράγματα- αντιμετωπίζουν το πρόβλημά τους μέσα από την Ευρώπη όχι έξω από την Ευρώπη.

Και θα σας πω και κάτι άλλο: Το είδαμε και στη λαϊκή εντολή αυτό, για την περίπτωση της Ιρλανδίας.  Η Ιρλανδία έκανε δημοψήφισμα εάν θα συνεχιστεί αυτή η καινούργια πολιτική ευρωπαϊκή ή όχι.  Παρά το γεγονός ότι και εκείνοι είχαν -δεν λέω τη λέξη- μαστιγωθεί, αλλά είχαν περάσει πολύ μεγάλα βάσανα μέσα από το μνημόνιο το οποίο έπρεπε και εκείνοι να υπογράψουν.

Αυτό τι σημαίνει;  Σημαίνει ότι η Ιρλανδία ψήφισε να παραμείνει στο ευρώ γιατί το διακύβευμα του να βγεις από το ευρώ είναι υπερβολικά μεγάλο.  Και αυτό το διακύβευμα εμείς ως Έλληνες δεν πρέπει να το παίξουμε.

Είναι ορισμένοι οι οποίοι μιλάνε για παιχνίδια. Είναι ορισμένοι οι οποίοι λένε να πατήσουν το κουμπί, που είναι σαν ατομική βόμβα και κρατάει ισορροπίες ή να παίξουν πόκερ, έχουν βγει διάφορες διαστάσεις τέτοιας νοοτροπίας -αν θέλετε- που τα παίζουμε όλα κέρμα στον αέρα. Εμένα αυτά δεν μου αρέσουν. Ας παίζει ο καθένας το πόκερ σπίτι του. Με την Ελλάδα δεν παίζεις πόκερ, ούτε παίζεις ζάρια.

Υπάρχει ο δρόμος της ευθύνης. Στο δρόμο της ευθύνης λες συγκεκριμένα τι θέλεις. Εμείς βγαίνουμε και λέμε: Θέλουμε ευρώ και θέλουμε επαναδιαπραγμάτευση. Υπάρχουν άλλοι οι οποίοι τα αφήνουν όλα αόριστα. Δεν λένε τίποτα συγκεκριμένο. Και, κατά την άποψή μας, είναι ο δρόμος της ανευθυνότητας.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κος Κουβαράς από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ και να ετοιμάζεται ο κος Ελευθερόγλου από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Γ. ΚΟΥΒΑΡΑΣ:

Καλό μεσημέρι, κύριε Πρόεδρε.  Ήθελα να έρθουμε λίγο στην επομένη των εκλογών. Η επομένη των εκλογών είναι φανερό ότι είναι μια μέρα που θα πρέπει να έχουμε μια Κυβέρνηση συνεργασίας.  Αν, λοιπόν, είστε πρώτο κόμμα με ποιους θα συνεργαστείτε και σε ποια πολιτική βάση;

            Ο κος Βενιζέλος έχει θέσει 8 σημεία συνεργασίας, ο κος Κουβέλης 7 σημεία προγραμματικής σύγκλισης.  Θα αποδεχθείτε κάποια από αυτά, θα θέσετε εσείς κάποια άλλα;  Ποιους πιθανούς κυβερνητικούς εταίρους δέχεστε και ποιους απορρίπτετε;

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Κοιτάξτε να δείτε: Είναι ξεκάθαρο ότι δεν πάει άλλο. Και ο κόσμος και η λογική ζητά να βγει μια Κυβέρνηση μετά από αυτές τις εκλογές. Εμείς είχαμε προειδοποιήσει για τον κίνδυνο της ακυβερνησίας. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε γιατί πήραμε το μήνυμα του κόσμου να υπάρξει Κυβέρνηση.

            Το μήνυμα του κόσμου -το είπα ότι από την πρώτη στιγμή- εγώ το κουβαλάω μαζί μου. Ήταν συνεργασία και παραμονή στο ευρώ.  Πιστεύω πραγματικά ότι θα γίνει Κυβέρνηση. Αλλά, βέβαια, για να γίνει μια Κυβέρνηση, κύριε Κουβαρά, δεν μπορεί εκ προοιμίου από πριν να βάζουμε όρους -αν θέλετε- απαγορευτικούς, οι οποίοι αποκλείουν τη συμμετοχή σε μια τέτοια Κυβέρνηση.

Παράδειγμα, λέει ο κος Βενιζέλος: Κυβέρνηση συνευθύνης, οικουμενική Κυβέρνηση.  Τι θα γίνει αν κάποιος δεν θέλει να μπει;  Λέει ο κος Τσίπρας αριστερή Κυβέρνηση.  Εγώ έχω ακούσει τα άλλα αριστερά κόμματα που λένε ότι δεν θέλουν να μπουν.  Τι θα γίνει σε μια τέτοια περίπτωση; Μήπως γίνεται αυτοαποκλεισμός εκ των προτέρων;

Εδώ πρέπει να υπάρξει οπωσδήποτε Κυβέρνηση πάνω σε άξονες, πάνω σε γραμμές τις οποίες έχουμε θέσει εμείς προηγουμένως.  Όταν ήρθε η στιγμή εκείνη στο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εμείς δεχθήκαμε να δώσουμε και ανοχή. Αλλά να δώσουμε ανοχή σε μια Κυβέρνηση η οποία θα μείνει στο ευρώ, θα μείνει στην Ευρώπη και, εν πάση περιπτώσει, θα θελήσει να αλλάξει το μνημόνιο προς το καλύτερο.

Για θέσεις εργασίας. Δεν είπαμε ότι δεχόμαστε να γίνει η συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας με αριστερή κυβέρνηση.

            Επομένως, να μην ρίξουμε την ευθύνη ο ένας πάνω στον άλλο. Ο τόπος χρειάζεται να υπάρχει κυβέρνηση, χρειάζεται να έχει ισχυρή κυβέρνηση. Και εγώ αυτή την κυβέρνηση την ονομάζω κυβέρνηση σωτηρίας, κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Γιατί αυτό έχει ανάγκη ο τόπος. Όχι κυβέρνηση που αν δεν μπεις εσύ δεν μπαίνει και ο τρίτος, δεν μπαίνει και ο τέταρτος και τελικά γίνονται αυτοαποκλεισμοί που δεν θα οδηγήσουν σε λύση.

            Όταν πιστεύεις στην ανάγκη της σωτηρίας, πρέπει να δώσεις τα πάντα και να υποχωρήσεις όπου πρέπει, προκειμένου να γίνει αυτή η κυβέρνηση. Είναι ανάγκη να υπάρξει κυβέρνηση.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κος Ελευθερόγλου από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και να ετοιμάζεται ο κος Ραβανός από το ΒΗΜΑ.

Ν. ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΛΟΥ:

Κύριε Πρόεδρε, οι δημοσκοπήσεις -τουλάχιστον αυτές που ήταν φανερές- σας έφερναν στην πρώτη θέση. Αυτό σημαίνει 120 περίπου βουλευτές.

            Σε αυτή την περίπτωση, σκέφτεστε να ζητήσετε ψήφο ανοχής εάν δεν ακολουθήσουν την προτροπή σας για κυβέρνηση σωτηρίας τα υπόλοιπα κόμματα;

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Εμείς θα κάνουμε το παν για να υπάρξει κυβέρνηση. Το κάναμε την προηγούμενη φορά. Και το μόνο το οποίο θα βάλουμε μπροστά ως απαραίτητη και απαρέγκλιτη προϋπόθεση -το έχω καταστήσει σαφές πολλές φορές- είναι ότι θα μείνουμε στο ευρώ. Δεν παίζουμε με την Ευρώπη. Ένα αυτό. Και δεύτερο, θα πάμε να αλλάξουμε το μνημόνιο, θα πάμε να αλλάξουμε τη δανειακή σύμβαση, έτσι ώστε να υπάρξει η δυνατότητα για νέες θέσεις εργασίας. Να σταματήσει η κατρακύλα της ύφεσης που δεν πάει άλλο.

            Από εκεί και πέρα, βλέπω δυσκολίες -το αντιλαμβάνομαι και εγώ- με ορισμένα κόμματα. Ο κος Τσίπρας, για παράδειγμα, λέει ότι πρέπει να φύγουμε και από το ΝΑΤΟ. Δεν μπορώ να δεχτώ πως θα του είναι εύκολο να είναι και στην Ευρώπη και ταυτόχρονα να θέλει να δημιουργεί τέτοιες αναταράξεις που δεν θα κάνουν καλό στη χώρα. Αλλά εμείς μένουμε στο γεγονός ότι πηγαίνουμε με όσους θέλουν καινούριες δουλειές για τα παιδιά, με αλλαγή του προγράμματος και παραμονή στο ευρώ, για σταθερότητα για τη χώρα.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κος Ραβανός από το ΒΗΜΑ και να ετοιμάζεται η κα Κοραή από τη Real.

Α. ΡΑΒΑΝΟΣ:

            Κύριε Πρόεδρε, μιλάτε για επαναδιαπραγμάτευση συνέχεια το τελευταίο διάστημα. Άκουσα και πριν από λίγο την απάντηση στο συνάδελφο και έχετε πει επανειλημμένα ότι με βάση και την επιστολή σας οι πιστωτές έχουν δεχτεί τροποποιήσεις.

            Οι πολίτες τέσσερις ημέρες πριν από τις εκλογές θα ήθελαν να μάθουν ποια είναι αυτά τα σημεία στα οποία μπορούν να υπάρξουν τροποποιήσεις, αν έχετε λάβει εγγυήσεις; Και ένα δεύτερο ερώτημα: Στην περίπτωση που όσα ζητάτε δεν γίνουν αποδεκτά, μέχρι ποιο σημείο μπορείτε να συγκρουστείτε; Θα τα σπάσετε με τους ευρωπαίους, όπως λέτε συνέχεια για το ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα ή θα υποχωρήσετε αποδεχόμενος αμαχητί τα όσα ζητούν οι πιστωτές, τα οποία πολλές φορές υπερβαίνουν και τα όρια;

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Όλα τα μέτρα -το γνωρίζετε- τα οποία εμείς ζητούμε, έχουν να κάνουν με θέσεις εργασίας. Έχουν να κάνουν με την κατάργηση ορισμένων απαράδεκτων αδικιών που είχαν γίνει, όπως ήταν για τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους πολύτεκνους κλπ.

            Αλλά για το θέμα που λέτε, «να τα σπάσεις» θα σας πω το εξής: Παλιά η Ευρώπη -και σας θυμίζω την εποχή που είχα μεγάλες διαφωνίες και τσακωμούς μέσα στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και μέσα στο ίδιο το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στο οποίο ανήκει η Νέα Δημοκρατία - οι ευρωπαίοι δεν δεχόντουσαν ότι πρέπει να υπάρξει αλλαγή πολιτικής. Έλεγαν, πρώτα σκληρά μέτρα, μετά ανάπτυξη. Και ήταν μια θέση που πραγματικά μας είχε κάνει ανάστατους όλους όσους  τότε πιστεύαμε- γιατί δεν ήμουν μόνος μου, ότι θα έπρεπε να υπάρχει ταυτόχρονα η ανάπτυξη.

            Η Ευρώπη, τώρα, αλλάζει. Και πιστεύω πραγματικά ότι αυτό φάνηκε -αν θέλετε- χειροπιαστά και στο τελευταίο ανακοινωθέν του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που είναι το ίδιο κόμμα που με είχε βάλει κάποτε στη γωνία, που ξαφνικά τώρα στο ανακοινωθέν του λέει -αναφέροντας κιόλας περί Ελλάδος θέσεις δικές μου- ότι πρέπει στην Ελλάδα να δοθεί ανάπτυξη και θέσεις εργασίας.

            Αυτό είναι μια τελείως διαφορετική οπτική με την οποία, τώρα, βλέπει και παρακολουθεί η Ευρώπη τις εξελίξεις αυτές. Επομένως, αυτή τη σύγκλιση, κύριε Ραβανέ, είναι που πρέπει εμείς να αξιοποιήσουμε αυτή τη στιγμή. Σε μια Ευρώπη του διαλόγου που αλλάζει. Σε μια Ευρώπη που έχει, για παράδειγμα, το ένα κομμάτι του άξονα του παραδοσιακού που τη στηρίζει -δηλαδή τον Γαλλογερμανικό άξονα, το ένα κομμάτι, τη Γαλλία- κάποιον καινούριο Πρόεδρο, τον Ολάντ, ο οποίος λέει ότι πρέπει να υπάρχει ανάπτυξη πάση θυσία μέχρι και ευρωομόλογο και αμέσως. Έναν πρόεδρο που παίρνει θέσεις που εμάς μας βοηθούν. Και τον οποίο εγώ δεν κοίταξα πότε αν είναι σοσιαλιστής ή όχι. Πρέπει να είμαστε ψυχροί σε αυτά τα θέματα. Η ιδεολογία παίζει δευτερεύοντα ρόλο.

            Όταν κάποιος σαν τη Γαλλία δέχεται ότι μπορεί να σε βοηθήσει, πας και γίνεσαι φίλος του και του το λες. Δεν του λες ότι είσαι ο Ολανδρέου.

            Επομένως, θα πρέπει αυτές οι συμμαχίες να αναπτυχθούν προκειμένου να κερδίσουμε αυτή τη μάχη της σύγκλισης τώρα των θέσεων, επαναλαμβάνω, σε μία Ευρώπη που αλλάζει και που είναι και ένα στοιχείο αισιοδοξίας.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Η κυρία Κοραή από τη Real και να ετοιμάζεται ο κύριος Πανταζής από τον Αδέσμευτο Τύπο.

ΧΡ. ΚΟΡΑΗ:

Κύριε Πρόεδρε, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, ο κύριος  Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξη που έδωσε χθες, όταν ρωτήθηκε αν έχει ένα plan B στη περίπτωση που οι Βρυξέλλες, οι δανειστές αρνηθούν τις προτάσεις του, απάντησε δεν μπορούμε να το αναλύσουμε τώρα γιατί ο αντίπαλος δεν πρέπει να το γνωρίζει.

            Εσείς έχετε ένα plan B και επίσης θα μας δώσετε ένα στίγμα; Για να ξέρουν και οι ψηφοφόροι εν όψει της εκλογικής αναμέτρησης ή θα κρατήσετε κλειστά τα χαρτιά σας;

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Εγώ μόλις απάντησα ως προς το θέμα του plan B. Ότι δεν πιστεύω ότι η Ευρώπη θα έχει κάποιο λόγο συγκεκριμένο να αρνηθεί -αυτή τη στιγμή που όλα αλλάζουν και υπάρχει η δυνατότητα του διαλόγου- θέσεις με τις οποίες συμφωνούν και τόσοι άλλοι και οι οποίες έχουν δικαιωθεί.

            Αλλά πράγματι και εμένα μου έκανε κατάπληξη η απάντηση του κυρίου Τσίπρα, ότι δεν το λέει για να μην το μάθει ο αντίπαλός του. Καλά, δεν θέλει να το πει για να το μάθει ο λαός;

            Ο λαός τι θα ψηφίσει; Γουρούνι στο σακί; Είναι αυτή μία πολιτική άποψη, η οποία μπορεί να γίνει δεκτή από τον οποιονδήποτε Έλληνα;

            Εγώ πιστεύω, εν πάση περιπτώσει, ότι δεν έχει σχέδιο. Δεν έχει κάτι το συγκεκριμένο να προτείνει. Για αυτό και δεν το λέει. Και θα σας πω ότι θεωρώ πρωτόγνωρο πραγματικά το γεγονός ότι 2 εβδομάδες προ των εκλογών βγήκε ένα κόμμα το οποίο θέλει να διεκδικεί την εξουσία και είπε, ότι αυτό είναι το πρόγραμμά μου το οικονομικό, στο οποίο οικονομικό πρόγραμμα έκανα το παγκόσμιο ρεκόρ να μην έχει ούτε ένα νούμερο μέσα, ούτε έναν αριθμό, ούτε ένα στοιχείο.

            Πιστεύω ότι αυτές είναι νοοτροπίες που ανήκουν στο προχθές, ούτε καν στο χθες. Δεν επιτρέπονται να λέγονται σε μία σύγχρονη εποχή.

            Αυτά τα οικονομικά, είναι οικονομικά για κόμικς. Νομίζω ότι καλά έκανε και δεν είπε τίποτα, γιατί ο λαός δεν θέλει να τα ακούσει αυτά.

            Ο λαός θέλει να ακούσει κοστολογημένα προγράμματα, την αλήθεια, λίγα και καλά, αυτά μπορώ, αυτά δεν μπορώ, αυτά μπορώ και θα τα πάρω από εκεί.         

            Εμείς έχουμε βρει και ισοδύναμα από πού θα πάρουμε σε αυτά που έχουμε υποσχεθεί. Δεν είναι σωστό να βγαίνεις σήμερα στο κόσμο και να λες, ότι δεν σας τα  λέω, ότι τα έχω, αλλά δεν ανοίγω τα χαρτιά μου, γιατί δεν πρέπει να τα μάθει ο Σαμαράς.

            Αυτά είναι αστεία πράγματα. Δεν θα θέλει να τα μάθει αύριο η Ευρώπη, ποιος θα θέλει να τα μάθει; Με ποιους θα μιλάει; Με τους δικούς του; Κλειστό πόκερ;

            Αυτά είναι θέματα στα οποία πιστεύω ο καθένας μπορεί εύκολα να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κύριος Πανταζής από τον Αδέσμευτο Τύπο και να ετοιμάζεται ο κύριος Γκουτζάνης από το Πρώτο Θέμα.

Φ. ΠΑΝΤΑΖΗΣ:

Κύριε Πρόεδρε, καλησπέρα. Ακούω πολίτες να λένε, γιατί να ψηφίσω τη Νέα Δημοκρατία από το παλαιό το συντηρητικό και να μην επιλέξω το νέο, το άφθαρτο που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ;

            Τι θα τους απαντούσατε για να τους αλλάξετε άποψη;

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Το να χαϊδεύεις τους κουκουλοφόρους είναι νέο; Το να μην παρουσιάζεις το πρόγραμμά σου είναι νέο; Το να θέλεις να ξανακρατικοποιήσεις την Ολυμπιακή Αεροπορία που περάσαμε τόσα πολλά προκειμένου να πουληθεί, να πληρώνει το κορόιδο ο ελληνικός λαός, είναι νέο, είναι άφθαρτο, είναι καινούριο, είναι μοντέρνο, είναι Ευρωπαϊκό;

            Το να λες ότι εγώ θα φορολογήσω τις καταθέσεις είναι καινούριο; Είναι σύγχρονος  οικονομικός τρόπος σκέψης; Το να μιλάς για κρατισμό συνεχώς, που είναι η χειρότερη μορφή λαϊκισμού σήμερα, ότι δήθεν δηλαδή θα δώσει στον κόσμο δουλειές μέσα στο κράτος είναι κάτι το καινούριο;

            Αν θέλετε για μένα το μόνο νέο το οποίο έχει πει ο κύριος Τσίπρας, είναι ότι θα είμαστε εκτός Ευρώπης. Αυτό είναι νέο, αλλά είναι θανατηφόρο νέο.

            Και το μόνο νέο το οποίο άκουσα επίσης τελευταία, ήταν οι δηλώσεις του κυρίου Αμυρά. Θα πάρουμε τα όπλα και τους λοστούς και τα πιστόλια και τα λοιπά. Είναι νέο, όμως, το οποίο παρουσιάζει τι είναι πραγματικά το παλιό και τι είναι το νέο.

            Ποιες νοοτροπίες είναι του χθες και ποιες είναι του σήμερα. Η νοοτροπία του σήμερα πρέπει να είναι το νέο, πρέπει να είναι ότι βοηθάω τον ιδιώτη, το δημιουργικό Έλληνα να βάλει μπροστά τη δουλειά του, να του δώσω το δικαίωμα να πετύχει, να του δώσω το δικαίωμα να χτίσει τα όνειρά του για τα παιδιά του και να μπορεί μέσα από την ιδιωτική πρωτοβουλία να προχωρήσει αυτός ο τόπος. Αυτό είναι το νέο, με σύγχρονα προγράμματα ευρωπαϊκά.

Και μια που το λέτε αυτό, να σας πω και κάτι άλλο. Πόσο νέα είναι αυτά τα λόγια, τα οποία θα σας πω τώρα, που ακούστηκαν σε μία ομιλία στο Συνέδριο της Νεολαίας του Συνασπισμού, όπου λέει:

«Θα μας απαντήσουν βέβαια καλά, και εσείς τι μιλάτε αφού ο κομμουνισμός απέτυχε στις χώρες του υπαρκτού; Μέγα λάθος. Ο κομμουνισμός δεν απέτυχε, πολύ απλά γιατί δεν εφαρμόστηκε ποτέ.

Ακόμα και αν ο κομμουνισμός δεν υπήρχε ως έννοια, η βαρβαρότητα της εποχής μας θα μας ανάγκαζε να τον εφεύρουμε.

Ας δούμε, για παράδειγμα, το πείραμα της Λατινικής Αμερικής, την προσπάθεια των επαναστατικών κινημάτων εκεί για την απελευθέρωση των λαών» κ.λ.π., κ.λ.π.

Αυτή είναι ομιλία του κυρίου Τσίπρα. Και είναι ομιλία στις 18/3/10. Αυτό είναι το καινούριο; Το να λες ότι η θέση σου είναι κάπου ανάμεσα στην Κούβα και τη Βενεζουέλα;

Εγώ πιστεύω ότι για αυτό το λόγο δεν μας αποκαλύπτουν τα σχέδιά τους. Γιατί ο ελληνικός λαός δεν θέλει να τα ακούσει. Και είμαι πάρα πολύ σίγουρος ότι, όταν ο Έλληνας αντιληφθεί αυτές τις συγκεκριμένες θέσεις, και πλέον έχουν γίνει κοινό κτήμα, γιατί πολλοί βγήκαν και μίλησαν, τότε θα καταλάβει ότι αυτό δεν είναι το νέο.

Εγώ δεν διεκδικώ κανένα αλάθητο για τη Νέα Δημοκρατία. Κάναμε και εμείς τα λάθη μας, τα είπαμε. Και το θέμα είναι να προσπαθείς να μην τα ξανακάνεις. Και να έχεις πάρει το μάθημα από τον κόσμο τον ίδιο, που τον συναντάς κάθε μέρα από το καφενείο μέχρι το τελευταίο σπίτι.

Και το νέο είναι να προσπαθήσεις να είσαι σε μία ομάδα χωρών που αγωνίζονται για ανάπτυξη και για πρόοδο. Και αυτή η ομάδα χωρών, εγώ γνωρίζω ότι για εμάς τους Ευρωπαίους είναι η Ευρώπη. Δεν ξέρω κάποια άλλη ομάδα χωρών.

Δεν ξέρω γιατί η Ελλάδα πρέπει να προσχωρήσει σε νοοτροπίες τύπου Λατινικής Αμερικής, ξαφνικά. Και δεν ξέρω τι έχουμε να κερδίσουμε από εκεί. Εάν φύγουμε και από την Ευρώπη, φύγουμε και από το ΝΑΤΟ, τι έχουμε να κερδίσουμε; Ποιοι θα είναι η παρέα μας; Εκείνος με ποιους θέλει να κάνει παρέα; Μήπως με την Κίνα; Ή με τη Ρωσία;

Γιατί εγώ ξέρω ότι και η Κίνα και η Ρωσία δεν είναι υπέρ του να έρθουν εδώ και να μας μιλήσουν για την ιδεολογία του κομμουνισμού. Είναι για να έρθουν εδώ πέρα και να πάρουν μέρος στις ιδιωτικοποιήσεις. Να βοηθήσουν την ιδιωτικοποίηση, προς την πλευρά, δηλαδή, της ελεύθερης αγοράς και με συγκεκριμένα ντοκουμέντα. Cosco στον Πειραιά, η Ρωσία η οποία ενδιαφέρεται -και ήρθαν και με είδαν- για το θέμα των σιδηροδρόμων. Έχουν τέτοιου είδους απόψεις.

Επομένως, δεν θα είναι η Ευρώπη, δεν θα είναι η Αμερική, δεν θα είναι το ΝΑΤΟ, δεν θα είναι η Ρωσία, δεν θα είναι η Κίνα, με ποιους θα κάνει παρέα η Ελλάδα; Αυτό είναι το καινούριο;

Και πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι σε αυτά τα πράγματα.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κύριος Γκουτζάνης από το Πρώτο Θέμα και να ετοιμάζεται η κυρία Τριανταφύλλου από την Καθημερινή.

ΣΠ. ΓΚΟΥΤΖΑΝΗΣ:

Κύριε Πρόεδρε, εσείς μιλάτε για επαναδιαπραγμάτευση, και σας εύχομαι, όπως και όλος ο ελληνικός λαός, να το πετύχετε.

Αλλά μέχρι στιγμής, από τους Ευρωπαίους εταίρους δεν έχουμε κάποια μηνύματα, τουλάχιστον δημοσίως ότι τη δέχονται την επαναδιαπραγμάτευση. Άρα, υπάρχει ένα ερώτημα: Τι κάνετε;

Αντιθέτως, άλλες δυνάμεις μέσα στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων και ο ΣΥΡΙΖΑ, μιλάνε για καταγγελία του μνημονίου και έχουν το επιχείρημα ότι στην κατάσταση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή η Ευρώπη, όπου είναι έκρυθμη, όπου έχει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα, όπως με την Ισπανία, δεν θα διακινδύνευε την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη που θα της δημιουργούσε πολύ μεγαλύτερα προβλήματα για να αντιμετωπίσει.

Ευχαριστώ.

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Κοιτάξτε κάτι: Πρώτα από όλα, όταν έστειλα την επιστολή μου, μέσα εκεί έχω τη λέξη «τροποποίηση». Και η επιστολή έγινε δεκτή. Έχουν δεχθεί την τροποποίηση.

Αυτό είναι κάτι το πολύ σημαντικό. Και αυτή η τροποποίηση έχει να κάνει με την πλευρά της ανάπτυξης, πάντοτε. Γιατί εμάς -επαναλαμβάνω και θα το λέω συνέχεια- νέες θέσεις εργασίας μας ενδιαφέρουν.

Το δεύτερο είναι ότι υπάρχει μία άποψη, το άκουσα και εγώ από το ΣΥΡΙΖΑ, ο κύριος Στρατούλης άκουσα να λέει: δεν πρόκειται να πάρετε τίποτα, δεν θα σας πληρώσουμε. Ελάτε εδώ πέρα να τα διακανονίσουμε, κάτι να πάρετε και εσείς, και τα λοιπά.

Το θέμα είναι ότι σε μία τέτοια περίπτωση δεν πρόκειται να γίνει κανένας διακανονισμός. Απλώς θα σε βγάλουν. Θα σε υποχρεώσουν να βγεις. Και είναι πάρα πολύ εύκολο αυτό. Και αυτό έχει εξηγηθεί. Να βγεις από το ευρώ και να πας στη δραχμή, την ώρα που όλες οι άλλες χώρες δέχονται ότι η λύση είναι -και πρέπει να είναι- ευρωπαϊκή. Και τι θα κάνεις εσύ έξω από την Ευρώπη, με τη δραχμή;  Θα υποχρεωθείς, όπως είπαμε προηγουμένως, να συνθηκολογήσεις.

            Λέτε, όμως, τώρα: Πρόσεξε να δεις, θα μπορούσες ουσιαστικά να τους απειλήσεις -αυτό που ελέχθη πολλές φορές- να τους εκβιάσεις. Μα, για να εκβιάσεις κάποιον πρέπει να πιστεύεις ότι αυτός θα φοβηθεί ώστε ύστερα να βρεθείς σε μια καλύτερη θέση απέναντί του.

Εγώ όχι μόνο δεν βλέπω λόγο να φοβηθεί, εγώ βλέπω λόγο πολλοί μέσα στην Ευρώπη να ικανοποιηθούν αν πας να εκβιάσεις.  Διότι υπάρχουν, επαναλαμβάνω, συγκεκριμένες χώρες οι οποίες θα θέλανε να παίξει η Ελλάδα το ρόλο του μαύρου πρόβατου.

Ως εκ τούτου, εάν εμείς προχωρήσουμε σε μια τέτοιου είδους καταγγελία δανειακής σύμβασης, θα σταματούσε η χρηματοδότηση, δεν θα μπορούσαμε να βρούμε χρήματα από πουθενά. Δεν θα πηγαίναμε σε καλύτερη θέση. Θα πηγαίναμε σε χειρότερη θέση. Και ύστερα η Ελλάδα –επαναλαμβάνω- θα αναγκαζόταν να υπογράψει ένα πολύ χειρότερο μνημόνιο από αυτό το οποίο έχει υπογράψει μέχρι σήμερα. Θα ήταν συνταγή καταστροφής. Είναι η έξοδος από το ευρώ. Και αυτό δεν μπορούμε να το δεχθούμε με τίποτα.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Η κυρία Τριανταφύλλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και να ετοιμάζεται ο κος Σαραντάκος από το ΕΘΝΟΣ.

Ε. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ:

Κύριε Πρόεδρε, επαναλάβατε και σήμερα ότι η πολιτική και η θέση του ΣΥΡΙΖΑ οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια εκτός ευρώ την Ελλάδα. Πολλοί, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι αυτό είναι μια αβάσιμη κινδυνολογία. Κινδυνολογείτε; 

Και τι διασφαλίζει στους Έλληνες πολίτες ότι, με τη δική σας πολιτική, ιδιαίτερα εάν επαναδιαπραγματευτείτε σκληρά όρους του μνημονίου, θα αποφύγουμε να βγούμε από το ευρώ;  Και στο περιβάλλον μέσα που μόλις περιγράψατε με πολλούς να θέλουν την Ελλάδα να γίνει το μαύρο πρόβατο, που θα το φάει ο λύκος.

Ευχαριστώ.

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Θεωρώ ότι όλοι σήμερα βλέπουν ότι είναι -αν θέλετε- επικίνδυνο και επομένως και τυχοδιωκτικό το θέμα της δραχμής.  Και λέτε αν αυτό είναι κάτι το οποίο αποτελεί δική μας κινδυνολογία.

Ο καλύτερος τρόπος να απαντήσω είναι να σας πω ότι ο Κον-Μπετίτ- τον έζησα προσωπικά και ως ευρωβουλευτή, αρχηγός των Πρασίνων, ο κόκκινος Ντάνι του Μάη του ’68 στη Γαλλία -το πλέον επαναστατικό στοιχείο- δήλωσε ότι αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοησίες. Και ότι, ασφαλώς, μια τέτοια πράξη από πλευράς του περί καταγγελίας, αμφισβήτησης κλπ. σημαίνει έξοδο από το ευρώ.

Το λέει ο Κον-Μπετίτ, το λέει ο Μοσκοβισί που είναι ο Υπουργός ο αρμόδιος του νέου Γάλλου σοσιαλιστή Προέδρου.  Και αυτά οι ξένοι.  Το λέει και ο τέως -αν θέλετε- ομοϊδεάτης του κυρίου Τσίπρα, ο κος Κουβέλης.  Ο οποίος λέει ότι αυτό μας οδηγεί εκτός ευρώ.

Να μην δεχθούμε τον κύριο Κουβέλη. Το λέει ο μέντορας του κυρίου Τσίπρα ο κύριος Αλαβάνος: Ότι σε περίπτωση που πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις θέσεις -που τις έχει πάρει και τις λέει καθαρά- σημαίνει ότι θα βγούμε από το ευρώ.

Επομένως, εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Και οι Έλληνες και οι ξένοι το λένε. Και το θέμα είναι ποιοι τρομάζουν. Ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι δημιουργούν τον τρόμο. Ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι δημιουργούν το πρόβλημα και το φόβο. Αυτοί οι οποίοι δεν έχουν πρόγραμμα, αυτοί οι οποίοι έχουν αντικρουόμενες συνιστώσες μεταξύ τους, που άλλα λέει η μία, άλλα λέει η άλλη.

Εγώ προσπάθησα να μετρήσω από τις 12, 13 που υπάρχουν περίπου οι 7 είναι εναντίον …, στα ίσια.  Και επομένως αυτός που τρομάζει είναι εκείνος που λέει ότι «θα σου φορολογήσω τις καταθέσεις». Αυτός που τρομάζει εμένα ως οικονομολόγο, να σας πω ποιο ήταν περισσότερο;

Κάποιος που βγήκε ως παράγοντας του οικονομικού επιτελείου και είπε ότι θα βάλουμε 1% φόρο στον τζίρο των επιχειρήσεων και μετά είπε ότι θα βάλουμε και έκτακτη εισφορά σε όσους έχουν πάνω από 50.000 εισόδημα και αυτούς τους υπολόγισε ότι είναι 750.000 Έλληνες. Και αποδείχθηκε ότι δεν ήταν 750.000 Έλληνες ήταν 33.000.

Όταν πέφτουν τόσο έξω σε υπολογισμούς απλούς που οφείλει να κάνει ένα κόμμα, πόσο μάλλον όταν θέλει να διεκδικήσει την εξουσία, τότε αντιλαμβάνεσθε ότι αυτά τα πράγματα φοβίζουν. Και με φοβίζουν και εμένα. Και φοβίζουν τον καθένα που καταλαβαίνει δυο γραμματάκια από τα θέματα της οικονομίας.

Επομένως, όταν κανείς ζητά τελικά με αυτές τις θέσεις την απομόνωση της χώρας, πιστεύω ότι αυτός ο οποίος του το δείχνει, όχι μόνο δεν κινδυνολογεί, αλλά επισημαίνει, για το καλό της χώρας, τον κίνδυνο που κάτι τέτοιο συνεπάγεται.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κος Σαραντάκος από το ΕΘΝΟΣ και να ετοιμάζεται ο κος Παρράς από το FLASH.

Γ. ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΣ:

Κύριε Πρόεδρε, ήθελα να σας ρωτήσω το εξής. Την Κυριακή, κατά τη γνώμη σας, μεταξύ ποιων πολιτικών δυνάμεων θα κληθούν να επιλέξουν οι Έλληνες; Μεταξύ κεντροδεξιών και κεντροαριστερών; Μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών; Και σας το ρωτώ αυτό διότι οι πολιτικοί σας αντίπαλοι λένε, όταν σας άκουσαν μετά τις εκλογές της 6^ης Μαΐου να μιλάτε για κεντροδεξιό μέτωπο και συσπείρωση, ότι αυτού του είδους οι δηλώσεις παραπέμπουν σε άλλες εποχές που διχάστηκαν τότε οι Έλληνες.

            Σας ευχαριστώ πολύ.

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Το να διχαστεί ο κόσμος είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί. Σε καμία περίπτωση η Νέα Δημοκρατία δεν θέλει με τίποτα να διχάσει. Βέβαια -όπως είπα και πριν- δεν δέχομαι το παλιό να θέλει να φορέσει τη μάσκα του νέου και εμείς να μην αντιδρούμε. Και θα σας πω κάτι. Ότι το να μείνεις στο ευρώ δεν αποτελεί δεξιά άποψη. Ούτε αριστερή άποψη. Αποτελεί λογική άποψη.

            Το να προσπαθήσεις να πεις ότι εγώ καταργώ, για παράδειγμα, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, τις διαδικασίες τις γνωστές για ανάπτυξη- όπως είπα προηγουμένως, το θέμα του τουρισμού- και στη θέση τους δεν βάζω τίποτα, γιατί δεν έχω πρόγραμμα, δεν είναι κάτι αριστερό ή δεξιό. Είναι κάτι το οποίο είναι, αυτό που λέμε, ένα κενό. Ένας πομφόλυγας. Ένα τίποτα.

            Δεν έχει χωριστεί ο κόσμος. Ούτε μπορώ εγώ να πω ότι, επειδή έχω την ίδια άποψη με τον κο Κομπετίτ, είμαι αριστερός. Δεν είμαι. Πιστεύω ότι αυτά τα θέματα είναι πολλές φορές ζητήματα πάρα πολύ απλά για τον κόσμο να τα καταλάβει. Εμείς θέλουμε να συνεργαστούμε με οποιονδήποτε έχει άποψη υπέρ της Ευρώπης, υπέρ της παραμονής μας στο ευρώ, υπέρ της αλλαγής του μνημονίου, για να έχουμε περισσότερες θέσεις εργασίας για τα νέα τα παιδιά.

            Έτσι εγώ στοιχίζομαι πίσω από οποιονδήποτε. Είμαι έτοιμος με οποιονδήποτε πιστεύει σε αυτά τα βασικά πράγματα αύριο να κοιτάξω να βάλουμε τον τόπο μπροστά. Να κάνουμε την επανεκκίνηση της οικονομίας. Να βρούμε, επιτέλους, ορισμένες λύσεις που είναι αναγκαίες για αυτό τον τόπο.

            Από εκεί και πέρα -με συγχωρείτε- το να λες ότι θα αφοπλίσεις την Αστυνομία και αυτό για μένα δεν είναι ούτε αριστερό, ούτε δεξιό. Είναι ανοησία. Την ώρα, δηλαδή, της μεγαλύτερης εγκληματικότητας που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα, εσύ να λες ότι οι αστυνομικοί δεν θα έχουν όπλα, εγώ δεν το θεωρώ ούτε αυτό αριστερό. Το θεωρώ απλώς ανόητο. Και, ως εκ τούτου, δεν θέλω να υπάρχουν τέτοιοι τεχνητοί διαχωρισμοί.

            Οι διαχωρισμοί σήμερα είναι μεταξύ του λογικού και του σωστού και του υπεύθυνου από τη μια και του παράλογου και του ανεύθυνου. Αυτή είναι, σήμερα, η επιλογή που πρέπει να γίνει, πάρα πολύ συγκεκριμένα. Και το χειρότερο που μπορεί να γίνει για την Ελλάδα είναι να απομονωθεί. Η απομόνωση είναι το άκρον άωτον της ανευθυνότητας.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κος Παρράς από το FLASH και να ετοιμάζεται ο κος Τσούνος από το ΣΚΑΙ.

Κ. ΠΑΡΡΑΣ:

Καλησπέρα, κύριε Πρόεδρε. Επιτρέψτε μου να αλλάξω θέμα, να φύγω από το τεράστιο θέμα της οικονομίας, να πάω όμως σε ένα μεγάλο θέμα. Σας έχω ακούσει πολλές φορές να αναφέρεστε στο θέμα της ασφάλειας, στο θέμα της λαθρομετανάστευσης και να χαρακτηρίζεται το δεύτερο βόμβα, που απειλεί τα θεμέλια της κοινωνίας.

            Χθες, παρουσιάσατε 12 προτάσεις και ακούω την κριτική που σας ασκείται να τιτλοφορείται με δανεικό τίτλο από αστυνομική τηλεσειρά «Νόμος & Τάξη». Οι αντίπαλοί σας μιλούν για μια δεξιά έως πολύ δεξιά ατζέντα αντιμετώπισης των θεμάτων αυτών. Τι απαντάτε;

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Χθες κάποιος στην Χαλκίδα, ένα νέο παιδί, με βρήκε και μου λέει σε ένα μαγαζί: Να σου πω κάτι; Το νόμο απλώς να τηρείτε, τίποτα άλλο. Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο αυτός ο τόπος.

            Εδώ έχει ενοχοποιηθεί και η λέξη νόμος; Δηλαδή, τι πρέπει να είναι; Ζούγκλα η Ελλάδα; Προσέξτε. Μπορεί να λένε αυτά, ότι εμείς έχουμε δεξιά ατζέντα και τέτοια. Τα έχω ακούσει και εγώ από το ΣΥΡΙΖΑ. Ας έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στον Άγιο Παντελεήμονα και στην Πάτρα για να πει ότι αυτό είναι δεξιά ατζέντα. Ας μας πει για τα ταξιδιωτικά έγγραφα τα οποία θέλει να δώσει. Δηλαδή ταυτότητες ή διαβατήριο. Και θα μας πει αυτό τι ατζέντα είναι;

Εγώ ξέρω ότι αν ξαφνικά δώσεις τέτοιου είδους έγγραφα σε λαθρομετανάστες και αρχίζουν εκείνοι να επισκέπτονται τις άλλες χώρες, σε λίγο αυτές οι άλλες χώρες θα αντιληφθούν ότι αυτοί δεν είναι Έλληνες και θα βγάλουν ένα γενικό κανόνα που θα λέει: Κοιτάξτε Έλληνες απαγορεύεται πλέον να μπαίνει κανένας. Ούτε και οι κανονικοί Έλληνες δεν θα μπορούν να πάνε.

            Αυτό είναι θέμα για μένα πολύ απλό, όπως και αν θέλετε νόμος και τάξη. Εντάξει, εγώ έχω διαφορετική άποψη από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά υπάρχει συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ η οποία χειροκροτούσε τον Κουφοντίνα.

                Εγώ δεν το κάνω. Εγώ είμαι ο κακός που είμαι με το νόμο και τη τάξη; Ξέρετε ότι αν πάτε στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία, θα δείτε ότι υπάρχει ένας διάλογος  καταπληκτικός του Σωκράτη, Πυθαγόρας στον Πρωταγόρα, που λέει. Αν κάτι του λέει ο Σωκράτης δεν είναι μαύρο, δεν σημαίνει ότι είναι άσπρο.

            Εδώ πέρα, δηλαδή, εάν δεν είσαι με τον Κουφοντίνα, εμείς είμαστε με το νόμο και τη τάξη κακοί; Μα είναι δυνατόν να υπάρχει ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που έχει φτιάξει αυτή τη συγκεκριμένη συνιστώσα και να λέει ότι ο Κουφοντίνας είναι ένας ευγενής άνθρωπος, ο οποίος έχει δώσει αγώνες για τη δημοκρατία και έτσι έκανε και αυτές τις κινήσεις που έκανε; Και εγώ να είμαι ο κακός επειδή είμαι με το νόμο και τη τάξη;

            Δηλαδή, νομίζουν ότι δεν υπάρχει κόσμος πλέον που να ακούει και να αντιλαμβάνεται για τι συζητάμε; Και να σας πω  κάτι; Και ο αφοπλισμός της Αστυνομίας μόνο που ελέχθη είναι απαράδεκτο. Και τα επιδόματα της ανεργίας που είπε ότι θα δώσει στους λαθρομετανάστες  είναι απαράδεκτα. Διότι υπάρχει πια ένα όριο.

            Σε ποια χώρα γίνονται τέτοια πράγματα; Και από πού θα τα βρεις αυτά τα χρήματα για να τα δώσεις; Εάν μου έλεγε, εν πάση περιπτώσει, ότι έχω κάποιο πρόγραμμα και ότι από αυτό το πρόγραμμα προκύπτει ότι μπορώ να τα βρω, να το δεχθώ.

            Αλλά εγώ έχω κάνει τους υπολογισμούς τους οικονομικούς και βγάζουν ότι είναι γύρω στα 45 δις ευρώ αυτά τα οποία απαιτεί το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

            Πού θα τα βρει; Και όταν μάλιστα αυτός ο προϋπολογισμός του είναι γραμμένος σε δραχμές και όχι  σε ευρώ. Που θα τα βρει; Επομένως, αυτή η θεωρία  για μένα είναι λάθος. Και θα πρέπει να κοιτάξουμε και πάλι από την αρχή ποιες είναι οι προτεραιότητες μιας κοινωνίας και ποιες είναι οι αξίες μιας κοινωνίας.

            Και για μένα η αξία υπάρχει στα θέματα αυτά της ασφάλειας πολύ καθαρή.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κύριος Τσούνος από το ΣΚΑΪ και να ετοιμάζεται ο κύριος Νασιόπουλος από τα ΝΕΑ.

Γ. ΤΣΟΥΝΟΣ:

Κύριε Πρόεδρε, ήθελα να σας ρωτήσω αν είστε κυβέρνηση είπατε στις 18 Ιουνίου θα πάτε στην Ευρώπη και θα επαναδιαπραγματευτείτε όρους του μνημονίου.

            Αναρωτιέμαι άραγε αν υπάρχουν και άλλα μέτρα τα οποία θα πάρετε, επομένως και άμεσα, αν είστε κυβέρνηση πάντα, τα οποία δεν θα χρειάζονται επαναδιαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους μας και προς ποια κατεύθυνση θα είναι αυτά.

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Πρώτα απ’ όλα να πω ένα γενικό πράγμα. Ότι λέω ναι στις θέσεις εργασίας. Και όλα αυτά –με διαπραγμάτευση ή χωρίς διαπραγμάτευση- είναι ζητήματα για νέες θέσεις εργασίας.

            Είναι πολύ απλό, 1% αν ανεβεί το ΑΕΠ, το έλλειμμα πέφτει 1 δις  και βρίσκονται 50.000 θέσεις εργασίας. Ανάλογα βέβαια τους τομείς. Στον τουρισμό τα πράγματα μπορούν να γίνουν πολύ καλύτερα.

            Ο τουρισμός το Μάιο έπεσε 19%. Και να ξέρετε ότι για κάθε 10% που πέφτει ο Τουρισμός, χάνονται 75.000 θέσεις εργασίας.

            Επομένως, είναι πάρα πολύ σημαντικό να ανεβάζουμε συνολικά το ΑΕΠ της χώρας -δηλαδή την οικονομική δραστηριότητα να καταλαβαίνει ο κόσμος τι εννοούμε ΑΕΠ- προκειμένου να δημιουργούνται θέσεις εργασίας. Και σε πρώτη φάση να σώσουμε εταιρείες που πρόκειται να πέσουν έξω από το να πέσουν έξω και άλλες να βρούνε καινούριες θέσεις.

            Πάμε, λοιπόν, τώρα σε αυτά που μπορούμε να κάνουμε χωρίς τη διαπραγμάτευση. Παράδειγμα, τράπεζες. Έχω πει ότι εάν ενός δανειολήπτη η δόση που πρέπει να πληρώσει στη τράπεζα, είναι πάνω από το 30% του μηνιαίου εισοδήματός του, τότε το  υπόλοιπο θα γίνει σε ρύθμιση.

            Δεν μπορεί να πρέπει να πληρώσεις δόση σε τράπεζα και να είναι πάνω από το 30% του μηνιάτικού σου. Είπαμε, επίσης, ότι με αυτό το τσουνάμι τώρα των φόρων που έρχονται και απειλούν πλέον όλο τον κόσμο, ότι δεν μπορείς να πληρώσεις πάνω από το 25% του εισοδήματος σου σε  φόρους. Δεν γίνεται.

            Και δεν θα τα πάρει τελικά το κράτος αν θελήσει να τα πάρει. Όπως και σήμερα, με το ΟΑΕΕ και τους επαγγελματίες που τρέχουν να πληρώνουν, δεν τα παίρνει αν δεν κάνει δόσεις.

            Δεν τα παίρνει αν δεν γίνουν ρυθμίσεις. Αυτό είναι ένα ζήτημα. Ένα άλλο θέμα το οποίο πρέπει να βάλουμε μπροστά αμέσως και είμαστε έτοιμοι, είναι το θέμα της άμεσης ανάπτυξης του τουρισμού.

            Θα σας πω πάλι με παραδείγματα. Όλα συνδέονται με τη γραφειοκρατία.

Στο κράτος θα κρατήσουμε βεβαίως τους δημοσίους υπαλλήλους, δεν θέλουμε να διώξουμε κανένα. εκείνο που έδειξε το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Αλλά θα πρέπει και ο δημόσιος υπάλληλος να καταλάβει ότι δεν μας παίρνει πλέον ότι για να κάνεις στο Καστελόριζο, όπως μου είπαν, επένδυση τουριστική να χρειάζεσαι 62 υπογραφές.

Ένα θέμα που πρέπει αμέσως να σπάσουμε είναι το θέμα της γραφειοκρατίας.

Στον τουρισμό. Έψαξα προχθές και βρήκα ότι υπάρχουν μόνο δύο ξεναγοί στην Ελλάδα που μιλάνε κινέζικα.

Προσέξτε κάτι, αν πείτε ποια αγορά αυτή τη στιγμή είναι εκείνη που μεγαλώνει, που δίνει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτείς, να βγάλεις τις περισσότερες θέσεις εργασίας, είναι οι Κινέζοι τουρίστες.

Και στην Κίνα έγινε μία μεγάλη έρευνα, από όπου βγήκε ότι πρώτη προτεραιότητα έχουν να πάνε στο Παρίσι, δεύτερη στη Ρώμη και τρίτη στην Ελλάδα. Δεν λένε Αθήνα, λένε Ελλάδα, γιατί; Γιατί από το Πεκίνο υπάρχει απευθείας πτήση για Παρίσι, απευθείας πτήση για Ρώμη. Για Αθήνα δεν υπάρχει. Στην Αθήνα δεν υπάρχει.

Στην Αθήνα, όπως ξέρετε, σε λίγο δεν θα υπάρχει και απευθείας πτήση για Αμερική. Θα είμαστε η μόνη πρωτεύουσα της Ευρώπης. Γιατί η Delta Airlines μετά τον Οκτώβριο και αυτή τα κλείνει.

Όταν, επομένως, ο Κινέζος πάει στη Ρώμη και κάνει εκεί τις αγορές του ή η γυναίκα του ή στο Παρίσι και λοιπά, δεν θα έχει για να αγοράσει στην Αθήνα.

Το να βάλεις, λοιπόν, μία αεροπορική εταιρεία είναι κάτι το οποίο άμεσα επενδύει, σε αυτό το οποίο λέμε άμεση ανάκαμψη.

Είναι επομένως πολλά τα ζητήματα τα οποία υπάρχουν. Όπως είναι το θέμα των παραθεριστικών κατοικιών. Όπως είναι αυτή η, κατά την άποψή μου, άσκοπη και αφύσικη αντίδραση που έγινε για το Ελληνικό, που υπάρχουν ήδη συγκεκριμένες προτάσεις από το εξωτερικό, πάρα πολύ καλές για την ανάπτυξή του και όμως έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και λέει ότι δεν το θέλει.

Ή όπως μπορούμε για τη Ναυτιλία, να κάνουμε πραγματικά ναυτιλιακό κέντρο -ναυτιλιακές ασφαλίσεις, για παράδειγμα -τον Πειραιά, που δεν έχει γίνει.

Όπως θα μπορούσαμε με τα θέματα της ενέργειας.  Και μιλάω από τη θερμική επεξεργασία των απορριμμάτων μέχρι την ΑΟΖ.

Και ρωτάω: Δεν θα έπρεπε να είναι ένα θέμα συναίνεσης σε αυτές τις εκλογές όλα τα κόμματα να έχουν βγει με τη σημαία της ΑΟΖ; Δηλαδή το να βρει ο Έλληνας τον πλούτο, που τον έχει, στην πιο δύσκολη ώρα της ζωής του, και είναι υποθαλάσσιος και που το έχει βρει παρακάτω η μικρή η Κύπρος μας και που ξέρετε ότι όταν εντοπιστεί αυτό το κοίτασμα κάτω αμέσως γίνεται χρηματιστηριακό προϊόν, εφ' όσον υπάρχει και εφ' όσον εντοπιστεί.

Δεν θα έπρεπε όλοι μαζί να δώσουμε τη μάχη προς αυτή την κατεύθυνση; Ακούω, αντίθετα, ότι υπάρχει πρόταση από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ να πει ότι εγώ θα το κάνω ανάποδα. Δεν κάνω πρώτα την αναγνώριση της ΑΟΖ, πρώτα θα πάω να συνομιλήσω με την Τουρκία. Διότι πρέπει πρώτα να τα βρούμε μαζί για να κάνουμε οποιαδήποτε έρευνα στην περιοχή.

Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν είναι φυσιολογικό. Πρέπει να γίνει ακριβώς το ανάποδο. Και ασφαλώς θα συζητήσεις με την Τουρκία και ασφαλώς θα έχεις την καλύτερη επαφή με την Τουρκία και ασφαλώς πρέπει να είναι ειρηνικές οι σχέσεις με την Τουρκία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν στοχεύεις εκεί που υπάρχει εθνικός πλούτος.

Η Κύπρος το έκανε. Δεν έχει κάποιον δεξιό Πρόεδρο. Κομμουνιστή Πρόεδρο στο 100%, κομμουνιστή έχει η Κύπρος.

Από την άλλη πλευρά, ένα πράγμα το οποίο δεν μιλάμε στις εκλογές -και εγώ κάθε φορά το λέω και με ενοχλεί πολύ- είναι η γεωργία. Δεν μιλάμε για τους αγρότες.

Δεν θα έπρεπε να γίνεται μία συζήτηση για τις δυνατότητες που έχουμε, χωρίς επαναδιαπραγμάτευση, όπως λέτε και εσείς; Να κοιτάξουμε να βάλουμε μπροστά. Γιατί δηλαδή θα πρέπει περίπου τις επιδοτήσεις που παίρνει ο Έλληνας αγρότης να τις ξοδεύουμε σε εισαγωγές προϊόντων, λες και δεν μπορούμε μόνοι μας;

Γιατί  πρέπει να εισάγουμε πάνω από 1 δις κρέας, που δεν βοηθήσαμε τους κτηνοτρόφους και για αυτό λέω ότι πρέπει να βοηθηθούν.

Γιατί, αυτή τη στιγμή, δεν κάνουμε τίποτα με τη γεωθερμία; Πάτε σε οποιεσδήποτε περιοχές της χώρας να σας πουν πόσες γεωθερμικές πηγές υπάρχουν και δεν κάνουμε τίποτα.

Γνωρίζουμε ότι αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά στην Ελλάδα θα μπορούσαν να είναι εξαγώγιμα και να χαλάνε κόσμο. Δεν το κάνουμε.

Ξέρουμε ότι το λάδι στη δική μου περιοχή και σε άλλες αναμειγνύεται με ξένα λάδια από άλλες χώρες. Αν τα κάναμε μόνοι μας, θα είχαμε αύξηση 50% των εξαγωγών μας.

Και σήμερα μέσα στην ατυχία της οικονομικής ύφεσης και δυστοκίας που υπάρχει παντού το ότι μπαίνουν νέα παιδιά και το ότι θέλουν να μπουν στη γεωργία για εμένα είναι κάτι πάρα πολύ θετικό. 

Από την άλλη πλευρά, μέσα στην ίδια την Ευρώπη τι μάχες δίνουμε;  Δίνουμε τη μάχη για να υπάρχει το ομόλογο έργων και υποδομών;  Αυτό το project bond το οποίο πρότεινε ο Μπαρόζο και το οποίο θα έδινε τη δυνατότητα να πέσουν πάρα πολλά λεφτά σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που έχει ανάγκη από τέτοια έργα ή τα ευρωομόλογα; 

Δεν σας έφερα στο θέμα της γεωργίας τυχαία. Πρέπει να ξέρετε ότι με επισκέφτηκε ο  Υπουργός Γεωργίας της Κυβέρνησης Πικραμένου για να μου πει ότι θα συναντηθεί σε λίγες μέρες για την υπόθεση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.

Και ρωτώ: Η Κοινή Αγροτική Πολιτική είναι το αίμα για τον αγρότη. Έχουν γίνει συμφωνίες για το ότι το θέλουμε αυτό;  Για να το θέλεις πρέπει να είσαι στην Ευρώπη.  Για να το θέλεις πρέπει να πάρεις χρήματα σε ευρώ. Για να πάρεις χρήματα σε ευρώ πρέπει να έχεις και εσύ το ευρώ.

Ξέρουν πόσα δισεκατομμύρια σημαίνει για τον αγρότη ή θα αφήσουν την άλλη μέρα να γίνει αφανισμός του αγρότη, έτσι και βγούμε από το ευρώ; Ο πλήρης αφανισμός. Από το 2013 και μετά τελειώσαμε.

Ο γεροαγρότης, στο παιδί του που του λέει στο καφενείο πατέρα να μπω και εγώ στο χωράφι ή να μην μπω να κάνω κάποια άλλη δουλειά, τι θα πρέπει να του απαντήσει;

Κοιτάξτε να δείτε κάτι: Θέλω ο ελληνικός λαός να πίνει κρασί από το πατητήρι του.  Και θέλω να τρώει ψωμί από τη σοδειά του. Και θέλω να δοθεί, επιτέλους, η δυνατότητα στον κάθε χώρο να υπάρχει η δυνατότητα για το όνειρο του καθενός.

Είναι πάρα πολλά τα πράγματα τα οποία μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας. Θεωρώ πρώτο εχθρό του Έθνους τη γραφειοκρατία. Θεωρώ δεύτερο εχθρό του Έθνους ότι δεν έχουμε ψάξει ποτέ να δούμε ποια είναι εκείνα τα σημεία στα οποία μπορούμε να κάνουμε ουσιαστική ανάπτυξη και να δώσουμε εκεί την έμφαση με τη βοήθεια της Ευρώπης.

Και το λέω αυτό γιατί δεν έχουμε πάρει χαμπάρι τον τεράστιο ανταγωνισμό που υπάρχει. Περιμένει δίπλα η Βουλγαρία, περιμένει δίπλα η Ρουμανία. Ο κόσμος πλέον είναι επίπεδος, δεν είναι στρογγυλός. Ό,τι συμβαίνει σήμερα την ίδια στιγμή εδώ, κάπου στο χάρτη, την ίδια στιγμή το μαθαίνει όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Δεν  υπάρχουν τα παλιά τα άλλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Ως εκ τούτου, θέλω να πιστεύω ότι σε ζητήματα όπως είναι ο Τουρισμός, όπως είναι η Ναυτιλία, όπως είναι οι επενδύσεις -για τις οποίες είπα ότι «θα φάω σίδερα», ναι «θα φάω σίδερα», θα πρέπει να πάμε παντού, προκειμένου να βρούμε επενδύσεις για την Ελλάδα.

Γιατί, τελικά, αυτό σημαίνει και αυτό είναι εκτός διαπραγμάτευσης –επανέρχομαι- να δίνεις σημασία στην ανάγκη δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας που είναι το μεγάλο ζητούμενο. Και το επαναλαμβάνω: Ιδιαίτερα για τα νέα τα παιδιά που πρέπει και εκείνα να έχουν ένα διαβατήριο στο αύριο.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κος Νασόπουλος από τα ΝΕΑ και να ετοιμάζεται ο κος Μποτσαράκος από το STAR.

Δ. ΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ:

Κύριε Πρόεδρε, την προηγούμενη φορά είπατε ότι θα κινηθείτε σε ένα αυστηρά θεσμικό πλαίσιο. Είδατε τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς με έναν αύξοντα εκλογικό αριθμό και μέσα σε 3 ώρες επιστρέψατε την εντολή ότι υπήρξε ένα αδιέξοδο.

            Επειδή είναι πιθανό το βράδυ της Κυριακής που έρχεται να είμαστε με διαφοροποιημένα ποσοστά, αλλά σε ένα παραπλήσιο πολιτικό τοπίο, ποιο είναι το πλάνο σας για τη Δευτέρα;  Θα ξανά συναντηθείτε με τον κύριο Τσίπρα και θα κάνετε μια απόπειρα, μια προσπάθεια να τον μεταπείσετε να αναθεωρήσει διάφορες θέσεις του;  Θα τον παρακάμψετε και θα περάσετε αμέσως στους επόμενους πολιτικούς αρχηγούς για να υπάρξει ένα πλαίσιο συμφωνίας;  Ποιο είναι το πλάνο σας για τη Δευτέρα;

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Κύριε Νασόπουλε, σε ό,τι αφορά τη δημιουργία Κυβέρνησης το πρώτο το οποίο επισημαίνω είναι ότι έχουμε θέσει δύο ελάχιστους όρους για συνεργασία με οποιονδήποτε. Και αυτοί είναι η παραμονή μας στο ευρώ και η ανάγκη τροποποίησης του προγράμματος προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης.

Από εκεί και πέρα, εμείς έχουμε συμφωνήσει ως Παράταξη και έχουμε καταθέσει ως μέτωπο επιπλέον 18 θέσεις πολιτικής, 10 και 8, 10 με διαπραγμάτευση, 8 χωρίς διαπραγμάτευση. Καταθέσαμε χθες και 12 θέσεις για την εγκληματικότητα. Αυτό κάνει περίπου 30 θέσεις στο σύνολο που αν θέλετε είναι η μεγίστη συμφωνία κάποιας διακυβέρνησης που μπορείς να κάνεις με κάποιον.

Από εκεί και πέρα στα μεγάλα ζητήματα της επαναδιαπραγμάτευσης πιστεύω ότι υπάρχει μια σύγκλιση απόψεων, με πολλούς, συγκεκριμένα δεξιά και αριστερά, τα οποία θα πρέπει μετά τις εκλογές να βρεθούμε προκειμένου να τα δούμε.

            Δεν θέλω να πιστεύω ότι τα πάντα είναι αγεφύρωτα, ιδιαίτερα εγώ ο οποίος ως Νέα Δημοκρατία φωνάζω ότι πρέπει πάση θυσία να μην ξαναέχουμε εκλογές. Γιατί σήμερα μου έλεγαν ότι ο φίλος μου ο κος Στρατούλης, τον οποίο δεν γνωρίζω, τον αναφέρω συνέχεια, βγήκε και είπε ότι μπορεί να έχουμε και τρίτες εκλογές.

            Δεν πρέπει να έχουμε εκλογές. Πρέπει να βρεθούν σημεία σύγκλισης. Πιστεύω ότι αυτά τα σημεία είναι πλέον γνωστά στο λαό. Είμαστε σε μια κατεξοχήν ζεστή προεκλογική περίοδο των τελευταίων ημερών και ο κόσμος θα πρέπει και με βάση αυτά τα σημεία σύγκλισης που υπάρχουν να αποφασίσει για την ψήφο του και να αποφασίσει αν πραγματικά θα δώσει τη δυνατότητα να σχηματιστεί τέτοια κυβέρνηση.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κος Μποτσαράκος από το STAR και να ετοιμάζεται ο κος Βλάχος από τον ALPHA.

Π. ΜΠΟΤΣΑΡΑΚΟΣ:

Κύριε Πρόεδρε, είδαμε τα τελευταία χρόνια ότι υπάρχει μια εντεινόμενη κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα, κάτι το οποίο καταγράφηκε και στις εκλογές της 6^ης Μαΐου.

            Εσείς, αν την Κυριακή πάρει η Νέα Δημοκρατία την πρωτιά και σας επιλέξει ο λαός για Πρωθυπουργό, ποια δέσμευση μπορείτε να αναλάβετε τώρα για θεσμικές αλλαγές, που θα γίνουν άμεσα, για να αποκαταστήσουν αυτό το βαρύ κλίμα;

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Πρώτα απ’ όλα, θέμα μεγάλο για εμάς είναι το θέμα της δικαιοσύνης. Και το θέμα της δικαιοσύνης διαπερνά και διαχέεται σε παραπάνω από ένα σημεία. Παράδειγμα, πάρτε την οικονομία.

            Θεωρώ ότι είναι άδικο και ατελέσφορο, αλλά κυρίως άδικο, το να μην έχεις το δικαίωμα του συμψηφισμού. Θεωρώ ότι είναι ανθελληνικό και περίεργο και αφύσικο το να σου λέει το κράτος ότι εγώ σε πάω φυλακή ή σε βάζω μέσα ή σου κόβω το ρεύμα την ώρα που εγώ το κράτος σου χρωστάω και δεν σε πληρώνω.

            Δηλαδή, ο συμψηφισμός είναι η δικαιοσύνη σήμερα; Πρώτο μέτρο που πρέπει να παρθεί στο θέμα της οικονομίας. Γιατί, για να είναι το κράτος αυστηρό πρέπει πρώτα να είναι δίκαιο.

            Το δεύτερο σημείο είναι ότι η δικαιοσύνη πρέπει να είναι διάχυτη παντού και πρώτα στους πολιτικούς. Ο λόγος για τον οποίο εμείς επιλέξαμε μια κορυφαία προσωπικότητα του χώρου του δικαστικού, τον κο Χαράλαμπο Αθανασίου, να μας τιμήσει με την παρουσία του στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας είναι ακριβώς γιατί θέλαμε να συμβολίσουμε την αίσθηση που πρέπει να δοθεί στη δικαιοσύνη. Και για αυτό το λόγο, άλλωστε, έχουμε πει ότι με το «πόθεν έσχες» εμείς ξεκάθαρα θα πούμε, ήσουν Πρωθυπουργός, Υπουργός, Υφυπουργός; Πόσα είχες όταν μπήκες, τι δήλωσες όταν βγήκες; Τι είχες όταν βγήκες; Και η διαφορά αυτή -φτάσαμε στο σημείο να το πούμε καθαρά στον ελληνικό λαό- αν υπάρχει διαφορά μεταξύ εκείνων που δήλωνε και εκείνων που έχει, θα δημευθεί αυτή η διαφορά.

            Πιστεύω, λοιπόν, ότι θα πρέπει αυτά τα πράγματα να γίνουν αμέσως. Και υπάρχουν και τα θέματα του Συντάγματος. Που πρέπει, επίσης, να ξεκινήσουμε αμέσως. Θέματα όπως είναι το ασυμβίβαστο Υπουργού και βουλευτή. Σιγά-σιγά αυτό πρέπει να περάσει, να μην υπάρχει ο φόβος του πολιτικού κόστους στους πολιτικούς από τη μια και να υπάρχει πλήρης διάκριση μεταξύ της Νομοθετικής, της Εκτελεστικής και της Δικαστικής εξουσίας.

            Θέλω, δεύτερον, να σας πω ότι πρέπει να καταργηθούν τα λεγόμενα προνόμια των βουλευτών, αυτά τα οποία έχουν ενοχλήσει την κοινή γνώμη και έχουν ενοχλήσει και τους ίδιους τους πολιτικούς. Δεν πρέπει να υπάρχει διαφορά στον τρόπο που ποινικά διώκεται ένας απλός πολίτης από εκείνον που διώκεται ένας βουλευτής, οποιοσδήποτε, σε αυτή την περίπτωση.

                Δεν σας κρύβω ότι θέλω να εξετάσω και το θέμα των προνομίων, των αρμοδιοτήτων καλύτερα να πω, και του τρόπου εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι ένα θέμα το οποίο είναι ανοιχτό. Εγώ έτυχε να ήμουν βουλευτής όταν ο Κων/νος Καραμανλής ήταν Πρωθυπουργός της χώρας και μετά έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Είχε τότε το Σύνταγμα που εκείνος είχε φτιάξει με τον αείμνηστο τον Τσάτσο κλπ, το δικαίωμα της δυσαρμονίας, το είχε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δηλαδή, έβλεπε ότι αυτή τη στιγμή, αυτό που πιστεύει ο κόσμος και αυτό που εκφράζει η Βουλή, βρίσκονται σε δυσαρμονία.

            Εάν είχε αυτό το δικαίωμα ο Πρόεδρος της  Δημοκρατίας επί της τελευταίας κυβερνήσεως Παπανδρέου, θα είχαν προκηρυχθεί πολύ νωρίτερα οι εκλογές.

            Σήμερα αυτό το δικαίωμα δεν υπάρχει. Πρέπει να το δούμε. Όπως πρέπει να δούμε το θέμα της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων. Όπως πρέπει να βρούμε το θέμα που λέγεται, λιγότεροι Βουλευτές στη Βουλή.

            Είναι θέματα τα οποία πιστεύω ότι εξισορροπούν καλύτερα τις  εξουσίες και πρέπει να τα βάλουμε μπροστά. Βεβαίως ορισμένα δεν θέλουν -όπως σας είπα στην αρχή- και αλλαγή στο Σύνταγμα.

            Για παράδειγμα, δεν θέλει τροποποίηση στο Σύνταγμα η αλλαγή του αριθμού των Βουλευτών. Δεν θέλει αλλαγή στο Σύνταγμα, για παράδειγμα, η μείωση του αριθμού των Υπουργείων, να κάνεις μία μικρότερη κυβέρνηση, που θα δείξεις, τις παρακάμψεις της γραφειοκρατίας με τον τρόπο που τις έχω αναλύσει πολλές φορές, τα by pass που πρέπει να γίνουν στην ελληνική γραφειοκρατία. Δεν θέλει αλλαγή στο Σύνταγμα, ούτε και η Εξεταστική Επιτροπή που ζητάμε  εμείς για το πώς φτάσαμε στο μνημόνιο.

            Επομένως, ένα μικρότερο, πιο ευέλικτο, πιο έξυπνο, πιο επιτελικό κράτος δίνει και σταθερότητα και αποτελεσματικότητα και εμπιστοσύνη διακυβέρνησης. Δεν θέλει αλλαγή στο Σύνταγμα και μπορεί να τα αλλάξεις αμέσως.

            Αλλά αυτό που θέλω να σας πω, είναι ότι προτεραιότητα είναι να δείξουμε, πρώτα απ’ όλα, ότι έχουμε καταλάβει το πρόβλημα του κόσμου.

            Και το πρόβλημα του κόσμου το συνόψισα σε μία λέξη: Δικαιοσύνη, η οποία πρέπει να δοθεί, να αποδοθεί και να είναι καθαρό ότι εργαζόμαστε όλοι προς αυτή την κατεύθυνση.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κύριος Βλάχος από τον ALPHA και να ετοιμάζεται ο κύριος Σιαδήμας από τον επενδυτή.

Γ. ΒΛΑΧΟΣ:

Κύριε Πρόεδρε, πριν 2 χρόνια στη ΔΕΘ σας  είχα ρωτήσει και δεν πήρα απάντηση τότε. Για την ευθανασία που είχε αρχίσει να εμφανίζεται σε ηλικιωμένους και αρρώστους, οι οποίοι αδυνατούσαν να προμηθευτούν την κατάλληλη στιγμή τα φάρμακά τους, την κατάλληλη ποσότητα.

            Σήμερα, αυτή η ευθανασία τη βλέπουμε, έχει πάρει μορφή χιονοστιβάδας. Θα ήθελα, λοιπόν, να σας ρωτήσω ευθέως και να μου απαντήσετε, αν προτίθεστε να ανοίξετε το μεγάλο φάκελο που γράφει, φαγοπότι στο χώρο της υγείας, από το οποίο έγιναν πολύ πλούσιοι όσοι έχουν αναμειχθεί και είναι ένα διακομματικό και διαχρονικό φαγοπότι.

            Γιατί, σήμερα, ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει αυτό το φαγοπότι, όχι με τα λεφτά του, αλλά με την ίδια τη ζωή του.

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Χαίρομαι γιατί η ερώτησή σας έρχεται αμέσως μετά τα θέματα που έθεσα για τη δικαιοσύνη. Και θέλω να ξέρετε ότι οτιδήποτε ακουμπάει αυτό το χώρο τον ευαίσθητο, όποιος φάκελος και αν είναι αυτός. Πρώτον.

            Δεύτερον, θέλω να σας πω ότι υπάρχει μία ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα του προβλήματος με αυτούς τους ιδιαίτερα βαρέως πάσχοντες ασθενείς.

            Σας απαντάω πρώτα ως οικονομολόγος. Έξι δισεκατομμύρια. Όταν με ρωτήσετε για την υγεία, στο μυαλό μου έρχονται αμέσως 6 δισεκατομμύρια.

            Έξι δισεκατομμύρια  είναι το έλλειμμα το οποίο υπάρχει σήμερα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αυτά είναι χρήματα τα οποία είναι τα πιο ανελαστικά που πρέπει άμεσα να βρεθούν.

            Αυτά τα  δισεκατομμύρια πρέπει να τα βρούμε και πρέπει να τα δώσουμε πρώτον σε εκείνους που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη και αυτοί -κύριε Βλάχο- πράγματι είναι αυτές οι μεγάλες ηλικίες, αυτοί που ζουν κιόλας αυτό το δράμα τώρα με τους καρκινοπαθείς και τα λοιπά.

            Αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο κατά την άποψή μου πρέπει να υπάρχει μία σύγκληση όλων των κομμάτων. Δεν είναι  δυνατόν κανένας να μπορεί αυτό να το βάλει σε δεύτερη προτεραιότητα. Είναι πρώτη προτεραιότητα για όλο τον κόσμο. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει πρώτα να προσεχθούν.

            Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν προβλήματα. Αντιλαμβάνομαι ότι για παράδειγμα, ο ΕΟΠΥΥ άνοιξε  τα φαρμακεία του, δεν τα ανοίξανε για νοσοκομεία γιατί δεν είχαν τα χρήματα.

            Από την άλλη πλευρά αντιλαμβάνομαι, ότι τα νοσοκομεία πρέπει και αυτά να αλλάξουν τρόπο  λειτουργίας. Για παράδειγμα, δεν μπορώ να δεχθώ ότι τα νοσοκομεία μέχρι πρότινος δεν είχαν καν την υποχρέωση να βγάζουν τον ισολογισμό τους και τα αποτελέσματα χρήσεως, τα οποία πρέπει να υπάρχουν, προκειμένου και αυτά να μπορούν να ελέγχονται.

            Είναι ζητήματα στα οποία θα δοθεί πρώτη προτεραιότητα, γιατί είναι ζητήματα τεράστιας κοινωνικής ευαισθησίας. Και πάνω από όλα, πάνω από την πολιτική, τον κόσμο, τις εξελίξεις, τα μνημόνια και τα λοιπά, μπαίνει η ανθρωπιά.

            Εάν χάσουμε και την ανθρωπιά, τότε λάθος είμαστε σε αυτή τη χώρα, λάθος είμαστε στην πολιτική. Ο Έλληνας πάντοτε είχε κεφάλαιο 1 την ανθρωπιά και το έδειχνε και το έχει δείξει.

            Αυτό πρέπει να το κάνουμε και εμείς όλοι.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κύριος Σιαδήμας από τον Επενδυτή και να ετοιμάζεται ο κύριος Μουσάς από την Αξία.

Γ. ΣΙΑΔΗΜΑΣ:

Κύριε Πρόεδρε, καλησπέρα και καλή επιτυχία.  Στους νέους η ανεργία έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Σήμερα ένας στους δύο δεν έχει δουλειά, δεν έχει εργασία.

            Ήδη, πολλοί είναι αυτοί που ετοιμάζουν βαλίτσες για να φύγουν για το εξωτερικό και κάποιοι άλλοι το έχουν κάνει. Τι έχετε να πείτε σε αυτούς τους ανθρώπους; Ειδικά στους νέους.

Γ. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Πρώτα από όλα είναι ένα θέμα στο οποίο δίνουμε όλο το βάρος του προγράμματός μας. Είναι αυτό που λέμε νέες θέσεις εργασίας.

Δεύτερον, θα ξεκινήσω από την πιο δύσκολη περίπτωση νέου, εκείνου που είναι άνεργος.

Εδώ και περίπου ένα μήνα έχω ξεκινήσει μία διερευνητική διαδικασία, που φαίνεται να καρποφορεί, με την Ευρωπαϊκή Ένωση, μιλάω για την Commission, προκειμένου να μπορέσουμε να βρούμε συνέχιση του επιδόματος ανεργίας σε εκείνον ο οποίος είτε νέος, είτε δεν είναι νέος, έχει απολυθεί.

Αυτό είναι μία ανάγκη ευαισθησίας και όχι ευελιξίας. Πρέπει να υπάρχει. Δηλαδή, να γίνει η χρονική επέκταση του επιδόματος ανεργίας. Και όχι μόνο στους νέους, όχι μόνο σε αυτούς που μόλις απολύθηκαν, αλλά και στους αυτοαπασχολούμενους. Εκείνους, δηλαδή, των οποίων το μαγαζί έκλεισε. Και όπως ξέρετε, αυτοί δεν έχουν τέτοιες δυνατότητες. Όχι μόνο στους μισθοδοτούμενους δηλαδή. Αυτό είναι το πρώτο.

Το δεύτερο είναι ότι για να δημιουργήσουμε αυτές τις εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας που χρειάζεται, πρέπει πέραν εκείνων που είπα πριν -δηλαδή ΕΣΠΑ, ρευστότητα κ.λ.π.- να είναι ο νους μας συνεχώς στο θέμα που λέγεται επενδύσεις.

Οι επενδύσεις είναι το καινούριο, αν θέλετε, μεγάλο ζητούμενο. Να βρεθούν επενδυτές. Για να βρεθούν, όμως, επενδυτές πρέπει το κράτος να είναι σοβαρό.

Θα πω ένα παράδειγμα. Μέχρι σήμερα ερχόταν ο Σαμαράς να κάνει μία επένδυση, πήγαινε σε κάποιο Υπουργείο, έβρισκε κάποιον υπάλληλο, άφηνε το χαρτί του. Ξαναπήγαινε μετά από ένα μήνα, του έλεγαν ότι έχει πάει στην άλλη αίθουσα, πήγαινε στο 13Α είναι στον 3ο όροφο η κυρία Τούλα και λοιπά. Και πήγαινε χρόνια αυτή τη δουλειά.

Αυτό που θέλω τώρα να κάνω είναι: πάει κάποιος να δώσει μία πρόταση επενδυτική; Θα πάει, θα δώσει το χαρτί, σε κάποιον υπάλληλο ο οποίος θα αναλάβει την υπόθεσή του, και αυτός που θα την αναλάβει θα πρέπει και να την πάει μέχρι τέλους ο ίδιος.

Δεν θα είναι ο ιδιώτης επενδυτής ο υπεύθυνος για την γραφειοκρατία. Θα είναι ο δημόσιος υπάλληλος.

Έχω ζήσει και έχω πάει ο ίδιος για να φτιαχτεί μία εξέδρα, από αυτές που πάμε έξω στις παραλίες και κολυμπάνε τα παιδιά και ανεβαίνει πάνω κόσμος για να κάνει ηλιοθεραπεία, σε ένα ξενοδοχείο απέξω, για κάποιο ξενοδοχείο της Μεσσηνίας. Και έπρεπε να πάω σε 8 Υπουργεία για άδεια εξέδρας.

Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι δεν έχεις δικαίωμα ως κράτος εσύ να βάλεις τον υπάλληλο κάποιας εταιρείας ή την ίδια την εταιρεία ή τον ίδιο τον επενδυτή, που έχει δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ στον ιδιωτικό τομέα, να τον βάλεις να τρέχει από Υπουργείο σε Υπουργείο. Αυτό είναι δουλειά των υπουργείων.

Θέμα, λοιπόν, επενδύσεων.

Δεύτερον, θέση ανάπτυξης κατά κλάδους. Σας είπα προηγουμένως για τις μαρίνες, σας είπα για την Cosco, πρέπει να δούμε τα ναυπηγεία που είναι ένας χώρος τέτοιος. Πρέπει να δούμε τη μεταποίηση των ενεργειακών προϊόντων. Πρέπει να δούμε την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, την ενέργεια που είπαμε πριν, που είναι χώροι στους οποίους άμεσα μπορούν να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.

Θέλω, όμως, να σας πω επίσης ότι ο μόνος τρόπος να δώσεις ελπίδα είναι οι θέσεις εργασίας που θα δοθούν με κάποια αίσθηση μακροπρόθεσμου, ότι δεν είναι κάτι το οποίο του δίνεις τώρα για να του κλείσεις τα μάτια.

Και ο μόνος τρόπος, αν θέλετε, για να σκοτώσεις την ελπίδα, είναι να τους καταδημαγωγήσεις και να τους πεις ότι «λεφτά υπάρχουν» και ότι «χρήματα θα βρεθούν», την ίδια στιγμή που τους σπρώχνεις σε εξελίξεις που βγάζουν τη χώρα εκτός Ευρώπης.

Μακάρι να μπορούσε κανείς το σκάφος να το ξεκινήσει από τον ταρσανά, να τον αρματώσει, να του βάλει πλήρωμα και να ξεκινήσει για θάλασσες, είτε έχει μπουνάτσα, είτε έχει τρικυμία, να πάει καλά.

Εδώ δεν ξεκινάμε από τον ταρσανά. Το σκάφος, ήδη, υπάρχει. Είναι αυτή η γραφειοκρατία που ζει η Ελλάδα. Είναι αυτό το κράτος που έχουμε. Είναι αυτό το κράτος το οποίο έχει τόσους νόμους για κάποιον που θέλει να κάνει μία επένδυση που έχω ζητήσει να βγει ένα μικρό βιβλιαράκι το οποίο θα είναι 20-25, 30 σελίδες, αυτό θα είναι, μόνο για κάποια επένδυση. Αυτά πρέπει να κάνεις.

Ενώ εδώ είναι βέβαιο ότι σε οποιοδήποτε Υπουργείο και να πας θα σου πουν ότι η παράγραφος τάδε της υποπαραγράφου του νόμου που είχε αφαιρεθεί, αλλά βγήκε Προεδρικό Διάταγμα, έχει αλλάξει και, ως εκ τούτου, πρέπει να ξανάρθεις σε μία βδομάδα.

Αυτό δεν γίνεται, δεν  πάει άλλο. Και αυτό πρέπει να το αλλάξουμε.

            Επομένως η ελπίδα για το νέο παιδί, η ελπίδα για να μην φύγει έξω είναι να του πεις ότι η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να σε χωρέσει. 

Προχθές είδα μια κοπελιά η οποία έκανε στη Μακεδονία σπουδές για πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Και σκεφτόταν να πάει έξω κλπ. Και της λέω εδώ τώρα, πρόκειται να μπει αυτή η δουλειά μπροστά. Μπορεί να απορροφήσει εκατοντάδες κόσμο προς αυτή την κατεύθυνση.

Η Cosco που ήθελαν να τη διώξουν έφτιαξε 800 νέες θέσεις εργασίας. Και είναι μια μικρή όαση σε μια περιοχή που έχει τεράστια προβλήματα. Και γύρω από αυτήν έχουν φτιαχτεί περίπου 1500 δορυφορικές θέσεις εργασίας, σχετιζόμενες δηλαδή με την ίδια την Cosco.

Όταν μπορέσεις και φυτέψεις τέτοιου είδους επενδύσεις σε όλη την Ελλάδα, τότε είναι εύκολο και ο άλλος, που ακόμα δεν θα δουλεύει, τουλάχιστον να βλέπει ότι κάποιος τρίτος δουλεύει και να παίρνει επάνω του, να έχει μια ψυχολογία νικητή και αυτός. Σήμερα, η ψυχολογία είναι ψυχολογία των ηττημένων. Τίποτε δεν πάει καλά.

Και για αυτό το λόγο το νέο παιδί νομίζω ότι την αληθινή του ελπίδα θα την βρει ακριβώς όταν δει να αρχίζουν, να ξεκινούν νέες θέσεις εργασίας. Και όλο το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας είναι προσανατολισμένο σε αυτό. Στις νέες θέσεις εργασίας.

Και αν θέλετε αυτό είναι μια θέση ευθύνης. Είναι δύσκολο. Δεν είναι κάτι το οποίο το κάναμε αυτόματα. Ετοιμάζαμε ένα πρόγραμμα καιρό, το επικαιροποιούσαμε συνεχώς, είμαστε σε επαφή με την Ευρώπη. Ξέρουμε ότι δεν θα γίνει πατώντας κάποιο μαγικό κουμπί. Αλλά ξέρουμε ταυτόχρονα όταν ξεκινήσεις να αλλάζεις την ψυχολογία. Και αλλάζοντας την ψυχολογία μπαίνει σε μια άλλη διαδικασία και ο νους σου. Και αρχίζεις και σκέφτεσαι διαφορετικά.

Εκεί ποντάρουμε ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κος Μουσάς από την ΑΞΙΑ και να ετοιμάζεται ο κος Βαγιάνος από τη ΔΗΜΟΣΙΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ.

Τ. ΜΟΥΣΑΣ:

Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να επιμείνω στο θέμα της εγκληματικότητας και της λαθρομετανάστευσης, το οποίο θεωρώ ότι είναι μείζον για τον απλό Έλληνα πολίτη.

            Θέλω να μου πείτε εάν μπορείτε να δώσετε λόγο τιμής απέναντι στον Έλληνα κοιτώντας τον ενώπιος ενωπίω ότι θα μπορεί να πηγαίνει η γυναίκα του να γεννά και να μην σφαγιάζεται από λαθρομετανάστες. Ότι θα μπορεί να κυκλοφορεί η κάθε γυναίκα με το σταυρό στο λαιμό της δείγμα της πίστης της και δεν θα την κλέβουν. Και ότι οι συνταξιούχοι σε χωριά και σε πόλεις δεν θα ληστεύονται.

Θέλω, λοιπόν, να μου πείτε εάν μπορείτε να δεσμευτείτε ότι ο Έλληνας πολίτης δεν θα είναι μετανάστης στον τόπο του και ότι θα αναπνέει με εσάς πρωθυπουργό περήφανα και ελεύθερα.

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Πρέπει να διώξουμε το φόβο από τους Έλληνες και να εμπεδώσουμε το αίσθημα ασφάλειας. 

Πήρα για παράδειγμα μια συμπαθέστατη γριούλα που είδα έξω από την εκκλησία στον Άγιο Παντελεήμονα η οποία μου είπε: Άκουσε να σου πω, Αντώνη, εγώ μπορώ να δεχθώ τις θυσίες για την οικονομία.  Εν πάση περιπτώσει, το καταλαβαίνω. Περνώ πάρα πολύ άσχημα, τραγικά αλλά κάπου το καταλαβαίνω.  Και κάπου ελπίζω, εν πάση περιπτώσει, ότι θα πάνε τα πράγματα καλύτερα. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω και με τρελαίνει είναι ότι δεν μπορώ να πάω στο περίπτερο.

Αυτό είναι που έχει δημιουργήσει σήμερα αυτή την τόσο αρνητική ψυχολογία του Έλληνα.  Και έχει οδηγήσει πάρα πολύ κόσμο σε ψυχοφάρμακα.

Αυτό που θέλω να ξέρετε είναι ότι εμείς θα ανακαταλάβουμε τις πόλεις. Θα απομακρύνουμε από τις πόλεις όλους εκείνους οι οποίοι έχουν καταλάβει, με το χειρότερο τρόπο, ολόκληρες περιοχές, χωρίς την έγκριση του λαού και χωρίς την έγκριση κανενός.

Θα πάνε οι λαθρομετανάστες σε ασφαλή μέρη φιλοξενίας, φύλαξης, θα ακολουθήσουμε μια κοινή πολιτική με την Ευρώπη. Θα πρέπει και η ΦΡΟΝΤΕΞ να γίνει πολύ πιο αποτελεσματική στη δική της δουλειά, εννοώ τη φύλαξη των συνόρων. Θα πρέπει ο νόμος Ραγκούση βεβαίως να καταργηθεί.  Γιατί έκαναν την Ελλάδα μαγνήτη για αυτόν τον κόσμο.

Δεν σας κρύβω ότι χθες ένα κυρίαρχο θέμα που έθεσα είναι ότι κάνουμε πόλεμο στο παραεμπόριο.  Το οποίο παραεμπόριο είναι  συνέπεια της λαθρομετανάστευσης. Κάπου πρέπει να βρουν αυτοί δουλειά και κάνουν αυτή τη δουλειά. Και μάλιστα, πολλές φορές, μέσα από διαδικασίες που θυμίζουν μαφία.  Δηλαδή, με άλλους από πάνω οι οποίοι παρακολουθούν.

Δεν έχετε παρά να γυρίσετε στην περιοχή της Μοσχονησίων στην πλατεία Αμερικής, Κυψέλη το βράδυ κλπ. που πηγαίνω πολλές φορές για να βλέπω ακριβώς τι συμβαίνει και βλέπετε κάτι κούρσες μαύρες με δυο-τρεις ανθρώπους μέσα κλπ. οι οποίοι παρακολουθούν για παράδειγμα αυτές τις δυστυχείς τις πόρνες που τις έχουν φέρει από το εξωτερικό για να δουν κατά πόσο πληρώθηκαν για να πάρουν οι ίδιοι τα λεφτά τους.

            Αυτά είναι τραγικά πράγματα. Γίνονται μπροστά στη μύτη του κόσμου. Όχι της αστυνομίας. Διότι της αστυνομίας δεν της έχουν δώσει τα κατάλληλα εφόδια να τα αντιμετωπίσει. Και τώρα αυτά πρέπει να δώσουμε. Είναι το θέμα των ναρκωτικών.

            Αυτά δεν μπορούμε να τα ανεχτούμε. Και κοιτάξτε κάτι. Υπάρχει, πρώτα απ’ όλα, η αίσθηση της ατιμωρησίας. Είπα χθες, θα αλλάξουμε και το ποινικό πλαίσιο. Δηλαδή, δεν είναι δυνατόν σύλληψη και καταδίκη. Να συλλαμβάνεσαι και να μην καταδικάζεσαι, ενώ έχεις όλα τα στοιχεία.

            Είπα συγκεκριμένα, χθες, για τους κουκουλοφόρους κάτι. Δεν είναι δυνατόν συνεχώς να ξέρουμε ποιοι είναι, να είναι οι ίδιοι σε κάθε διαφορετική πόλη και τελικά να μην μπορούν να μπουν φυλακή. Εγώ τις κουκούλες αυτές θα τις βγάλω και το εννοώ ότι θα τις βγάλω. Χρειάζεται αναβάθμιση των αστυνομικών μέσων. Πήγα στην αστυνομία, πήγα στα ΜΑΤ, πήγα σε αυτούς οι οποίοι οφείλουν να προσέξουν για την ασφάλεια του κόσμου. Και τους είπα ότι θα έχετε τη συμπαράστασή μας, προκειμένου να μπει ένα τέλος σε αυτή την Ελλάδα που κανείς πια δεν αναγνωρίζει.

            Και θα σας πω και κάτι άλλο: Δημοκρατία με φόβο δεν υπάρχει. Θέλετε να βάλετε τη διάσταση την πολιτική; Αλλά και οικονομική ανάπτυξη. Οικονομία με φόβο δεν υπάρχει. Πως ο άλλος θα δημιουργήσει; Πως θα πάει στη δουλειά του, την ώρα που φοβάται για τα παιδιά του που έχουν μείνει σπίτι, για τη γυναίκα του ή για οτιδήποτε, για τον εαυτό του τον ίδιο;

            Φοβάμαι, λοιπόν, ότι από τη μια η ασυδοσία που επιτρέψαμε, από την άλλη η έλλειψη εμπιστοσύνης του πολίτη στο κράτος που δημιουργήθηκε, έχουν δημιουργήσει μια τόσο αρνητική ψυχολογία που δεν πάει άλλο. Και εδώ, θα ήθελα να καλέσω και το ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα κόμματα τα οποία αντιστέκονται σε αυτή την άποψη να μας πουν τι πιστεύουν. Ότι πρέπει να γίνει, τι; Ξυπνάς το πρωί, θέλεις να πας στη δουλειά σου. Έχεις που έχεις το οικονομικό νταραβέρι το δύσκολο. Έχεις να πας στη δουλειά σου, έχεις και το φόβο για τη γυναίκα σου, για το παιδί σου. Πας στη δουλειά σου, κάνει ο άλλος διαδήλωση, 100 άτομα, περιμένεις τρεις ώρες μέσα στο αυτοκίνητο. Χάνεις τη δουλειά σου, δεν πετυχαίνεις τίποτα, γυρνάς σπίτι σου. Αυτό είναι η πλήρης ψυχολογική αναστάτωση που μπορεί να υποστεί ένας άνθρωπος.

            Αυτά πρέπει να αλλάξουν. Και αυτά δεν μπορεί να τα αλλάξει ο πολίτης. Αυτά είναι υποχρέωση του κράτους να τα αλλάξει. Και σας επαναλαμβάνω: Έχουν την πολιτική διάσταση, τη διάσταση την οικονομική, τη διάσταση της ασφάλειας. Και σε μια χώρα που σήμερα περνάει τα πάνδεινα, όπως περνάει η Ελλάδα, δεν έχουμε το δικαίωμα να αδρανούμε. Δεν είναι δυνατόν  η γριούλα, εκτός από το οικονομικό, να μην μπορεί να πάει και στο περίπτερο. Δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα. Και αυτό θα το αλλάξουμε. Και αυτοί οι παράνομοι εισβολείς θα σταματήσουν να υπάρχουν.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κος Βαγιάνος από τη Δημόσια Ραδιοφωνία και να ετοιμάζεται ο κος Μελισσόπουλος από τη ΒΡΑΔΥΝΗ.

Α. ΒΑΓΙΑΝΟΣ:

Κύριε Πρόεδρε, πριν από λίγο είπατε πως η Νέα Δημοκρατία δεν θέλει να διχάσει. Τίθενται, όμως, τα διλήμματα και εσείς τα θέσατε, ευρώ ή δραχμή, μνημόνιο ή έξοδος, ανάπτυξη-καταστροφή, λογική ή παράλογο. Μήπως τελικά με αυτά τα ερωτήματα και σε συνάρτηση βέβαια με τις κοινωνικές συνθήκες οδηγούν σε συνθήκες διχασμού;

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Σας λέω ευθέως, ότι αυτά που εμείς προτείνουμε είναι ζητήματα τα οποία ενώνουν τους Έλληνες. Τα θέματα της οικονομικής ανάπτυξης, τα θέματα της ασφάλειας είναι θέματα τα οποία ενώνουν τον ελληνικό λαό, ενώνουν τον κάθε Έλληνα, χωράνε τους πάντες. Δεν κάναμε κάποιο κομματικό πρόγραμμα για τους δικούς μας. Κάναμε πρόγραμμα για τον ελληνικό λαό. Και εμείς -όπως μόλις είπα πριν- εφόσον υπάρχει αυτή η δυνατότητα μιας απόφασης, ακόμα και στο ΣΥΡΙΖΑ, να μείνουμε στο ευρώ και να υπάρχει αλλαγή, τροποποίηση του προγράμματος υπέρ της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, θα πούμε ναι και με το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν διαιρούμε κανέναν. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα για κανέναν. Τον ελληνικό λαό θέλουμε να υπηρετήσουμε.

            Φοβάμαι, όμως, ότι εκείνοι διχάζουν όταν λένε για τη δραχμή, όταν λένε για να αφοπλιστεί η αστυνομία, όταν λένε να φύγουμε από το ΝΑΤΟ, όταν δεν μας εξηγούν αν φύγουμε και από την Ευρώπη και από το ΝΑΤΟ, με ποιους θα κάνουμε ως κράτος παρέα, ποιους θα έχουμε δίπλα μας.

            Πιστεύω ότι οι επιπτώσεις των δικών τους των προτάσεων είναι εκείνες οι οποίες διχάζουν. Το τελευταίο το οποίο θα ήθελε αυτή η Παράταξη να κάνει είναι να διχάσει. Άλλωστε, η ιστορία αυτής της Παράταξης είναι μια ιστορία η οποία πάντοτε ένωσε, σε δύσκολες ώρες, τον ελληνικό λαό.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κος Μελισσόπουλος από την ΒΡΑΔΥΝΗ και να ετοιμάζεται ο κος Καλαρύτης από τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ με τον οποίο και θα ολοκληρώσουμε, γιατί έχουμε υπερβεί κατά πολύ το χρόνο που προβλέπεται για την διακαναλική συνέντευξη.

Κ. ΜΕΛΙΣΣΟΠΟΥΛΟΣ:

Σας ευχαριστώ κύριε εκπρόσωπε. Αν και προς στιγμή είχα την εντύπωση ότι γράψατε το όνομά μου με συμπαθητική μελάνη στο χαρτί σας.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Είναι πολλοί συνάδελφοι που δεν έχετε ρωτήσει, καταλαβαίνετε ότι ο χρόνος είναι περιορισμένος. Έχουν καλυφθεί νομίζω όλες οι ερωτήσεις και έχουν δοθεί όλες οι απαντήσεις από τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας. Παρακαλώ να προχωρήσουμε στην ερώτηση.

Κ. ΜΕΛΙΣΣΟΠΟΥΛΟΣ:

Μας είπατε, κύριε Πρόεδρε, ότι ο βασικός στόχος της επαναδιαπραγμάτευσης θα είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας. Επειδή σας ακούω εδώ και δυο χρόνια τουλάχιστον μιλάτε για την ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου.

            Όμως, θέλω να σας πω το εξής και αυτό δεν είναι μόνο δική μου απορία και ερώτηση, υποψιάζομαι ότι αρκετοί θα ήθελαν να το μάθουν.  Το μνημόνιο προβλέπει μια σημαντική μείωση του κράτους πράγμα που ερμηνεύεται ως απόλυση χιλιάδων υπαλλήλων ανεξάρτητα από το αν μας αρέσει ή όχι.

            Προβλέπει, επίσης, περαιτέρω μειώσεις μισθών. Προβλέπει μέτρα ύψους 11 δισεκατομμυρίων ευρώ. Προβλέπει φόρους, φόρους, φόρους.  Θα ήθελα να μάθω τι ακριβώς θα επαναδιαπραγματευτείτε εσείς στις Βρυξέλλες με την Τρόικα.

            Ευχαριστώ.

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Πρώτα από όλα, εμείς έχουμε πει -και έχουμε πει συγκεκριμένα κοστολογημένα- τα 650 εκατομμύρια, τα οποία είναι για τον χαμηλοσυνταξιούχο, είναι για τους πολύτεκνους, είναι τα επιδόματα των ένστολων, είναι αν θέλετε για την εξισωτική των κτηνοτρόφων τα 60.000.000.

            Το επίδομα της ανεργίας είναι κάτι το οποίο μπορεί να βγει από κοινοτικά κονδύλια, ευρωπαϊκά κονδύλια και όχι ελληνικά. Δεν είναι ανάγκη εμείς αυτά να τα πληρώσουμε. Έχουμε μιλήσει για την ανάγκη ευελιξίας. Είπαμε για το θέμα των τραπεζών: Είπαμε για το τσουνάμι των φόρων. Είναι δικό μας θέμα αυτό και μπορούμε να το κάνουμε.

            Σε αυτά τα οποία είπατε, επιπλέον σας λέω ότι οι περικοπές των 11,6 δισεκατομμυρίων που πρέπει να γίνουν, κατά την άποψή μας θα πρέπει να γίνουν σε 4 χρόνια έως το 2016.  Αυτό είναι σημαντικό, προκειμένου να είναι λιγότερο αυτό το οποίο πρέπει να πληρώσει κάθε φορά ο Έλληνας.

Το χαράτσι έχουμε εξηγήσει ότι πρέπει να καταργηθεί. Πρέπει να μπει ένας νέος ΕΤΑΚ που να είναι μεν διευρυμένος, αλλά να είναι πιο δίκαιος παντού.  Και αυτό το πρόβλημα με το χαράτσι -όπως ξέρετε- είναι κάτι το οποίο απαράδεκτα έγινε μέσω της Δ.Ε.Η. Το καταγγείλαμε από τότε.

Εγώ τι θέλω;  Θέλω ένα μικρότερο και εξυπνότερο κράτος, χωρίς αυτές τις απολύσεις που είπατε. Έχουμε εξηγήσει πως με το δικό μας σύστημα δεν θα υπάρξουν αυτές οι απολύσεις. Αντίθετα, θα υπάρχει η μείωση μόνο των επιδοτήσεων, των επιδομάτων που θα οδηγεί τουλάχιστον στο δικαίωμα οι άνθρωποι αυτοί και μισθό να έχουν και ασφαλιστικές εισφορές να έχουν, γιατί αλλιώς θα ήταν και για τα ταμεία τεράστιο το πρόβλημα.

Θέλω, όμως, να σας βάλω την κεντρική γραμμή της διαφοράς μας. Εγώ πιστεύω ότι πρέπει τα όποια χρήματα θα διαπραγματευτούμε να βγουν από το σπάταλο το κράτος.  Δεν πιστεύω και δεν θέλω άλλη μείωση μισθού, άλλο φόρο.

Αφήστε που όποια μείωση μισθού έγινε, διέλυσε την αγορά. Όποια μείωση σύνταξης έγινε, αφαιρέθηκε εξ ολοκλήρου από την αγορά. Και αφήστε που είμαστε σε μια φάση τέτοιας βαθιάς ύφεσης -είμαστε μια χώρα που περνάει στον 6ο συνεχή χρόνο ύφεσης, που είναι πλέον πανευρωπαϊκό ρεκόρ, που δεν μπορούμε να μιλάμε για τέτοια πράγματα.

Θέλω, λοιπόν, να σας πω ότι, κατά την άποψή μου, θα πάμε μέσα από την παράταξη της σπατάλης. Ποιος θα περίμενε ότι μέσα σε ένα χρόνο θα είχαν βρεθεί από τότε που ξεκίνησαν οι προσπάθειες ανεύρεσης αυτών των παρανόμων συντάξεων 1 δισεκατομμύριο ευρώ από τις συντάξεις μαϊμού; 

Πιστεύω ότι αυτό είναι μόνον η αρχή του παγόβουνου. Και πιστεύω πραγματικά ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να συζητάμε καν για αυτό που λέγεται μοντέλο Βουλγαρίας ή Πορτογαλίας.  Διότι αν πάτε στη Βουλγαρία και στην Πορτογαλία θα σας πουν ότι, παρά το γεγονός ότι ήταν πάρα πολύ χαμηλοί οι μισθοί, δεν έγινε ανάπτυξη. Δεν έγινε ανάπτυξη.

Είναι το μη μισθολογικό κόστος το οποίο μετράει παραπάνω. Είναι οι ασφαλιστικές εισφορές που πρέπει να μειωθούν, προκειμένου να πάει καλύτερα μια επιχείρηση και να βάλει μπροστά.  Είναι το γεγονός ότι έχουν γίνει 9 αυξήσεις στη Δ.Ε.Η., που δημιουργούν τεράστιο κόστος στις επιχειρήσεις.

Θα πρέπει, λοιπόν, να έχουμε το νου μας στην επαναδιαπραγμάτευση και για αυτό έχει δημιουργηθεί μια ισχυρή ομάδα η οποία θα την αναλάβει αυτή την επαναδιαπραγμάτευση. Να μπορέσουμε μέσα στα πλαίσια τα ευρωπαϊκά, μέσα στα πλαίσια βεβαίως των υποχρεώσεών μας, να καλύψουμε αυτές τις ανάγκες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τροποποιώντας εκεί που πρέπει, αυτά τα οποία σήμερα δεν βολεύουν.

Και πιστεύω ότι, επειδή ακριβώς η Ευρώπη αλλάζει, έχουν και εκείνοι καταλάβει ότι πολλά από αυτά θα μπορέσουν να γίνουν και πρέπει να γίνουν.

Γ. ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ:

Ο κος Καλαρρύτης από τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ.

Λ. ΚΑΛΑΡΡΥΤΗΣ:

Κύριε Πρόεδρε, έχουν ειπωθεί πολλά σε σχέση με το περιεχόμενο και τα διλήμματα αυτών των εκλογών. Εντός ή εκτός ευρώ, εντός ή εκτός Ευρώπης, δραχμή, Αριστερά ή Δεξιά, μνημόνιο, αντιμνημόνιο.

            Το εκλογικό σώμα έχει υποστεί ένα καταιγισμό διλημμάτων, σεναρίων ενδεχόμενων, απειλών.  Ήθελα να σας ρωτήσω αν πολιτικά έχετε καταλήξει, αν έχετε συνοψίσει με μια απλή διατύπωση ποιο είναι το διακύβευμα των εκλογών πέρα των επιμέρους ερωτημάτων. Ποιο είναι το διακύβευμα.

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ:

Το διακύβευμα των εκλογών είναι πολύ καθαρό.  Και είναι η πρώτη φορά που, μετά τη μεταπολίτευση, είναι τόσο καθαρά τα διλήμματα. Δεν είναι απλό διακύβευμα. Το Κυβέρνηση ή ακυβερνησία, το ευρώ ή δραχμή, το να πούμε δουλειές, που λέμε εμείς νέες θέσεις εργασίας, ή φόροι, είναι διακυβεύματα τα οποία σπάνε κόκαλα.

Το καθένα από αυτά υποχρεώνει τον κόσμο να κάτσει να σκεφτεί τι ακριβώς θέλει.

Θα σας πω ότι υπάρχει κάτι ακόμα: Το αλήθεια ή παραμύθι. Το αλήθεια είναι αυτά που μπορώ να κάνω, αυτή τη δυνατότητα έχω, αυτά προσφέρω και σου εξηγώ μέσα από ένα πρόγραμμα, κοστολογημένο, που έγινε μετά από βαθιά μελέτη. Και πήρε καιρό.

Και το παραμύθι είναι ότι «εγώ δεν λέω σε κανένα, μπας και μάθει ο αντίπαλός μου τι άποψη έχω, δεν έχω κοστολογήσει τίποτα και το παραδέχομαι, δεν πειράζει. Και πανελλήνιες εξετάσεις θα καταργήσω, δεν τρέχει τίποτα». Αυτό είναι το παραμύθι.

Θα σας πω ότι υπάρχει και το διακύβευμα αύριο ή χθες. Το αύριο είναι ένα σύγχρονο κράτος που πρέπει να προχωρήσει μέσα στην Ευρώπη. Και το χθες είναι ένα κράτος το οποίο θα υπηρετεί αντικρουόμενες συνιστώσες που, πολλές φορές, για εμένα, δημιουργούν και προβλήματα δημοκρατίας.

Υπάρχει το θέμα ασφάλεια ή φόβος. Το εξηγήσαμε μόλις πριν. Υπάρχει το δίλημμα ισχυροί σύμμαχοι ή απομόνωση; Και θα σας πω, σε αυτό, αν μου επιτρέπετε, μία μικρή ιστορία.

Στις διπλωματικές σχολές του κόσμου ολόκληρου διδάσκεται ότι το 1928 ένας Υπουργός Εξωτερικών της Αμερικής, ο Κέλοκ, και ένας Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, ο Μπριάν, θέλησαν να πείσουν την ανθρωπότητα ότι πρέπει να σταματήσει κάθε πόλεμος και κάθε απειλή πολέμου. Και έβαλαν, περίπου, τελικά κατόρθωσαν 40 χώρες να υπογράψουν το ’28 -Συμφωνία Κέλοκ-Μπριάν- ότι δεν πρόκειται να γίνει ούτε πόλεμος από εδώ και πέρα, ούτε καν απειλή πολέμου, χρήση απειλής βίας.

Και από τους πρώτους που υπέγραψαν ήταν οι Γερμανοί, οι Ιταλοί και οι Ιάπωνες. Οι οποίοι, λίγα χρόνια αργότερα, αιματοκύλησαν ολόκληρη την Ευρώπη με τα γνωστά απίστευτα σε βαρβαρότητα και σε κόστος ζωής αποτελέσματα.

Αυτό διδάσκεται στις Ακαδημίες ως η συμφωνία της αφέλειας.

Εμείς σήμερα έχουμε την αφέλεια να νομίζουμε ότι μπορούμε να διώξουμε όλους τους ισχυρούς συμμάχους, και την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ, και να πάμε να συζητήσουμε με την Τουρκία για το αν θα μπορούμε να κάνουμε ΑΟΖ ή όχι;

Και εγώ ρωτάω. Γιατί μόνο ο κύριος Τσίπρας θέλει να υπάρχει ειρήνη με την Τουρκία; Εγώ δεν θέλω; Αλλά ο κύριος Τσίπρας δεν βλέπει ότι μέχρι το Λαύριο έχουν φτάσει τα τουρκικά τα πλοία; Και ότι υπάρχουν κάθε μέρα, παραβάσεις και παραβιάσεις στον εναέριο χώρο μας; Γι’ αυτό πρέπει να μην μιλάμε;

Και εν πάση περιπτώσει: Αν είμαι εκτός ΝΑΤΟ, γιατί θα διαπραγματευτώ καλύτερα με την Τουρκία παρά αν ήμουν εντός ΝΑΤΟ;

Και ποιες είναι εκείνες οι εμπειρίες που επιτρέπουν να υπάρχουν αυτές οι θέσεις;

Επομένως υπάρχει και το άλλο που λέγονται ισχυροί σύμμαχοι ή απομόνωση, ΑΟΖ ή αυτό το παραμύθι με την Τουρκία. Και η ΑΟΖ, με συγχωρείτε πάρα πολύ, από όλα τα όνειρα που δικαιούται να κάνει σήμερα ο Έλληνας είναι το πιο χειροπιαστό.

Είχα πάει σε μία ομιλία του Νίκου του Λυγερού, για την ΑΟΖ, που έδινε συγκεκριμένα σημεία πού υπάρχουν, τι μπορεί να γίνει, τι έχει γίνει στο παρελθόν, πώς το βλέπει, έστω με πιθανότητες.

Και πραγματικά κανείς συγκινείται όταν αντιληφθεί αυτό τον πλούτο που έχουμε ως Ελλάδα, και όχι μόνο τον υποθαλάσσιο. Τον ορυκτό πλούτο. Και μαγγάνιο και μαγνήσιο και σπάνιες γαίες και θέματα τα οποία ποτέ δεν τα έχουμε ακουμπήσει και τα οποία μπορούν να μας κάνουν, δεν λέω πλούσιους, αλλά μπορούν να δώσουν μία τεράστια ανακούφιση στον κόσμο.

Αυτά δεν πρέπει να τα δούμε επειδή σχετίζονται με εταιρείες; Επειδή σχετίζονται με τον καπιταλισμό τον κακό; Επειδή σχετίζονται με την αγορά που δεν το δέχεται ο Τσάβες ή η Βενεζουέλα ή η Κούβα ή οποιαδήποτε άλλη άποψη περί κομμουνισμού;

Θέλω, επομένως, να σας πω ότι υπάρχει αυτή η άποψη. Και υπάρχουν και διάφορες ιδεοληψίες. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι για κάτι για το οποίο έχει διαμαρτυρηθεί όλη η Ελλάδα -το θέμα το μακεδονικό- στο  παρελθόν ότι μπορεί να υπάρχει κόμμα το οποίο να καλεί τη νεολαία του να πηγαίνει στα Σκόπια όπου και διαδήλωσε η νεολαία του εναντίον των «κακών Ελλήνων» οι οποίοι δεν θέλουν να δοθεί το όνομα Μακεδονία στους Σκοπιανούς.  Ε, δεν το θεωρώ φυσιολογικό.

            Επομένως, πρακτικά υπάρχει και το τελευταίο. Σοβαρότητα ή ιδεοληψία;  Και την ιδεοληψία την είδαμε ακόμα και με τα τελευταία τα ζητήματα τα μεγάλα τα οποία τέθηκαν στην οικονομία. Το πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ να φύγει, το πρόγραμμα για τον τουρισμό να φύγει, δεν κάνει πλούσιοι τουρίστες να έρχονται κλπ.

            Μα πού μιλάνε, για ποιον μιλάνε, σε ποιον μιλάνε, σε ποιο λαό μιλάνε;  Δεν θέλουμε εμείς να πολώσουμε. Ούτε θέλουμε εμείς να διχάσουμε.  Αλλά δεν μπορεί να κρύβουμε την αλήθεια. Υπάρχει ένας δρόμος ευθύνης και ένας δρόμος ανευθυνότητας.

Εμείς αυτά τα λίγα που ξέρουμε και μπορούμε να πούμε αυτά προσφέρουμε. Δεν πάμε παραπάνω. Δεν μπορώ εγώ σήμερα να πω ψέμα.  Θα ήταν αδικία για τον ελληνικό λαό να βγω και να του υποσχεθώ κάτι που δεν μπορώ να το κάνω.  Δεν μπορώ να πω «λεφτά υπάρχουν». Όταν το ξέρει και ο τελευταίος άνθρωπος στον πλανήτη ότι η Ελλάδα έχει πρόβλημα εγώ να πω ότι τα λύσαμε όλα για να γίνουμε αύριο Κυβέρνηση;  Δεν θα το πω ποτέ.

Και τελευταίο το αφήνω αυτό μια που κλείνουμε. Ο κος Τσίπρας προσπαθεί να κάνει εποχή Ανδρέα Παπανδρέου και δεν έχει καταλάβει. Και ο Ανδρέας ο Παπανδρέου τότε είχε μετρήσει, είχε πρόγραμμα συγκεκριμένο οικονομικό. Είχε βρει χρήματα από τους προηγούμενους. Λεφτά υπήρχαν τότε.  Και έδωσε, καλώς ή κακώς έδωσε περισσότερα, λιγότερα αυτό θα το κρίνει η ιστορία. Αλλά υπήρχε ταμείο.

Σήμερα, από το μείον θα δώσεις τι, σε ποιον;  Ιδιαίτερα όταν δεν αποκαλύπτεσαι, να μας πεις από πού και πως.  Και λες ότι δεν το λες για να μην σε ακούσει ο αντίπαλος. 

Θεωρώ ότι αυτό αποτελεί φαρσοκωμωδία. Και δεν πρέπει να λέγεται. Και δεν δείχνει πολιτικό πολιτισμό.  Δεν διχάζουμε, ενώνουμε.  Αλλά δεν μπορεί και να μην παρατηρούμε αυτά τα οποία γίνονται δίπλα μας.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

****************