Σε αναζήτηση της Ανάστασης ...

Ο Χριστός ανέστη έπειτα από μία εβδομάδα Παθών που κατέληξαν στον μαρτυρικό σταυρικό θάνατό Του. 

Αλλά ανέστη. 

Ο ελληνικός λαός, ακριβέστερα ένα όλο και μεγεθυνόμενο κομμάτι του πιο αναξιοπαθούντος τμήματός του, ακόμη και αν σήμερα χαρεί για λίγες ώρες το Πάσχα, θα συνεχίσει δυστυχώς την πορεία προς τον Γολγοθά της ανέχειας, του ζοφερότερου αύριο και της μάταια προς το παρόν αναζητούμενης ελπίδας, που όμως υπάρχει, όπως υπήρχε κατά τη σκοτεινή περίοδο της Κατοχής. 

Χρειάζονται σύνεση, υπομονή και προσαρμογή στην αναγκαία λιτότητα και σκληρός αγώνας για επιβίωση και ανάκτηση των καλύτερων ημερών, που θα υπάρξουν και πάλι αν ενωμένοι το προσπαθήσουμε. Ούτε οι βίαιες αντιδράσεις, που επιδεινώνουν αντί να θεραπεύουν, είναι η καλύτερη επιλογή ούτε, ακόμη λιγότερο, οι αυτοκτονίες.

Η τραγική αυτοθανάτωση του συνταξιούχου φαρμακοποιού Δημήτρη Χριστούλα, μολονότι διόλου αξιομίμητη και ανεξαρτήτως πολιτικών επιδιώξεων που επενδύθηκαν σ' αυτήν, υπήρξε εν τούτοις διπλά αφυπνιστική και διδακτική. Πρώτα-πρώτα για τους εξουσιαστές μας, που δεν είναι μόνο η επίμονα εθελοτυφλούσα και αναίσχυντα ψηφοθηρούσα τάξη των περισσότερων πολιτικών αλλά και ο στρατός κατοχής συνδικαλιστών και συντεχνιών, με κορυφαίο αποτρόπαιο δείγμα τον κ. Φωτόπουλο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, το ανάλγητο στην επίτευξη του τελικού του σκοπού ΚΚΕ με όργανο το ΠΑΜΕ και τα ελεγχόμενα από αυτό ναυτεργατικά σωματεία, τα νοοτροπίας ταγμάτων εφόδου ακροαριστερά στοιχεία που έχουν κάνει κατάληψη στα πανεπιστήμια, τους νονούς κάθε παρανομίας που επιβάλλουν με δόλο, εκβιασμούς και παράλυση του κράτους την επικυριαρχία τους στην ελληνική κοινωνία.

Οπως π.χ. με λαθρεμπόριο καυσίμων, τη φοροδιαφυγή, τις καταχρήσεις δημοσίου χρήματος, τις μίζες, τα φακελάκια και το γρηγορόσημο στους προσφεύγοντες στην εξουσία απροστάτευτους πολίτες από ένα κράτος που το διαχειρίζονται εξουσιαστικές ελίτ με καθεστωτική αλαζονεία και με συμπεριφορά τυχοδιωκτική που τρομάζει, όπως εύστοχα επισημάνθηκε.

Η καταδίκη αυτού του άγους, που υπογράμμισε με το αίμα του ο αυτόχειρας Χριστούλας, είχε και μία ακόμη ισχυρή διδακτική διάσταση που απευθύνεται σε όλους μας. Ακόμη και στους πιο αναξιοπαθούντες σήμερα, που ασυναισθήτως συνέβαλαν και αυτοί στο να φθάσουμε στο σημερινό αδιέξοδο. Η κραυγή του «δεν πρέπει να αφήσουμε χρέη στα παιδιά μας» ήταν η αφυπνιστική συμβουλή που μας άφησε μαζί με την τελευταία πνοή του. Ο απελπισμένος συνταξιούχος είχε συνειδητοποιήσει την κύρια αιτία των σημερινών δεινών που οδήγησαν τη χώρα στο αδιέξοδο και στις σκληρές συνταγές του μνημονίου που πυκνώνουν τις τάξεις των προσφευγόντων στους σκουπιδοτενεκέδες και στα συσσίτια της Εκκλησίας (ευτυχώς που υπάρχει και αυτή, και ας αποσιωπάται αναίσχυντα από όλα σχεδόν τα μέσα πληροφόρησης αυτή η πολύτιμη προσφορά, κι ας μη λέει ένα «ευχαριστώ» το πολιτικό σύστημα, που η αριστερή μειοψηφία του επιδεικνύει την αθεΐα της απεργώντας σκόπιμα τη Μεγάλη Εβδομάδα).

«Δεν πρέπει να αφήνουμε χρέη στα παιδιά μας» κραυγάζει από τον τάφο του ο αυτοκτονήσας Χριστούλας, αφού αυτά μας έφεραν στην εν εξελίξει τραγωδία και αυτά τα χρέη της άφρονος πολιτικής δανεισμού και καταναλωτισμού της τελευταίας τριακονταετίας πληρώνουν οι σήμερα απελπισμένοι Ελληνες και κυρίως οι νεότερες γενιές οι οποίες έσυραν ενθουσιωδώς τον χορό του καταναλωτισμού και της ανέμελης σπατάλης, θύματα της ολέθριας αγωγής των γονέων τους και του μεθοδικά αποδυναμωθέντος και αλωθέντος από ηροστράτειες μειονότητες εκπαιδευτικού συστήματος. 

Δυστυχώς του χορού ηγείται η τηλεοπτική διδασκαλία του καταναλωτισμού, της σπατάλης και της επιτυχίας σκοπών που αγιάζουν κάθε μέσο.

Θα αφεθούμε στο αυτοκαταστροφικό «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» του Σαμψών, όπως το οραματίστηκε με Καλάσνικοφ και κρεμάλες στην πλατεία Συντάγματος ο σε πλήρη σύγχυση τραγικός αυτόχειρας, ή θα αναζητήσουμε το «εν τη ενώσει η ισχύς», που έσωσε την πατρίδα και τον Ελληνισμό και σε προηγηθείσες κρίσιμες ώρες;

Του Γ. Μαρίνου από το Βήμα