Η χώρα που έμεινε χωρίς ασυλία, δίνει ασυλία στον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ!

Ως γνωστόν, πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι. Η αλαζονεία είναι νόσος ανίατη, καθώς οι αλαζόνες αισθάνονται πάντα την ανάγκη να απαξιώνουν όλους τους άλλους σε μια προσπάθεια να τροφοδοτούν συνεχώς το υπερφίαλο «εγώ» τους. 

Όσες προσπάθειες και αν καταβάλουν, στο τέλος η ασθένεια τους καταβάλλει και τους οδηγεί σε ατοπήματα που τελικά καταλήγουν σε μπούμερανγκ. 

Ως ασθενείς, οι αλαζόνες έχουν τη συμπάθειά μας – αρκεί να μην ασχολούνται με την πολιτική.  

Όταν, όμως, επιμένουν να μας κυβερνούν, τότε θα λαμβάνουν απαντήσεις. 

Την προηγούμενη Τετάρτη, 22 Φεβρουαρίου, διεξήχθη στη Βουλή η περίφημη συζήτηση για την σύσταση εξεταστικής επιτροπής (μετά από παραπλανητική πρόταση συγκάλυψης 111 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ) για τα στατιστικά στοιχεία. 

Δεν ήταν η πρώτη φορά που έγινε συζήτηση για θέμα διαφορετικό από αυτό που υποτίθεται ότι επρόκειτο να συζητηθεί – εδώ οι εκπρόσωποι του έθνους δεν διάβασαν τα μνημόνια, την δικογραφία για την ΕΛΣΤΑΤ θα διάβαζαν; 

Έτσι, ο κ. Βενιζέλος (που είχε διαβάσει τη δικογραφία, αν και με τον δικό του αλαζονικό τρόπο), μπόρεσε για άλλη μια φορά να επιδοθεί στο προσφιλές του σπορ της διαστροφής της πραγματικότητας και της απαξίωσης των πάντων – εισαγγελέων, καθηγητών, «μιας δημοσιογράφου» και γενικά όλων των μαρτύρων. 

Κατ’ αρχήν, αισθάνθηκε την ανάγκη, όπως είπε, να… επαινέσει όλες τις πτέρυγες της Βουλής, διότι «παρότι οι βουλευτές έλαβαν γνώση αυτού του φακέλου, κανείς Βουλευτής και πιο συγκεκριμένα καμία ομάδα 30 Βουλευτών δεν υπέβαλαν πρόταση να κινηθεί η σχετική διαδικασία όπως προβλέπει το άρθρο 86 του Συντάγματος». 

Κατά τη γνώμη του, «αυτή η αξιολόγηση του φακέλου, δηλαδή η αξιολόγηση που οδηγεί στο να παραμείνει αδιάφορη και αδρανής η Βουλή σε σχέση με τη δικογραφία αυτή, είναι απολύτως σωστή. Είναι η σωστή νομική αξιολόγηση του φακέλου αυτού. Και θέλω πραγματικά να το υπογραμμίσω αυτό γιατί δείχνει υπευθυνότητα, σύνεση, σοβαρότητα εκ μέρους όλων των πτερύγων της Βουλής και πρωτίστως εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας». 

Κατόπιν, ο κ. Βενιζέλος… επέπληξε τον βουλευτή του ΛΑΟΣ Θ. Πλεύρη «και κάθε άλλον συνάδελφο που αναφέρθηκε ή σκέφθηκε να αναφερθεί στο φάκελο αυτό»! 

Δηλαδή, ο κ. Βενιζέλος έκανε πως δεν κατάλαβε ούτε ότι δεν εσυζητείτο ο φάκελος που έστειλε στη Βουλή ο οικονομικός εισαγγελέας (αλλά άλλη παραπειστική πρόταση βουλευτών του κόμματός του), ούτε ότι η Ν.Δ. δεν επιθυμεί να συζητηθεί το θέμα και να συσταθεί εξεταστική επιτροπή από την παρούσα Βουλή, όπου έχει την πλειοψηφία το ΠΑΣΟΚ. 

Δεν είδε κανένα αδίκημα! 
Και βέβαια, από την σκέψη του εξοβέλισε – για τις ανάγκες της προπαγάνδας – τα ποινικά αδικήματα, τα κακουργήματα, που έχουν διαπραχθεί σε σχέση με τα στατιστικά στοιχεία του 2009. 

Στο μάθημα Ποινικού Δικαίου που παρέδωσε, απέφυγε να περιλάβει την κατάφωρη παραβίαση του ιδρυτικού νόμου της ΕΛΣΤΑΤ, καθώς τα στοιχεία δόθηκαν χωρίς να συνεδριάσει το Δ.Σ. της στατιστικής υπηρεσίας και χωρίς αυτά να έχουν επικυρωθεί από τα μέλη του Δ.Σ., όπως ρητώς προέβλεπε ο νόμος 3832 του Μαρτίου 2010. 

Οπότε, δήθεν αθώα, ρωτούσε από το βήμα της Βουλής: «Ποιο είναι το αδίκημα για το οποίο διεξήχθη προκαταρκτική εξέταση; Ποια είναι η μείζων σκέψη αυτού του δικανικού συλλογισμού; Σε ποιο νομικό κανόνα υπάγονται τα πραγματικά περιστατικά, αν των πραγματικών περιστατικών, αληθινών υποτιθεμένων, ποια νομοτυπική υπόσταση πληρούται και ποιος κανόνας δικαίου, ουσιαστικού Ποινικού Δικαίου, είναι αυτός που πρέπει να ενεργοποιηθεί;» 

Και απαντούσε μόνος του: «Λοιπόν, κανείς»! 

Μετά, απαξίωσε ακόμη και την διαβίβαση του φακέλου στη Βουλή βάσει του περίφημου (και κατάπτυστου) άρθρου 86. 

Για να το πράξει, απαξίωσε τόσο τον οικονομικό εισαγγελέα που απέστειλε τον φάκελο επειδή διαπίστωσε ότι προέκυψαν στοιχεία για πολιτικά πρόσωπα, όσο και τους καθηγητές της στατιστικολογίας, τους οικονομολόγους, τους δημοσιογράφους, του πάντες, χρησιμοποιώντας μάλιστα και τον χαρακτηρισμό «τυχαίος μάρτυρας». 

Όλοι είναι ανάξιοι λόγου για τον αλαζόνα υπουργό, διότι κατά τη γνώμη του όλοι είναι τυχάρπαστοι εκτός από τον ίδιο, που γεννήθηκε για να μας κυβερνά. Προσέξτε με ποιον τρόπο αναφέρεται στους μάρτυρες: 

«Τι θα πει «στοιχεία»; Η αξιολογική κρίση ενός τυχαίου μάρτυρα που καλείται ως εκπρόσωπος της κοινής γνώμης, ενός καθηγητή, ενός οικονομολόγου, μιας δημοσιογράφου, που δεν ξέρουν κανένα πραγματικό περιστατικό για τίποτα, η αφηγηματική ελεύθερη αξιολόγηση, ότι έχω την εκτίμηση πως δεν μπορεί να μην έχει ανάμειξη πολιτικό πρόσωπο, είναι στοιχείο; 

Αυτό είναι στοιχείο κατά την έννοια του Συντάγματος και της Ποινικής Δικονομίας; Όταν το Σύνταγμα αναφέρεται σε στοιχεία, εννοεί ότι αυτά που λέω ελεύθερα στο σπίτι μου, σε έναν κύκλο κοινωνικό, εάν τα πω παρουσία ενός Εισαγγελέα και μιας Γραμματέως τα ίδια, με την ίδια χαλαρότητα και την ίδια άνεση και την ίδια έλλειψη τεκμηρίωσης, ως δική μου εκτίμηση των πραγμάτων για το πώς γράφεται η ιστορία, πώς εξελίσσονται τα οικονομικά φαινόμενα και τα κοινωνικά φαινόμενα, εάν τις πολιτικές μου κρίσεις τις μετατρέψω σε κατάθεση ενώπιον ενός εισαγγελικού λειτουργού, αυτό είναι στοιχείο; Η καταγραφή των πολιτικών μου απόψεων έχει κάποια δικανική επίπτωση;» 

(Τι λέτε τώρα; Έχει δικανική επίπτωση η εξόφθαλμη παραβίαση του νόμου, η αυταπόδεικτη παρανομία;) 

Ακολούθως, ο κ. Βενιζέλος προανήγγειλε ότι την Τρίτη (σήμερα δηλαδή) θα φέρει στη Βουλή προς ψήφιση (και κατ’ εφαρμογή των αποφάσεων της 27ης Οκτωβρίου 2011 και των συμφωνιών της 21ης Φεβρουαρίου 2012), σχετική τροπολογία, διερωτώμενος και πάλι δήθεν αθώα και… γαλλιστί: 

«Γιατί αφού συμφωνούμε στην κυβέρνηση Παπαδήμου, συμφωνούμε στην εφαρμογή της απόφασης της 26ης Οκτωβρίου, συμφωνούμε στο ότι έχει ιστορική σημασία η απόφαση των Βρυξελλών και οι συμφωνίες των Βρυξελλών της 21ης Φεβρουαρίου, πού θα διαφωνήσουμε; Στα ελάσσονα; Στις λεπτομέρειες; Στη μικρή ιστορία la pettite histoire, στην ανεκδοτολογία; Πού θα διαφωνήσουμε;» 

Ώστε pettite histoire είναι η ανάγκη(;) να αλλάξει για τρίτη φορά μέσα σε δύο χρόνια ο νόμος για την στατιστική υπηρεσία! 

Λεπτομέρεια η παραίτηση από την εθνική κυριαρχία; (Αν ρωτήσουμε τον κ. Πάγκαλο, προφανώς!) 

Επιπλέον, ο κ. Βενιζέλος υπενθύμισε πως την προηγουμένη (στις 21 Φεβρουαρίου) είχε ενημερώσει «διεξοδικά» το Υπουργικό Συμβούλιο και έδωσε «τα σχετικά κείμενα στους συναδέλφους που μετέχουν στην κυβέρνηση εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας, πως στο κατατεθέν ως κατεπείγον νομοσχέδιο με τις προαπαιτούμενες ενέργειες που πρέπει να έχει ψηφιστεί μέχρι τις 29 Φεβρουαρίου και θα εισαχθεί αύριο στην Επιτροπή και την ερχόμενη Τρίτη στην Ολομέλεια, θα προστεθούν δύο τροπολογίες». 

Και εδώ ξανάρχισαν τα ψέματα 
Η δεύτερη τροπολογία, όπως είπε, «συνιστά σοβαρή και κρίσιμη προαπαιτούμενη ενέργεια, η οποία συνίσταται στην παροχή εξουσιοδότησης προς τον Πρωθυπουργό, μάλιστα οι θεσμικοί μας εταίροι ζητούν η ίδια εξουσιοδότηση να παρασχεθεί και στον Πρόεδρο της Βουλής, αλλά προσπαθούμε να τους πείσουμε ότι ο Πρόεδρος της Βουλής δεν μπορεί να παράσχει εκ μέρους της Βουλής και μάλιστα επόμενης σύνθεσης, επόμενης περιόδου τέτοια διαβεβαίωση, ότι η χώρα δεσμεύεται στην τήρηση των στατιστικών της στοιχείων με βάση τους ενιαίους Κοινοτικούς Κανόνες της Eurostat, πως διασφαλίζει απολύτως την ανεξαρτησία της EΛΣΤΑΤ, της Εθνικής Στατιστικής Αρχής, πως η Εθνική Στατιστική Αρχή κινείται αυτοτελώς, πως ο επικεφαλής της ως πρόσωπο εγγυάται την ακρίβεια και την αντικειμενικότητα της διαδικασίας, πως θα περιβάλλεται όχι από Διοικητικό Συμβούλιο αλλά από συμβουλευτικό σώμα εμπειρογνωμόνων και αυτό είναι εφαρμογή γενικής δέσμευσης που θα υπογράψουν όλες οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο του δημοσιονομικού συμφώνου που έχει εγκριθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο». 

Πρόκειται περί μεγάλου ψεύδους. Πουθενά στο κείμενο των αποφάσεων της 27ης Οκτωβρίου δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο. 

Αυτό προστέθηκε εκ των υστέρων (κατά τη γνώμη μου κατόπιν συμφωνίας του κ. Βενιζέλου με την τρόικα και τη Eurostat, επειδή σκούρυναν τα πράγματα και ξέρουν τις παρανομίες τους), στο τροϊκανό κείμενο της 23ης Ιανουαρίου 2012, υπό τον «απαλό» τίτλο «Defining the new program», που δεν ήταν τίποτε άλλο από την 5η αναθεώρηση του προγράμματος. 

Εκεί, στην τελευταία παράγραφο του Κεφαλαίου ΙΙ (Φορολογικές και Θεσμικές μεταρρυθμίσεις), μπήκε ξαφνικά η αξίωση για νέα αλλαγή του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας της ΕΛΣΤΑΤ και του Ελληνικού Στατιστικού Συστήματος γενικότερα. 

Χωρίς, βέβαια, να αναφέρονται όλες αυτές οι «λεπτομέρειες» που περιλαμβάνει η τροπολογία Βενιζέλου – κάτι τέτοιο, άλλωστε, θα ήταν αδύνατον. 

Και θα ήταν αδύνατον, διότι δεν υπάρχει ευρωπαϊκή χώρα που να εμπιστεύεται τα στατιστικά της στοιχεία σε ένα πρόσωπο. 

Επιπλέον, είναι γνωστό πως όταν ο επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ είχε απευθύνει ερώτημα προς την Κομισιόν περί του αν κρίνεται αναγκαία η ενίσχυση των εξουσιών του, είχε λάβει την απάντηση ότι η Επιτροπή δεν αναμιγνύεται, διότι πρόκειται για θέμα ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ! 

Στο μεταξύ, όμως, ξέσπασε (τον περασμένο Σεπτέμβριο) το σκάνδαλο με τις αποκαλύψεις του πρώην μέλους του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ, καθηγήτριας Ζωής Γεωργαντά, οπότε ο κ. Βενιζέλος έσπευσε (στις 27 Σεπτεμβρίου) να καταργήσει με τροπολογία τα μέλη του Δ.Σ.. 

Από την ανάλυση σκοπιμότητας της τροπολογίας που συζητείται σήμερα προκύπτει ότι ακριβώς την επομένη (στις 28 Σεπτεμβρίου) η Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Στατιστικού Συστήματος υιοθέτησε σειρά αλλαγών που είχαν προηγουμένως υιοθετήσει οι ευρωπαϊκές στατιστικές υπηρεσίες. 

Θορυβήθηκαν δηλαδή με τη φασαρία στην Ελλάδα και προχώρησαν σε σειρά αλλαγών που τώρα ο κ. Βενιζέλος θέλει να μας τις παρουσιάσει ως γενόμενες σε… ανύποπτο χρόνο! 

Το απύθμενο ψεύδος έχει συνέχεια: Ο κ. Βενιζέλος προσπάθησε να πείσει πως είναι ανάγκη η εξουσιοδότηση να δοθεί στον πρωθυπουργό και πως – ως… μέγας διαπραγματευτής – προσπαθεί να πείσει τους τροϊκανούς να δεχθούν την πρωθυπουργική εγγύηση και όχι αυτήν του προέδρου της Βουλής, επειδή, λέει, δεν μπορεί να δεσμευτεί η επόμενη Βουλή η οποία θα έχει άλλη σύνθεση! Και επομένως η παρούσα Βουλή δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι… η χώρα δεσμεύεται στην τήρηση των στατιστικών της στοιχείων με βάση τους ενιαίους Κοινοτικούς Κανόνες της Eurostat! 

Απίστευτα πράγματα! Η παρούσα Βουλή του «λεφτά υπάρχουν» μπορεί να δεσμεύει τη χώρα για πενήντα χρόνια και δεν μπορεί να δεσμευτεί ότι θα πράξει το αυτονόητο! 

(Το οποίο αυτονόητο δεν έγινε κατά τον υπολογισμό του ελλείμματος του 2009, διότι δεν ακολουθήθηκε η καθιερωθείσα μεθοδολογία για τον υπολογισμό των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ και των νοσοκομείων). 

Και αν είναι έτσι, αν η παρούσα Βουλή δεν μπορεί να δεσμεύσει την επόμενη, τότε πώς ο παρών πρωθυπουργός θα δεσμεύσει τον επόμενο; 

Φωτογραφικός νόμος για τον πρόεδρο 
Στην πραγματικότητα αυτό που ψηφίζεται σήμερα αποτελεί την… φωτογραφία των προβλημάτων του σημερινού προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, ο οποίος κατέθεσε (υπόμνημα) στον οικονομικό εισαγγελέα με την ιδιότητα του υπόπτου και πληροφορίες τον φέρουν να βρίσκεται ήδη στο εξωτερικό. 

Δηλαδή ο πρωθυπουργός κ. Παπαδήμος δεσμεύεται ουσιαστικά να σώσει έναν και μόνον άνθρωπο, κατ’ εντολήν του επικεφαλής της Eurostat, που εδώ και μήνες δίνει μάχη προς αυτήν την κατεύθυνση. 

Όποιος γνωρίζει το θέμα και ξέρει να διαβάζει πίσω από τις γραμμές διαπιστώνει μερικές πολύ περίεργες παραγράφους: 

Πρώτον, το νέο συμβουλευτικό σώμα που δημιουργείται ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΡΡΟΗ στη διοίκηση της ΕΛΣΤΑΤ ή στη συλλογή, παραγωγή και δημοσίευση στατιστικών στοιχείων από την ΕΛΣΤΑΤ! 

Για ποιον λόγο; Είναι σε θέση οι κύριοι Παπαδήμος και Βενιζέλος να μας φέρουν ανάλογη ρητή αναφορά που να περιλαμβάνεται στις σχετικές νομοθεσίες άλλων ευρωπαϊκών χωρών; 

Όχι, βέβαια. Διότι αυτά που φέρνουν είναι καθαρά φωτογραφικές διατάξεις και εκ του πονηρού! 

Δεύτερον, ο πρωθυπουργός δεσμεύεται να «καθορίσει τους κανόνες διορισμού και απόλυσης του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, με βάση μόνο επαγγελματικά κριτήρια»! 

Αυτό τι σημαίνει; Ότι αν παραπεμφθεί για κακούργημα θα παραμείνει στη θέση του;  

Τρίτον, ενώ στην μία παράγραφο (ι) ο πρωθυπουργός δεσμεύεται να καταστήσει τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ υπόλογο στο ελληνικό κοινοβούλιο, στην μεθεπόμενη παράγραφο (λ), εμφανίζεται ο πρωθυπουργός να δεσμεύεται «να άρει την ανάγκη να διαβουλεύεται με το κοινοβούλιο σχετικά με τον Κανονισμό Λειτουργίας και Διαχείρισης της ΕΛΣΤΑΤ)! 

Μα αυτό ήταν το τελευταίο πρόβλημα που αντιμετώπισε ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ: Στα τέλη Νοεμβρίου εμφανίστηκε στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής ζητώντας την έγκριση του Κανονισμού, αλλά η Επιτροπή (όλες οι πτέρυγες) τον απέπεμψαν, στέλνοντάς τον να διαβουλευθεί με το Δ.Σ. (το οποίο, βέβαια, δεν υπήρχε) και να επαναφέρει τον Κανονισμό ως προϊόν συλλογικού οργάνου, όπως ο ιδρυτικός νόμος της ΕΛΣΤΑΤ προέβλεπε. 

Γι’ αυτό και από την μια ο πρόεδρος καθίσταται υπόλογος στη Βουλή και από την άλλη αίρεται αυτή η υποχρέωσή του να λογοδοτεί στη Βουλή. 

Και νέα κατάργηση της Βουλής; 
Όπως είναι φανερό, λοιπόν, με την μια παράγραφο δίνεται η αρμοδιότητα στη Βουλή και με την άλλη της αφαιρείται! 

Στην πραγματικότητα, ο κ. Βενιζέλος επιθυμεί να αφαιρέσει από τη Βουλή τον έλεγχο της στατιστικής υπηρεσίας, αν και σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες ο έλεγχος των στατιστικών υπηρεσιών ανήκει στα κοινοβούλια! 

Επομένως σήμερα η Βουλή καλείται να ψηφίσει για άλλη μια φορά υπέρ της αυτοκατάργησής της. 

Ας αφήσουμε που ο καυγάς δεν γίνεται για την τήρηση των ενιαίων  κοινοτικών κανόνων, ούτε ζήτησε ποτέ κανείς κάτι τέτοιο. 

Αυτό που ζητήσαμε είναι να λογοδοτούν όλοι κάπου – και ο επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ! Και να μην παραβιάζονται οι νόμοι! 

Αλλά επειδή ο νόμος ΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗΚΕ, τώρα ο κ. Βενιζέλος παρουσιάζει την καινούργια κομπίνα ως… προαπαιτούμενο, ως άλλο ένα… όπλο στο οπλοστάσιό του, όταν θα εμφανιστεί στο Eurogroup της 1ης Μαρτίου! 

(Σαν αστακό τον αρματώνουμε κάθε φορά και κάθε φορά επιστρέφει με νέους, πιο επαχθείς όρους). 

Στη δευτερολογία του μάλιστα, αποκαλύπτει και τους λόγους της πρεμούρας του: 

«Θα διερευνήσουμε εάν η Eurostat υπέβαλε ως ηθικός αυτουργός στην ΕΛΣΤΑΤ να αυξήσει τεχνητά το μέγεθος του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009 από το 13,6% στο 15,7%, ή από το 13,8% στο 15,6%; Λες και αν έμενε το έλλειμμα στο 13,5% θα υπήρχε τίποτα διαφορετικό»! 

Αυτό είναι το θέμα, λοιπόν! Ο επικεφαλής της Eurostat, ο πολύς κ. Ραντερμάχερ, ξέρει πολύ καλά τι έκανε, σε συνεργασία με τον επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, και έχει, φυσικά, ανησυχήσει για την καριέρα του, καθώς ετοιμάζεται να διεκδικήσει και πάλι το αξίωμα. 

Και ο κ. Βενιζέλος αποφάσισε να του κάνει μια μικρή χάρη, απαξιώνοντας εισαγγελείς, καθηγητές και όλους τους μάρτυρες. Κυρίως επειδή γνωρίζει ότι η δικογραφία είναι πολύ καλά «δεμένη»! 

Και βέβαια, έχει μεγάλη σημασία αν το έλλειμμα είναι 15,7% ή 13,8%. Διότι, άλλα μέτρα παίρνεις για το ένα έλλειμμα και άλλα για το άλλο! 

Επίσης, τι απορία είναι πάλι αυτή – αν δηλαδή πρέπει να διερευνήσουμε σειρά σοβαρών καταγγελιών; 

Τι ισχύει στις άλλες χώρες 
Υπάρχουν μερικές ακόμη «λεπτομέρειες» που «ξέχασε» ο αλαζών: 

Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, τον έλεγχο των στατιστικών υπηρεσιών έχουν τα κοινοβούλια. 

Από κάτω υπάρχουν: Το Συμβούλιο της Στατιστικής Αρχής και οι Επιτροπές Οικονομικού Ελέγχου (Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου, Επιτροπή Πληρωμών και Αποζημιώσεων κλπ.) Από κάτω υπάρχουν η Επιτροπή Επίσημων Στατιστικών και το Συμβούλιο Υπηρεσίας Εθνικών Στατιστικών. Από κάτω οι Διακυβερνητικές Επιτροπές Στατιστικών και η Υπηρεσία Εθνικών Στατιστικών. 

Αυτό σημαίνει πως: 

1. Όλο το στατιστικό σύστημα ελέγχεται από τα κοινοβούλια 

2. Το Συμβούλιο της Στατιστικής Αρχής αποτελείται από 5, 7 ή 11 Μέλη, ένας αριθμός των οποίων επιλέγεται από την Βουλή. 

3. Η κάθε στατιστική Αρχή διορίζει έναν αριθμό Επιτροπών Οικονομικού Ελέγχου. Οι Επιτροπές αυτές (και όχι μόνο ο πρόεδρος) ελέγχουν και εγκρίνουν τα οικονομικά του Στατιστικού Συστήματος τα οποία προτείνονται από την Αρχή. 

4. Η Αρχή ορίζει Επιτροπή Επίσημων Στατιστικών, η οποία φροντίζει για την συλλογή και αξιοπιστία των στατιστικών στοιχείων που συλλέγονται από τους διάφορους φορείς των επίσημων στατιστικών (πχ Υπουργεία, Οργανισμούς, κοκ). 

5. Η Αρχή επιβλέπει και συντονίζει το έργο της Υπηρεσίας Εθνικών Στατιστικών (πχ πρώην ΕΣΥΕ – Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος). Η Υπηρεσία Εθνικών Στατιστικών είναι η εκτελεστική Υπηρεσία του Στατιστικού Συστήματος και διοικείται από 5-μελές, 7-μελές ή 11-μελές Συμβούλιο το οποίο συνεργάζεται και λογοδοτεί στην Αρχή. 

6. Οι ευρωπαϊκές στατιστικές Αρχές έχουν Πρόεδρο (πάντα κάποιον που γνωρίζει στατιστική και όχι κάποιον με διδακτορικό στην οικονομική μεγέθυνση των υπανάπτυκτων χωρών!) και τα διοικητικά συμβούλια απαρτίζονται από μη εκτελεστικά, αλλά και από εκτελεστικά μέλη (δηλαδή από μέλη που έχουν δικαίωμα έγκρισης, επικύρωσης και υπογραφής). 

7. Τα μέλη των συμβουλίων είναι Καθηγητές Πανεπιστημίων και διακεκριμένοι Επιστήμονες, έχουν λόγο, κάνουν προτάσεις και γράφουν consultation papers τα οποία δημοσιεύονται ακόμα και αν έχουν διαφορετική άποψη. Τα Πρακτικά των συνεδριάσεων δημοσιεύονται, καθώς και οι δαπάνες – σε αντίθεση με την ΕΛΣΤΑΤ, όπου ουδείς ελέγχει τις δαπάνες που αποφασίζει ο πρόεδρος και όπου οι διακεκριμένοι επιστήμονες – μέλη του Δ.Σ. φιμώθηκαν συστηματικά και τελικά καρατομήθηκαν. 

Δηλαδή σε καμία χώρα του κόσμου δεν ισχύει αυτό που πάει να περάσει σήμερα στη Βουλή ο κ. Βενιζέλος. 

Σε καμία χώρα του κόσμου ο πρωθυπουργός δεν εξουσιοδοτεί έναν άνθρωπο για να αποφασίζει πόσο είναι το ΑΕΠ, το έλλειμμα, το χρέος, η ανεργία, ο πληθυσμός της χώρας μας, κλπ. 

Διότι τα στατιστικά στοιχεία και η αντικειμενικότητά τους είναι το άπαν σε μια οικονομία. 

Γι’ αυτό άλλωστε και στη διάρκεια της Κατοχής, οι Γερμανοί έσπευδαν να πάρουν στα χέρια τους τα στατιστικά στοιχεία των χωρών που κατελάμβαναν. Στην Ελλάδα μάλιστα, οι τότε υπάλληλοι της στατιστικής υπηρεσίας έκαψαν τα στοιχεία της απογραφής του πληθυσμού, για να μην πέσουν στα χέρια των κατακτητών – γι’ αυτό και δεν υπάρχει η απογραφή του 1931. 

Αυτό αποτελεί και την επιβεβαίωση ότι τα στατιστικά στοιχεία είναι ζήτημα ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ! 

Και το κερασάκι στην τούρτα: Αν και δεν αναφέρεται ρητώς (προκύπτει όμως από τις αλληλοαναιρούμενες και τις φωτογραφικές διατάξεις), με την τροπολογία επιδιώκεται ουσιαστικά ασυλία για τον επικεφαλής της στατιστικής υπηρεσίας για όλες τις πράξεις και τις παραλείψεις του! 

Απίστευτο! Η χώρα που παρέδωσε (δια των κ. κ. Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Παπαδήμου και Βενιζέλου) την ασυλία της στους δανειστές, μάχεται για την ασυλία του επικεφαλής της στατιστικής της υπηρεσίας! 

Δηλαδή, η χώρα μπορεί να μην έχει ασυλία, αλλά ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ θα έχει! 

Σωστά, διότι ο κ. Πάγκαλος δέχεται ευχαρίστως να παραιτηθεί από την εθνική του κυριαρχία… 

Υ.Γ.1 Όταν κατεβάζεις το έλλειμμα, κάνεις μπαλαμούτι (κατά την γνωστή έκφραση Πάγκαλου τον καιρό της δαιμονοποιημένης απογραφής) και επομένως πρόκειται περί μιας απάτης (υπέρ της πατρίδας σου, βεβαίως). Όταν, όμως, ανεβάζεις το έλλειμμα, με πλαστά στοιχεία και λάθος μεθοδολογία, διαπράττεις το έγκλημα της ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ! (Σε βάρος της πατρίδας σου, βεβαίως)!

Υ.Γ.2  Αυτά από «μια δημοσιογράφο που δεν ξέρει κανένα πραγματικό περιστατικό για τίποτα»!
Πηγή: www.elzoni.gr