Πώς φθάσαµε στο σήµερα ...

«Οπως ξέρουν οι αναγνώστες µου, στην Ελλάδα από την εποχή της δικτατορίας και µετά θεωρούµε ως δηµοκρατική κατάκτηση την ατιµώρητη παραβίαση των νόµων. Δηλαδή στην Ελλάδα θεωρούµε ότι έχουµε δηµοκρατία όταν δεν σεβόµαστε τη δηµοκρατία, που είναι ταυτισµένη µε την τήρηση των νόµων, τους οποίους ψηφίζει η πλειοψηφία και οφείλει να σέβεται το σύνολο των πολιτών.
Ετσι λοιπόν, όταν ανακαλύψαµε τα γεµάτα ταµεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την προθυµία των “κουτόφραγκων” να υποστηρίξουν την αδύνατη αγροτική οικονοµία µας, αγρότες, συνεταιρισµοί, µεσά ζοντες, γεωπόνοι και κυβερνητικά κόµµατα µεθόδευσαν διάφορα κόλπα (πλαστογραφίες, ψευδείς βεβαιώσεις κ.ά.) για να αποσπούν υψηλότερακονδύλια απ’ όσα µας αναλογούσαν µε βάση τους κανονισµούς της ΕΟΚ.
Φυσικό όµως ήταν να ανακαλυφθούν κάποτε οι “εξυπνάδες” µας και τώρα η Επιτροπή της Κοινότητας µας καλεί να επιστρέψουµε αναδροµικά τα όσα παρανόµως αποσπάσαµε από το κοινοτικό ταµείο και να πληρώσουµε και πρόστιµο. Το Δικαστήριο ΑνθρωπίνωνΔικαιωµάτων πριν από λίγες ηµέρες µάς επεφύλασσε έναν ακόµη οικονοµικό κόλαφο κόστους πάνω από 4 δισ. δρχ.
Τόσα καλείται να πληρώσει το ελληνικό Δηµόσιο στους κληρονόµους του Στρατή Ανδρεάδη επειδή η πρώτη µεταδικτατορική κυβέρνηση το 1977 ακύρωσε τη σύµβαση που είχε υπογράψει η δικτατορική κυβέρνηση µε τον εν λόγω τότε πρόεδρο της Εµπορικής Τράπεζας για την κατασκευή και εκµετάλλευση διυλιστηρίου πετρελαίου στα Μέγαρα. Ολα αυτά θα πληρωθούν φυσικά από τον κρατικό προϋπολογισµό,δηλαδή θα πληρωθούν από τους έλληνες φορολογουµένους, αφού, σύµφωνα µε τη“δηµοκρατική” αντίληψη των Νεοελλήνων, οσάκις υπουργοί, δηµόσιοι υπάλληλοι και κάθε Ελληνας που υπηρετεί το Δη µόσιο παρανοµούν όχι µόνο δεν τιµωρούνται γι’ αυτό, αλλά αντίθετα επιβραβεύονται µε ακόµη πιο υψηλές θέσεις στον δηµόσιο βίο. Με κάποιες εκατοντάδες εκατοµµύρια πλήρωσε το ελληνικό Δηµόσιο στην ΕΟΚ και τα κατορθώµατα του κ. Νίκου Αθανασόπουλου και κάποιων ιδιωτών εµπόρων που εµφάνισαν το γιουγκοσλαβικό καλαµπόκι ως ελληνικό για να εισπράξουν τις κοινοτικές επιδοτήσεις. Το ότι καταδικάστηκε από τα δικαστήρια ο εν λόγω πολιτικός _ και οι συνεργάτες του _ δεν αποτελούσε ιδιαίτερο πρόβληµα για την ελληνική Βουλή, που διά πλειοψηφίας τον απήλλαξε από τη δικαστική καταδίκη και ο ελληνικός λαός ενθουσιωδώς τον επανεξέλεξε βουλευτή.
Αλλά και την Ολυµπιακή και τις συσσωρευµένες ζηµιές της, που υπερβαίνουν τα 600 δισ. δρχ.,εσείς κι εγώ θα τις πληρώσουµε για να “εξυγιανθεί”. Ετσι λέει ο νόµος που ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή και προβλέπει ότι θα φορτωθεί ο κρατικός προϋπολογισµός τα χρέη της, δηλαδή οι έλληνες φορολογούµενοι. Και πλείστοι δηµοσιογράφοι όχι µόνο δεν διαµαρτύρονται γι’ αυτό το αίσχος, αλλά συµπαρίστανται στους νέους αγώνες των εργαζοµένων στην κατάχρεη επιχείρηση για να αποχωρήσουν µε διπλές και τριπλές συντάξεις και εξωφρενικά εφάπαξ.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά τα δυσάρεστα; 
Μα διότι µε κάτι τέτοια έφθασαν τα ελλείµµατα του Δηµοσίου σε ύψη δυσθεώρητα.
Το δηµόσιο χρέος πλησίασε τα 30 τρισ. δρχ. και ήδη κάθε Ελληνας χρωστάει 3εκατ. δρχ. χωρίς να το ξέρει. Πώς να πάρετε λοιπόν, φτωχοί δηµόσιοι υπάλληλοι και συνταξιούχοι, αυξήσεις, αφού εσείς µε την ψήφο σας ενθαρρύνετε αυτό το όργιο κατασπατάλησης του δηµοσίου χρήµατος και αρνείσθε και σήµερα τις αποκρατικοποιήσεις, µολονότι µόνο έτσι θα γλιτώσουµε από κάποιες από τις βδέλλες που αρµέγουν τον κρατικό προϋπολογισµό;».
Αυτά έγραφα στο «Βήµα» στις 15.1.1995, δηλαδή πριν από 16 χρόνια. Αρα και οι πολιτικοί µας και οι συνδικαλιστές ήξεραν πού έτσι οδηγείται η χώρα. Σχετικές προειδοποιήσεις ήταν τακτικές από την Τράπεζα της Ελλάδος αλλά αγνοούνταν, ενώ οι λαϊκιστές των ραδιοτηλεοπτικών µέσων και οι αχόρταγοι συνδικαλιστές, ιδιαίτερα του δηµοσίου τοµέα, απαιτούσαν ακόµη περισσότερες παροχές, που αναπόφευκτα πληρώνονταν από νέα δάνεια του κράτους και των ∆ΕΚΟ. 
Του (ΜΕΓΑΛΟΥ) Γ. Μαρίνου από το Βήμα...