Για να περνάµε καλά ...

Τελικά φθάσαµε στο χείλος του γκρεµού και πολύ δύσκολα θα αποφύγουµε την καταστροφή διαρκείας. Οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων, και κυρίως του κυβερνώντος κόµµατος, δείχνουν να µην έχουν καταλάβει ότι είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τοκατάντηµα της χώρας, µιας από τις πιο αναξιόπιστες, τις πιο διεφθαρµένες,τις πιο χρεοκοπηµένες, µε έναν λαό µωροπίστευτο και πάντα προδοµένο από τους διαχειριστές της κάθε εξουσίας καιτου δηµοσίου χρήµατος, όλων των κοµµατικών σχηµατισµών, πλην σπανίων προσωπικών εξαιρέσεων που η φωνή τους αγνοήθηκε ή φιµώθηκε µε την ψήφο του λαού. Γιατί µε την ψήφο τουλαού βρέθηκαν εκτός Βουλής οι κκ.

Μάνος, Αλέκος Παπαδόπουλος, Μπένος, Πεπονής, Μπαλτάς, Ρωµαίος και άλλοι που έλεγαν αλήθειες και πρότειναν µέτρα και συµπεριφορές που θα απέτρεπαν την καταστροφή.

Προσθέτω σ’ αυτούς και τον κ. Πάγκαλο, ο οποίος, έστω και πολύ άγαρµπα, προειδοποιούσε και αυτός από χρόνια και συνεχίζει και τώρα εξοργίζοντας τους ενοχλούµενους µε τις ωµές γενικεύσεις του.

Το δηµοσιοοικονοµικό αδιέξοδο και η υπερχρέωση της χώρας προέκυψαν από την επιµελώς καλλιεργηθείσα ιδεολογία των τεµπέληδων της νοµιζόµενης εύφορης κοιλάδας που συµπυκνώνεται στο «να περνάµε καλά».

Ηταν και εν πολλοίς παραµένει το όραµα που δροµολογήθηκε µεθοδικά από την περίοδο της δεκαετίας του ‘80 και ιδεολογικοποιήθηκε από τη λαϊκίστικη Αριστερά µε την ανάδειξη σε δικαίωµα της τεµπελιάς, που πρώτος ανέπτυξε σε «µελέτη» του ο Πολ Λαφάργκ, γαµπρός του Μαρξ, και εκσυγχρόνισε οαριστερός συνδικαλισµός µε το αναρχικό και αντιδηµοκρατικό ως φασιστικό σύνθηµα «νόµος είναι το δίκιο του εργάτη».

Επειδή πυκνώνουν σήµερα ξαφνικά οι τάξεις των ανακαλυπτόντων την οικονοµική πραγµατικότητα, ας µου επιτραπεί να υπενθυµίσω πού βασίστηκε η ιδεολογία τουνα περνάµε καλά,µε τη σχετική φροντίδα των στοργικών πολιτικών µας, µε δανεικά και αγύριστα.

Αλλωστε και σήµερα ακόµη προτάσσουν ως εθνική προτεραιότητα το να περνάνε καλά αυτοί και ο κοµµατικός στρατός που διόρισαν στο ∆ηµόσιο και στις ∆ΕΚΟ. Πέραν των όσων ήδη έγραψα πρόσφατα («Το Βήµα», 10/4 και 17.4.2011), σχεδόν πριν από 10 χρόνια υποστήριζα σ’ αυτή τη στήλη τα εξής:

Στη δεκαετία του ‘80 (την οποία είχε το θάρρος να ενοχοποιήσει ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος) καταργήθηκε ουσιαστικά η αξιοκρατία και ισοπεδώθηκαν τα πάντα προς τα κάτω ώστε όλοι να περνούν καλά. Σε αυτό συνέβαλε και η ανάδειξη της ήσσονος προσπάθειας σε δηµοκρατική κατάκτηση, σε ανταπόκριση του αριστερού σλόγκαν «όχι στην εντατικοποίηση», που σε συνδυασµό µε την επιβολή του «δηµοκρατικού πέντε», τη µείωση του όγκου της διδακτέας και εξεταστέας ύλης σε όλες τις βαθµίδες της εκπαίδευσης, τον πολλαπλασιασµό των επιτρεπόµενων απουσιών µε ή χωρίς δικαιολογία(!) και τον απεριόριστο αριθµό των εξεταστικών περιόδων στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύµατα είχαν ως αποτέλεσµα τη διεύρυνση του ωραρίου και τον πολλαπλασιασµό των χρόνων κατά τα οποία πλήθος νέοι µας νοµιµοποιούνται να µην κοπιάζουν, να διασκεδάζουν και να περνούν καλά. Ετσι περνούν καλά και τα ξενυχτάδικα, οι έµποροι ποτών και ναρκωτικών και γενικά οι «νονοί» και οι µπράβοι της νύχτας, µε όλες τις ευχάριστες παρανοµίες και παρεκτροπές που αυτά υπόσχονται. Συνδυάστηκαν επίσης και µε το άλλο «µυστικό» του πώς να περνάς καλά καθώς _ υπενθυµίζω και πάλι _ «νοµιµοποιήθηκε» από τον αείµνηστο Ανδρέα το δωράκι προς τους δηµόσιους λειτουργούς, οι οποίοι και για νόµιµες ακόµη υπηρεσίες επιδιώκουν να λαδωθούν ώστε και αυτοί να περνούν καλά.

Και δυστυχώς όλα αυτά επιµελώς αποσιωπώνται και ουδείς σχεδόν τολµά να τα θίξει ακόµη και σήµερα.

Αλλά θα χρειαστεί να συνεχίσω και την επόµενη Κυριακή, διότι, αν δεν συνειδητοποιήσουµε τι και τις πταίει, δεν θα µπορέσουµε να βγούµε από το σηµερινό αδιέξοδο,αν υπάρχει ακόµη καιρός.

Του Γ. Μαρίνου στο Βήμα jmarinos@tovima.gr