Γιατί δεν πάνε φυλακή ...

Γενική είναι η αγανάκτηση επειδή κανένας από τους διαπράττοντες οικονομικά εγκλήματα δεν πάει φυλακή. Και ως κορυφαία πρόκληση αυτού του αδιανόητου φαινομένου για ένα κράτος δικαίου είναι η ουσιαστική αλλά ακόμη και συνταγματικά κατοχυρωμένη ατιμωρησία των υπουργών και βουλευτών. Σχεδόν ομόθυμη είναι η απαίτηση να αρθεί αυτή η ευνοϊκή μεταχείριση για τους πολιτικούς μας, ενώ παράλληλα και οι τελευταίοι με το θάρρος της άγνοιας ή με απύθμενο θράσος κατηγορούν τους δικαστές που ουσιαστικά- όπως υποστηρίζουν- κλείνουν τα μάτια σε καθημερινά διαπραττόμενα εγκλήματα, καθυστερούν μέχρις αρνησιδικίας τις επί χρόνια εκκρεμούσες δίκες και οσάκις επιβάλλουν κάποια ποινή περιέργως οι καταδικαζόμενοι ουδέποτε σχεδόν μπαίνουν στη φυλακή.

Πλήθος τιμωρηθέντες με πολυετείς φυλακίσεις για καταχρήσεις, συκοφαντικές δυσφημήσεις, δωροληψία κτλ. (μεταξύ των οποίων και δημοσιογράφοι, παράγοντες του ποδοσφαίρου, μεγαλοεπιχειρηματίες, γιατροί, δικηγόροι κ.ά.) κυκλοφορούν ελεύθεροι και ουκ ολίγοι εμφανίζονται τακτικά στην τηλεόραση για να στηλιτεύσουν τις παρανομίες που διαπράττουν οι άλλοι, μολονότι και οι ίδιοι έχουν για ανάλογα αδικήματα καταδικασθεί, αλλά η συντεχνία τους τα υποβαθμίζει ή ακόμη και τα αποσιωπά.
Για το άθλιο αυτό φαινόμενο, που καταλύει κάθε έννοια κράτους δικαίου και αναπόφευκτα μετατρέπει σε καρικατούρα τη δημοκρατία μας, για την οποία αφελώς και αναισχύντως καμαρώνουμε, η στήλη αυτή γράφει επί χρόνια χωρίς να συγκινείται η κοινωνία μας αλλά και χωρίς να τολμά κανείς να τη διαψεύσει. Ετσι το κοινωνικό σύνολο αφήνεται στην πλάνη ότι αυτά συμβαίνουν επειδή δεν εφαρμόζονται οι νόμοι. Ενώ στην πραγματικότητα η ατιμωρησία και ως εκ τούτου ο εκτραχηλισμός της κοινωνίας μας από κορυφής μέχρις ονύχων προβλέπεται και κατοχυρώνεται από την απρόσφορη, πονηρή ή ακόμα και φαύλη νομοθεσία μας.

Αυτή τη σκανδαλώδη αλήθεια στην οποία ελάχιστοι αναφέρονται και σχεδόν ουδείς σχολιάζει ανέδειξε για μία ακόμη φορά ένας έντιμος και θαρραλέος δικαστικός, ο αντεισαγγελέας Εφετών κ. Βασίλειος Φλωρίδης, με πρόσφατο άρθρο του στην «Καθημερινή» (20 Μαρτίου). Ο εν λόγω υποδειγματικής ευσυνειδησίας και θάρρους (στην Ελλάδα χρειάζεται να έχεις γενναιότητα ήρωα για να ασκείς το καθήκον σου) δικαστικός λειτουργός καταγγέλλει ότι η υφιστάμενη νομοθεσία, που συνεχώς εμπλουτίζεται και με νέες ευνοϊκές ρυθμίσεις υπέρ των παλιανθρώπων, είναι η κύρια αιτία που δεν πάει κανείς στη φυλακή. Και φυσικά τη νομοθεσία αυτή δεν τη θεσπίζουν οι δικαστές αλλά οι κατά το Σύνταγμα νομοθετούντες που είναι οι βουλευτές και οι κυβερνήσεις που εισηγούνται τους προς ψήφιση νόμους.

Με αφορμή την πρόσφατη καταδίκη σε 12 ως 18 μηνών φυλάκιση τριών άγγλων βουλευτών επειδή εμφάνισαν στη φορολογική τους δήλωση πλασματικά έξοδα από 10.000 ως 35.000 ευρώ και οι οποίοι γι΄ αυτόν τον λόγο εγκλείστηκαν στις φυλακές, διερωτάται τι είδους ποινική δικαιοσύνη έχουμε εμείς στη χώρα μας. Και διαπιστώνει αυτό που ήδη πια ξέρουμε και σχολιάζουμε όλοι: ότι, δηλαδή, οι κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες (με φιλολογικές μόνο διαφωνίες της εκάστοτε αντιπολίτευσης) «έφτιαξαν», όπως γράφει, «ένα Σύνταγματο οποίο, αντί να είναι ο χάρτης που εξασφαλίζει την ισονομία και ισοπολιτεία σε όλους τους έλληνες πολίτες, κατάντησε να είναι το εργαλείο για τη συγκάλυψη των εγκλημάτων κάποιων συναδέλφων τους».

Αυτό, που είναι μία από τις ντροπές που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη Ελλάδα, είναι ήδη πια ευρύτερα γνωστό και πολλαπλά στηλιτεύεται (αλλά χωρίς να αλλάζει). Τα όσα όμως εν συνεχεία καταγγέλλει με σπάνια παρρησία ο εξαίρετος αυτός δικαστικός, που οι περισσότεροι Ελληνες αγνοούν και τα οποία οδήγησαν τη χώρα μας στο σημερινό κατάντημα, θα τα προβάλω κατάλληλα σχολιασμένα την επόμενη Κυριακή. Διότι- το υπογραμμίζω- την ουσιαστική ατιμωρησία την προβλέπει ο νόμος όπως τον εισηγούνται αιθεροβάμονες ή ιδιοτελείς νομικοί και τον ψηφίζουν οι κυριαρχούντες στη Βουλή ομότεχνοί τους.

Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΙΝΟΥ από ΤΟ ΒΗΜΑ
jmarinos@tovima.gr