Για την αξιοπιστία των blogs ...

Γράφει: το taxalia

Μερικές σκέψεις με αφορμή τη μαϊμού συνέντευξη Καραμανλή, που δημοσιεύθηκε σε "blog".

Σε μια συνέντευξη που μας είχαν κάνει από Αθηναϊκή εφημερίδα, πριν από 2,5 χρόνια, με ρώτησαν αν από τα blogs κινδυνεύουν οι εφημερίδες. Η απάντησή μου ήταν ότι δεν κινδυνεύουν καθόλου, αφού είναι πολύ εύκολο να αποδομήσεις το blogging.

Και εξηγούμαι:

Οι μπλόγκερς δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να εκδίδουν απεριόριστα προβοκατόρικες εφημερίδες (ή τηλεοπτικούς σταθμούς), με σκοπό τη γελοιοποίηση του "είδους". Αν ήταν εύκολο, θα πλημμύριζαν την αγορά με 5.000 ανόητες εφημερίδες, ώστε η λέξη "εφημερίδα" να ταυτιστεί με τη λέξη "ανοησία".

Αντιθέτως, οι εφημερίδες, δηλαδή οι ιδοκτήτες τους "εργολάβοι", "επενδυτές" και λοιποί έχουν την οικονομική δύναμη να "ανοίξουν" δεκάδες, εκατοντάδες ή και χιλιάδες προβοκατόρικα ιστολόγια (blogs), με σκοπό να εξευτελίσουν το blogging, αφού είναι δωρεάν! Και αυτό κάνουν.

Δεκάδες γελοία ιστολόγια ανήκουν σε εκδοτικά συγκροτήματα, γράφουν σε αυτά πιτσιρικάδες, έναντι 250-300 ευρώ το μήνα, ενώ ο συντονιστής (διαφημιστής ή άνθρωπος των media shops συνήθως) κερδίζει κάτι παραπάνω από τις διαφημίσεις που βάζει και μερικές φορές από τα "μαύρα" και "εκβιαστικά" λεφτά, αφού οι τύποι εκβιάζουν καταστηματάρχες, πολιτικούς, "επώνυμους", ότι θα τους "περιλάβουν" αν δεν πάρουν το κομμάτι τους.

Για να κερδίσουν επισκεψιμότητα, τα υπόψη "blogs"  δημοσιέυουν άκριτα, ό,τι χαζομάρα κυκλοφορεί, αρκεί να υπηρετεί τους κανόνες του εντυπωσιασμού. Δεν ενδιαφέρονται για την εγκυρότητα και εν γνώσει τους διακινούν "πιασάρικα" αλλά ψέυτικα/αναξιόπιστα θέματα, ώστε να αυξήσουν τη δύναμη επιρροής, δηλαδή τη δύναμη εκβιασμού και ευτελισμού της έννοιας "blog".

Οι αναγνώστες/επισκέπτες των δικτυακών τόπων, λειτουργούν διαφορετικά, όταν διαβάζουν ένα site, από ότι όταν διαβάζουν μια εφημερίδα. Επειδή η περιήγηση στον παγκόσμιο ιστό (web) είναι δωρεάν, κάνουν με σαφώς λιγότερη υπευθυνότητα ...ανελέητο "ζάπιγκ".

Και φυσικά, στο ζάπιγκ, το μάτι πέφτει στον εντυπωσιακό τίτλο και όχι στο περιεχόμενο. Γι αυτό άλλωστε τα τελευταία χρόνια οι τηλεοπτικοί σταθμοί βάζουν τίτλους ("super") σε κάθε θέμα. Για να αιχμαλωτήσουν το μάτι του "ζαπάκια".

Έτσι, μια έγκυρη και σοβαρότατη πολιτική ανάλυση, που είναι πολύ κοπιώδης για τον blogger/αρθρογράφο, θα φέρει 1.000 αναγνώστες, ενώ η κατασκευασμένη "είδηση", "όργια σε τηλεοπτικό σταθμό με γνωστή τηλεπαρουσιάστρια" θα φέρει 100.000 αναγνώστες.

Τα μεγέθη είναι άνισα.

Όσο μεγαλώνει λοιπόν ο αριθμός των sites/blogs, τόσο πέφτει η ποιότητα.

Ένα καλό blog χάνεται ανάμεσα σε 30.000 χαζοχαρούμενα.

Οι αληθινοί bloggers, έχουν πέσει και αυτοί θύματα της "κατάταξης", ρίχνοντας την ποιότητα, με μέτρια θέματα (όπως κάνουμε εμείς δηλαδή!), ενώ οι ψευτο-μπλόγκερς, που γράφουν μέσα από τηλεοπτικούς - ραδιοφωνικούς σταθμούς  και γραφεία εφημερίδων (οι εκδότες χρησιμοποιούν το "ανώνυμο" χαμηλά αμοιβόμενο προσωπικό τους για να κάνει blogging), ρίχνουν ραγδαία την ποιότητα, σε επίπεδο κουτσομπολιού, τσοντούλας και δήθεν καταγγελιών, δήθεν αναγνωστών, πράγμα που έχει απήχηση (και που δεν κάνουμε εμείς σε καμία περίπτωση).

Επιπλέον, οι περισσότεροι παλιοί αναγνώστες έγιναν bloggers και τη θέση τους την παραχώρησαν στους δημοσιογράφους, οι οποίοι διαβάζουν blogs για να βγάλουν θέματα. Οι πιό τακτικοί αναγνώστες των λίγων αξιόλογων ιστολογίων είναι πλέον οι δημοσιογράφοι !
Ενώ ταυτόχρονα στη θέση των σχολιαστών, παρεισέφρησαν υπάλληλοι πολιτικών γραφείων, που σχολιάζουν για να προστατέψουν τον εργοδότη πολιτικό τους. 

Οι άνθρωποι των Media λοιπόν, με την τεχνολογική υποδομή, την πρόσβαση σε πηγές και κυρίως την προστασία από τις αρχές και τη δικαιοσύνη (συκοφαντούν, υβρίζουν και εκβιάζουν ανενόχλητοι), έχουν στήσει μια φάμπρικα ιστολογίων, με άθλιο περιεχόμενο, που δυσφημεί τα blogs. Με σύμμαχο το ανελέητο ζάπιγκ, κερδίζουν τη μάχη, κερδίζοντας αναγνώστες, αφού η πρώτη συνέπεια του ζάπιγκ, είναι η πνευματική κόπωση.

Κι ο πνευματικά κουρασμένος αναγνώστης δεν κάθεται να διαβάσει ένα σοβαρό άρθρο, παρά μόνο κλικάρει ανελέητα σε τίτλους και τελικά τον κερδίζουν θέματα όπως "το λευκό κυλοτάκι της Μενεγάκη", θέμα στο οποίο δεν μπορεί κανείς να αντισταθεί. Αυτή είναι η αλήθεια.

Έτσι, μειώνεται η παρεμβατικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αφού η ποσότητα νικάει πάντα την ποιότητα!

Και η αλάνθαστη συνταγή "όσο περισσότερη φασαρία κάνεις, τόσο πιό γνωστός γίνεσαι", οδηγεί στη δημιουργία χιλιάδων ιστολογίων, με φαιδρό περιεχόμενο, που κάνουν όμως πολύ φασαρία, κερδίζοντας έτσι, το αναγνωστικό κοινό, που έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο, δια του περιορισμού του χρόνου που έχουν να διαβάσουν ένα σοβαρό άρθρο, αφού βομβαρδίζονται από "πηχαίους τίτλους" και εντυπωσιακά θέματα, κυρίαρχη θέση στα οποία έχουν οι "αστικοί μύθοι" (hoaxes) και οι ψεύτικες ειδήσεις.

Όπως είπα και σε εκείνη τη συνέντευξη "οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους ταιριάζουν και οι αναγνώστες, τους bloggers που τους αξίζουν".