Πάμε για greek statistics 2;

Τίποτα δεν θα έκανε μεγαλύτερη ζημιά στην Ελλάδα από μια επανάληψη του επεισοδίου greek statistics. Ας μην ξεχνάμε πως έτσι ξεκίνησε η κατρακύλα της χώρας, όταν οι αγορές και η διεθνής κοινή γνώμη αντελήφθησαν σε όλη του τη διάσταση το «ελληνικό μαγείρεμα» στα δημοσιονομικά μεγέθη. Αν η Ελλάδα έχει μία, περιορισμένη είναι η αλήθεια, ευκαιρία να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των αγορών αυτή περνάει μέσα από την ακριβή και ειλικρινή καταγραφή τόσο του ελλείμματος όσο και του χρέους. Αν η τρόικα και οι αγορές πιστέψουν ότι είτε δεν είμαστε σε θέση να καταγράψουμε την πραγματικότητα είτε ότι θέλουμε πάλι να τους κοροϊδέψουμε, οι συνέπειες θα είναι ιδιαιτέρως δυσάρεστες.

Ποιο είναι το πρόβλημα τώρα; Το ελληνικό κράτος είχε βαρέσει διάλυση εδώ και πολλά χρόνια, λόγω ενός συνδυασμού ανικανότητας και χαμαιλεοντισμού ανώτερων κρατικών υπαλλήλων. Κρίσιμες υπηρεσίες, όπως είναι το Γενικό Λογιστήριο και η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, είχαν καταστεί κέντρα απόκρυψης, χειραγώγησης και εντέλει μεταμόρφωσης των διαφόρων στατιστικών. Επισκέπτης κορυφαίου οικονομικού υπουργού θυμόταν την έκπληξή του όταν τον άκουσε να λέει σε αρμόδιο υπάλληλο «βγάλτο τόσο βρε παιδί μου τώρα και βλέπουμε», αναφερόμενος σε κάποιο κρίσιμο δημοσιονομικό μέγεθος. Οι υπηρεσίες αυτές έχουν ακόμη ικανότατα στελέχη και επιστήμονες, ενώ κάποτε δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από αντίστοιχες ευρωπαϊκές.

Με τα χρόνια, όμως, βούλιαξαν στο ίδιο τέλμα που ρούφηξε τον υπόλοιπο κρατικό μηχανισμό... Σήμερα στελέχη της τρόικας, εξ αυτών που πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν στη συγκρότηση ενός αποτελεσματικού κρατικού μηχανισμού στην Ελλάδα, δεν κρύβουν την έκπληξή τους με αυτά που διαπιστώνουν: υπουργεία και υπηρεσίες που δεν έχουν έναν έστω άνθρωπο με πλήρη εικόνα της κατάστασης που επικρατεί εκεί, παντελή απουσία στοιχείων για τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά και έλλειψη τεχνογνωσίας στη συλλογή στοιχείων. Πέραν τούτου, όμως, βλέπουν ενδείξεις εσκεμμένων καθυστερήσεων ή και παρελκυστικών τακτικών, προκειμένου να αποκρυβούν στοιχεία για τα swaps περασμένων ετών ή το πραγματικό χρέος ΔΕΚΟ, νοσοκομείων κ.α. Μέχρι τώρα πιστεύουν ότι δεν ευθύνονται οι επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου, ούτε βεβαίως και ο νέος επικεφαλής της ΕΣΥΕ που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη τους με τον επαγγελματισμό του. Αντιλαμβάνονται, όμως, ότι η κουλτούρα της απόκρυψης και του ψέματος μαζί με την απουσία επαγγελματισμού κάνει τη συλλογή πραγματικών στοιχείων πολύ δύσκολη.

Δύο είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν. Το πρώτο τι θα κάνει η κυβέρνηση, αν θα επιμείνει στην αρχική δέσμευσή της που έλεγε ότι «όλα τα [...] θα πρέπει να βγουν στη φόρα» ή αν θα υποκύψει σε εκείνους που για λόγους δήθεν εθνικής υπερηφάνειας επιμένουν στις παλιές καλές μεθόδους των greek statistics. Και το δεύτερο ερώτημα είναι τι θα συμβεί αν τον Δεκέμβριο τα στελέχη της τρόικας αποφασίσουν ότι η Ελλάδα είτε δεν μπορεί είτε δεν θέλει να μάθει και να πει την αλήθεια...


Του Α.Παπαχελά από την Καθημερινή.