Σε τροχιά κατάρρευσης…

Στα 200 χρόνια του νεοελληνικού κράτους το σύνηθες ήταν η κομματοκρατία,  η  πελατειακή νομή των προνομίων της εξουσίας και η διαπλοκή των διαχειριστών του δημόσιου συμφέροντος με τα οικονομικά συμφέροντα.

Η περίπτωση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ φαίνεται όμως πως ξεπέρασε κάθε προηγούμενο αφού η προώθηση κομματικών ημετέρων και η ανάθεση ευθυνών σε ανίκανους σε κάποιες περιπτώσεις έφτασε να έχει κόστος εκατόμβες νεκρών, ενώ σε γενικές γραμμές ολοκλήρωσε τη διάλυση της ελάχιστα αποδοτικής δημόσιας διοίκησης.

Μετά τα τραγικά δείγματα διοίκησης αλλά και ηθικής που επέδειξαν στην τετραετία ήταν αναμενόμενο λίγους μήνες πριν τις εκλογές να επιχειρήσουν να διασωθούν πολιτικά, μοιράζοντας προνόμια και επιδόματα  σε κατηγορίες δυνητικών ψηφοφόρων.

Η εικόνα των εναγκαλισμών του κ. Τσίπρα με τον κ. Θ. Λυμπερόπουλο που μάχεται να κρατήσει τη συμπαθή κατηγορία των αυτοκινητιστών στις συνθήκες και τα δεδομένα της δεκαετίας του ’50 και πολεμά κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού είναι χαρακτηριστική του χωρίς φραγμούς και στοιχειώδη αξιοπρέπεια καιροσκοπισμού  αμφοτέρων.

Μετακομίζω, γιατί «μαυρίζω» την Δούρου ...

Είπα προχθές στην σύντροφο μου: «Μαρία ετοιμάσου, μετακομίζουμε στην Αθήνα». Με κοίταξε αδιάφορα και μου είπε: «τώρα βλέπω μια ταινία, ηρέμησε». Της απαντώ εκνευρισμένος, υψώνοντας την φωνή μου: «βλέπεις αυτά;» και της δείχνω τα διαφημιστικά σποτάκια της Δούρου.

Τα έβλεπε και δεν πίστευε στα μάτια της και στ΄αυτιά της. «Αν είναι δυνατόν», είπε εξουθενωμένη με αυτά που είδε και άκουσε. «Θα πρέπει να της δώσουν ένα καλό μάθημα οι ψηφοφόροι».

Πράγματι, σε οποιοδήποτε πολιτισμένο κράτος της υποσαχάριας Αφρικής ένας πολιτικός που κουβαλά την πολιτική ευθύνη για 130 θανάτους, θα είχε πάει ήδη στο σπίτι του. Στην Ελλάδα του 4ου Κόσμου, η Ρένα Δούρου επαναδιεκδικεί την υπερνομαρχία προβάλλοντας προκλητικά διαφημιστικά σποτάκια στα οποία εμφανίζεται είτε ως ακκιζόμενη, ανέμελη μεγαλομπεμπέκα, είτε θυμίζοντας, χωρίς ίχνος ντροπής, αυτά τα τραγικά που συνέβησαν στο Μάτι.

Τι συμβαίνει με αυτήν την γυναίκα;