Στην χώρα αυτή ζούνε δύο διαφορετικές φυλές. Η μία πιστεύει στα λεφτόδεντρα. Η δεύτερη δουλεύει ασταμάτητα για να θρέψει τις φαντασιώσεις των πρώτων. Η σέχτα των λεφτόδεντρων θα έχει πάντα οπαδούς. Επειδή πάντα θα υπάρχουν ηλίθιοι που πιστεύουν ότι η ανάπτυξη έρχεται με νομοσχέδια όπως αυτό της κυρίας Αχτσιόγλου που ομιλεί περί «αναιτιολόγητης απόλυσης»…
Τι λέει το νομοσχέδιο της κυρίας υπουργού; Ότι ένας εργοδότης δεν μπορεί να απολύσει εργαζόμενο δίχως επαρκή αιτιολόγηση. Και ποιος θα κρίνει το αιτιολογημένο ή το αναιτιολόγητο της απόλυσης; Τα δικαστήρια! Δηλαδή, ένας εργοδότης «παντρεύεται»στην πράξη τους εργαζόμενούς του και αυτοί μπορούν πλέον να αισθάνονται ότι είναι «ακούνητοι». Δημόσιοι Υπάλληλοι στον ιδιωτικό τομέα!
Η νεαρά κυρία Αχτσιόγλου δεν πρέπει να είχε την ατυχία ζωή της να ήταν υποχρεωμένη να συντηρήσει μια ιδιωτική επιχείρηση και να ανταγωνίζεται ένα κράτος με υπουργούς όπως η κυρία … Αχτισόγλου. Αν είχε βρεθεί μια και μόνο φορά σε αυτή την θέση δεν θα τολμούσε να σκεφτεί κάτι τόσο… «καινοτόμο»!