Δεδομένης της τραγικής κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει οι τράπεζες επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – και ενώ αυτοί εδώ και πάνω από τέσσερα χρόνια διακηρύσσουν ότι μας σώζουν – δεδομένου ότι επί της καταστροφικής βασιλείας τους οι τράπεζες έχουν χάσει το 90% της χρηματιστηριακής τους αξίας, δεδομένου ότι ξαφνικά θυμήθηκαν ότι στις 28 Φεβρουαρίου λήγει η προστασία της πρώτης κατοικίας και δεδομένου ότι τώρα μας λένε ότι κάτι πρέπει να γίνει, αντί άρθρου δημοσιεύω τη δήλωση του σημερινού υπουργού Ευκλείδη Τσακαλώτου, υπεύθυνου τότε ΕΕΚΕ Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ.
Η δήλωση έγινε στις 6 Μαρτίου 2014 και έχει ως εξής:
«Τις τελευταίες μέρες φάνηκε ότι το επίδικο της διαπραγμάτευσης με την Τρόικα δεν ήταν τόσο οι «διαρθρωτικές αλλαγές» , όσο οι κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών. Οι διαφωνίες μπορεί να εντοπίζονται στο ύψος του ποσού που θα απαιτηθεί, η ουσία όμως είναι άλλη. Απ’ ό,τι φαίνεται ένα τμήμα των πιστωτών μας δεν θα ήθελε να δει ούτε την Ελλάδα να ξαναβγαίνει στις αγορές ούτε να έχει «καβάτζα» κάποια ποσά από τα χρήματα που δόθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση, έτσι ώστε να μπορούν να ασκούν τη μέγιστη δυνατή πίεση για την εφαρμογή του υφιστάμενου Μνημονίου και όσων θα ακολουθήσουν.
Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2019
Οι γκρινιάρηδες της Νέας Δημοκρατίας ...
Δεν αναφέρομαι στους υπονομευτές της παράταξης, που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία. Για τους δικούς τους λόγους δεν επιθυμούν η Νέα Δημοκρατία του Κ.Μητσοτάκη να κερδίσει τις εκλογές. Βέβαια, υποκριτικά, οι αντιρρήσεις τους και η μόνιμη πολεμική τους γίνεται για το «καλό» του κόμματος. Είναι γνωστοί και αυτοί και ο ρόλος των εντύπων στα οποία αρθρογραφούν. Τους προσπερνώ.
Αναφέρομαι σε μια γκρίνια που υπάρχει μέσα στην Νέα Δημοκρατία εδώ και σαράντα χρόνια. Ο, τι και να γίνει πάντα, θα υπάρχουν εστίες διαφωνιών, κριτικής και μουρμούρας. Τα παλιά είναι γνωστά.
Σήμερα όμως γιατί μουρμουρίζουν και μεμψιμοιρούν κάποιοι; Από την ώρα που εκλέχτηκε ο Κ.Μητσοτάκης, η Νέα Δημοκρατία αργά, αλλά σταθερά, άρχισε να ανατρέπει την κατάσταση και σήμερα φαίνεται πως προηγείται του αντιπάλου της με τουλάχιστον 10 ποσοστιαίες μονάδες.
Αναφέρομαι σε μια γκρίνια που υπάρχει μέσα στην Νέα Δημοκρατία εδώ και σαράντα χρόνια. Ο, τι και να γίνει πάντα, θα υπάρχουν εστίες διαφωνιών, κριτικής και μουρμούρας. Τα παλιά είναι γνωστά.
Σήμερα όμως γιατί μουρμουρίζουν και μεμψιμοιρούν κάποιοι; Από την ώρα που εκλέχτηκε ο Κ.Μητσοτάκης, η Νέα Δημοκρατία αργά, αλλά σταθερά, άρχισε να ανατρέπει την κατάσταση και σήμερα φαίνεται πως προηγείται του αντιπάλου της με τουλάχιστον 10 ποσοστιαίες μονάδες.