Οι δηλωσίες, η Μακεδονία και η Θράκη ...

Ζούμε και πάλι μέρες ανωμαλίας. Πλην όμως ούτε αυτό είναι για να πέφτει κανείς από τα σύννεφα. Έξι βουλευτές, με δήλωσή τους, πανομοιότυπη καθότι υπαγορευμένη – και ενίοτε διανθισμένη για να… κάνουν δήθεν τη διαφορά – εκχώρησαν την ψήφο και την ελευθέρα βούλησή τους στον κ. Τσίπρα. Σε… συνέχεια, λέει, της εκ μέρους τους παραχωρηθείσας ψήφου εμπιστοσύνης.

Δηλαδή, οι άνθρωποι αυτοί έδωσαν την εμπιστοσύνη τους μία και δια παντός και επομένως δεν χρειάζεται να ξαναπονοκεφαλιάσουν!

Οι δηλωσίες αυτοί, όμως, έπραξαν κάτι το αναμενόμενο!

Και οτιδήποτε και αν πράξουν στο μέλλον αναμενόμενο θα είναι!

Διότι το πρόβλημα του δηλωσία είναι πάντα η πρώτη δήλωση!

Έτσι και πάρει την απόφαση, κανείς και τίποτε δεν μπορεί να τον σταματήσει. Μετά μπορεί να δηλώνει οτιδήποτε.

Στην προκειμένη περίπτωση, η δήλωση ήταν η ψήφος τους για την παράδοση της Μακεδονίας.

Ούτε ένας δεν βρέθηκε να υψώσει ανάστημα; Ούτε ένας!

Αυτό μου είπε ένας καλός μου φίλος γεμάτος αγανάκτηση για την κατάντια της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε ένας δεν βρέθηκε να αρθρώσει μια λέξη για τα αίσχη που γίνονται αυτές τις ημέρες.

Ούτε ένας δεν βρέθηκε να διαμαρτυρηθεί για τις καραμπόλες βουλευτών και για τις, χωρίς αρχές, προσχωρήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικών που ουδεμία ιδεολογική συγγένεια έχουν μαζί του. Εδώ θα μου πείτε ανέχτηκαν αδιαμαρτύρητα επί τέσσερα χρόνια τον Καμμένο. Συνήθισαν.

Πού οφείλεται αυτός ο κομματικός πατριωτισμός;