Ναι, καλά το διάβασε ο αναγνώστης.
Το θέμα είναι καθαρά ψυχιατρικό, αλλά για λόγους επαγγελματικής διαστροφής θα προσπαθήσω να το ερμηνεύσω πολιτικά όσο μπορώ.
Να διευκρινίσω ευθύς εξ αρχής, πως η ψήφος εμπιστοσύνης και η συμφωνία των Πρεσπών είναι δύο διακριτές διαδικασίες με κοινό όμως πολιτικό παρονομαστή. Δεν γίνεται να μην δίνουμε την ψήφο εμπιστοσύνης, δηλαδή όπως το λέει και η λέξη, να μην εμπιστευόμαστε τον ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει και συγχρόνως να ψηφίζουμε μια συμφωνία, επί εθνικού θέματος, που αυτός την συνήψε, χωρίς καμιά συναίνεση και χωρίς κανένα διάλογο.
Ενώ δηλαδή δεν τον θεωρούμε άξιο να κυβερνήσει, να του χαρίζουμε με την ψήφο μας την περαιτέρω παραμονή του στην εξουσία. Να του χαρίζουμε μιαν εύκολη νίκη.
Είμαστε στα καλά μας; είναι δυνατόν να συμπεριφέρονται έτσι πολιτικοί μας ηγέτες; Τόσος ανορθολογισμός;