Α. Τσίπρας: O ιδανικός αυτόχειρας ...

Τον έπεισαν πως έχει «τον Κούλη στο τσεπάκι του». Του παρουσίασαν μαϊμού-δημοσκοπήσεις για να του πουν πως οι ευρωεκλογές είναι ντέρμπι. Και τελικά πιστεύοντας πως είναι ντέρμπι, ο αήττητος ηγέτης ανέλαβε προσωπικά όλη την προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Κανένας δεν πήγε να του πει πως είναι, εδώ και πολύ καιρό, το βαρίδι του ΣΥΡΙΖΑ. Του έλεγαν πως όλες οι δημοσκοπήσεις, που τον έφερναν σε δημοτικότητα 10 ποσοστιαίες μονάδες πίσω από τον Κ.Μητσοτάκη, ήταν προϊόν συνωμοσίας των δημοσκόπων και του «παλαιού πολιτικού συστήματος».

Και ο Αλέξης τα πίστευε όλα αυτά; Δεν είχε επαφή με την πραγματικότητα; Αυτό είναι ένα ερώτημα που δεν αφορά μόνον τον Τσίπρα, αλλά και πολλούς άλλους ηγέτες.

Απομονωμένοι ζούνε στον κόσμο τους με τις παραστάσεις των ένδοξων ημερών. Το ενδεχόμενο της ήττας ούτε περνά από το μυαλό τους, καθώς έχουν αποκτήσει ένα θεϊκό σύνδρομο.

Νομίζουν πως συνομιλούν με την Ιστορία.

Πανικός μπροστά στην κάλπη ...

Πάνω στον πανικό του για το οικτρό εκλογικό αποτέλεσμα της 26ης Μαΐου ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε ότι μετά τον δεύτερο εκλογικό γύρο θα επισκεφθεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, προκειμένου να προσφύγει σε εθνική εκλογική αναμέτρηση.

Με λίγη περισσότερη ψυχραιμία, θα μπορούσε να πει ότι με δεδομένο τον δεύτερο γύρο των εκλογών, θα περιμένει να ολοκληρωθεί ομαλά η παρούσα εκλογική διαδικασία και μετά θα λάμβανε τις αποφάσεις του.

Δεν το έπραξε. Αντίθετα, προανήγγειλε κάλπες μετά τις κάλπες, προκαλώντας μια ανωμαλία εν μέσω εκλογικής διαδικασίας και αποδεικνύοντας ότι δεν σέβεται μια κορυφαία στιγμή της Δημοκρατίας.

Μετά, το ξανασκέφθηκε, έδωσε παράταση στον εαυτό του και άρχισε να παίζει με τις ημερομηνίες.

Δεν τον ενόχλησε το γεγονός ότι ήδη παρέμενε στην εξουσία με δανεικές ψήφους δηλωσιών βουλευτών, έχοντας στην ουσία χάσει την Δεδηλωμένη.

Και τώρα, παραιτημένος, σκέπτεται να… παραμείνει στην εξουσία, προκειμένου να διοριστεί η ηγεσία του Αρείου Πάγου.

Ας μην ασχολούμαστε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας τους αφήσουμε στην μιζέρια τους...

Η πατρίδα μας γυρίζει σελίδα. Τα εκλογικά αποτελέσματα της Κυριακής αυτό δείχνουν με τρόπο αδιαμφισβήτητο. Συνεπώς οφείλουμε να κοιτάξουμε μπροστά.

Ο εφιάλτης πέρασε. Ο Α. Τσίπρας ό,τι και να μηχανευθεί, όσο και να ραδιουργήσει, δεν μπορεί να αλλάξει την φορά των γεγονότων. Είναι αυτός που φεύγει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αυτός που έρχεται. Αυτή η εικόνα δεν αλλάζει και με αυτήν την εικόνα θα πορευθούμε μέχρι τις επικείμενες εθνικές εκλογές.

Σήμερα θα πρέπει να αφήσουμε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να αναλύσουν, όσο πιο ψύχραιμα μπορούν, τα αίτια της συντριβής τους. Ήδη κάποιοι το κάνουν. Εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να πολώσουμε την κατάσταση, δεν έχουμε κανένα λόγο με τις παρεμβάσεις μας να συντελέσουμε στην συσπείρωση τους.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Aυτός είναι, γι΄αυτό τον ψηφίζουμε ...

Πριν από μερικά χρόνια έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες συνέδριο για τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο. Σχεδόν όλοι οι Έλληνες εισηγητές, καθηγητές διαφόρων πανεπιστημίων, στις ομιλίες τους αναφέρθηκαν στα πεπραγμένα και στα λάθη του ΚΚΕ, στις επιχειρήσεις του ΔΣΕ και στην ήττα του.

Στο κλείσιμο του συνεδρίου η Αμερικανίδα καθηγήτρια που το διοργάνωσε, είπε: «για σκεφτείτε να κάναμε εμείς ένα συνέδριο για τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο και να συζητήσουμε επί ώρες για το πώς έχασαν οι Νότιοι και όχι για το πώς κέρδισαν οι Βόρειοι».

Συνεπώς, καλόν είναι κι εμείς να ασχολούμαστε για το πώς κέρδισε η Νέα Δημοκρατία και όχι για το πώς έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ. Με απλά λόγια οφείλουμε να ασχοληθούμε πρωτευόντως με τον νικητή και τις προοπτικές του και δευτερευόντως με τον ηττημένο και την μελλοντική πορεία του.

Ένας θλιβερός Τσίπρας σε μια σύναξη άβουλων ...

Τσίπρας-Δούρου βλέπουν τα πρώτα Exit-Polls ...

Είχα αποφασίσει να γράψω για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που με τις δηλώσεις τους αποδεικνύουν ότι δεν έχουν ιδέα για τις αιτίες της αποδοκιμασίας τους από το λαό, ούτε καταλαβαίνουν τη σφαλιάρα που εισέπραξαν προχτές. Μέχρι που άκουσα την ομιλία του κ Τσίπρα στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ χτες. Και συνειδητοποίησα ότι κατά μάνα κατά κύρη κατά γιο και θυγατέρα. Ότι είναι κι αυτός ένα από τα στελέχη του.

Η βασική κινητήριος δύναμη του πρωθυπουργού και του ΣΥΡΙΖΑ ήδη από πριν το 2014 ήταν αυτή που ομολόγησε ο ίδιος ο κ Τσίπρας στη Βουλή. Η αυταπάτη. Οι άνθρωποι είχαν αυταπάτες για το συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρώπη, για τη δική τους δύναμη, για τα πολιτικά και οικονομικά σχέδιά τους, για την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα στην Ελλάδα. Για την πραγματικότητα γενικώς.

Θρίαμβος #ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ . Όλη η Ελλάδα είναι ΜΠΛΕ...

Λοιδορήθηκε , υποτιμήθηκε , καθυβρίστηκε ...

Και έφτασε η ημέρα των εκλογών και οι Έλληνες εκτίμησαν την διαδρομή του όσο καιρό είναι αρχηγός της ΝΔ δίνοντάς του περίπου 10 μονάδες διαφορά από τον καταρρέοντα Τσίπρα.

Για άλλη μία φορά ένας Μητσοτάκης γκρεμίζει ένα "Παπανδρέου" (στην συγκεκριμένη περίπτωση ένα γενόσημο αντίγραφό του) επιβεβαιώνοντας την σοφία των ψηφοφόρων ΝΔ που τον επέλεξαν για την προεδρία του κόμματος.

Στην κάλπη με ρουσφέτια και μπαξίσια ...

Δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία ότι σ’ αυτές τις ευρωεκλογές βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια εκτεταμένη επιχείρηση κατάχρησης εξουσίας, στη διάρκεια της οποίας η κυβέρνηση, με το πεπόνι και το μαχαίρι στο χέρι, άνοιξε τις κάνουλες κουτσουρεμένων επιδομάτων και υποσχέσεων.

Ωστόσο, η προεκλογική κατάχρηση εξουσίας δεν περιορίστηκε στη διανομή επιδομάτων, στη μείωση του ΦΠΑ, στις 100 δόσεις για τη ρύθμιση των οφειλών και στις ένδεκα τροπολογίες λίγες μέρες πριν από τις κάλπες.

Η προεκλογική κυβερνητική προπαγάνδα «μίλησε» σε διάφορες κατηγορίες πολιτών με ανακοινώσεις, παροχές και εξαγγελίες ως την τελευταία στιγμή, που μέσα στον γενικό ορυμαγδό πέρασαν απαρατήρητες.

Έχουμε και λέμε:

Πού μπαίνει ο πήχης των ευρωεκλογών;

Τον πήχη της διαφοράς μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ δεν τον βάζουν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων ούτε οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Τον πήχη τον έθεσε ο ίδιος ο Α.Τσίπρας το 2014 όταν με μια διαφορά 3,84 μονάδων από την Νέα Δημοκρατία μετέβη στο Προεδρικό Μέγαρο και ζήτησε εθνικές εκλογές.

Αυτό είναι ένα γεγονός που ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει και που θα δώσει το δικαίωμα στον Κ.Μητσοτάκη, αν πετύχει ίδια ή μεγαλύτερη διαφορά, να θέσει ζήτημα παραίτησης της κυβερνήσεως. Απλά πράγματα.

Αυτό που έκανε ο Α.Τσίπρας το 2014 δημιουργεί ένα πολιτικό δεδικασμένο, που θα τον ακολουθεί. Εννοείται πως το ζήτημα δεν είναι τυπικό, αλλά ουσιαστικό. Δηλαδή οι ευρωεκλογές δεν αναδεικνύουν κυβέρνηση, δεν επηρεάζουν την δεδηλωμένη, αλλά το αποτέλεσμα τους, αν είναι δυσμενές για την κυβέρνηση, θέτει ζήτημα πολιτικής νομιμοποίησης.

Συνθήκες ανωμαλίας με την ανοχή (;) Τσίπρα!

Μπορεί ο κάθε ένας από εμάς να πάει στην πλατεία Εξαρχείων και να πιει τον καφέ του; Μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλειά του η κυβέρνηση; Μην πάμε μακριά. Μια ομάδα κουκουλοφόρων πέταξε μπογιές στην Βουλή, στο πιο καλά φυλαγμένο κτήριο της χώρας, στην πιο καλά φυλαγμένη περιοχή. Ένα αντάρτικο πόλεως στήνεται εδώ και καιρό με την ανοχή (τουλάχιστον) κυβερνητικών στελεχών.

Δύο πράγματα έκανε αυτή η κυβέρνηση, πριν καλά – καλά ο πρόεδρος Αλέξης επισκεφτεί το Μαξίμου. Το πρώτο ήταν να διορίσει τον δημοσιογράφο Γιάννη Ρουμπάτη στην ΕΥΠ. Προφανώς είχε ακούσει τι είχε συμβεί στον πρόεδρο Κώστα που καθυστέρησε χαρακτηριστικά στην αλλαγή της ηγεσίας της ευαίσθητης αυτής υπηρεσίας. Το δεύτερο ήταν στελέχη τους να επισκεφτούν άμεσα τους τρομοκράτες στις φυλακές και στην συνέχεια να καταργήσουν τις φυλακές τύπου Γ.

Να πούμε μία μεγάλη αλήθεια: Ο νόμος, όπως αυτός διαμορφώθηκε μετά την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, δίνει το δικαίωμα στον δολοφόνο Κουφοντίνα να πάρει άδεια και να πάει στο σπίτι του να φάει με την οικογένειά του. Αν κάποιος θέλει να μην δίνεται άδεια σε δολοφόνους όπως ο Κουφοντίνας, δεν έχει παρά να αλλάξει τον νόμο. Αν ρωτάτε τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, δεν συνηθίζεται, απ’ όσο ξέρουμε, να δίνονται ειδικά προνόμια σε αμετανόητους τρομοκράτες. Στην Ελλάδα οι δολοφόνοι της 17Ν έχουν βαπτιστεί από ένα κομμάτι του πολιτικού συστήματος «πολιτικοί αγωνιστές». Το περιβάλλον είναι αρκετά ευνοϊκό για καταστάσεις τύπου Ιταλίας της δεκαετίας του 70…

Σε τροχιά κατάρρευσης…

Στα 200 χρόνια του νεοελληνικού κράτους το σύνηθες ήταν η κομματοκρατία,  η  πελατειακή νομή των προνομίων της εξουσίας και η διαπλοκή των διαχειριστών του δημόσιου συμφέροντος με τα οικονομικά συμφέροντα.

Η περίπτωση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ φαίνεται όμως πως ξεπέρασε κάθε προηγούμενο αφού η προώθηση κομματικών ημετέρων και η ανάθεση ευθυνών σε ανίκανους σε κάποιες περιπτώσεις έφτασε να έχει κόστος εκατόμβες νεκρών, ενώ σε γενικές γραμμές ολοκλήρωσε τη διάλυση της ελάχιστα αποδοτικής δημόσιας διοίκησης.

Μετά τα τραγικά δείγματα διοίκησης αλλά και ηθικής που επέδειξαν στην τετραετία ήταν αναμενόμενο λίγους μήνες πριν τις εκλογές να επιχειρήσουν να διασωθούν πολιτικά, μοιράζοντας προνόμια και επιδόματα  σε κατηγορίες δυνητικών ψηφοφόρων.

Η εικόνα των εναγκαλισμών του κ. Τσίπρα με τον κ. Θ. Λυμπερόπουλο που μάχεται να κρατήσει τη συμπαθή κατηγορία των αυτοκινητιστών στις συνθήκες και τα δεδομένα της δεκαετίας του ’50 και πολεμά κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού είναι χαρακτηριστική του χωρίς φραγμούς και στοιχειώδη αξιοπρέπεια καιροσκοπισμού  αμφοτέρων.

Μετακομίζω, γιατί «μαυρίζω» την Δούρου ...

Είπα προχθές στην σύντροφο μου: «Μαρία ετοιμάσου, μετακομίζουμε στην Αθήνα». Με κοίταξε αδιάφορα και μου είπε: «τώρα βλέπω μια ταινία, ηρέμησε». Της απαντώ εκνευρισμένος, υψώνοντας την φωνή μου: «βλέπεις αυτά;» και της δείχνω τα διαφημιστικά σποτάκια της Δούρου.

Τα έβλεπε και δεν πίστευε στα μάτια της και στ΄αυτιά της. «Αν είναι δυνατόν», είπε εξουθενωμένη με αυτά που είδε και άκουσε. «Θα πρέπει να της δώσουν ένα καλό μάθημα οι ψηφοφόροι».

Πράγματι, σε οποιοδήποτε πολιτισμένο κράτος της υποσαχάριας Αφρικής ένας πολιτικός που κουβαλά την πολιτική ευθύνη για 130 θανάτους, θα είχε πάει ήδη στο σπίτι του. Στην Ελλάδα του 4ου Κόσμου, η Ρένα Δούρου επαναδιεκδικεί την υπερνομαρχία προβάλλοντας προκλητικά διαφημιστικά σποτάκια στα οποία εμφανίζεται είτε ως ακκιζόμενη, ανέμελη μεγαλομπεμπέκα, είτε θυμίζοντας, χωρίς ίχνος ντροπής, αυτά τα τραγικά που συνέβησαν στο Μάτι.

Τι συμβαίνει με αυτήν την γυναίκα;

Aν τολμούσαν ας ύψωναν τη σημαία του Ισραήλ στη Γάζα ...

Προχθές, στον διαγωνισμό της Eurovision που έγινε στο Τελ-Αβίβ, κάποιοι Ισλανδοί καλλιτέχνες ύψωσαν μέσα στην σάλα τη σημαία των Παλαιστινίων. Και οι απανταχού της γης αντισημίτες, εκστασιάσθηκαν.

Μεταξύ των οποίων και οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Έλληνες α-νόητοι.

Το Ισραήλ είναι μια δημοκρατική χώρα, στη οποία ζουν, εργάζονται και ψηφίζουν 1.800.000 Άραβες πολίτες αυτού του κράτους. Ασκούν δε, ανεμπόδιστα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Το δημοκρατικό πολίτευμα ουδείς ποτέ το αμφισβήτησε και όλες οι κυβερνήσεις, λόγω του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής, έχουν ευρύτατη κοινωνική και πολιτική βάση.

Συνεπώς, αυτό που έκαναν οι Ισλανδοί καλλιτέχνες ήταν τζάμπα μαγκιά. Σε μια δημοκρατία μια τέτοια ενέργεια δεν έχει κανένα προσωπικό κόστος. Απλώς είναι ένα προπαγανδιστικό τρυκ.

#ΖΑΙΟΙ : «Οι μπογιές και τα τρυκ δεν είναι βία» ...

Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες συνεχών επιθέσεων αναρχοαυτόνομων κατά συγκεντρώσεων της Νέας Δημοκρατίας. Δεν θέλω να πιστέψω πως όλα αυτά γίνονται σε συνεννόηση με την κυβέρνηση.

Γίνονται πάντως με την ανοχή της που σημαίνει συνενοχή. Η υπόθαλψη της ανομίας δεν οφείλεται σε ανεπάρκεια, αλλά σε σχεδιασμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ ενέταξε συνειδητά τις καθημερινές πράξεις βίας στην τρέχουσα πολιτική πρακτική.

Το δικαίωμα του συνέρχεσθαι είναι ιερό και συνταγματικά κατοχυρωμένο. Δηλαδή, η απρόσκοπτη συνάθροιση πολιτών για να εκφράσουν τις απόψεις τους, μέσα στα πλαίσια των νόμων.

Η βίαιη επέμβαση σε μια τέτοια εκδήλωση ουσιαστικά ακυρώνει αυτό το δικαίωμα. Δεν καταλύει μόνον την έννομη τάξη την συγκεκριμένη στιγμή, αλλά συγχρόνως λειτουργεί αποτρεπτικά και για μελλοντικές συναθροίσεις.

Κ.Μητσοτάκης σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ: «Σας εύχομαι καλή δύναμη» ... #ΕΡΧΕΤΑΙ

Το περιστατικό συνέβη χθες στα Τρίκαλα, όπου περιόδευε ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Πέρασε από το εκλογικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ και είπε στα στελέχη του, επί λέξει: «καλήν επιτυχία δεν μπορώ να σας ευχηθώ, σας εύχομαι όμως καλή δύναμη».

Αναμφίβολα ήταν μια κίνηση πολιτικού πολιτισμού, που έρχεται να αμβλύνει, όσο γίνεται, το οξυμένο πολιτικό κλίμα. Και έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί γίνεται από αυτόν που, μετά βεβαιότητος, θα είναι ο νικητής των ευρωεκλογών και ο επόμενος πρωθυπουργός.

Η πατρίδα μας από το 2011 έζησε στιγμές πρωτοφανούς πόλωσης που επέφερε η διχαστική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Αποδείχθηκε πως αυτή η πολιτική δεν ήταν απλώς τακτικής μορφής, δεν ήταν δηλαδή το μέσο για να ανέλθει ο Τσίπρας και η παρέα του στην εξουσία.

Βλέπουν τι #ΕΡΧΕΤΑΙ ... Δεκάδες υποψήφιοι δήμαρχοι αρνούνται τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ :)

Ε ΟΧΙ και να μας πούν ΖΑΙΟΥΣ ...

Από την Κουμουνδούρου δόθηκε, χθες, στη δημοσιότητα λίστα με τους υποψήφιους δημοτικούς συνδυασμούς που ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει.
Όμως, άμεσα ήρθαν οι πρώτες διαψεύσεις υποψηφίων, οι οποίοι ξεκαθάρισαν ότι δεν επιθυμούν σε καμία περίπτωση να ταυτιστούν με το κυβερνών κόμμα.
Μεταξύ αυτών που αρνούνται την οποιαδήποτε στήριξη από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο υποψήφιος δήμαρχος Λαυρεωτικής, Δημήτρης Λουκάς και ο υποψήφιος δήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου, Ευάγγελος Μπουρνούς.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι υποψήφιοι δήμαρχοι εξέφρασαν την “μεγάλη έκπληξή” τους για την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ και έσπευσαν να ξεκαθαρίσουν ότι δεν αποδέχονται την στήριξη του κυβερνώντος κόμματος, αφήνοντας παράλληλα αιχμές για τον γραμματέα του κόμματος, Πάνο Σκουρλέτη. Παράλληλα, ζήτησαν να μην τους μπλέκουν σε παιχνίδια κομματικής κυριαρχίας, για να εξυπηρετήσουν τους όποιους κομματικους τους σχεδιασμούς, σημειώνοντας ότι η όποια προσπάθεια καπηλείας της προσπάθειά τους θα πέσει στο κενό και οι συμπολίτες τους γνωρίζουν ότι δεν συμμετέχουν σε τέτοια παιχνίδια.

Μπορεί να υπάρξει συναίνεση με την Αριστερά;

Για να απαντήσω με σαφήνεια στο ερώτημα θα πρέπει να ορίσω τις ιδεολογικές συντεταγμένες του ενός πόλου, αυτού της κεντροδεξιάς, καθώς οι ιδεολογικές συντεταγμένες της Αριστεράς είναι γνωστές και δεδομένες, παρά τις επί μέρους ενδοαριστερές αποχρώσεις και διαφοροποιήσεις.

Αν λοιπόν ο συντηρητικός χώρος έχει κρατικιστικό προσανατολισμό μπορεί άριστα να βρει κοινούς τόπους με την Αριστερά, που είναι ο αυθεντικός φορέας του κρατισμού, κι έτσι να επιτευχθούν οι απαιτούμενες συναινέσεις. Κάτι που δεν είναι κατ΄ανάγκην μεμπτό, εφ΄όσον γίνει σε προγραμματική βάση.

Αν κάποιες ξεμωραμένες «προσωπικότητες» της κρατικιστικής Δεξιάς παραδοθούν άνευ όρων στα ιδεολογήματα της Αριστεράς χάρη των υπουργικών θώκων –όπως έγινε στις ημέρες μας-- αυτό προφανώς και δεν ονομάζεται συναίνεση, αλλά κάτι άλλο. Αρκετά βαρύ.

Με ποιους είναι οι ελίτ και με ποιους οι πολλοί;

Ο πρωθυπουργός έθεσε το γνωστό δίλημμα που θέτει και η ακροδεξιά σε όλη την Ευρώπη: «με τους πολλούς ή με τις ελίτ;» Πώς γίνεται και η ριζοσπαστική Αριστερά θέτει τα ίδια διλήμματα με την άκρα Δεξιά;

Και οι δύο αυτοί πολιτικοί χώροι έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Το μίσος τους για την φιλελεύθερη δημοκρατία και τους θεσμούς της. Εκεί συναντώνται.

Στην πατρίδα μας η συνάντηση αυτή έγινε με την ώσμωση της πάνω με την κάτω πλατεία το 2011. Και έκτοτε καλά κρατεί.

Με απλά λόγια αυτός ο διαχωρισμός του απλού κόσμου με τις ελίτ είναι το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός αντισυστημικού λαϊκισμού. Οι ελίτ ευθύνονται για τα δεινά των ανώνυμων πολιτών, οι οποίοι βρίσκουν την ιδεολογική και πολιτική τους έκφραση στις δυνάμεις που αντιμάχονται το σύστημα της ανοιχτής κοινωνίας και της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Η αριστερά είναι μπίζνα ...

Περίμενα εναγωνίως κάποιος από την ΕΡΤ να επιχειρηματολογήσει λέγοντας ότι ο παππούς του εφοπλιστή Παναγόπουλου ήταν στο ΕΑΜ. Ή τουλάχιστον ότι το κότερο είχε χρησιμοποιηθεί στην κατοχή για να μεταφέρει πυρομαχικά. Αυτό θα ήταν μια κάποια λύση, ή μάλλον η μόνη λύση που μπορεί να δοθεί τελευταία από την κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστεράς με τις στενές, ιδιαίτερα στενές, επαφές που έχει με την εγχώρια πλουτοκρατία. Οσονούπω δεν αποκλείω αν αποκαλυφθεί ότι ο Τσίπρας πετούσε με το ιδιωτικό αεροπλάνο του Τραμπ, τότε οι σύντροφοι να μας λένε για το πως ο παππούς του Τραμπ βροντούσε στον Όλυμπο και άστραφτε στην Γκιώνα.

Από την Δημοκρατία ως την τυραννίδα ένας Τσίπρας δρόμος ...

Ο προκλητικός τρόπος με τον οποίο ο κ. Τσίπρας στηρίζει τον κ. Πολάκη – χωρίς να κρατά ούτε τα προσχήματα, χωρίς να χρησιμοποιεί καν την προπαγανδιστική τακτική της καθυστέρησης, αφήνοντας τον χρόνο να περάσει και να λειτουργήσει υπέρ μιας σχετικής, έστω, λήθης – αποτελεί μια ξεκάθαρα πολιτική κίνηση με δύο όψεις.

Η μία (όψη) αφορά προσωπικά τον κ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του: Ο κ. Πολάκης είναι ο χρησιμότερος υπουργός της κυβέρνησής του, αυτός που συσπειρώνει και «ενθουσιάζει» τα πιο λούμπεν στοιχεία, αυτός που «μιλά» στο μοναδικό ακροατήριο που έχει απομείνει στον ΣΥΡΙΖΑ – σ’ αυτούς που βρίζουν, που παραλογίζονται διαδικτυακά, που θέλουν να εκδικηθούν, που αναζητούν επιχειρήματα και άλλοθι για τις καταστροφικές τους επιλογές μπροστά στην κάλπη, που θα ήθελαν να είναι Πολάκηδες στη θέση του Πολάκη.

Από τα διπλά βιβλία του Πολάκη στα «δωράκια» του Αλ. Τσίπρα ...

Είναι γεγονός, πέραν κάθε αμφισβητήσεως, πως ο πρωθυπουργός παραβίασε τον κώδικα δεοντολογίας της Βουλής, αποδεχόμενος δώρο άνω των 200 ευρώ. Γιατί οι δωρεάν διακοπές που έκανε στο σκάφος της γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας κόστισαν αρκετές χιλιάδες ευρώ.

Αν, μάλιστα, δεν το δήλωσε και στο «πόθεν έσχες» έχει και ποινικές κυρώσεις.

Αυτή η ρύθμιση έχει θεσπισθεί, ώστε να αποφεύγονται τυχόν μεροληπτικές συμπεριφορές πολιτικών προσώπων υπέρ των δωρητών τους.

Όμως, ο πρωθυπουργός την ιδιοκτήτρια της θαλαμηγού—που ας σημειωθεί έφερε σημαία ξένης χώρας—την διόρισε πρέσβειρα εκ προσωπικοτήτων και στην συνέχεια την πρότεινε για να εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή.

Ας σημειωθεί πως οι πρέσβεις εκ προσωπικοτήτων λαμβάνουν τον μισθό του πρεσβευτή, εκτός αν παραιτηθούν της αμοιβής.

Με απλά λόγια καραμπινάτη συναλλαγή. Do ut des.

Στην προκειμένη περίπτωση η ποινική διάσταση της υποθέσεως διαπλέκεται με την πολιτική διάσταση. Είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος.

Έμειναν 17+1. Υπομονή :)

Έχει γίνει κλισέ πως «πιο κάτω δεν γίνεται». Και κάθε φορά ο πρωθυπουργός αποδεικνύει πως γίνεται. Το βαρέλι μέσα στο οποίο βρίσκεται εγκλωβισμένη η ελληνική κοινωνία δεν έχει πάτο. Η κατάπτωση είναι διαρκής και άνευ ορίων. Ο πυθμένας συνεχώς μετατοπίζεται προς τα κάτω.

Για τον Α. Τσίπρα οι νεκροί στο Μάτι φαίνεται πως είναι ένα στατιστικό μέγεθος. Ο τρόπος που αντιμετώπισε την καταστροφή φανερώνει μιαν εξοργιστική απάθεια και αδιαφορία.

Γι' αυτό και τολμά και εγκαλεί τους δημοσιογράφους οι οποίοι φέρνουν στο φως—ως όφειλαν—αποκαλυπτικά περιστατικά της τραγωδίας που αποδεικνύουν τις ευθύνες των κυβερνώντων και κυρίως την απόπειρα συγκάλυψης και εξαπάτησης.

Στην αρχή πίστεψα πως η όλη αντιμετώπιση της καταστροφής από τον πρωθυπουργό πήγαζε από μια κατά βάθος ενοχική προσέγγιση των γεγονότων.

Κότερο και πούρο και off-shore με τον Μαδούρο ...

Κουρασμένοι... 

Τώρα που πλησιάζει το τέλος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει, όλοι εμείς που ανήκουμε στον συντηρητικό—φιλελεύθερο χώρο, να επαναξιολογήσουμε την προσφορά του στην πολιτική ζωή του τόπου.

Πολλά, πάρα πολλά τα αρνητικά του. Θα μπορούσα να γράφω χιλιάδες λέξεις. Όμως αντισταθμίζονται όλα αυτά από ένα γεγονός. Ο Α.Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ με την διακυβέρνηση τους ξεφτέλισαν πλήρως την Αριστερά και τα ιδεολογήματα της.

Η αχαλίνωτη ροπή τους προς την πολυτέλεια, απομυθοποίησε πλήρως την εικόνα του σεμνού και ολιγαρκούς αριστερού αγωνιστή.

Η αμορφωσιά τους και η ημιμάθεια τους διέλυσαν μια παγιωμένη, εδώ και πολλές δεκαετίες, αντίληψη πως οι αριστεροί είναι πιο μορφωμένοι, διαβάζουν πιο πολύ και ως εκ τούτου είναι πιο καλλιεργημένοι.

Σάκης Μουμτζής: Έτσι λειτουργεί η μαρξιστική αριστερά!

Όταν πολλοί εξ ημών είχαμε αφήσει για τις εθνικές εκλογές ανοικτό το παράθυρο του Μαΐου ο Σάκης Μουμτζής έβαζε στοιχήματα για το Φθινόπωρο. Του το είχα τάξει! Αν «έφευγε» η επιλογή του Μαΐου θα του αφιέρωνα μία ημέρα τη στήλη μου. Διαβάστε προσεκτικά τι λέει, ειδικά για το «ακραίο σενάριο» να μην γίνουν οι εκλογές ούτε καν τον Οκτώβριο!

Συνέντευξη από τον Σάκη Μουμτζή; Γιατί; Ο άνθρωπος έχει μια δική του στήλη στο liberal, μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να πει αυτά που θέλει να πει. Αυτό είναι αλήθεια.  Όπως αλήθεια είναι ότι έπρεπε να βρω έναν τρόπο για να του πω «εύγε». Ας μην ξεχνάμε ότι κέρδισε και το «στοίχημα» που είχε βάλει με όλους εμάς τους υπόλοιπους. Του το είχα υποσχεθεί: «Σάκη, δεν το πιστεύω ότι θα κάνει ο Αλέξης ένα τέτοιο δώρο στον Κυριάκο. Αν έχεις δίκιο θα σου κάνω μία συνέντευξη και θα τη δημοσιεύσω στη στήλη μου. Για να θυμόμαστε και οι δύο τι έχουμε πει». Και κάπως έτσι φτάσαμε στην Δευτέρα 6 Μαΐου. Αν ο Τσίπρας ήθελε να πάμε σε τετραπλές εκλογές θα έπρεπε να προκηρύξει τις εκλογές μέχρι το Σαββάτο. Το Σάββατο ήταν το τελευταίο όριο! Έτσι χτες τον πήρα τηλέφωνο: «Σάκη ήρθε η ώρα να ξεπληρώσω το στοίχημα»…

Ο Μουμπάρακ ήταν δικτάτορας και ο Μαδούρο δημοκράτης ...

Η Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, προσεγγίζει τα διεθνή γεγονότα με βάση το σχήμα « ιμπεριαλισμός—αντι—ιμπεριαλισμός». Οτιδήποτε στρέφεται κατά του «ιμπεριαλισμού» είναι θετικό, ipso facto. Δεν εξετάζουν τις λοιπές παραμέτρους του γεγονότος.

Έτσι, στο όνομα του αντι-ιμπεριαλιστικού αγώνα, δεκάδες αιμοσταγείς δικτάτορες βαφτίστηκαν «δημοκράτες» και τα θύματα τους όργανα του ιμπεριαλισμού.

Μέσα σε αυτό το ερμηνευτικό πλαίσιο των γεγονότων, η πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο υπήρξε ο άξονας αναφοράς της αριστερής διανόησης το 2011. Τότε ο πρόεδρος της Αιγύπτου - που διασφάλιζε τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους και της κοινωνίας - ήταν ο δικτάτορας που έπρεπε να ανατραπεί.

Από ποιους; Από ένα ετερόκλιτο εξεγερμένο πλήθος. Διανοούμενοι της ριζοσπαστικής Αριστεράς, είχαν μεταβεί επί τόπου και κατέγραφαν, ενθουσιωδώς, τις εντυπώσεις τους από αυτά που έβλεπαν. Μεταξύ αυτών και μια σημερινή υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ.

Καλοκαίρι 2015: Ευτυχώς που ήμασταν στην ΕΕ ...

Αυτό που ζούμε τις τελευταίες ώρες είναι διδακτικό. Έχουμε μια κυβέρνηση και ένα κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ, που υποστηρίζουν έναν αιμοσταγή δικτάτορα. Τον Μαδούρο. Κάνουν πως δεν βλέπουν τα όσα γίνονται στην Βενεζουέλα ή μάλλον τα βλέπουν και τα επικροτούν.

Δεν συγκινούνται που οι μισθοφόροι του καθεστώτος, με τα μηχανοκίνητα τους, πέφτουν επάνω στους διαδηλωτές.

Να δεχθώ, πως ένας σημαντικός λόγος γι΄αυτήν την τύφλωση είναι η οικονομική ενίσχυση που έλαβε και πιθανώς εξακολουθεί να λαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ από το δικτατορικό καθεστώς. Οι έμμισθοι υπάλληλοι οφείλουν να είναι υπάκουοι στα αφεντικά τους. Γι΄αυτό πληρώνονται. Όσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προέρχονται από το ΚΚΕ, το γνωρίζουν.