Κομισάριοι, "οικονομισάριοι", πατριώτες και προδότες...

Η θέση της Ελλάδας το 2018 επιδεινώθηκε δραματικά στη διεθνή κατάταξη του δείκτη διαφάνειας που μετράει τη διαφθορά. Από την 59η θέση μεταξύ 180 χωρών βρεθήκαμε στην 67η.

Τούτο δεν αποτελεί έκπληξη για μια χώρα που ο Ανδρέας Παπανδρέου αναγνωρίζεται από αριστερούς και δεξιούς σαν πολικός αναμορφωτής και το δεξί χέρι του Άκη Τσοχατζόπουλου σαν υπαρχηγός της κυβέρνησης που ήρθε να καθαρίσει το "παλιό"...

Υπενθυμίζω πως ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν ήταν πρωθυπουργός απέκτησε βίλα την οποία δεν μπορούσε να αιτιολογήσει το πόθεν έσχες του. Για να καλυφθεί τυπικά η "πομπή" εμφανίστηκαν 5-6 πρόσωπα τα οποία δήλωσαν πως του δάνεισαν τα χρήματα.

Στη συνέχεια ένας εξ αυτών έγινε πρόεδρος της Δημοκρατίας με πρόταση μάλιστα της Ν.Δ., ενώ έτερος "προξενολογούσε" πρόσφατα το ΚΙΝΑΛ στο ΣΥΡΙΖΑ κατά συνάθροιση στο σπίτι του λόγω ονομαστικής εορτής.

Ούτε το γεγονός πως επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που παρίσταναν τους αναμορφωτές και εκκαθαριστές του παλαιού και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος η θέση της χώρας σε ό,τι αφορά την διαφθορά επιδεινώθηκε αποτελεί έκπληξη.

Οι Παντελίδες και οι άλλοι ...

O ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει για να αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα το ερώτημα «μα πόσο χειρότερα να πάνε τα πράγματα» δεν έχει όρια, δεν υπόκειται σε κάποιους φυσικούς ή μεταφυσικούς περιορισμούς. Το βαρέλι δίχως πάτο περιγράφει επακριβώς την κατάσταση. Και εκεί που νόμιζες ότι η συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ ήταν ο πάτος, ξαφνικά βγαίνει ότι και τις ελάχιστες και τυπικές διευθετήσεις που είχαν αναλάβει οι Σκοπιανοί δεν τις έχουν εφαρμόσει.

Και ενώ οι Σκοπιανοί είχαν ήδη αρχίσει τις παραβιάσεις σε μια συμφωνία που τους τα έδινε όλα, στην Ελλάδα μια πλειοψηφία εξαγορασμένων βουλευτών ήταν έτοιμη για να ψηφίσει μια παράδοση άνευ όρων, ως αν η Ελλάδα να είχε ηττηθεί ολοκληρωτικά σε έναν πόλεμο. Την ίδια ώρα στο Νταβός ο κ. Ζάεφ θα έχει συνάντηση με τον μεγαλοεπενδυτή Τζορτζ Σόρος, όπου θα έχουν αρχίσει να εορτάζουν την εύκολη νίκη επί της Ελλάδας.

Η αριστερή «ιντελλιγκέντσια» ξεψυχά ...

Στις παλιές καλές εποχές του 3% όλη η αφρόκρεμα της ανανεωτικής διανόησης είχε εκχωρήσει τις υπογραφές της στο κόμμα που τις εμφάνιζε κατά το δοκούν. Όταν διάβαζε κάποιος το πρώτο όνομα ήξερε και όλα τα υπόλοιπα. Μονοτονία.

Όλοι αυτοί πίστευαν πως η υπογραφή τους προσδίδει στο κείμενο ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς είχαν μιαν αίσθηση διανοητικής υπεροχής απέναντι στον κοινό νου. Πίστευαν πως η υπογραφές τους διαμορφώνουν την πολιτική πραγματικότητα. Όταν κάποιοι πιστεύουν πως αποτελούν την «φωτισμένη πρωτοπορία», παρουσιάζουν αυτά τα συμπτώματα.

Οι καιροί παρήλθον, το κομματίδιο του 3% θέριεψε, έγινε κυβέρνηση και τότε αποκαλύφθηκε το σκοτεινό πρόσωπο της αριστερής διακυβέρνησης. Οι «διανοούμενοι» αυτού του χώρου, άλλοι εξαγοράσθηκαν και άλλοι σεμνά και ταπεινά—χωρίς εισαγωγικά—αποσύρθηκαν στην σιωπή τους.

Κάποιοι από αυτούς, οι περισσότεροι, τακτοποιήθηκαν σε κάποιες κρατικές θέσεις. Δικαιολογημένα, καθώς έτσι παίζεται το παιχνίδι στην Ελλάδα.

Γιατί χτυπούν τώρα -από μέσα- την Νέα Δημοκρατία;

Πρώην υπουργός της Νέας Δημοκρατίας της περιόδου 2012-14, μετά από τετραετή πολιτική αφάνεια, ξύπνησε όχι για να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για να εξαγγείλει το πολιτικό μανιφέστο του με αφορμή την συζήτηση για την Μακεδονία μας. Μάλιστα, δεν αρκέστηκε σε αυτό. Έδωσε το πολιτικό στίγμα του, επιτιθέμενος, σε αυτούς που επί τέσσερα χρόνια μάχονται στην πρώτη γραμμή του πυρός της Νέας Δημοκρατίας.

Ας πάρουμε την υπόθεση από την αρχή. Τι είναι η Νέα Δημοκρατία; Είναι μια μεγάλη παράταξη, είναι το μεγαλύτερο και ιστορικότερο κόμμα του Μεταπολιτευτικού μας πολιτικού συστήματος. Είναι κόμμα πατριωτικό. Εδώ θα πρέπει να ορίσουμε επαρκώς, τι εννοούμε. Είναι ένα κόμμα που αναγνωρίζει την ύπαρξη των συνόρων, για την υπεράσπιση των οποίων αγωνίζεται. Είναι ένα κόμμα που τιμά την Ελληνική σημαία, όταν οι πολιτικοί του αντίπαλοι χαϊδεύουν αυτούς που την καίνε. Είναι ένα κόμμα που σέβεται τις αξίες και τις παραδόσεις με τις οποίες μεγάλωσαν και δημιούργησαν γενιές Ελλήνων. Είναι ένα σύγχρονο κόμμα που αφουγκράζεται τα μηνύματα της εποχής και τα αιτήματα των νέων ανθρώπων. Τέλος πιστεύει στην ελεύθερη αγορά, στον ανταγωνισμό και στον περιορισμό του Κράτους στο χαμηλότερο δυνατόν επίπεδο.

Αχ τους γλυκούς μας τους τροϊκανούς!

Η συναλλαγή της κυβέρνησης με τους δανειστές αποδείχθηκε την ίδια μέρα που στη Βουλή ψηφιζόταν η Συμφωνία των Πρεσπών.

Είχε προηγηθεί μια εξαιρετικά ταραγμένη εβδομάδα, την οποία ακριβώς είχαν επιλέξει οι εκπρόσωποι των δανειστών για να ξανακάνουν την εμφάνισή τους στην Αθήνα.

Ήταν κι’ αυτό ένα δώρο στον κ. Τσίπρα. Δεν ασχολήθηκε μαζί τους κανείς! Αχ τους γλυκούς μας τους τροϊκανούς!

Έτσι, την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019, αποφράδα ημέρα κατά την οποία επικράτησε το ψέμα και Τσίπρας και Καμμένος συμμάχησαν εις βάρος της Ελλάδας, μαζί με την υπερψήφιση της παράδοσης της Μακεδονίας, πληροφορηθήκαμε ότι η τρόικα αποχώρησε από την Αθήνα.

Αναχώρησαν ησύχως!

«Καινούργιο παπούτσι με παλιό δέρμα δεν γίνεται» ...

Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να μας πείσει πως η διακυβέρνηση της χώρας αρχίζει τώρα, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ—ρεταλιών—«προθύμων». Προσπαθεί να σβήσει από την μνήμη μας το πρώτο εξάμηνο του 2015 με το επιχείρημα πως τα όσα διεπράχθησαν τότε, συνεκτιμήθηκαν στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους.

Βέβαια, λησμονούν πως τα τρίτο και βαρύτατα μνημόνιο που επακολούθησε, ήταν αχρείαστο και αποτέλεσμα της πολιτικής Βαρουφάκη. Λάθος! Όπως έχω γράψει στο παρελθόν, δεν υπάρχει πολιτική Βαρουφάκη. Είναι υποκριτικό και βολικό να φορτώνουν τις ευθύνες σε έναν υπουργό ο οποίος επί τέσσερα χρόνια ( 2010-2014) περιέφερε τις εκκεντρικές απόψεις του στα κανάλια.

Όταν τον επέλεξε ο πρωθυπουργός για το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας ήξερε ποιος ήταν. Άλλωστε, σε τελική ανάλυση, την πολιτική ευθύνη για τα πεπραγμένα μιας κυβέρνησης την φέρει πάντα ο εκάστοτε πρωθυπουργός.

Η στήριξη στον Μαδούρο, κίνδυνος και για τη δική μας δημοκρατία ...

Ενώ όλες οι δημοκρατικές χώρες αναγνώρισαν τον νέο πρόεδρο της Βενεζουέλας, ο ΣΥΡΙΖΑ, για μια ακόμα φορά, δήλωσε την στήριξη του στον δικτάτορα Μαδούρο.

Κάποιοι το αποδίδουν στην οικονομική ενίσχυση, που όπως ισχυρίζονται, λαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ από την Βενεζουέλα. Μέχρι στιγμής δεν έχουν βρεθεί στοιχεία που να το τεκμηριώνουν, αλλά πολύ πιθανόν να βρεθούμε μπροστά σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις αν καταρρεύσει το δικτατορικό καθεστώς.

Συνεπώς, αυτήν την εκδοχή την βάζω στην άκρη προς το παρόν. Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής είναι η πιο ευνοϊκή για τον Α. Τσίπρα και την παρέα του, γιατί η άλλη εκδοχή είναι εφιαλτική, κυρίως, για την Ελλάδα.

Ποια είναι αυτή;

Όταν η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά ...

Έγινε γνωστό πως υπάρχουν πολιτικοί που δεν έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, θα υπερψηφίσουν την συμφωνία των Πρεσπών, αλλά θα ψηφίσουν και την πρόταση μομφής της Νέας Δημοκρατίας.

Ναι, καλά το διάβασε ο αναγνώστης.

Το θέμα είναι καθαρά ψυχιατρικό, αλλά για λόγους επαγγελματικής διαστροφής θα προσπαθήσω να το ερμηνεύσω πολιτικά όσο μπορώ.

Να διευκρινίσω ευθύς εξ αρχής, πως η ψήφος εμπιστοσύνης και η συμφωνία των Πρεσπών είναι δύο διακριτές διαδικασίες με κοινό όμως πολιτικό παρονομαστή. Δεν γίνεται να μην δίνουμε την ψήφο εμπιστοσύνης, δηλαδή όπως το λέει και η λέξη, να μην εμπιστευόμαστε τον ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει και συγχρόνως να ψηφίζουμε μια συμφωνία, επί εθνικού θέματος, που αυτός την συνήψε, χωρίς καμιά συναίνεση και χωρίς κανένα διάλογο.

Ενώ δηλαδή δεν τον θεωρούμε άξιο να κυβερνήσει, να του χαρίζουμε με την ψήφο μας την περαιτέρω παραμονή του στην εξουσία. Να του χαρίζουμε μιαν εύκολη νίκη.

Είμαστε στα καλά μας; είναι δυνατόν να συμπεριφέρονται έτσι πολιτικοί μας ηγέτες; Τόσος ανορθολογισμός;

Τα δύο σχέδια του παρακράτους ...

Από την πρώτη στιγμή που οι κύριοι Τσίπρας και Κοτζιάς, με τη θερμή συμπαράσταση Καμμένου αποφάσισαν να μας επιβάλουν τη χειρότερη συμφωνία που μπορούσε ποτέ να επιτευχθεί για το Σκοπιανό, ξεκίνησαν δύο προπαγανδιστικές εκστρατείες:

Η μία αφορούσε στην προσπάθεια να ταυτιστούν με τη διαφθορά όσοι διαφωνούσαν με τη συμφωνία της λίμνης. Και γεννήθηκε η δήθεν υπόθεση της Νοβάρτις – για την οποία έχουν ήδη παραιτηθεί τρεις εισαγγελείς - ακριβώς την επομένη του μεγάλου συλλαλητηρίου για την Μακεδονία της 4ης Φεβρουαρίου 2018. Και μια μέρα μετά τις νυχτερινές ανακοινώσεις Παπαγγελόπουλου περί του μεγαλύτερου σκανδάλου της μεταπολίτευσης, στις 6 Φεβρουαρίου 2018, ο κ. Τσίπρας μίλησε για «πατριωτισμό της μίζας» - οπότε οι «πατριώτες της μίζας» δεν δικαιούνται δια να ομιλούν.

Η δεύτερη προπαγανδιστική εκστρατεία αφορούσε στην προσπάθεια να ταυτιστεί ο λαός που διαδηλώνει με την Μακεδονία με «ακραία στοιχεία».

Έτσι, ο κ. Τσίπρας άρχισε να απευθύνει τα προσκλητήριά του προς τους ακραίους την ίδια ακριβώς περίοδο πέρσι:

10+1 αθλιότητες με τη συμφωνία των Πρεσπών ...

Χτες στη Βουλή παίχτηκε η 11η και προτελευταία πολιτική αθλιότητα με τη συμφωνία των Πρεσπών, σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού και σε βάρος της χώρας. Με κοινοβουλευτικές ακροβασίες βαφτίστηκε ανεξάρτητος ο βουλευτής Γ Μαυρωτάς, του Ποταμιού, που δεν έχει πια την ιδιότητα της Κοινοβουλευτικής ομάδας, για να σιγουρευτεί η φιλοκυβερνητική πλειοψηφία στην επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας.

Ήδη, έχει βρεθεί η πλειοψηφία των προθύμων που θα ψηφίσουν την Πέμπτη τη συμφωνία στη Βουλή. Και αυτό θα είναι το αποκορύφωμα μιας σειράς από κομματικές, κυβερνητικές και διπλωματικές αντιδημοκρατικές εκτροπές, που διαπράχτηκαν για μια καρέκλα.

Τις καταγράφουμε παρακάτω και τις 10, για να ξέρει ο λαός ποιες φλόγες πρέπει να κρατήσει άσβεστες για να μη σταματήσει να πολεμάει στο διηνεκές τη συμφωνία, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χωριό, σε κάθε πόλη, σε κάθε χώρα. Μέχρι να την απαξιώσει σε κάθε συνείδηση. Μέχρι να την ανατρέψει. Γιατί η ιστορία και οι συνθήκες δεν είναι γραμμένες σε πέτρες. Και ανατρέπονται κάποτε. Γιατί αυτή η συμφωνία ήρθε ερήμην του λαού, κρυφά, στα μουλωχτά, χωρίς να ενημερωθεί από πριν ο λαός, χωρίς να ρωτηθεί ποτέ και χωρίς να παρθεί υπ όψιν η γνώμη του πάνω σ αυτήν.

Οι εκτροπές που καταγράφουμε αποδεικνύουν ένα πράγμα. Ότι η ελληνική κυβέρνηση ήξερε εξ αρχής ότι η συμφωνία δεν περνάει από το λαό. Και ήξερε από πριν ότι έπρεπε να τον αποκλείσει απ αυτήν. Παρ όλο που όλες οι κυβερνήσεις και όλοι οι νόμοι υπάρχουν στο όνομα ενός και μόνο: Του λαού. Η ελληνική κυβέρνηση, λοιπόν:

Τη Μακεδονία για ένα iPhone ...

Aν έπρεπε να εξηγήσεις στον Παύλο Μελά ή στον Ιωνα Δραγούμη αυτά που συμβαίνουν τώρα, τι ακριβώς θα μπορούσες να τους πεις; Και πώς θα μπορούσες να περιγράψεις σε έναν Μελά ή σε έναν Δραγούμη προσωπικότητες όπως ο Ζουράρις, η Κουντουρά ή ο Παπαχριστόπουλος; Πώς να εκφράσεις με λέξεις την πολιτισμική παρακμή που έχει οδηγήσει τα πράγματα εδώ;

Το ότι ο κ. Τσίπρας τα έδωσε όλα στους Σκοπιανούς ήταν κάτι περισσότερο από προβλέψιμο. Καταρχάς είναι εντελώς ανίκανος σε θέματα διαπραγμάτευσης, ειδικά με ξένους. Ενας ανεπάγγελτος και αγράμματος κομματάνθρωπος, που το μόνο που έχει μάθει είναι η μικροπολιτική διαχείριση της εγχώριας πολιτικής σκηνής.

Η αναβολή της περικοπής των συντάξεων, που ο ίδιος έχει ψηφίσει, με αντάλλαγμα το ξεπούλημα της Μακεδονίας θα του φαίνεται ως μια ιδιαιτέρως επικερδής συνδιαλλαγή, εξάλλου για την Αριστερά τα εθνικά θέματα στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι ήσσονος σημασίας.

Ο λαός μίλησε, θα μιλήσει και η Ιστορία ...

Η απάντηση δόθηκε από τον ελληνικό λαό! Αυτόν τον λαό του οποίου τόσο πολύ περιφρονούν την ιστορική μνήμη όσοι ανιστόρητοι ετοιμάζονται να ψηφίσουν υπέρ της συμφωνίας της λίμνης. Αυτοί που δεν θα καταλάβουν ποτέ γιατί ο ελληνικός λαός τους θεωρεί ένοχους άθλιας συναλλαγής. Αυτοί που αδυνατούν να καταλάβουν τους λόγους για τους οποίους ο λαός μας είναι τόσο πολύ αντίθετος με αυτή την εθνική υποχώρηση. Αυτοί που δεν εννοούν να συνειδητοποιήσουν ότι ο λαός μας συνδέεται απευθείας με τον Μακεδονικό Αγώνα, που – το ξαναλέω – είναι ο μόνος πόλεμος που δεν κηρύχθηκε από το κράτος, ο μόνος πόλεμος για τον οποίο την επιστράτευση δεν κήρυξε η κυβέρνηση, αλλά οι Έλληνες, από κάθε γωνιά της πατρίδας, αυτοεπιστρατεύτηκαν και εγκατέλειψαν την ασφάλεια των εστιών τους για να χύσουν το αίμα τους για την Μακεδονία.

Και τώρα, σα να μην μας έφθαναν οι Σκοπιανοί επαγγελματίες πλαστογράφοι, στους πλαστογράφους της Ιστορίας μας και της εθνικής μας μνήμης προστέθηκε και αυτό το συνονθύλευμα που υποδύεται την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Σπεύδει τώρα, λίγο πριν από την τελευταία πράξη του δράματος, να ενημερώσει, λέει, η κυβέρνηση για τη συμφωνία των Πρεσπών.

Και θέλουν να μας πείσουν με μια ακόμη πλαστογραφία, για την οποία συνέπραξαν Τσίπρας και Ζάεφ προκειμένου να μας κοροϊδέψουν. Στην πραγματικότητα, έχουμε μια κυβέρνηση που συμπράττει με ξένη δύναμη εναντίον του λαού της.

Για πρώτη φορά μετά το 1974 έχουμε πρόβλημα Δημοκρατίας ...

Τα όσα έγιναν χθες στο Σύνταγμα ανήκουν σε μια αλληλουχία πρόσφατων γεγονότων που θέτουν σε αμφισβήτηση, για πρώτη φορά από το 1974, την Δημοκρατία στην Ελλάδα.

Προηγήθηκε η αποκάλυψη της συνωμοσίας της Novartis που οδήγησε σε παραίτηση τον αρμόδιο εισαγγελέα, γιατί δεν ήθελε να υπακούσει στις διαταγές του Ρασπούτιν για παραπομπές πολιτικών, χωρίς να υπάρχουν στοιχεία γι' αυτό.

Στη συνέχεια είχαμε την κυνική διάλυση δύο κομμάτων της βουλής για να λάβει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ρεταλιών ψήφο εμπιστοσύνης. Είτε το όλο σκηνικό ήταν σκηνοθετημένο είτε όχι, ο ευτελισμός θεσμών και προσώπων ήταν πλήρης.

Και χθες είχαμε την διάλυση μιας τεράστιας συγκέντρωσης, ουσιαστικά κατά του ΣΥΡΙΖΑ, με μεθόδους καθεστώτος Μαδούρο. Ανεμπόδιστη δράση παρακρατικών και επέμβαση των δυνάμεων της τάξεως, εναντίον όλου του συγκεντρωμένου πλήθους.

Το μήνυμα που έστειλε η κυβέρνηση προς τους πολίτες ήταν σαφές: Μην ξανασυγκεντρωθείτε. Θα σας ταράξουμε στο χημικό. Στις δύο πρώτες συγκεντρώσεις οι μηχανισμοί του ΣΥΡΙΖΑ συνελήφθησαν αδιάβαστοι. Αιφνιδιάστηκαν. Χθες γνώριζαν και έλαβαν τα μέτρα τους.

Στο Μέγαρο εσείς, στο Σύνταγμα εμείς ...

Αναντίρρητα, οι δύο παλλαϊκές συγκεντρώσεις για την Μακεδονία μας σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα ήταν το πολιτικό γεγονός του 2018. Ήταν μια παρέμβαση των πολιτών στις εξελίξεις που αιφνιδίασαν την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και την ανάγκασαν να αλλάξει τον πολιτικό της σχεδιασμό.

Η Αριστερά αισθάνεται μια δυσανεξία όταν η λαϊκή οργή στρέφεται εναντίον της. Από την κοσμοθεωρία της πιστεύει πως αυτή εκφράζει τα λαϊκά συμφέροντα και συνεπώς οποιαδήποτε διαμαρτυρία εναντίον της είναι ακατανόητη. Υπάρχει κάτι ύποπτο σε αυτές τις εκδηλώσεις. Σκοτεινά συμφέροντα τις υποκινούν.

Γι΄αυτό και ο εκνευρισμός που παρατηρείται τις τελευταίες ημέρες. Συλλήψεις στην Αθήνα έξω από το Μέγαρο στην κοσμική συγκέντρωση των «προθύμων», συλλήψεις και στην Μακεδονία για τις αφισοκολλήσεις. Πράγματα πρωτοφανή για την μεταπολιτευτική μας πολιτική ζωή, αλλά σύμφυτα με την ολοκληρωτική ιδεολογία της Αριστεράς.

«Όποιος ψηφίζει υπέρ της συμφωνίας... στηρίζει την κυβέρνηση» ...

Ο Β.Βενιζέλος ήταν σαφής και απλός. Είπε το αυτονόητο που κάποιοι καιροσκόποι και ανόητοι το αμφισβητούν.

Ευθύς εξ αρχής ήταν ολοφάνερο πως η κίνηση των Τσίπρα-Κοτζιά να «κλείσουν» το Σκοπιανό ζήτημα, αποσκοπούσε κυρίως στην διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας και στην αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, όπως άλλωστε και τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διατυμπάνιζαν.

Τελικά την Νέα Δημοκρατία όχι μόνον δεν την διέσπασαν, αλλά την δυνάμωσαν κι άλλο. Το μόνο που πέτυχαν ήταν να κάνουν μιαν αναδιάταξη πτωμάτων. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Διέλυσαν δύο κόμματα και ανασυνέθεσαν τον χώρο τους με τα ρετάλια της πολιτικής. Και όλα αυτά για λίγους μήνες εξουσίας παραπάνω.

Συνασπισμός τυχοδιωκτών σε βάρος της Μακεδονίας ...

Ο τυχοδιωκτισμός που επικρατεί αυτή τη στιγμή στη χώρα δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Χρειάστηκε να σκάψουμε στην Ιστορία, να φθάσουμε στον προπερασμένο αιώνα, να πάμε στην εποχή του Δηλιγιάννη και του τζουμπέ για να βρούμε κάποιες αντίστοιχες στιγμές.

Και πάλι, είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία μας που η χώρα κυβερνήθηκε επί τέσσερα χρόνια από δύο τυχοδιώκτες και δημαγωγούς συγχρόνως.

Και συνεχίζει να κυβερνάται με τον ίδιο τρόπο, αφού ο ένας δημαγωγός πρόσφερε ως δάνειο στελέχη του στον άλλο δημαγωγό.

Και το χειρότερο: Όλα αυτά συμβαίνουν με σκοπό την παράδοση της Μακεδονίας στους ίδιους τους πλαστογράφους της Ιστορίας της.

Την 1η Δεκεμβρίου, ο κ. Τσίπρας κοκορευόταν πως μόλις είχαμε ζήσει τις «πρώτες πραγματικά δικές μας εκατό ημέρες».

Τώρα, βρισκόμαστε στις 150! Και πώς τις χρησιμοποίησε αυτές τις μέρες ο κ. Τσίπρας;

Ρεσιτάλ ψέματος και χυδαιότητας ...

Στις προηγούμενες εκλογές 4 στους 10 ψηφοφόρους δεν πήγαν να ψηφίσουν. Αηδιασμένοι από τα κόμματα και τις πολιτικές τους. Η συγκεκριμένη Βουλή δίνει το πρόσχημα σε πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους να απόσχουν από τις κάλπες. Η πολιτική ηθική έχει πιάσει πάτο. Οι συναλλαγές για την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και για τις Πρέσπες ξεπερνάνε τις χειρότερες μέρες του κοινοβουλευτισμού στη χώρα.

Οι ψευτιές και οι διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας που εκστομίζονται από τα χείλη του πρωθυπουργού είναι πρωτοφανούς θρασύτητας. Είπε χτες στη Βουλή ο κ Τσίπρας ότι «είναι περήφανος γιατί η κυβέρνησή του κατάφερε να αναγνωριστεί το χρέος της χώρας ως βιώσιμο και να ρυθμιστεί σε δόσεις το βάθος του χρόνου».

Εδώ μιλάμε για έναν στυγνό ψεύτη και απατεώνα. Γιατί μέχρι το 2015 πρωταγωνιστούσε στον αγώνα του κόμματός του να χαρακτηριστεί το χρέος υπέρογκο, παράνομο, επονείδιστο, απαράδεκτο και αδύνατο να αποπληρωθεί! Μέχρι και η πρόεδρος της Βουλής, με εντολή του, είχε συστήσει επιτροπή, που τεκμηρίωνε αυτές τις θέσεις!

Θα έρθει και η σειρά του δολοπλόκου ...

Η Ιστορία του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος είναι μια Ιστορία ανθρωποφαγιών. Στον δρόμο για την εσωκομματική εξουσία έχουν εξοντωθεί ηθικά και βιολογικά εκατομμύρια στελέχη.

Μάλιστα, όλοι σχεδόν οι ηγέτες χρησιμοποίησαν την τακτική του σαλαμιού, που την θεωρητικοποίησε το 1952 ο Ούγγρος κομμουνιστής ηγέτης Ματίας Ράκοσι. Τι είπε λοιπόν ο Ράκοσι;

« Αν κάνουμε μια φανερή, κατά μέτωπο, επίθεση για να εξοντώσουμε όλους τους αντιπάλους μας και να πετύχουμε όλους τους στόχους μας, τι θα συμβεί; Απλούστατα, οι εχθροί θα συνενωθούν εναντίον μας. Ποια είναι η καλύτερη τακτική;

Να αποφύγουμε την γενική, κατά μέτωπο, επίθεση και να αρχίσουμε την βαθμιαία εξουδετέρωση των αντιπάλων μας, μεμονωμένα θα τους χτυπήσουμε όλους»

Παραδίδουν τη Μακεδονία σε πρόβα απλής αναλογικής ...

Το ένα (μικρό) κόμμα δηλώνει ότι θα ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά δεν θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Το άλλο (μικρό) κόμμα δεν τη θέλει τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και δεν σκοπεύει να ρίξει την κυβέρνηση – αν και αυτός ακριβώς, η συμφωνία δηλαδή, θα ήταν ο λόγος για την διεξαγωγή ψηφοφορίας για την παροχή ή μη ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Τα ίδια και άλλα (μικρά) κόμματα βλέπουν βουλευτές τους να μετακινούνται προς το κυβερνητικό κόμμα και να εξυπηρετούν πολιτικές για τις οποίες δεν έχουν εκλεγεί.

Τα μικρά αυτά κόμματα και οι βουλευτές τους, ευκαιριακά δημιουργήματα, χωρίς πολιτικό dna και ιστορική παραταξιακή συνειδητότητα, χωρίς λαϊκή βάση, οργανωτική δομή και σύνδεση με τους ψηφοφόρους τους, με τους οποίους κρατούν μια χαλαρή έως ανύπαρκτη βάση, εύκολα δημιουργούνται και εύκολα διαλύονται, αφού προηγουμένως τα ίδια ή οι βουλευτές τους χρησιμοποιούνται για να επιβληθούν πολιτικές και αποφάσεις με τις οποίες διαφωνούν και οι ίδιοι οι ψηφοφόροι τους.

Μακεδονία και Αριστερά: μια σχέση με αμαρτωλό παρελθόν ...

Φαίνεται πως το αποκαλούμενο από του αριστερούς «Μακεδονικό ζήτημα» έχει βαθιές τις ρίζες του μέσα στην Ιστορία της ίδιας της Αριστεράς. Φαίνεται πως αποτελεί μια καταστατική αρχή πάνω στην οποία κτίστηκε ένα ολόκληρο οικοδόμημα που άντεξε σχεδόν εκατό χρόνια.

Εμείς οι υπόλοιποι Έλληνες το πρόβλημα το αποκαλούμε «Σκοπιανό», υπό την έννοια πως το Μακεδονικό ζήτημα λύθηκε τρεις φορές με χυμένο πολύ ελληνικό αίμα. Στους βαλκανικούς πολέμους 1912-13, στην Μικρασιατική καταστροφή και στις κορφές του Γράμμου και του Βίτσι το 1949.

Για όλους εμάς «Μακεδονικό» ζήτημα δεν υπάρχει. Το πρόβλημα το είχαν μέχρι πριν από μερικούς μήνες οι Σκοπιανοί, όταν αίφνης μια κυβέρνηση της Αριστεράς τους έκανε ένα απρόσμενο δώρο. Την συμφωνία των Πρεσπών. Δηλαδή τους παραχώρησε τα πάντα, χωρίς να πάρει τίποτα.

Τα καλά μαγκάλια και η καλή καγκελάριος ...

Ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του πήραν την εξουσία μετά από μια 4ετία αντιπολίτευσης με συγκεκριμένες υποσχέσεις και συγκεκριμένες επιθέσεις στις μέχρι τότε κυβερνήσεις.. Το αξιοπερίεργο είναι ότι διεκδικεί την επόμενη θητεία, έχοντας εφαρμόσει ακριβώς τα αντίθετα, ενώ οι οπαδοί του υπερασπίζονται όλα αυτά για τα οποία κατηγορούσαν τους προηγούμενους! Με πρωταγωνιστές τη Μέρκελ και τα μαγκάλια.

Ο κ Τσίπρας ήρθε στην εξουσία ΕΠΕΙΔΗ αυτός και οι συνοδοιπόροι του κατηγορούσαν με διαπρύσιους λόγους τις προηγούμενες κυβερνήσεις ότι είναι υπηρέτες της Γερμανίας, της οποίας ηγείται μια καγκελάριος ομοίωμα του Χίτλερ.

Εδώ και 4 χρόνια όλοι αυτοί είναι υπηρέτες της γερμανικής πολιτικής που έχει επιβληθεί στη χώρα και η κ Μέρκελ είναι γι αυτούς μια σύμμαχος και για τον Τσίπρα μια ευεργέτις!

Ο κ Τσίπρας και οι συνοδοιπόροι του ήρθαν στην εξουσία ΕΠΕΙΔΗ υπόσχονταν στο λαό απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ, τα διόδια, τους έκτακτους φόρους, τις βαριές εισφορές, τον ΦΠΑ και την ακόμα βαρύτερη άμεση φορολογία.

Εδώ και 4 χρόνια όλοι αυτοί έχουν αυξήσει τους έκτακτους και τακτικούς φόρους, τον ΕΝΦΙΑ, τα διόδια, τις βαριές εισφορές, τον ΦΠΑ και την έμμεση φορολογία.

Αυτούς θα νικήσει ο Μητσοτάκης!

Κλείνουν αύριο τρία χρόνια από την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Τρία κρίσιμα χρόνια για τη μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη, τρία κρίσιμα χρόνια για την πατρίδα μας.

Τρία χρόνια στη διάρκεια των οποίων η Νέα Δημοκρατία, με τον Μητσοτάκη στην πρώτη γραμμή, έδωσαν τη μάχη κατά του ψεύδους, της αναξιοπρέπειας, της εθνικής ταπείνωσης και ενός διαρκούς βρώμικου πολέμου, που σκοπό είχε να διχάσει, να διαλύσει, να ενοχοποιήσει την παράταξη που στιγμή δεν έπαψε να ακούει τις ανησυχίες του λαού, να στέκεται στο πλευρό του, να λέει την αλήθεια.

Μέσα από αυτόν τον πόλεμο λάσπης η Νέα Δημοκρατία βγαίνει αλώβητη και πιο δυνατή. Με το κεφάλι ψηλά, με όπλο την αλήθεια και την υπεράσπιση των εθνικών δικαίων, με τους πολιτικούς αντιπάλους μας να βυθίζονται στον βόρβορο του τυχοδιωκτισμού τους, μπαίνουμε στην τελική μάχη για να απαλλάξουμε την πατρίδα μας από την ύβρη και το ψεύδος.

Η 10η Ιανουαρίου, επέτειος της εκλογής Μητσοτάκη είναι και μια καλή αφορμή για να θυμηθούμε τι έλεγαν και έκαναν αυτοί που θα νικήσει ο Μητσοτάκης.

Αύριο, επετειακή ημέρα για τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, φθάνει στην Αθήνα η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ.

Αυτή τη φορά, ο κ. Τσίπρας, ο μέγας υβριστής της, αυτός που την αποκαλούσε «νέα Φρειδερίκη»,  θα είναι εκεί για να την υποδεχθεί.

Και για άλλη μια φορά θα αποδειχθεί πως δεν είμαστε ίδιοι.

Γίνεται ομοφοβικός, κομμουνιστής λύκος να φυλάει ΛΟΑΤΚΙ πρόβατα;

Σε ένα κοινοβουλευτικό στιγμιότυπο που τερμάτισε το καφρόμετρο, ο Πάνος Καμμένος – για τον οποίο ο Αλέξης Τσίπρας αργότερα το ίδιο βράδυ στην Έλλη Στάη και το κανάλι του Ιβάν είχε να πει μόνο τα καλύτερα – αποκάλεσε τον βουλευτή του Ποταμιού, Γιώργο Αμυρά, που δεν ακολουθεί την ηγεσία του κόμματός του στο ξεπούλημα της Μακεδονίας, «νυφούλα».

Σε απλά ελληνικά; Ο συγκυβερνήτης του Τσίπρα, καθήμενος μάλιστα στην καρέκλα του πρωθυπουργού στα υπουργικά έδρανα, επεχείρησε να προσάψει επιτιμητικά σε βουλευτή της αντιπολίτευσης την ιδιότητα του ομοφυλόφιλου. Δεν ήταν ούτε αθώο, ούτε αστείο. Ήταν σκληρός πολιτικός τραμπουκισμός του χειρίστου ομοφοβικού χαρακτήρα με στόχο την δημόσια προβολή και διαπόμπευση. Κι όμως, μέσα στη βουλή δεν άνοιξε ρουθούνι.

Ο χρήσιμος ηλίθιος ...

Όπως όλα δείχνουν ο κοινοβουλευτικός βίος του Πάνου Καμμένου πλησιάζει στο τέλος του. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος που ο ίδιος δρα σπασμωδικά, απειλεί και προσπαθεί με κάθε τρόπο να κρατηθεί στην κοινοβουλευτική ζωή. Ό,τι και να αποδώσει όποια επαφή του με τον πρωθυπουργό, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Οι χρήσιμοι ηλίθιοι έχουν ημερομηνία λήξης.

Ο αρχηγός την ΑΝΕΛ υπήρξε και είναι ένας τέτοιος. Και δεν του αρέσει καθόλου. Πιο πολύ, δεν του αρέσει να έχει το άδοξο τέλος των χρήσιμων ηλίθιων. Είναι ο ίδιος, όμως, που επέλεξε από νωρίς αυτό το ρόλο. Για την ακρίβεια, από τη μέρα που συμφώνησε με τον κ Τσίπρα να συμπλεύσουν και να συγκυβερνήσουν.

Ο κ Καμμένος δεν υπολόγισε δύο βασικές παραμέτρους. Η μία είναι ότι ο ίδιος δεν υπάρχει πολιτικά αν δεν έχει βουλευτές που να τον ακολουθούν. Και όχι απλώς βουλευτές. Ικανό αριθμό που να συγκροτεί κοινοβουλευτική ομάδα. Η δεύτερη είναι ότι ο συνεταίρος του χρησιμοποιεί τους ανθρώπους για όσο του είναι χρήσιμοι και μετά τους εξοντώνει.

Σημασία έχει μόνο η ήττα της "αντιμνημονιακής" συμμορίας...

Θα γίνουν εκλογές τον Μάρτιο; Τον Μάιο; Τον Οκτώβριο; Ειλικρινά, αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει αυτή την στιγμή. Εκείνο που έχει σημασία είναι να τελειώσουμε με αυτή την ληστρική παρέα. Η αντιμνημονιακή συμμορία θα πρέπει να μπει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Και κάποιος να το κλειδώσει (το χρονοντούλαπο) και να πετάξει το κλειδί βαθιά μέσα στην λίμνη, στην λασπουριά!

Τους είπε κανείς ότι οι «άλλοι» δεν μπορούν να στήσουν λαϊκά δικαστήρια; Να αρχίσουν τις βρώμικες κατηγορίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Τις απειλές απέναντι σε όποιον θεωρούν εμπόδιο; Νομίζουν ότι είναι οι μοναδικοί που έχουν τέτοιου είδους «αρετές»; Ότι η Κόλαση είναι αποκλειστικά δικό τους προνόμιο;

Στις Πρέσπες μέσω Τουρκίας: Το Σχέδιο του ενός Μετώπου ...

Το τελευταίο επισόδειο (συγγνώμη για την ανορθογραφία, αλλά έτσι το έγραψε ο ανελλήνιστος αρχηγός των Ανελλήνων) από το μέτωπο των δήθεν μακεδονομάχων συνεταίρων του Τσίπρα, περιλαμβάνει προφανώς και κάποιο αρρωστημένο σχέδιο για θερμό επεισόδιο με την Τουρκία.

Πολλοί το απέδωσαν στην κατάσταση άγχους που επικρατεί στο στρατόπεδο Καμμένου ενόψει της έλευσης στο κοινοβούλιο της Συμφωνίας των Πρεσπών και στην απώλεια της καρέκλας.

Πολύ επιεικής ερμηνεία. Ο κ. Σγουρίδης δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Είναι αντιπρόεδρος του κόμματος Καμμένου. Συνομιλεί με τον αρχηγό του, παίρνει μέρος σε συσκέψεις. Και αυτό που ξέφυγε από το έρκος των οδόντων του μιλώντας στον Θέμα 104,6, ότι δηλαδή θα μπορούσε να συμβεί ένα απρόβλεπτο γεγονός, ένα θερμό επεισόδιο, και να μην έλθει ποτέ η συμφωνία στο ελληνικό κοινοβούλιο, είναι πολύ σοβαρό για να αποδοθεί σε άγχος, επιπολαιότητα, ανοησία.

Πολύ περισσότερο που ο ίδιος ο Καμμένος απάντησε στον αντιπρόεδρό του τουιτάροντας ανορθόγραφα, αλλά δεν έκανε δεκτή την παραίτησή του.

Όπως δεν αποπέμπει τον Παπαχριστόπουλο από το αξίωμα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, ενώ αυτός έχει δηλώσει ότι θα ψηφίσει την συμφωνία και ενώ είναι γνωστό ότι κοινοβουλευτικά δεν νοείται διάσταση απόψεων μεταξύ αρχηγού κόμματος και του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του, ο οποίος στη Βουλή είναι το άλτερ έγκο του αρχηγού.

Την αποστασία πολλοί ελάτρεψαν, τους αποστάτες ουδείς ...

Δεν γνωρίζω αν η διαμάχη Τσίπρα-Καμμένου είναι πραγματική ή σικέ. Και ελάχιστα ενδιαφέρει. Γιατί, είτε έτσι είτε αλλιώς, δίνει την εικόνα μιας υπό διάλυση κυβέρνησης. Στην πολιτική μετρούν οι προθέσεις, αλλά πολλές φορές παράγουν τα εντελώς αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Φαίνεται τελικά πως ο Α.Τσίπρας άλλα συμφώνησε με τον Π.Καμμένο και άλλα πράττει. Κοινώς, «του την έφερε». Ο Πάνος ας πρόσεχε. Ήξερε με ποιον έμπλεκε. Μπορεί να πέρασε τέσσερα πολύ ευχάριστα χρόνια, όλο μεγαλεία λόγω Αλέξη, αλλά τα πάντα δείχνουν πως τα επόμενα τέσσερα –τουλάχιστον—θα είναι ιδιαίτερα οδυνηρά και πάλι λόγω Αλέξη.

Ο Τσίπρας έκανε κάτι πολύ απλό. Αντί να κάθεται και να συζητεί με τον Καμμένο και να συγγράφουν σενάρια επιβίωσης του Πάνου, προτίμησε να του πάρει όσους βουλευτές χρειάζεται για να εξακολουθεί να κυβερνά. Εννοείται, πως δεν χρειάζεται πλέον τον Καμμένο. Ο ρόλος του έληξε.

Έχει φίλους ο Αλέξης Τσίπρας;

Όχι, ο Πάνος δεν θα ρίξει την κυβέρνηση. Ο Αλέξης μπορεί. Ο Πάνος όχι! Σκεφτείτε τον Πάνο χωρίς βουλευτική ασυλία! Είναι σαν να έχει κατέβει η ασπίδα του σκάφους στο Σταρ Τρεκ και οι Κλίνγκον να ετοιμάζονται να καταλάβουν τη βάση. Ο Αλέξης, όμως, μπορεί! Ο Πάνος θα είναι ένα ακόμη λάφυρο, δίπλα σε εκείνα των Αλαβάνου, Λαφαζάνη, Κουβέλη, Κωνσταντοπούλου.

Ο κ. Καμμένος θα προσπαθήσει στις επόμενες ημέρες να διαπιστώσει αν έχει κόμμα. Πολλά στελέχη του, κυρίως από την Βόρεια Ελλάδα, έχουν δραπετεύσει μαζικά από τα δεσμά των «Ανεξάρτητων Ελλήνων». Οι βουλευτές, όμως, είναι ακόμη κάτω από την στέγη του κόμματος. Επισήμως υφίσταται ακόμη κόμμα ΑΝΕΛ με αρχηγό τον Πάνο τον Καμμένο. Ανεπισήμως; Πόσοι από τους σημερινούς βουλευτές των ΑΝΕΛ είναι διατεθειμένοι να ακολουθήσουν τον Πάνο τον Καμμένο στην διαφαινόμενη πορεία στην έρημο Σαχάρα;

Εκβιάζουν δικαστικά και τη Χρυσή Αυγή για να ψηφίζει!

Το κυβερνητικό παραδικαστικό κύκλωμα που κατηγορείται για μαφιόζικες μεθοδεύσεις στην υπόθεση Novartis φαίνεται ότι δραστηριοποιείται με παρόμοιο τρόπο και στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής! Η οποία ομολόγησε αίφνης ότι ψήφισε τη Θάνου για πρόεδρο της επιτροπής Ανταγωνισμού, εκβιαζόμενη δικαστικά από την κυβέρνηση!

Συγκεκριμένα, η εφημερίδα της φασιστικής οργάνωσης, σε μια πρωτοφανή ομολογία, γράφει ευθέως ότι ο αρχηγός της οργάνωσης Μιχαλολιάκος εξαναγκάστηκε να οδηγήσει την κοινοβουλευτική ομάδα να υπερψηφίσει την κυρία Θάνου στην επόμενη κυβερνητική της θέση (δήθεν ανεξάρτητη αρχή!) «για να μην έρθει σε σύγκρουση με το δικαστικό κατεστημένο», ως κατηγορούμενος για εγκληματική οργάνωση.

Η εφημερίδα χαρακτηρίζει βαριά και ασήκωτη την υπερψήφιση Θάνου, αλλά τη θεωρεί άμεσα συνδεδεμένη με την ποινική εξέλιξη της δίκης της οργάνωσης. Γράφει χαρακτηριστικά:

Ζούμε ημέρες εκτροπής ...

«Το κράτος δικαίου είναι το κράτος στο οποίο η κρατική εξουσία οριοθετείται στη δράση της με νομικές εγγυήσεις, συνταγματικής περιωπής, τώρα δε και με εγγυήσεις διεθνούς περιωπής, οι οποίες υπερισχύουν της εθνικής νομοθεσίας και αυτού του ίδιου του εθνικού Συντάγματος. Το κράτος δικαίου εγγυάται και διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και όλες τις συναφείς θεσμικές εγγυήσεις που αποτελούν προϋπόθεση και για τη λειτουργία της Δημοκρατίας.» [1]

Όλα αυτά παραβιάζονται αυτές τις ημέρες από έναν παρακρατικό μηχανισμό που λειτουργεί υπό την καθοδήγηση του Ρασπούτιν, με σκοπό την ηθική και πολιτική εξόντωση των βασικών αντιπάλων του συγκροτήματος εξουσίας που μας κυβερνά. Δηλαδή, του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝΕΛ και της Δεξιάς συνιστώσας.

Ο ιστορικός ρόλος των Ελλήνων...

Μ​​ε διάθεση αυτοκριτική, θα ήθελα να παραδεχθώ ότι, κοιτάζοντας προς τα πίσω, αναγνωρίζω τον Ντίκενς ως τον συγγραφέα που με επηρέασε περισσότερο στον τρόπο με τον οποίο βλέπω ανθρώπους και πράγματα. Ολες οι αξίες και τα ιδανικά που με ενέπνευσαν και με συγκίνησαν βρίσκονται στις «Μεγάλες προσδοκίες», το πρώτο βιβλίο που διάβασα ποτέ στα αγγλικά. Ισως λόγω της αγάπης μου για τον κόσμο του Ντίκενς, εγώ που δεν είμαι ακριβώς άθεος, αλλά είμαι αδιάφορος (διότι το ερώτημα εάν υπάρχει Θεός, ειλικρινά, ποσώς με απασχολεί...), αισθάνομαι την υποχρέωση μιας σπονδής, ας την πω έτσι, στο πνεύμα των Χριστουγέννων.

Με αυτές τις σκέψεις, λοιπόν, αποφάσισα για τον νέο χρόνο να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Δεν εννοώ τίποτε συγκλονιστικές αλλαγές. Λιγάκι μόνο. Ας πούμε, να βάλω τον εαυτό μου στη θέση εκείνου που με θυμώνει. Να καταλάβω την πλευρά του και την κατάστασή του, έστω και αν εκείνος με θυμώνει τόσο πολύ, ώστε ο θυμός να έχει γίνει με τον χρόνο ένας μηχανισμός αυτόματης απέχθειας.

Σκέπτομαι, συγκεκριμένα, τον Προκόπη Παυλόπουλο, τον αξιότιμο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, έναν πολιτικό ο οποίος ενσαρκώνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κατά φύσιν (και καθόλου παρά φύσιν) συνεύρεση του δεξιού και του αριστερού λαϊκισμού. Δεν θα αιτιολογήσω την παραπάνω συνοπτική περιγραφή της πολιτικής διαδρομής του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας, διότι αυτό θα αδικούσε τον σκοπό μου – και ο σκοπός μου εδώ είναι να καταλάβω τη δική του πλευρά, προτού τον κρίνω.

Ο πρωθυπουργός του μουσαμά ...

Αναμφίβολα το σκίτσο της χρονιάς!

Δεν φταίω εγώ που τα γράφω, αλλά αυτοί που τα κάνουν. Ουδείς τους υποχρέωσε να διοργανώσουν εγκαίνια –μαϊμού και ουδείς τους υποχρέωσε να παρουσιάσουν εκδοτήρια εισιτηρίων—στάμπα πάνω σε μουσαμά.

Τελικά ο πρωθυπουργός είναι μια τραγική φυσιογνωμία. Αρχίζω να τον συμπαθώ. Τον περιβάλλει μια στρατιά ανόητων επικοινωνιολόγων της αυτοαποκληθείσας «ανανεωτικής Αριστεράς», που τον γελοιοποιούν. Γιατί ο Α.Τσίπρας γελοιοποιείται. Αυτοί ανέκαθεν γελοίοι ήταν.

Ο πρωθυπουργός τελικά έχει μόνον ένα προσόν. Είναι άριστος στις εσωκομματικές ίντριγκες. Έχει πάρει δέκα με τόνο, στις ραδιουργίες μέσα στον κομματικό του μικρόκοσμο, καθώς εξόντωσε διαδοχικά όλους αυτούς που τον απειλούσαν. Μέχρις εδώ, είναι οι ικανότητες του. Ο αντιληπτικός του ορίζοντας εξαντλείται στους τέσσερις τοίχους της Κουμουνδούρου.