Τσίπρας όπως Χότζα. Σύμπτωση;

Θα μπορούσε να είναι σύμπτωση, αλλά όταν πρόκειται για τους πραγματικούς απογόνους των πιο σκληρών κομμουνιστικών καθεστώτων, τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει.

Η απόφαση του Τσίπρα να απολύσει 10.000 ιερείς συνέπεσε με την συνειδητή απόφασή του να μην προστατέψει την ελληνική εθνική μειονότητα και να μην τηλεφωνήσει στον Ράμα (όπως πάντα έπραττε ο Σαμαράς) για να απαιτήσει την διαλεύκανση των συνθηκών της δολοφονίας Κατσίφα και την απόδοση του νεκρού στους γονείς του και στην ιδιαίτερη πατρίδα του - τη Βόρειο Ήπειρο, κ. Φίλη!

Οι ανακοινώσεις περί της δήθεν συμφωνίας με την Εκκλησία, που υποβιβάζουν τον προαιώνιο στενό ψυχικό δεσμό Έθνους και Ορθοδοξίας σε μια (αντιχριστιανική) οικονομική συναλλαγή, πραγματοποιήθηκαν ενώ ο δολοφονημένος από τη Sigurimi, νεαρός Βορειοηπειρώτης, δεν είχε ακόμη επιστρέψει στους Βουλιαράτες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τρέχει και δεν φτάνει ...

Αυτό που ζούμε αυτές τις ημέρες θα μπορούσαμε να το πούμε και «πολιτικό μπιζιμποντισμό». Μια άσκοπη κατανάλωση πολιτικής ενέργειας για την διαδοχική παραγωγή γεγονότων, με άγνωστο αποτέλεσμα.

Ήταν αναμενόμενο αυτό το φαινόμενο. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπολείπεται στις δημοσκοπήσεις με διαφορές—κατά γενικήν ομολογία –μη αναστρέψιμες. Είναι λογικό να προσπαθήσει να τις ψαλιδίσει, αλλάζοντας συνεχώς την πολιτική ατζέντα, μήπως τελικά μέσα από αυτήν την υπερπροσπάθεια πετύχει κάτι. Η στρατηγική της ηγετικής του ομάδας έχει τριπλό στόχο. Να αποτρέψει την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, να αποτρέψει η Νέα Δημοκρατία και το ΚΙΝΑΛ να συγκεντρώσουν τους 180 βουλευτές και να επιδιώξει το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ να κινηθεί στο 25% plus.