Οι «νοικοκυραίοι» ως ταξικός εχθρός ...

Γ​​ια την αβαθή Αριστερά κάθε θάνατος είναι μια ευκαιρία. Επιβεβαιώνει, κατ’ αρχήν, το δόγμα της «κακούργας (καπιταλιστικής) κενωνίας» στην οποία ζούμε, όπως και τη φαντασίωση μιας ανύπαρκτης ελληνικής ταξικής πάλης. Επαγγελματίες του μπάχαλου και παιδιά που έμαθαν δυο μαρξιστικά κολλυβογράμματα μπογιατίζουν συνθήματα για «μίσος ταξικό», για «βία στη βία των τάδε», για τα «αφεντικά που έκαναν δολοφονία» και λοιπά (ευφάνταστα) πολλά.

Ο «ταξικός εχθρός» ποικίλλει. Πότε είναι οι «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», πότε οι «Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι», άλλοτε οι «Ρουφιάνοι ελεγκτές του μετρό», στο στόχαστρο μπήκαν οι άριστοι και εσχάτως οι «φονιάδες των λαών νοικοκυραίοι». Κατά μία θεωρία πρέπει να ξεχωρίσουν από τους «νοικοκύρηδες»: «Το δεύτερο είναι προσόν, το πρώτο είναι αρρώστια. Νοικοκυραίος είναι ο μικροαστός με φασίζουσες τάσεις. Είναι αυτός που μισεί ό,τι δεν του μοιάζει» (Π. Καρβουνόπουλος, militaire.gr 24.9.2018).

Εκλογές η μόνη λύση για Τσίπρα και για Ζάεφ ...

Ολα δείχνουν πως το δημοψήφισμα στην FYROM θα καταστεί ανυπόστατο λόγω της χαμηλής προσέλευσης των κατοίκων της γείτονος. Αυτό θα είναι όπως όλοι επισημαίνουν μια ήττα για τον Ζάεφ και όσους τον υποστηρίζουν. Το γεγονός πως το δημοψήφισμα έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα δεν αναιρεί την πολιτική του σημασία.

Πολύ απλά, με εντελώς διαφορετικό αέρα θα ζητήσει από την βουλή της χώρας του ο Ζάεφ να υπερψηφίσει την αλλαγή του Συντάγματος αν έχει κερδίσει ένα έγκυρο δημοψήφισμα και εντελώς διαφορετικό θα είναι το κλίμα αν το δημοψήφισμα θα είναι ανυπόστατο, λόγω χαμηλής συμμετοχής.