Πόσο τιμάται ο ανθρωπισμός ...

Εν αρχή ην η ενοχοποίηση των πληθυσμών στα νησιά και στο κέντρο της Αθήνας. Με τον δείκτη της δεξιάς προτεταμένο, οι κήρυκες του ανθρωπισμού επέβαλαν με τα ηθικά ρόπαλά τους τον λόγο της αληθείας. Προς Θεού, Λέσβιοι, Σάμιοι, Χίοι και λοιποί παραμεθόριοι, δείξτε ευρωπαϊκό πολιτισμό. Ηρθε η ώρα να δείξετε πως δεν είστε ξενόφοβοι, ρατσιστές, μισαλλόδοξοι, ισλαμόφοβοι. Ηρθε η ώρα να αποδείξετε πως τα σύνορα της καρδιάς σας και της χώρας σας είναι ανοικτά, έτοιμα να υποδεχθούν τη δυστυχία του κόσμου όλου. Για τη δική σας βλέπουμε αργότερα. Καρποφόρησε η επιχείρηση ενοχοποίησης στην οποία επιδόθηκαν διάφοροι «αλληλέγγυοι», μη κυβερνητικοί και πάνω απ’ όλους κυβερνητικοί της Αριστεράς και της προόδου. Οι κοινωνίες των νησιών έσκυψαν το κεφάλι, ανασκουμπώθηκαν και υπέκυψαν στο πεπρωμένο. Οι «δομές φιλοξενίας» φούσκωναν από ανθρώπινες ζωές, ξεχείλιζαν, οι ίδιοι όμως είχαν τη συνείδησή τους ήσυχη. Οσοι τολμούσαν να αντιδράσουν ήσαν ακροδεξιοί, φασίζοντες, κακοί άνθρωποι. Τα υπόλοιπα τα είχαν αναλάβει οι «αλληλέγγυοι» σε ρόλο ηθικής αστυνομίας και οι ΜΚΟ σε ρόλο ταξιδιωτικού γραφείου.

Που είναι οι Συριζαίοι;

Πριν από το 2015 τους έβλεπα συνεχώς μπροστά μου. Φίλοι, συγγενείς, δήλωναν με περηφάνια ότι θα ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ. Τον τελευταίο καιρό τους έχω «χάσει». Ο ένας έχει πάψει να ασχολείται με την πολιτική, ο άλλος θα ψηφίσει κάτι άλλο, ο τρίτος με βλέπει και αλλάζει πεζοδρόμιο. Ψάχνω να βρω αυτό το 20% που βλέπουν οι δημοσκοπήσεις και δεν το συναντώ.

Είκοσι τοις εκατό, είκοσι δύο, δεν είναι και αμελητέα ποσότητα! Δεν μπορεί, κάπου θα βρίσκονται ή θα κρύβονται. Μία πιθανότητα είναι πράγματι να κρύβονται από… αλλόφυλους. Να μην εκδηλώνονται, δηλαδή, ενώπιον… μη φιλικών δυνάμεων. Να μιλάνε μόνο μεταξύ τους, όπως συμβαίνει με τα μέλη των μυστικιστικών ομάδων. Μία άλλη πιθανότητα είναι να μην συναντιούνται οι δρόμοι μας επειδή η αντιπαράθεση τόσων ετών έχει επιφέρει βαθύ ρήγμα στις σχέσεις μας. Δεν τους κάνω να περνούν καλά, δεν με κάνουν να περνώ καλά, οπότε δεν βρισκόμαστε. Μία εσωτερική δύναμη μας παρακινεί να μην βάζουμε τον εαυτό μας σε περιπέτειες. Και μία τρίτη πιθανότητα είναι να μην… υπάρχουν! Να είναι ένα δημιούργημα των δημοσκόπων, οι οποίοι και φοβούνται μην τυχόν και εκτεθούν στο τέλος με τις σταθμίσεις.