Μέσα στην γελοιότητά του, ο ανασχηματισμός Καμμένου, είχε και ένα καλό: Έθεσε τέρμα στην προπαγάνδα περί των τελευταίων σαράντα χρόνων!
Γιατί το πιο ισχυρό, πιο αποτελεσματικό και πιο εύπεπτο προπαγανδιστικό σύνθημα της λαίλαπας που ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ήταν αυτό περί των προηγούμενων σαράντα χρόνων.
«Σαράντα χρόνια ήσασταν στην εξουσία και μας χρεοκοπήσατε! Και τώρα που στερηθήκατε την εξουσία σας έχει πιάσει η βουλιμία για την παλινόρθωση»: Αυτό λέει από το πρωί ως το βράδυ ο Τσίπρας, αυτό επαναλαμβάνουν οι υπουργοί και τα στελέχη του, αυτό φωνάζουν όσοι τρώνε χρόνια τώρα από τον σανό που τους σερβίρουν οι τσιπροκαμμένοι – στα καφενεία, στις δημόσιες παρεμβάσεις τους, παντού.
Το σύνθημα περνούσε μια χαρά κι’ ας ήξεραν όλοι πως ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε από το 3 στο 36% επειδή ακριβώς στις τάξεις του προσήλθε όλο το παλιό ΠΑΣΟΚ, είτε ως βουλευτές και στελέχη, είτε ως ψηφοφόροι.
Το σύνθημα αποδείχθηκε πολύ ανθεκτικό, παρά την παρουσία Κουρουμπλή, Σπίρτζη, Τόσκα, Κοτζιά, Κατσέλη, Κατρούγκαλου, Μπόλαρη, Τζάκρη, Μάρδα, Σγουρίδη, Τσουκαλά, Ρουμπάτη – κοντά σαράντα άτομα περιλαμβάνει η «λίστα Κεγκέρογλου», την οποία είχε καταθέσει στη Βουλή τον Φεβρουάριο του 2017.
Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018
Ο Τσίπρας ξέρει. Εσείς δεν ξέρετε ...
Όσοι χλευάζουν τον ανασχηματισμό με στελέχη ΠΑΣΟΚ- ΝΔ και όσοι δίνουν βάρος στην ασυνέπεια λόγων και πράξεων είτε του πρωθυπουργού είτε των συριζαίϊκων ΜΜΕ είτε των νεοεισερχόμενων στην κολυμπήθρα του ΣΥΡΙΖΑ, Παπακώστα, Ξεναγιαννακοπούλου και Ζορμπά υποτιμούν και την μπαμπέσικη πονηριά του πρωθυπουργού και την κατάντια της συνείδησης μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού.
Και για να δούμε την αξία των πραγμάτων δεν έχουμε παρά να δούμε το πεδίο της μάχης. Το πεδίο αυτό μας λέει διαχρονικά ότι η πλειονότητα των ψηφοφόρων δεν έκριναν ποτέ ένα κόμμα ή έναν πρωθυπουργό από τη φιλαλήθειά τους. Αντιθέτως, οι πιο ψεύτες και λαοπλάνοι κερδίζουν συνήθως τις εκλογές. Οι ευθείς καταποντίζονται. Ο λαός θέλει παραμύθι. Το ξέρουν από τα μικρά παιδιά μέχρι τους σεναριογράφους του ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του 1950- 60.
Και για να δούμε την αξία των πραγμάτων δεν έχουμε παρά να δούμε το πεδίο της μάχης. Το πεδίο αυτό μας λέει διαχρονικά ότι η πλειονότητα των ψηφοφόρων δεν έκριναν ποτέ ένα κόμμα ή έναν πρωθυπουργό από τη φιλαλήθειά τους. Αντιθέτως, οι πιο ψεύτες και λαοπλάνοι κερδίζουν συνήθως τις εκλογές. Οι ευθείς καταποντίζονται. Ο λαός θέλει παραμύθι. Το ξέρουν από τα μικρά παιδιά μέχρι τους σεναριογράφους του ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του 1950- 60.