Ανέκαθεν η Αριστερά δεν άντεχε την κριτική. Θεωρούσε πως οι θέσεις των διανοουμένων της αποτελούσαν θέσφατο, άρα ήταν υπεράνω κριτικής. Βέβαια, παρουσιάζει ενδιαφέρον πώς, με ποιες διαδικασίες και με ποια κριτήρια αναγορεύθηκαν οι περισσότεροι εξ αυτών σε ανθρώπους του πνεύματος και σε τιμητές των πάντων.