Εύκαμπτος με τον Τσίπρα ...

Έφριξαν οι υποκριτές της κυβέρνησης επειδή στη Βουλή οι βουλευτές δεν ήταν όσο έπρεπε… ευπρεπείς με τον Επίτροπο Οικονομικών Υποθέσεων κ. Μοσκοβισί και επειδή ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης… τόλμησε να του πει τη γνώμη του για όλα αυτά τα περί «αλλαγής σελίδας» και άλλα θριαμβευτικά με τα οποία σιγοντάρισε τον ΣΥΡΙΖΑ, φθάνοντας στο σημείο ακόμη και να πει ότι είναι εφικτά τα θηριώδη πλεονάσματα που μας επέβαλαν για τα προσεχή… σαράντα και βάλε χρόνια!

Και όχι μόνο γι’ αυτό. Αλλά και επειδή έφθασε στο σημείο να κλείσει το μάτι στην κυβέρνηση και να πει ότι τον Οκτώβριο, με την κατάθεση του προσχεδίου προϋπολογισμού, θα ξαναδούμε το θέμα. «Θα το συζητήσουμε στον καιρό του», είπε ο κ. Μοσκοβισί! Διότι, όπως είπε pacta sunt servanda, δηλαδή οι δεσμεύσεις πρέπει να τηρούνται, πλην όμως, όπως επίσης είπε, οι δεσμεύσεις δεν είναι άκαμπτες, δεν είναι ανελαστικές!

Δηλαδή, δεν είχε προλάβει να υπογραφεί η συμφωνία της 21^ης Ιουνίου – την οποία εκθείασε – και άρχισε ο ίδιος το ξήλωμα για να ευχαριστήσεις τους ΣΥΡΖΑΝΕΛ.

Προφανώς! Διότι το pacta sunt servanda μπορεί να πηγαίνει και αλλού! Σε κάποια άλλη μυστική συμφωνία, μυστική συναλλαγή, την συναλλαγή για την Μακεδονία, το αλβανικό, τους μετανάστες. Με σκοπό την παραμονή στην εξουσία του κ. Τσίπρα.

Μόνο αυτή η συμφωνία μπορεί να εξυπηρετείται από τέτοιες δηλώσεις, τέτοιο ερμητικό κλείσιμο ματιού!

Έγινε μια συμφωνία και σκοπεύουν να την τιμήσουν οι άνθρωποι.

Ο Τσίπρας ήρθε για να φύγει ...

Διαβάζω και ακούω την άποψη πως ο «Τσίπρας ήρθε για να μείνει», διατυπωμένη με τρόπο αφοριστικό, σχεδόν αξιωματικό. Μάλιστα την διακινούν σχολιαστές που ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο, δημιουργώντας ένα πρόσθετο κλίμα ηττοπάθειας που ενυπάρχει σε αυτόν τον χώρο, λόγω των τεσσάρων διαδοχικών εκλογικών ηττών που υπέστη.

Να διευκρινίσω πως ο εξοστρακισμός έπαψε να υπάρχει εδώ και είκοσι πέντε αιώνες. Οι πολιτικοί που ηττώνται μπορεί να ζήσουν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα με την σιωπή τους, την περισυλλογή τους, την αυτοκριτική τους, και να επανέλθουν εν ευθέτω χρόνω, αν βοηθήσουν και οι συγκυρίες. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Συνεπώς, και για τον Α.Τσίπρα αυτό που προέχει είναι η διαχείριση της αναμενόμενης ήττας του.

Αν αυτή θα αγγίζει τα όρια της συντριβής ή αν θα είναι αξιοπρεπής. Στην πρώτη περίπτωση θα τεθεί στο περιθώριο από τους ίδιους τους συντρόφους του και θα βαδίσει την έρημο του. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει χωρίς τον Τσίπρα. Στην δεύτερη περίπτωση θα επιβιώσει πολιτικά και θα ηγηθεί του άλλου πόλου απέναντι στην Νέα Δημοκρατία, με προοπτική επανόδου στην εξουσία.

Ας δούμε προς τα πού γέρνει η ζυγαριά σήμερα.