Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, είναι πολύ σοβαρό. Είναι δυνατόν διεθνείς ή διακρατικές συμφωνίες που παραχωρούν έδαφος, σύμβολα, ελληνική περιουσία και οντότητα, τελεσίδικα, σε άλλες χώρες να αποφασίζονται με την υπογραφή ενός υπουργού ή ενός πρωθυπουργού, χωρίς την έγκριση μιας αυξημένης πλειοψηφίας της Βουλής; Η απάντηση είναι σοκαριστική.
Το Σύνταγμα και οι νόμοι δεν προβλέπουν προστασία των συμφερόντων της χώρας από τους κυβερνήτες της! Δεν διανοήθηκε ο συνταγματικός νομοθέτης, από καταβολής ελληνικού κράτους, ότι μπορεί να υπάρξει υπουργός ή πρωθυπουργός, που θα συμφωνήσει με μια άλλη χώρα ο,τιδήποτε θα βλάψει τελεσίδικα τα συμφέροντα της Ελλάδας.
Αλλά, ακόμα και στις κρίσιμες αποφάσεις, όταν κυβερνήτες προχώρησαν σε αποδοχή συμφωνιών, που άλλαζαν ακόμα και τα σύνορα της χώρας, καλούσαν τη Βουλή να τις εγκρίνει και να τις επικυρώσει αμέσως.