Με τον οχετό λάσπης που μας κατακλύζει διά του σκανδάλου Novartis, με τους κουκουλοφόρους και τους Ρουβίκωνες να δρουν ανεμπόδιστα ως τάγματα εφόδου και ως προπομποί του κατά Μίκη Θεοδωράκη ερυθρού φασισμού, και με τον προκλητικά κυκλοφορούντα ανάμεσά μας ισοβίτη, αρχιδολοφόνο Κουφοντίνα να χλευάζει διά της συνηγόρου του τους συγγενείς των θυμάτων του, πώς θα μπορούσα να είμαι αισιόδοξος;
Ανταποκρινόμενος εν τούτοις στην προτροπή κάποιων αυστηρών αναγνωστών μου που μου συνιστούν να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο, θα κάνω σήμερα μια προσπάθεια. Και ξεκινώ από τη σημαντικότερη αισιόδοξη είδηση. Δεν πάτησαν ως σήμερα το μαύρο κουμπί του πυρηνικού πολέμου ούτε ο Κιμ Γιονγκ Ουν ούτε ο Τραμπ. Τι πιο ευχάριστο από το ότι γλιτώσαμε από τον θάνατο; Οπως και από το ότι δεν κατέλαβε ακόμη η Τουρκία κάποιο από τα νησιά μας;