Ταρατατζούμ για τον Τσίπρα, μουρμούρα για τον Σαμαρά...

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, υπάρχουν και οι αποδείξεις: Επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης σπάνια – σχεδόν ποτέ – έβρισκαν να πουν μια καλή κουβέντα.

Για παράδειγμα, στις 20 Οκτωβρίου 2014, η γερμανική εφημερίδα Die Welt δημοσίευε ρεπορτάζ με τίτλο «Η πτώση των χρηματιστηρίων ταράζει τα όνειρα των Ευρωπαίων», με ειδική αναφορά στην κατάσταση στην Ελλάδα. Ανέφερε συγκεκριμένα:

«Τέλος της προηγούμενης εβδομάδας τινάχτηκαν όνειρα στον αέρα. Όχι μόνο, αλλά κυρίως του Αντώνη Σαμαρά. Ο Έλληνας πρωθυπουργός ήλπιζε ότι στο τέλος του χρόνου θα μπορούσε να εκδιώξει από τη χώρα την τρόικα που αποτελείται από την ΕΚΤ, την ΕΕ αλλά κυρίως το μισητό ΔΝΤ. Αλλά οι αναταράξεις στα χρηματιστήρια του έδωσαν ένα μάθημα και  τελικά τα επιτόκια εκτινάχθηκαν σε ύψη απαγορευτικά για τη χρηματοδότηση του χρέους. Ο Σαμαράς δεν ήταν ασφαλώς ο μοναδικός που παρατήρησε τι συνέβαινε διεθνώς, αλλά για κανέναν άλλο τα σημάδια δεν ήταν πιο σαφή». Και συνέχιζε:

«Γκουντ ντιπλόμασι ε;»

Το χαμόγελο είναι προσόν. Κρατά τους ανθρώπους αισιόδοξους και ευδιάθετους. Το χασκόγελο [1] πάλι όχι. Δείχνει αμηχανία, έλλειψη σοβαρότητας, αδυναμία κατανόησης της θέσης και των συνθηκών. Οι κ.κ. Τσίπρας και Κοτζιάς στις σχέσεις της Ελλάδας με το εξωτερικό νομίζουν εδώ και πολύ καιρό ότι μοιράζοντας χαμόγελα προς όλες τις κατευθύνσεις γοητεύουν τους συνομιλητές τους και προωθούν την πολιτική τους ατζέντα. Κάθε τόσο προσγειώνονται απότομα και μαζί τους (δυστυχώς) και τα ελληνικά συμφέροντα.

Η διπλωματική καριέρα του κ. Τσίπρα ξεκίνησε μαζί με αυτή του άλλου χαμογελαστού γίγαντα των διαπραγματεύσεων, του Γιάν(ν)η Βαρουφάκη. Έχει μείνει αξέχαστη η στιγμή στην οποία ο κ. Βαρουφάκης χαμογελαστός εκδίωξε (νόμιζε) την τρόικα από την Ελλάδα στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον κ. Dijsselbloem.