Το όνομα έναντι του χρέους: Η άθλια συναλλαγή για τη Μακεδονία ...

Καθώς βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για το συλλαλητήριο της Κυριακής το ερώτημα που εξακολουθεί να αιωρείται χωρίς να λαμβάνει απάντηση παραμένει: Για ποιο λόγο η κυβέρνηση επέδειξε ξαφνικά τόσο μεγάλη σπουδή για ένα θέμα που δεν βρίσκει λύση εδώ και 25 χρόνια, ακριβώς επειδή οι γείτονές μας δεν παραιτούνται των αλυτρωτικών τους διεκδικήσεών τους και επιμένουν στην πλαστογράφηση της Ιστορίας της Μακεδονίας;

Παράθυρο ευκαιρίας δεν υπήρξε, αφού και ο πρωθυπουργός Ζάεφ δεν διαθέτει την πλειοψηφία στη Βουλή και ο πρόεδρος Ιβάνοφ ανήκει στους αδιάλλακτους του VMRO και στη διαπραγμάτευση έστειλαν τον ίδιο διαπραγματευτή που είχε ορίσει η προηγούμενη κυβέρνηση και ο υπουργός Εξωτερικών Ντιμιτρόφ επιμένει στα θέματα εθνικής ταυτότητας και ο Ζάεφ υποστηρίζει ότι η χώρα του έχει δικαιώματα στην Μακεδονία (απλά μας κάνει τη χάρη να μην διεκδικεί… αποκλειστικότητα), ομολογώντας (στο Νταβός, στον κ. Τσίπρα) ότι είναι δύσκολο να υπάρξουν αλλαγές στο Σύνταγμα και ο Νίμιτς φέρνει τις ίδιες προτάσεις που η Ελλάδα έχει απορρίψει και το ΝΑΤΟ, δια του γενικού γραμματέα του, δηλώνει ότι παραμένει σταθερό στη θέση του ότι η ένταξη της ΠΓΔΜ μπορεί να γίνει μόνο μετά από επίλυση του ονοματολογικού.

Φοβόμαστε, επειδή...

Αν ο Α. Τσίπρας ήθελε να διχάσει τον ελληνικό λαό, τα έχει καταφέρει θαυμάσια. Από την μία «εκείνοι» και από την άλλη οι «άλλοι». Όποιος πάει στο συλλαλητήριο θα είναι φασίστας, ακροδεξιός και χρυσαυγίτης! Όποιος δεν είναι μαζί τους είναι απέναντί τους. Ή αυτοί ή κανείς. Δεν απορούμε. Απλά παρακαλάμε να μην γίνει κάποια προβοκάτσια την Κυριακή.

Ο δήθεν σοσιαλδημοκράτης Α. Τσίπρας, ο καλύτερος εφαρμοστής των μνημονίων κατά τους Ευρωπαίους, ο πρώην κομμουνιστής που μετατράπηκε σε όργανο του διεθνούς κεφαλαίου κατά τους συντρόφους του στην Ευρώπη, παραμένει στην πράξη ο ίδιος Τσίπρας που γνωρίσαμε τα προηγούμενα χρόνια. Δεν έχει αλλάξει κάτι. Ούτε στον ίδιο ούτε στους Καρανίκες που κουβαλάει μαζί του.