Προσφορά στους αναζητούντες αισιοδοξία ...

Δέχομαι κατά καιρούς από καλόπιστους αναγνώστες μου την παρατήρηση ότι επικεντρώνομαι κυρίως στις αρνητικές εξελίξεις και παραλείπω αναφορές στα θετικά. Απαντώ αντιγράφοντας Οσκαρ Γουάιλντ: «Απαισιόδοξος είναι ο αισιόδοξος που έχει καλή πληροφόρηση». Και νομίζω ότι το έχω αποδείξει διαχρονικά, όπως προκύπτει και από την αρθρογραφία μου και από τα βιβλία μου, και ιδιαίτερα το «Ας προσέχαμε» (εκδόσεις Παπαζήση), απ' όπου τεκμηριωμένα προκύπτει ότι από το 1966 (!) έχω προειδοποιήσει με στοιχεία ότι όπως βαδίζει η χώρα μας οδηγούμεθα στη χρεοκοπία και μόνη πια σωτηρία θα αποδειχθεί η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Φυσικά δεν διαθέτω καμιά προφητική ικανότητα. Απλώς παρατηρώ με προσοχή, εκτιμώ ψυχρά στοιχεία και γεγονότα, και καταλήγω σε συμπεράσματα με γνώμονα κυρίως τον κοινό νου. Στην ηλικία μου θα ήταν πια όχι μόνο άσοφο αλλά και περιττό αν επεδίωκα όσα γράφω να τα αξιοποιήσω για ίδιον όφελος. Το ότι οι φιλόξενες στήλες του «Βήματος» δέχονται πάντα με σεβασμό να φιλοξενούν επί 50 και πλέον χρόνια τα σχετικά άρθρα μου εξαντλεί τις φιλοδοξίες μου που πάντα πιέζονται από την αγωνία της αξιοπιστίας.

Οι δρόμοι και οι πλατείες δεν ανήκουν πλέον στην Αριστερά...

Εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες πολίτες άφησαν κυριακάτικα τα σπίτια τους και προσήλθαν αυθόρμητα στην συγκέντρωση για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Η πρωτοφανής επιτυχία του συλλαλητηρίου γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, αν αναλογιστούμε πως αυτό οργανώθηκε διαδικτυακά ενάντια στην βούληση ενός  μεγάλου μέρους της πολιτικής και θρησκευτικής ηγεσίας.

Και με την πλήρη σιωπή των τηλεοπτικών σταθμών της «διαπλοκής».

Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες αψήφησαν τις ύβρεις και τις λοιδορίες των «πεφωτισμένων», που απεχθάνονται τον συγχρωτισμό τους με τον όχλο.

Έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις υποκριτικές τσιρίδες των ροζέ αριστερούληδων, που αίφνης έφεραν στην επιφάνεια τα αντιδεξιά σύνδρομα τους.

Ήταν μια λαοθάλασσα χωρίς καθοδήγηση, με κακή οργάνωση αλλά και πολύ πάθος.