Λίστες: Ούτε 100 εκ. σε τρία χρόνια...
Όπως όλοι πολύ καλά θυμόμαστε, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υποστήριζαν πως ήξεραν πού να βρουν τα λεφτά τα οποία θα μοίραζαν βάσει του προγράμματος της Θεσσαλονίκης.
Θα τα έπαιρναν από τους πλούσιους, από τις κάθε λογής «λίστες» με φοροφυγάδες, γενικά πολεμώντας τους ταξικούς εχθρούς τους.
Ορκίζονταν πως θα έφερναν στα δημόσια ταμεία 3 δις μέσα σε έξι μήνες και τελικά δεν έφεραν ούτε 100 εκ ευρώ σε τρία χρόνια!
Με τη διαφορά ότι κάθε τόσο βλέπουν το φως της δημοσιότητας στοιχεία που αποδεικνύουν πως τα δίχτυα τους βγαίνουν στην επιφάνεια χωρίς ψάρια.
Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2018
Ο δάσκαλος του Τσίπρα ...
Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι η παραίτηση του δεύτερου υφυπουργού της Παιδείας δεν θα σημάνει καθυστέρηση, διακοπή ή αναστολή του έργου που έχει αφήσει και αι περιστάσεις δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει. Το έργο παραμένει άγνωστο, είμαστε όμως σε θέση να γνωρίζουμε τις περιστάσεις. Θυσιάστηκε στον βωμό της πολιτικής συγκυρίας ή μήπως στον βωμό του χαρακτήρα του, στην καπηλεία της ελληνο-ημιμάθειας, στην ανοσία απέναντι στο γελοίο, στον φόβο του μήπως περάσει απαρατήρητος και, ως εκ τούτου, θορυβεί χρησιμοποιώντας την ελληνική σαν αφρικανικό ταμ-ταμ. Θυσιάστηκε στις ποδοσφαιρικές του προτιμήσεις, στην ακαταμάχητη δίψα για χυδαιολογία η οποία στα 78 του μάλλον θα πρέπει να ανησυχήσει τους οικείους του. Εχω ακούσει ότι η χυδαιολογία, και δη η αιδοιολογία, πολλές φορές προηγείται της άνοιας. Το ζήτημα δεν είναι αν υπήρξε καθηγητής πανεπιστημίου, που δεν υπήρξε, όσο κι αν ο ίδιος δεν αντιδρούσε όταν τον προσφωνούσαν στις μεταμεσονύκτιες εκπομπές κ. καθηγητή. Πάντα με παραξένευε η ψυχολογική κατάσταση του ατόμου που παριστάνει τον αιρετικό και έχει ανάγκη από τον τίτλο του καθηγητή. Σκέφτομαι όμως την ποιότητα Γαβρόγλου, που υπήρξε καθηγητής, και προσπερνώ το ζήτημα.
Κ. Μητσοτάκης: Δεσμεύομαι για μεταρρυθμίσεις ...
Στρατηγική σε δύο μέτωπα. Το πρώτο και άμεσα συνυφασμένο με την αποδόμηση καίριων σημείων της ρητορικής Μεγάρου Μαξίμου και πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, σχετίζεται με τις… κόκκινες κάρτες στις κυβερνητικές φράσεις-κλειδί περί της "καθαρής εξόδου" και της "επιστροφής στην κανονικότητα".
Το δεύτερο και με αποτύπωμα στην επόμενη ημέρα της χώρας ταυτίζεται με τα σήματα προς τους πιστωτές για τη "γαλάζια" οπτική περί της ανάπτυξης και της μετάβασης στη μετά-Μνημόνιο εποχή. Και σε αυτές τις δύο παραμέτρους, νέες απαντήσεις έδωσε χθες ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυριάκος Μητσοτάκης. Για την οδό Πειραιώς, άλλωστε, το 2018… μαρκάρεται στην ατζέντα ως έτος εκλογικό.
Το δεύτερο και με αποτύπωμα στην επόμενη ημέρα της χώρας ταυτίζεται με τα σήματα προς τους πιστωτές για τη "γαλάζια" οπτική περί της ανάπτυξης και της μετάβασης στη μετά-Μνημόνιο εποχή. Και σε αυτές τις δύο παραμέτρους, νέες απαντήσεις έδωσε χθες ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυριάκος Μητσοτάκης. Για την οδό Πειραιώς, άλλωστε, το 2018… μαρκάρεται στην ατζέντα ως έτος εκλογικό.
Ο θρίαμβος και η πτώση του «γερμανοτσολιά» ...
Το ηρωικό πρότυπο είναι πάντα δημιούργημα κάποιας ελίτ που βρίσκει τρόπο να το εμπεδώσει στην καλπάζουσα φαντασία της λαϊκής κρίσης. Υπάρχουν τα μεγάλα και ανυπέρβλητα είδωλα (Αχιλλέας, Διγενής, Κολοκοτρώνης, κλπ), υπάρχουν όμως, και οι «ημίθεοι» που η κατασκευή τους προβλέπει σύντομη ημερομηνία λήξης. Τέτοιες βραχύβιες «κατασκευές-φαντάσματα» δημιουργούν, συνήθως, οι εξουσίες μέσα στο πολιτικό σύστημα των χωρών τους ή ακόμα πιο συχνά η καταναλωτική προπαγάνδα μέσω της διαφήμισης. Η βάση είναι κυρίως ιδεολογική με στόχο να γίνει στο τέλος, ψυχαναγκαστική!
Σε ό τι μας αφορά, το φαντασιακό υπόβαθρο του ελληνικού λαού είναι απίστευτα πρόσφορο για κάθε «ηρωική» προσομοίωση και δοκιμή. Με ένα συλλογικό θυμικό σχεδόν διαταραγμένο, με μία διαρκή νηπιακή αποτίμηση της πραγματικότητας και με έναν συνεχή προσανατολισμό προς την απλοϊκή κατανόηση, δεν είναι και τόσο δύσκολο να «ζωγραφίσει» κανείς δράκους και μέδουσες στο «παιδικό» μας «δωμάτιο»...
Σε ό τι μας αφορά, το φαντασιακό υπόβαθρο του ελληνικού λαού είναι απίστευτα πρόσφορο για κάθε «ηρωική» προσομοίωση και δοκιμή. Με ένα συλλογικό θυμικό σχεδόν διαταραγμένο, με μία διαρκή νηπιακή αποτίμηση της πραγματικότητας και με έναν συνεχή προσανατολισμό προς την απλοϊκή κατανόηση, δεν είναι και τόσο δύσκολο να «ζωγραφίσει» κανείς δράκους και μέδουσες στο «παιδικό» μας «δωμάτιο»...