Δράση: Εδώ που φθάσαμε είναι ώρα να αλλάξουμε πορεία ...

Φίλες και φίλοι,

Η χρονιά που αρχίζει θα είναι καλύτερη. Γιατί ο διπλός εφιάλτης, τόσο κρίσης, όσο και της καταστροφικής παρούσας διακυβέρνησης πλησιάζει στο τέλος του. Μετά από δεκαετίες είναι η πρώτη φορά που είμαι -υπό προϋποθέσεις- πραγματικά αισιόδοξος για το μέλλον. Πιάσαμε πάτο με την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και είναι ώρα να αλλάξουμε και κυβέρνηση και πορεία.

Η αισιοδοξία αυτή δεν αναιρεί την εφιαλτική πραγματικότητα που εξακολουθεί να βιώνει ένα πολύ μεγάλο μέρος των Ελλήνων, λόγω της αναίτιας παράτασης της οικονομικής κρίσης. Τα στοιχεία είναι άλλωστε συντριπτικά. Ανεργία πάνω από 20%. Ένας στους τρεις εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα με μισθό κάτω από τα 400 ευρώ. Αρνητική αποταμίευση. Μείωση πληθυσμού. Οι μισοί Έλληνες χρωστούν στην εφορία, στα ασφαλιστικά ταμεία, τις τράπεζες, τη ΔΕΗ. Εκατοντάδες χιλιάδες κυριολεκτικά εξαφανίζονται κυνηγημένοι από τα χρέη, αλλάζοντας κατοικία και τηλέφωνο για να μην τους βρίσκουν οι τράπεζες, ή κρύβονται στη μαύρη οικονομία κλείνοντας βιβλία και μπλοκάκια, για να μην τους βρίσκει το κράτος.

Η… ξεχασιάρα «ήρεμη δύναμη» ...

Κάπου εκεί στις γιορτινές ημέρες παρακολούθησαμε και την συνέντευξη που έδωσε ο υφυπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, Στέργιος Πιτσιόρλας, στον Σκάι και στον Χρήστο Κούτρα.

Πραγματικά εντυπωσιακό! Μια «ήρεμη δύναμη» που εξηγούσε πόσο μεγάλη ανάγκη έχει η χώρα τις επενδύσεις και πώς όλα πηγαίνουν καλά, η οικονομία πετάει, η συμφωνία για τη ΔΕΗ είναι μια χαρά, το Ελληνικό προχωρά με χίλια και η κυβέρνηση ανταποκρίνεται στην ευθύνη της να βγάλει τη χώρα από την κρίση.

Με λίγα λόγια, με την παρουσία του υπογράμμιζε την ανάγκη να συμβούν όλα αυτά σε κλίμα ηρεμίας και συνεννόησης, για να «ολοκληρωθούν τα μνημονιακά προγράμματα και να πάμε σε μια βιώσιμη ανάπτυξη».

Ο τίτλος παραμένει ίδιος. Η σύζυγος του πρωθυπουργού ...

Πριν 43 χρόνια εάν ήσουν παντρεμένος η διαδικασία ήταν απλή. Την σύστηνες με το μικρό, το επώνυμο εξυπακούετο ότι ήταν το δικό σου και εφ’ όσον προσέθετες «…η σύζυγος μου» σήμαινε ότι είχατε πάει στην εκκλησία και είσαστε παντρεμένοι. Και ότι – αν ω μη γένοιτο – έπρεπε να χωρίσετε ακόμα και αν το διαζύγιο ήταν φιλικό θα έπρεπε να πάει στην εκκλησία, ένας παππάς της αρχιεπισκοπής που είχε δώσει όρκο αποχής να σας συστήσει να τα βρείτε και να συνεχίσετε νόμιμα να το κάνετε. Αν επιστρέφατε και λέγατε «ζαμέ των ποτών» έπρεπε να πάτε στο δικαστήριο που εκείνη την εποχή δεν αναγνώριζε συναινετικό διαζύγιο. Άρχιζε λοιπόν η κωμωδία.