Δεν είναι η ιδεολογία αλλά τα βλήματα που ενώνουν ...

Ένας άνθρωπος που μπορεί να λέει ότι το ξενοδοχείο που έμεινε στο Λονδίνο την μια φορά πληρώθηκε με μετρητά και την άλλη με κάρτα δεν πρόκειται να πει για πιο λόγο ήθελε η πώληση των όπλων στην Σαουδική Αραβία να έχει ενδιάμεσο τον Βασίλη Παπαδόπουλο.

Όπως αναμενόταν ο Πάνος Καμμένος στην Βουλή θα ήταν πρόθυμος να κουνήσει χαρτιά, να πει όποιο όνομα μπορούσε στρέψει την κουβέντα σε άλλο θέμα αλλά δεν θα αναφερόταν σε αυτό που έπρεπε να απαντηθεί. Για ποιο λόγο σε μια διακρατική συμφωνία, που μπορούσε να γίνει χωρίς ενδιαμέσους έπρεπε να χωθεί ο Βασίλης Παπαδόπουλος. Όπως και για ποιο λόγο  η κυβέρνηση που είχε αφήσει την Ζωή να απειλήσει τον Στουρνάρα ότι θα διατάξει την βίαιη προσαγωγή δεν πίεσε τον Παπαδόπουλο να εμφανιστεί στην Βουλή και να δώσει εξηγήσεις. Ειδικά όταν ο Παπαδόπουλος δεν ήταν κάποιος άγνωστος  αλλά το όνομα του αναφερόταν σε δελτίο Τύπου της 9 Αυγούστου του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Με τον Βασίλη Παπαδόπουλο να μην έχει πρόθεση να εμφανιστεί ή να κάνει δήλωση μέσω εκπροσώπου του, η κυβέρνηση είχε εξασφαλίσει τα νώτα της. Το μόνο που απέμενε ήταν να τρομοκρατηθούν και να εξαναγκαστούν να σιωπήσουν όσοι γνώριζαν κάτι για την υπόθεση.

Ανάπτυξη με capital controls απλά δεν υπάρχει!

Μπήκαν κι’ αυτά στη ζωή μας. Και, βέβαια, τα ξεχάσαμε. Σχεδόν δεν τα αναφέρουμε πια, λες και πρόκειται για το φυσιολογικότερο πράγμα στον κόσμο. Καθόμαστε και ακούμε διάφορες ανοησίες περί ανάπτυξης και «καθαρής εξόδου» από τα μνημόνια και ούτε που μιλάμε γι’ αυτό που έπρεπε να είναι η μόνιμη επωδός: Οικονομία και ανάπτυξη με capital controls γίνεται;

Εμ δεν γίνεται, βέβαια! Γι’ αυτό βρεθήκαμε επί δύο συνεχόμενα έτη σε ύφεση και… προχωράμε.

Και μάλιστα, κάθε φορά που «χαλαρώνουν» οι περιορισμοί, σχεδόν… πανηγυρίζουμε!

Όπως συνέβη πριν από δεκαπέντε περίπου μέρες.