Βαφτίσια, φτώχεια και προπαγάνδα ...

Για να τελειώνουμε: Το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης δεν είναι τίποτε άλλο από το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα που η κυβέρνηση Σαμαρά είχε εισαγάγει και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε λυσσαλέα πολεμήσει και καταψηφίσει.

Ο σχεδιασμός του εγχειρήματος κράτησε δύο χρόνια και τελικά έγινε νόμος του Κράτους (ΦΕΚ 3018/7-11-2014, τεύχος Β΄)

Η παρούσα κυβέρνηση, όμως, αφού έκανε πάλι τα γνωστά βαφτίσια και το ονόμασε Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης, το παρουσιάζει ως δικό της έργο, με τον ίδιο τον κ. Τσίπρα να γράφει στο twitter πως «το Κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης στηρίζει ήδη, περισσότερους από 630.000 συμπολίτες μας, με προοπτική να φτάσουν τους 700.000 ως το τέλος του έτους», καθώς πρόκειται για «δίχτυ προστασίας από τον κοινωνικό αποκλεισμό».

Συκοφαντείτε, συκοφαντείτε. Κάτι στο τέλος θα μείνει!

Το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καινούργιο. Το έχουμε ξαναζήσει με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Το επαναστατικό κόμμα που μεταβάλλεται από φορέας της ανατροπής στον πιο πιστό υπηρέτη του συστήματος, χρησιμοποιώντας έναν σκληρό μηχανισμό προπαγάνδας και την συκοφαντία ως αιχμή της πολιτικής του δράσης. Έχουμε ξεχάσει! Από τότε έχουν περάσει μόλις 35 χρόνια. Είναι τρομακτικό, αλλά οι πρακτικές παραμένουν οι ίδιες.

Έπεσε στα χέρια μου ο δεύτερος τόμος της αυτοβιογραφίας του Γιάννη Βαρβιτσιώτη με τίτλο «όπως τα έζησα». Παρασύρθηκα στην αφήγηση του κυρίου Γιάννη, μέχρι κάποια στιγμή που πίστεψα ότι μιλούσε για τα χτεσινά και προχτεσινά γεγονότα με τον Παππά και τον Βερναρδάκη και όχι για εκείνα του 80 με τον Λαλιώτη και τον Κουτσόγιωργα. Δεν είναι τρομαχτικό; Η Ιστορία επαναλαμβάνεται με τέτοιο τρόπο που νομίζει κανείς ότι αυτή η χώρα είναι εγκλωβισμένη εδώ και δεκαετίες σε έναν αέναο κύκλο αυτοκαταστροφής.

Διαβάστε, σας παρακαλώ, το απόσπασμα από το βιβλίο του κυρίου Βαρβιτσιώτη. Και το συζητάμε στην συνέχεια!