Πλεόνασμα ψηφοθηρίας ...

Την ώρα που η κυβέρνηση διαφημίζει εδώ και καιρό το επικείμενο «κοινωνικό μέρισμα» από το υπερπλεόνασμα – «ματωμένο» βεβαίως και πολύ μεγαλύτερο από αυτό που της ζητήθηκε – στην Κύπρο ανακοινώθηκε ότι για πρώτη φορά μετά από επτά χρόνια οι υπάλληλοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα θα λάβουν το 2018 αυξήσεις πέραν της αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής (ΑΤΑ)  και των προσαυξήσεων.

Η συμφωνία αποτελεί προϊόν διαπραγματεύσεων μεταξύ υπουργείου οικονομικών και συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Ερείπια και πόρνες...

Η Ελλάδα τηρουμένων κάποιων αναλογιών είναι το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς στην Ευρώπη και η κατάρρευσή της θα είναι το ίδιο ηχηρή όπως των άλλων βαλκανικών παρόμοιων πριν από 25 περίπου χρόνια.

Αυτή είναι η άποψη της στήλης πριν αλλά και μετά τη χρεοκοπία του 2010 και όλες οι εξελίξεις την επιβεβαιώνουν.

Η Ελλάδα κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση και σύντομα θα κληθεί να πληρώσει το κόστος γι' αυτό.

Αντί να εξαλείψουμε τις ουρές αναμονής στο ΙΚΑ, τα ταμεία της ΔΕΗ όπου γίνονται οι ρυθμίσεις για ληξιπρόθεσμες οφειλές και άλλες δημόσιες υπηρεσίες, τις επεκτείναμε και στο ΜΕΤΡΟ.

Αυτό δεν συνέβη μόνο γιατί κάποια "νούμερα” με πελατειακά, πολιτικά και κομματικά κριτήρια βρέθηκαν σε θέσεις για τις οποίες δεν είχαν τα προσόντα να βρίσκονται.

Ο αναρχικός φασισμός ...

«​​Εμείς οι φασίστες είμαστε οι πραγματικοί αναρχικοί διότι κάνουμε ό,τι γουστάρουμε». Το λέει ένας από τους χαρακτήρες του Πιερ Πάολο Παζολίνι στο «Σαλό, 120 ημέρες στα Σόδομα». Ως γνωστόν, η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Μαρκησίου Ντε Σαντ, ένα από τα σκοτεινότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Πρόκειται για την ιστορία μερικών διεφθαρμένων αριστοκρατών που έχουν αποσυρθεί σε έναν πύργο στον Μέλανα Δρυμό όπου εξαντλούν τις ερωτικές τους διαστροφές σε ανήλικα σκλαβάκια, αγόρια και κορίτσια. Ο Παζολίνι έχει μεταφέρει την υπόθεση στο Σαλό, όπου ο Μουσολίνι, μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, οχυρώθηκε με τα υπολείμματα του καθεστώτος του.

Η Αστυνομία κάνει καλά την δουλειά της. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την κάνει...

Μέσα σε λίγες ημέρες είχαμε την εξάρθρωση της σπείρας των Γεωργιανών κακοποιών, την σύλληψη του τρομοκράτη-βομβιστή και την εξιχνίαση της δολοφονίας του δικηγόρου Ζαφειρόπουλου. Τρεις σημαντικές επιτυχίες, που φανερώνουν τον επαγγελματισμό και την ποιότητα των στελεχών της Ελληνικής Αστυνομίας.

Είναι ηλίου φαεινότερον πως οι διωκτικές αρχές αφέθηκαν απερίσπαστες να δράσουν, χωρίς καμιά κυβερνητική παρέμβαση. Άλλωστε και οι τρεις υποθέσεις ήταν ανώδυνες πολιτικά για την κυβέρνηση, καθώς οι δύο ήταν αμιγώς ποινικού χαρακτήρα. Η δε τρίτη, αυτή του τρομοκράτη, είχε κινήσει και το ενδιαφέρον των Γερμανικών αρχών ασφαλείας, γιατί ο Β.Σόιμπλε ήταν ένας από τους παραλήπτες των τρομο-φακέλων. Συνεπώς, και να ήθελαν κάποιες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ την συγκάλυψη της συγκεκριμένης υπόθεσης, αυτή είχε ήδη λάβει και διεθνή διάσταση.

Τίθεται, έτσι, το ερώτημα. Γιατί η Αθήνα, κυρίως, παρουσιάζει μιαν εικόνα ανομίας; Γιατί αφήνονται ανενόχλητοι οι ερυθροτραμπούκοι να δέρνουν, να καταστρέφουν, να επιτίθενται ατιμώρητοι κατά των οργάνων της τάξεως;