Ούτε ο Ιονέσκο θα μπορούσε να το φανταστεί ...

Από την ημέρα της βύθισης του «Sea Diamond» στη Σαντορίνη έπρεπε να σημάνει συναγερμός διαρκείας. Υπήρξε ηχηρή προειδοποίηση για τη συμφορά που θα προκαλούσε η βύθιση ενός πετρελαιοφόρου από τα εκατοντάδες που καθημερινά κινούνται στις περίκλειστες ελληνικές θάλασσες. Μια διάχυση χιλιάδων τόνων πετρελαίου στη θάλασσα Κυκλάδων ή Δωδεκανήσου θα σήμαινε το τέλος του τουρισμού στα νησιά τους και ανήκεστη βλάβη στη μόνη πια βαριά βιομηχανία της χώρας μας.

Μα, πως τόλμησαν οι ποπολάροι ...

Η ελληνική πολιτική και δημοσιογραφική τάξη έμεινε άναυδη από τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών. Το κυρίως μέρος του σοκ και του δέους αφορούσε τον φόβο για το τι θα γίνει με την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη προς την Ελλάδα. Και εδώ, όταν λέμε αλληλεγγύη, εννοούμε το χρήμα που έρχεται στην Ελλάδα για να συντηρήσει την πολιτική τάξη και τα παρασιτικά συμφέροντα που τη στηρίζουν. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η αλληλεγγύη είναι ο κυρίαρχος, αν όχι ο μόνος εθνικός, στόχος, χάριν του οποίου θυσιάζεται η Ελλάδα.