Επίθεση στη Δικαιοσύνη αλά… Βενεζουέλα .

ΕΝΑΣ ΜΑΔΟΥΡΟ ΟΛΟΣ ΝΑΖΙ  ...

Αυτά που συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στη Βενεζουέλα είναι γνωστά:

Η χώρα μαστίζεται από την οικονομική κρίση, οι διεθνείς οίκοι υποβαθμίζουν το αξιόχρεο του κρατικού χρέους και προειδοποιούν ότι κινδυνεύει με χρεοκοπία μέσα στους επόμενους έξι μήνες, οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις συνεχίζονται εδώ και πάνω από τρεις μήνες, οι νεκροί πλησιάζουν τους εκατό (ανάμεσά τους και πολλοί έφηβοι), οι ηγέτες της αντιπολίτευσης βρίσκονται είτε στη φυλακή, είτε σε κατ’ οίκον περιορισμό, το καθεστώς επιμένει στον σχηματισμό Συντακτικής Συνέλευσης τα μέλη της οποίας αναμένεται να εκλεγούν στις 30 Ιουλίου και για την οποία η Καθολική Εκκλησία έχει καταγγείλει, καθώς θα πρόκειται για «εγγραφή στο Σύνταγμα μιας στρατιωτικής, σοσιαλιστικής, μαρξιστικής και κομμουνιστικής δικτατορίας», καθώς θα προχωρήσει σε συνταγματικές αλλαγές χωρίς τη συγκατάθεση της Βουλής.

Τα υιοθετημένα παιδιά της τρομοκρατίας ...

Υπάρχουν παρατηρώ κάποιοι ανάμεσά μας που πάντοτε χαίρονται όταν αθωώνεται ένας υπόδικος για τρομοκρατική ενέργεια. Για κάποιο λόγο, που δεν μας τον λένε, είναι πάντα με το μέρος του υπόδικου. Ξέρουν πάντα ότι είναι αθώος, ότι πρόκειται για δικαστική πλάνη, και ξέρουν επίσης πάντα αρκετά για να αμφισβητήσουν την δικαστική ετυμηγορία. Οι υπόλοιποι πάλι από εμάς δεν είμαστε τόσο κατηγορηματικά σίγουροι, και ούτε χαιρόμαστε, ούτε λυπόμαστε. Άνθρωποι φυλακίζονται κάθε μέρα, καταδικάζονται κάθε μέρα, αθωώνονται κάθε μέρα. Παρακολουθούμε ενίοτε τις σημαντικές δικαστικές υποθέσεις, και ευχόμαστε πάντα, να αποδοθεί δικαιοσύνη. Δηλαδή να βρεθεί ο ένοχος και να τιμωρηθεί. Αλλά για κάποιους, ειδικά στην περίπτωση των υποδίκων για τρομοκρατική ενέργεια, ποτέ δεν υπάρχει κανένας ένοχος, ποτέ δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία, ποτέ δεν έχει κάνει η αστυνομία τίποτα σωστό, πάντα τα στοιχεία είναι φυτεμένα ή αναξιόπιστα, η δε δικαιοσύνη, η ίδια δικαιοσύνη που δικάζει σήμερα την Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση, έχει στις περιπτώσεις υποδίκων για τρομοκρατικές ενέργειες πάντα καταδικάσει χωρίς κανένα στοιχείο έναν αθώο άνθρωπο.

Οι κουκουλοφόροι της Μαδρίτης ...

Α​​ναρωτιέμαι πόσο Ελληνοαυστραλός θα νιώθει τώρα εκείνος ο δυστυχής τουρίστας που τον έδειραν οι κουκουλοφόροι την περασμένη Κυριακή, επειδή ψώνιζε από εμπορικό κατάστημα. «Ερχόμαστε και αφήνουμε λεφτά στη χώρα σας και τρώμε ξύλο από πάνω;», ρωτούσε το κενό η γυναίκα του, που ήταν μπροστά στο επεισόδιο, μαζί με τα δύο παιδιά τους. Ηταν η πρώτη Κυριακή που, με επίσημη υπουργική απόφαση, τα μαγαζιά μπορούσαν να λειτουργήσουν ελεύθερα. Πού να εξηγήσεις στη γυναίκα πως ο φόβος της Εκκλησίας και ο φόβος της αριστερής βίας κρατούσαν για χρόνια τα μαγαζιά κλειστά τις Κυριακές και ότι, με την εκστρατεία εκφοβισμού που είχε προηγηθεί από ακραίους συνδικαλιστές της Αριστεράς, και πάλι ήταν θαύμα που τα καταστήματα είχαν ανοίξει. Αλλά και γιατί να έχει η γυναίκα την υποχρέωση να κατανοήσει σε όλο το βάθος της την «ιδιαιτερότητα» που μας δέρνει αλύπητα; Αυτή ήλθε στη χώρα για διακοπές, για να περάσει καλά. Απλώς, δεν πρόκειται να ξανακάνει το ίδιο λάθος.