Τα ψέματα Τσίπρα – Καμμένου για τη ΔΕΗ ...

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά (και δυστυχώς ούτε η τελευταία) που αποκαλύπτουμε τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ και των κυρίων Τσίπρα και Καμμένου.

Αυτή τη φορά, η σταχυολόγηση αφορά στις δηλώσεις, υποσχέσεις, δεσμεύσεις, ύβρεις για τη ΔΕΗ. Τότε μιλούσαν για πλιατσικολόγους, αεριτζήδες και αερονύχηδες και για επιστροφή της ΔΕΗ υπό δημόσιο έλεγχο στο… 100%.

-9 Μαΐου 2011. Συνέντευξη Τσίπρα στον Real Fm (Χατζηνικολάου): «Το πώς θα γίνει η ανάπτυξη είναι ένα τεράστιο ζήτημα. Θα πρέπει να κάνουμε μια ολόκληρη εκπομπή για να το συζητήσουμε. Θα πω όμως επιγραμματικά κάποια πράγματα. Η ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει χωρίς δημόσιες επενδύσεις. Και η ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει χωρίς ισχυρούς κρατικούς πυλώνες -να το πω έτσι- σε νευραλγικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας. Δεν μπορείς να ξεπουλάς τις δημόσιες τράπεζες εν ονόματι κάποιων μετόχων οι οποίοι δεν έχουν βάλει δεκάρα στην κρίση και έχουν πάρει 95 δις από το δημόσιο για να σταθούν και να θέλεις να χρηματοδοτήσεις την ανάπτυξη. Δεν θα την χρηματοδοτήσεις ποτέ. Δεν μπορείς να ξεπουλάς την ενέργεια, τη ΔΕΗ ή τον ΟΤΕ, νευραλγικούς τομείς, να θέλεις να ξεπουλήσεις τον ΟΠΑΠ που έχει 800 εκ. κέρδη ετησίως και την ίδια στιγμή τα ασφαλιστικά ταμεία να καταποντίζονται. Άρα λοιπόν δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με τους όρους μιας προοπτικής μέσα από νεοφιλελεύθερες συνταγές».

Ο λαϊκισμός στην ευρωπαϊκή προοπτική ...

Η εποχή των ανακατατάξεων και των ανατροπών στην οποία ζούμε δεν αφήνει σχεδόν τίποτα όρθιο. Τα παραδοσιακά πολιτικά σύνορα έχουν συνθλιβεί και νέες πραγματικότητες κυριαρχούν στο πολιτικό σκηνικό. Δεξιά κι Αριστερά εγκαταλείπουν παραδοσιακές πολιτικές θέσεις υιοθετώντας απόψεις ξένες γι' αυτούς, αποξενώνοντας οπαδούς κι' απομακρύνοντας πατροπαράδοτα φιλικές κοινωνικές ομάδες. Η οικονομική κρίση στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και το ογκώδες μεταναστευτικό ρεύμα από μουσουλμανικά εδάφη αυξάνουν τις εντάσεις κι εδραιώνουν την ασυνεννοησία και την αβεβαιότητα. 

Η ξαφνική πολιτική ισχυροποίηση καινούργιων σχηματισμών καλλιεργεί αναπάντεχες ανησυχίες και δίνει τροφή σε φόβους για ενδεχόμενες αντί-δημοκρατικές προοπτικές. Αυτό που προκαλεί τις περισσότερες νευρικότητες είναι το φαινόμενο του λαϊκισμού. Κόμματα δηλαδή που συνθηματολογούν πάνω σε ζητήματα της καθημερινότητας δίνοντας έμφαση σε λύσεις απλοϊκές που κολακεύουν δίχως ιδιαίτερη σκέψη κι ανάλυση τις λαϊκές τάξεις. Η ακριβής έννοια του λαϊκισμού δεν είναι εύκολο να ορισθεί. Σε κάθε περίπτωση σηματοδοτεί μια σύγκρουση μεταξύ ομοιογενών ολοτήτων - του Λαού, από την μια μεριά, και της Ελίτ (οικονομικής, πνευματικής, πολίτικης), από την άλλη. Σύμφωνα με τον διάσημο Μαρξιστή θεωρητικό Ernesto Laclau (On Populist Reason. Verso, 2007), είναι μια Λογική που μπορεί να πάρει είτε Δεξιά είτε Αριστερή μορφή.