Χιλιάδες λουκέτα στον βωμό της «περήφανης διαπραγμάτευσης»...

Το «επιχείρημα» των κυβερνητικών σχετικά με τις συνέπειες από την καθυστέρηση της αξιολόγησης, είναι πως τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα αν δεν μεσολαβούσε αυτή η «περήφανη διαπραγμάτευση».

Φυσικά, τα πράγματα χειροτέρεψαν ακριβώς εξαιτίας της καθυστέρησης.

Και όσοι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διαπραγματεύονται για το… καλύτερο, τα στοιχεία δείχνουν πως έχουν πετύχει το χειρότερο.

Όσο δίνουν δήθεν τη μάχη των εργασιακών σχέσεων, η επιχειρηματικότητα καταστρέφεται – με αποτέλεσμα την απώλεια θέσεων εργασίας.

Δηλαδή, δίνοντας τη «μάχη των εργασιακών σχέσεων» κατάφεραν να καταργήσουν και την εργασία!

Σύμφωνα με την εξαμηνιαία έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ, κατά το χρονικό διάστημα Αύγουστος 2016 - Ιανουάριος 2017, διέκοψαν τη λειτουργία τους 18.410 επιχειρήσεις, ενώ προβλέπεται πως το επόμενο διάστημα, τέσσερις στις 10 επιχειρήσεις (ποσοστό 40,3%) θεωρεί αρκετά ή πολύ πιθανό ότι θα κλείσει.

Στον κόσμο του Παρασκευόπουλου που για την 37η ληστεία ενός Ρώσου φταίει το ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα ...

«Αρκούν λίγα δευτερόλεπτα σκέψης και κοινής λογικής, ώστε να καταπέσει η προπαγάνδα» δήλωσε μετά την κριτική στον νόμο του ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος. Πράγματι αρκούν ελάχιστα δευτερόλεπτα. Για να καταπέσει η προπαγάνδα του ίδιου του Παρασκευόπουλου. Ενός ακόμα εμμονικού αριστερού πολιτικού που όταν καταλαβαίνει ότι οι φλου ιδεοληψίες του έχουν πραγματικά θύματα, προσπαθεί να μην πάρει το βάρος των αποφάσεων του.

Κανένας δεν ζήτησε να καταργηθούν «οι πρόωρες απολύσεις κρατουμένων από τις φυλακές που έχουν εισαχθεί εδώ και 100 χρόνια στη χώρα μας, με τον Ν. 811/1917» όπως προσπάθησε να φέρει το θέμα εκεί που τον βολεύει ο Νίκος Παρασκευόπουλος με τη δήλωσή του. Αυτό που ζητήθηκε είναι να μην αποφυλακίζονται άτομα που πιθανότατα θα προκαλέσουν το ίδιο έγκλημα για το οποίο αρχικά είχαν εγκλειστεί. Και ο νόμος Παρασκευόπουλου πάει να γίνει συνώνυμο με το recurring crime. Το έγκλημα, που ο πρόωρα αποφυλακισμένος εγκληματίας διαπράττει με τον ίδιο τρόπο για τον οποίο είχε εγκλειστεί. Κάτι που τον κάνει φυσικό αυτουργό, αλλά ηθικός παραμένει ο πολιτικός που τον κατέθεσε στη Βουλή.