Τόση μοναξιά στην κορυφή ...

Μη με εγκαταλείπεις Γιώργο μου... Γιατί μου το κάνεις αυτό ;;; 

Για να παραιτηθείς έπειτα από μόλις 22 μέρες από μια τόσο σημαντική θέση, ένα από τα δύο πρέπει να παίζει: ή είσαι τρελός, κανονικά ανισόρροπος, ή είσαι άνθρωπος στις φλέβες του οποίου κυλάει το θέατρο. Η απάντηση στο δίλημμα περιττεύει για την περίπτωση της παραίτησης του Γιώργου Κιμούλη, καθώς όλοι γνωρίζουμε ποιος είναι.

Τι να πει κανείς, ύστερα από τέτοιο σοκ; Το πλήγμα για τον πολιτισμό είναι τεράστιο έως ανυπολόγιστο. Με τον υπαινιγμό αυτό, άλλωστε, ξεκινά η επιστολή: «Το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος αποτελεί σήμερα το μεγαλύτερο στοίχημα δυναμικού μετασχηματισμού του πολιτισμικού (sic) μας χάρτη». Και ξέρουμε, αλίμονο, ότι ήδη χάθηκε με αυτή την παραίτηση – ευχαριστούμε, κ. Κιμούλη, που μας το λέτε με το μαλακό. Η επιστολή είναι προφανές ότι γράφτηκε σε στιγμές που το μεγαλείο μέσα στον Γ. Κιμούλη είχε φουσκώσει και κυμάτιζε, διότι η αναφορά σε «πολιτισμικό χάρτη» είναι μια μπαρούφα. Ωστόσο, απαραίτητη μπαρούφα και με σαφή αισθητική αξία, καθώς πιστοποιεί τη βαθιά ελληνικότητα του λόγου που χρησιμοποιεί ο μεγάλος ηθοποιός – και σκηνοθέτης, ζητώ συγγνώμη.