Έτος εκλογών το 2017 ...

Το 2016 προβλεπόταν έτος καθοριστικής σημασίας για το μέλλον της Ελληνικής οικονομίας. Έχοντας συνθηκολογήσει με τους πιστωτές ύστερα από τη «σκληρή διαπραγμάτευση» του 2015, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήλπιζε ότι η κατάσταση της οικονομίας θα βελτιωνόταν σταδιακά με την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. Το μόνο θετικό όμως που μπορεί κανείς να πει για το 2016 είναι ότι αποφεύχθηκαν συνθήκες πλήρους κατάρρευσης. Κατά τα άλλα η ανάπτυξη παρέμεινε μηδενική, οι ιδιωτικοποιήσεις ακυρώθηκαν ή παρέμειναν στα χαρτιά, η πρώτη αξιολόγηση ολοκληρώθηκε με δωδεκάμηνη καθυστέρηση, οι υποσχέσεις για άρση των capital controls δεν επαληθεύτηκαν, οι ανεξάρτητες αρχές υπονομεύτηκαν, η παιδεία και η υγεία καταβαραθρώθηκαν, τα κόκκινα δάνεια και οι απλήρωτοι φόροι αυξήθηκαν, και οι ανεξόφλητες υποχρεώσεις του δημοσίου γιγαντώθηκαν. Στο τέλος του χρόνου βρισκόμαστε σε λίμπο, με το μέλλον να διαγράφεται αβέβαιο.

Αξιομνημόνευτες σελίδες ιστορίας του απειλούμενου ΔΟΛ ...

Ως μια έντονα αμφιλεγόμενη σελίδα στην ιστορία του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη προβάλλεται από τους πρόθυμους επικριτές του η μη διακοπή της έκδοσης των εφημερίδων και περιοδικών του («Βήμα», «Νέα», «Οικονομικός Ταχυδρόμος», «Ταχυδρόμος») με την κήρυξη της δικτατορίας την 21η Απριλίου 1967, όπως επέλεξαν άλλοι εκδότες.

Οπως όμως υποστήριξα και την περασμένη Κυριακή, τα έντυπα αυτά υπήρξαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας το καταφύγιο κάθε ασφυκτιώσας φωνής, που, έστω και προσεκτικά, με υπονόμευση και με συμβολισμούς, συνέβαλε στη διατήρηση και ενδυνάμωση του ρεύματος αμφισβήτησης των δικτατόρων και της ανάγκης για δημοκρατικές ελευθερίες που είχαν καταργηθεί. Ο άξιος διάδοχος του Δημητρίου Λαμπράκη Χρήστος, που έγραψε τη δική του λαμπρή δημοσιογραφική ιστορία, αφήνοντας μάλιστα παράλληλα πίσω του το σημαντικότερο πολιτιστικό μνημείο της σύγχρονης ιστορίας μας, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, διωκόμενος ο ίδιος, φυγάς και κρυπτόμενος πριν συλληφθεί και εγκλεισθεί σε κελί απομόνωσης, επέτρεψε να συνεχισθεί η έκδοση των εφημερίδων του, προφανώς για να μη μείνουμε στον δρόμο πάνω από πεντακόσιοι άνθρωποι, αλλά κυρίως με την ορθή, όπως αποδείχθηκε, προσδοκία ότι θα αποτελούσαμε τη διαβρωτική, υπονομευτική τής δικτατορίας αντιπολίτευση και ταυτόχρονα το καταφύγιο των ευρεθέντων στην ανεργία δημοσιογράφων και τεχνικών Τύπου.

Η παρέα που κέρδισε μία χώρα ...

Διαβάστε την επίσημη ανακοίνωση του ΔΟΛ. Επιτρέποντας σε κάθε λέξη να ακουστεί στον τόνο που της αρμόζει.

«Η Διοίκηση του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη Α.Ε. εζήτησε χθες από τον κ. Βασίλη Μουλόπουλο, ο οποίος διετέλεσε επί δυο δεκαετίες διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας «Το Βήμα» (απ’ όπου αποχώρησε όταν εξελέγη βουλευτής του Συνασπισμού της Αριστεράς), πρώην Πρόεδρο της ΠΟΕΣΥ, να συμβάλει στην επίλυση των διαρθρωτικών και οικονομικών προβλημάτων του ΔΟΛ. Ο κ. Μουλόπουλος απεδέχθη προθύμως την πρόταση».

Δύναται να διαβαστεί με δύο τρόπους. Ο πρώτος τρόπος τινάζει τις λέξεις να φύγει από πάνω τους η χολή και η ειρωνεία. Υπενθυμίζεται η πολιτική ταυτότητα του Μουλόπουλου και υπογραμμίζεται η προθυμία του. Εχει έναν σαρκασμό όλο αυτό, δεν συμφωνείτε; Αλλά και ανάποδα αν διαβαστεί, πάλι σαρκασμό αφήνει στο τέλος. Ενα πρόθυμο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, πάει να σώσει τον ΔΟΛ. Και στην Κουμουνδούρου έτσι θα το έγραφαν και, τι κρίμα, δεν θα μπορούσαν να βάλουν τα γέλια από κάτω. Τέλος πάντων, από όποια πλευρά και αν τη διαβάσεις, είναι, ίσως, η πιο εντυπωσιακή ανακοίνωση που έγινε στον Τύπο τις τελευταίες δεκαετίες. Μέχρι την επόμενη, φυσικά. Ας πούμε για την τοποθέτηση ενός στελέχους της «Αυγής» στη διεύθυνση του Mega.

Ο Antonio Tajani νέος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου , 3/3 το ΕΛΚ !

Ο Antonio Tajani, ο ιταλός υποψήφιος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, εξελέγη απόψε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως ανακοίνωσε στο Στρασβούργο ο απερχόμενος πρόεδρος του σώματος, ο Γερμανός Martin Schulz.

Η νίκη του σηματοδοτεί την ενίσχυση της εξουσίας της δεξιάς στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Στον τέταρτο και τελικό γύρο της ψηφοφορίας ο Tajani έλαβε 351 ψήφους έναντι 282 του επίσης ιταλού αντιπάλου του, του υποψήφιου της κεντροαριστεράς Gianni Pittella, όπως επιβεβαίωσε ο σοσιαλδημοκράτης Schulz απευθυνόμενος στους ευρωβουλευτές, που χειροκρότησαν τον νικητή.

Τι κρύβει ο πόλεμος εναντίον των μετρητών...

Κυβέρνηση και δανειστές στην Ελλάδα ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο ποιος θα διαλύσει περισσότερο την οικονομία, θα εξαθλιώσει και θα υποδουλώσει τους πολίτες.
Κατ’ αρχήν η ανοχή από τους Ευρωπαίους δανειστές μιας φορομπηχτικής δημοσιονομικής προσαρμογής από μια κυβέρνηση της "παλαβής" αριστεράς για μικροπολιτικές σκοπιμότητες ώστε να μεταθέσουν τη λύση του ελληνικού προβλήματος μετά τις γαλλογερμανικές εκλογές, είναι ηθικά απαράδεκτη. Η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να ανακάμψει με αυτό το επίπεδο φόρων και εισφορών. Δεν υπάρχει καμιά ελπίδα εξόδου από την κρίση  με αυτό το κράτος και αυτό το ασφαλιστικό με 3 εκατ. συνταξιούχους και 2,5 εκατ. εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.