Εάν κάποιος πιστεύει ότι αυτός που του ζητάει 3 τάλιρα έχει 2 τρις και κάτι, δεν τον σώζει ούτε ο Τσακ Νόρις με την ομάδα Δέλτα...

Μεγάλωσα στον Πειραιά την εποχή που τα τρόφιμα δεν είχαν ημερομηνία λήξης, τα παιχνίδια είχαν κοφτερές γωνίες και οι ταράτσες δεν είχαν πεζούλια. Την εποχή που στα οκτώ σου είχες μάθει ότι οι καλοί κύριοι με τα μουστάκια που προσφέρουν καραμελίτσες θέλουν να σου πιάσουν το ποδαράκι.

Η κοινωνία της δεκαετίας του ’50 δεν είχε χώρο για κορόιδα. Από μικρός ήξερες ότι για να σου δίνουν κάτι όλο και κάτι θέλουνε. Ο παπάς δεκάρικο για τον αγιασμό, ο πολιτικός ψήφο για το κερασμένο ουζάκι και ο Αμερικάνος του στόλου κορίτσια για την Hersey σοκολάτα. Ο μόνος που έδινε χωρίς να θέλει ήταν ο φιλάνθρωπος Καραμουρτζούνης. Ως που να μάθει ο κόσμος ότι ψείριζε τα λεφτά από τους κουμπαράδες για τους φτωχούς και να μην μείνει κανένας.