Την είδα φευγαλέα και νόμισα στην αρχή ότι ήταν κάρτα παιδικού σταθμού. Προσέχοντας περισσότερο διαπίστωσα ότι ήταν η επίσημη, ευχετήρια κάρτα του Υπουργείου Οικονομικών για τις γιορτές. Φυσικά, δεν μου προκάλεσε καμμία έκπληξη: η μέχρι τώρα πορεία του ΥΠΟΙΚ έχει αποδείξει ότι θα χρειαστεί αρκετή προσπάθεια και από την ηγεσία του κι από την “ομάδα του Γραφείου Τύπου” που υπογράφει την κάρτα, για να φτάσουν τη νοημοσύνη τετράχρονων νηπίων.
Δεν υπερβάλλω καθόλου: δεν υπάρχει τετράχρονο που να μην ξέρει ότι όταν έχεις στην τσέπη μόνο μία σοκολάτα και θες να φας δύο, την άλλη θα πρέπει να σου τη δώσουν. Αλλιώς θα φας μία. Επειδή όμως κανένα νήπιο δεν πάει στο γιούρογκρουπ να διαπραγματευθεί τα οικονομικά της χώρας, αισθάνομαι την υποχρέωση να είμαι αναλυτικότερος ως προς το περιεχόμενο και την σημειολογία μιας κάρτας που διεκδικεί βραβείο γραφικότητας, ιδεοληψίας και βλακείας.
Κατ' αρχήν καμμία ομάδα κανενός Γραφείου Τύπου δεν γράφει και στέλνει ό,τι της κατέβει. Εκφράζει τη γραμμή του υπουργού, ο οποίος εκφράζει τη γραμμή της κυβέρνησης. Άρα, την κάρτα την υπογράφει ο Τσακαλώτος, τουλάχιστον. Ο τύπος, λοιπόν, με τα τσαλακωμένα ρούχα, το κόκκινο σακίδιο και το λούτρινο μαϊμουδάκι που επιμένει να υποδύεται τον ΥΠΟΙΚ, επαναλαμβάνει, σε μια πιο λογοτεχνική εκδοχή το γνωστό παραμύθι του ΣΥΡΙΖΑ με τους κακούς ξένους που δεν μας δίνουν τα λεφτά των φορολογουμένων τους για να τα φάμε, διασταυρώνοντάς το με το παραμύθι του Ντίκενς.