Ονομαστικές ψηφοφορίες που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ και καταψήφιση ευεργετικών διατάξεων και ΠΝΠ ...

Φαντάζομαι ότι έχει πλέον γίνει κατανοητό (από όσους, βέβαια, διαθέτουν κάποια πολιτική σκέψη) πως άλλο πράγμα είναι η υπερψήφιση ενός νομοσχεδίου από την αντιπολίτευση και άλλο η ονομαστική ψηφοφορία που ουσιαστικά αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, δίνοντάς της την ευκαιρία να διακηρύσσει πως έχει μαζί της όλη την αντιπολίτευση και για κάθε θέμα.

Άλλωστε, υπάρχει νωπό παράδειγμα. Το καλοκαίρι του 2015, τα κόμματα της αντιπολίτευσης υπερψήφισαν τη Συμφωνία με τους δανειστές για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, υπό την προϋπόθεση ότι αυτή θα εφαρμοζόταν αμέσως, χωρίς την μεσολάβηση εκλογών, γεγονός που θα προϋπέθετε ενεργή ανάμιξη της αντιπολίτευσης στα μέτρα που θα λαμβάνονταν για την επίτευξη των στόχων της Συμφωνίας.

Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Τσίπρας και Καμμένος πήγαν τη χώρα σε εκλογές, θεώρησαν πως έχουν εξουσιοδότηση να κάνουν ό,τι θέλουν, πήραν μέτρα για τα οποία δεν ρωτήθηκε η αντιπολίτευση που είχε ψηφίσει τη Συμφωνία (με την αιώνια δικαιολογία ότι ο λαός επέλεξε τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και επομένως και τις αποφάσεις τους) και κατέληξαν να υπογράψουν, τον Ιούνιο του 2016, και ένα συμπληρωματικό μνημόνιο με μέτρα που δεν είχαν συμφωνηθεί το καλοκαίρι του 2015.

Απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τις ομαδικές απολύσεις...

Νομικό έρεισμα για τροποποίηση του ελληνικού νόμου 1387/1983 περί ομαδικών απολύσεων δημιουργεί η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την υπόθεση της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ Ηρακλής, η οποία είχε προσφύγει στην ελληνική δικαιοσύνη γιατί δεν μπορούσε να προβεί στις σχεδιαζόμενες απολύσεις 236 απολύσεις στο εργοστάσιο της Χαλκίδας.
Υπενθυμίζεται ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας υπέβαλε προδικαστικό ερώτημα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο ερωτά εα η προηγούμενη διοικητική έγκριση που απαιτείται (από το υπουργείο Εργασίας) είναι σύμφωνη με την οδηγία για τις ομαδικές απολύσεις και την ελευθερία εγκατάστασης που κατοχυρώνεται από τις Συνθήκες.

Αλέξης, φρέντο και φιστίκια ...

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκρυψε ποτέ την ιδιαίτερη σχέση που διατηρεί με το λαϊκό στοιχείο, ασχέτως αν δεν προέρχεται από αυτό. Είναι ζεστός άνθρωπος, χαλαρός, πέρα από συμβάσεις, σε σημείο που ο αδαής παρατηρητής δύναται να παρεξηγήσει τον αυθορμητισμό του.

Θα θυμάστε, ας πούμε, την οικειότητα με την οποία συμπεριφέρθηκε στον πρόεδρο των ΗΠΑ, κατά τη συνάντηση τους στο Μέγαρο Μαξίμου. Η στάση που υιοθέτησε όταν κάθισε απέναντι από τον Πρόεδρο Ομπάμα, μπορεί να παρεξηγήθηκε, πλην όμως υποδήλωνε τον αντισυμβατικό χαρακτήρα ενός άνδρα που κάνει μόνο φίλους.

Τρία τρόλεϊ σε μια μέρα είναι ακατάρριπτο ρεκόρ !!!

Η ανακοίνωση του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη  ότι επί συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ «καταγράφηκαν οι περισσότερες επιθέσεις σε σπίτια και καταστήματα στην περιοχή των Εξαρχείων, όπως και οι περισσότεροι εμπρησμοί οχημάτων στην ίδια περιοχή» θα σήκωνε ανάλυση αν η ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μίλαγε από μόνη της.

Τον Δεκέμβριο του 2012 λίγες μέρες μετά την επέμβαση στην Βίλα Αμαλία  η αστυνομία μπήκε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο στην Πατησίων. Αντικείμενο η πάταξη του παραεμπορίου από αλλοδαπούς στο πεζοδρόμιο της Πατησίων. Εκτός από 17 σάκους με είδη μαϊμούδες η αστυνομία βρήκε 6 αντιασφυξιογόνες μάσκες, 17 κράνη, 40 κοντάρια-βέργες, 151 μπουκάλια κενά.

Το τμήμα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασε. Χαρακτήρισε την ενέργεια «Ευθεία επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα, στο άσυλο και στη δημοκρατική λειτουργία των πανεπιστημίων» προσθέτοντας ότι «Ο κ. Δένδιας συνεχίζει την επιχείρηση εμπέδωσης της τρομοκρατίας σε κάθε συλλογικότητα στο Κέντρο της Αθήνας που δεν ευθυγραμμίζεται με τα πρότυπα της Χρυσής Αυγής». Ενώ στην Πατησίων αμέσως πήγε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μαρία Μπόλαρη για να ζητήσει εξηγήσεις από τους αστυφύλακες για την εξελισσόμενη επιχείρηση.