Το Σύνταγμα του κομαντάντε...

Κ​​άποτε η Αριστερά είχε πρόβλημα με το γεγονός ότι το προοίμιο του ελληνικού Συντάγματος αναφέρει αυτό που λένε και οι τουριστικοί οδηγοί: «Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού». Δικαιολογημένη αντίρρηση, διότι σε μια Δημοκρατία το Σύνταγμα είναι όλων των πολιτών. Δεν αρκεί να είναι ουδέτερο, πρέπει και να το δείχνει.

Αυτοί οι Αριστεροί, όμως, δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το γεγονός ότι η «δημοκρατία» του Κάστρο στο Σύνταγμά της ορίζει ευθύς εξαρχής ότι οι Κουβανοί «οδηγούνται από τις πολιτικοκοινωνικές ιδέες των Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν». Προφανώς, όταν μια χώρα έχει καλό σύστημα υγείας, υποχρεούται να οδηγείται από συγκεκριμένες «πολιτικοκοινωνικές ιδέες». Αυτό, φυσικά, δεν ισχύει για το καλό οδικό δίκτυο, με ή χωρίς autobahn.

Ποιον εκπροσώπησε (στην Κούβα) ο Τσίπρας;

Eνας Πρωθυπουργός είναι θεσμικό πρόσωπο και εκ των πραγμάτων όταν μιλά δημοσίως σε μια ξένη χώρα εκπροσωπεί το λαό της δικής του. Για αυτό το λόγο τέτοιου είδους ομιλίες συνήθως είναι πληκτικές και κοινότοπες – στην πραγματικότητα αναζητούν έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή με άξονα πανανθρώπινες αξίες που δύσκολα θα γεννούσε αντιδράσεις ανάμεσα στους πολίτες της χώρας του.

Ο Αλέξης Τσίπρας εκφώνησε τον επικήδειο του Κάστρο στο όνομα του ελληνικού λαού. Είναι από τις λίγες φορές που υποχρεωτικά ο λαός είναι συμπαγής ολότητα, άρα ο κομιστής του μηνύματος οφείλει να μην το παραχαράσσει γιατί στην ουσία δεν είναι δικό του- το μήνυμα οφείλει να μην προκαλέσει ρωγμές στο σώμα του λαού. Ποιους Ελληνες λοιπόν εκπροσώπησε ο ηρωικός και πένθιμος επιτάφιος λόγος του Πρωθυπουργού;

Σωθήκαμε ... Μετά την Κούβα και τον Ραούλ...πολιτική διαπραγμάτευση με Μέρκελ και Ολάντ!

Ο Αλέξης Τσίπρας επέστρεψε τα ξημερώματα από την Κούβα, έχοντας στην ατζέντα του προσκλήσεις από ουκ ολίγους ηγέτες της Λατινικής Αμερικής, με την επισήμανση - βάσει του ανεπίσημου κυβερνητικού σημειώματος που κυκλοφόρησε χθες- ότι έπονται και άλλα ταξίδια του στο προσεχές μέλλον.

Οι αγκαλιές με τον Ραούλ Κάστρο, οι παραινέσεις του Μοράλες: Κρατάτε γερά Αλέξη! και λοιπές στιγμές του έλληνα πρωθυπουργού στην Κούβα, παρουσιάστηκαν γλαφυρότατα από κυβερνητικές πηγές χθες, σε μια εμφανή προσπάθεια να κρατήσει "ζεστό" ο κ. Τσίπρας το αριστερό ακροατήριό του.
Αν αυτό προοιωνίζεται εκλογές ή αποτελεί την πάγια μέθοδο που ακολουθεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και δυο χρόνια, ήτοι να κρατά ανοιχτή όλη τη βεντάλια της τράπουλας, προκειμένου να τραβήξει κάθε φορά το "φύλλο' που θεωρεί ότι τη δεδομένη στιγμή μπορεί να του χαρίσει την παρτίδα, εν πολλοίς είναι άγνωστο. Και τούτο, γιατί ειλημμένες αποφάσεις, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, δεν υπάρχουν στο κυβερνητικό επιτελείο.

Η διαπραγμάτευση εξακολουθεί να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, η στήριξη της Κομισιόν (κυριώτατα στα εργασιακά) είναι εμφανής, οι αγορές ως ανέφερε χθες το Capital.gr προμηνύουν "συμφωνία", αλλά τα αγκάθια δια του Βερολίνου και του ΔΝΤ είναι εδώ και ο χρόνος στην κλεψύδρα, στερεύει.

Είναι τόσο ανίκανοι ή…

Αυτό Αλέξη δεν είναι νίκη. Πήρες το «απόλυτο τίποτα». Ωστόσο, είσαι υποχρεωμένος να πάρεις ό,τι σου δίνουν, όπως έκαναν νωρίτερα ο Αντώνης κι ο Γιώργος. Το θέμα Αλέξη είναι ότι δεν έχεις το παρακάτω! Χτες έφυγαν κι οι Αζέροι. Δεν γίνεται έτσι δουλειά. Και παρακάλα να μην μας έχουν στήσει εκεί στο Τέξας κάποιο περίεργο παιγνίδι …

Η συμφωνία πρέπει να κλείσει και θα κλείσει. Αργά ή γρήγορα και με οποιαδήποτε κυβέρνηση. Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά που συζητάμε δεν φτάνουν για να μας βγάλουν από την κρίση. Αν είναι να πανηγυρίζουμε γιατί θα μας βάλουν στην ποσοτική χαλάρωση από την οποία μας έβγαλαν λόγω των ακροβασιών  των Tσίπρα – Βαρουφάκη ή γιατί θα μας δώσουν οι δανειστές με σημαντική χρονική καθυστέρηση αυτά που είχαν υποσχεθεί στον Σαμαρά, ας μην συνεχίσουμε να συζητάμε για την συνέχεια. Αν δεν γίνουμε ρεαλιστές, τότε δεν υπάρχει συνέχεια γι αυτόν τον τόπο  και δεν υπάρχει λόγος συζήτησης.