Το «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» γύρισε ως μπούμερανγκ ...

Ο ελληνικός λαός στις 25 Ιανουαρίου 2015 με άψογη εκλογική διαδικασία έδωσε απερίσκεπτα την εξουσία στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας. Και κατά τον αρχαίο ελληνικό μύθο μύρια όσα κακά, που έτσι απελευθερώθηκαν, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: δεν επιστρέφουν πια στο κουτί όπου ήταν φυλακισμένα και ακίνδυνα. Ετσι προέκυψε από την αποφράδα εκείνη μέρα η κατά Μάο Μεγάλη Αναταραχή, που θεωρήθηκε από τον έλληνα θαυμαστή του κ. Τσίπρα θαυμάσια κατάσταση. Ομως ο τελευταίος λησμόνησε ότι στη μακρινή Αυστραλία ανακαλύφθηκε το μπούμερανγκ και οι ολέθριες συνέπειές του. Το κακό που εκτοξεύεται εναντίον εχθρών και φίλων επιστρέφει μόνο του και σε χτυπά κατακούτελα. Αυτή τη διαδικασία της επιστροφής των δεινών δέχονται επί της κεφαλής τους λαός και Τσίπρας. Ενα εξ αυτών είναι το ολέθριο «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω».

Αυτά είναι τα προβλήματα, κύριε υπουργέ Επικρατείας (λέμε τώρα) ...

Την ώρα που ο κ. Τσίπρας, ο κ. Παππάς και η κουστωδία τους περιόδευαν σε ΗΠΑ και Καναδά, κάνοντας ντόλτσε βίτα στη Μέκκα του καπιταλισμού – και ενίοτε διαμαρτυρόμενοι επειδή κάποιοι δεν σεβάστηκαν τις υπερατλαντικές διακοπές τους – η Ελλάδα έβραζε απ’ άκρου σ’ άκρον.

Συντάξεις κόβονταν, η βιομηχανία υποχωρούσε ξανά, οι εγγεγραμμένοι άνεργοι (σύμφωνα με τον ΟΑΕΔ) παρουσίαζαν αύξηση αυγουστιάτικα, υγιείς επιχειρήσεις απειλούνταν με λουκέτο, εργαζόμενοι αγωνιούσαν για τις δουλειές τους, ο «διαγωνισμός» για τις τηλεοπτικές άδειες βούλιαζε σε ένα έλος σκανδάλων, η χώρα βρισκόταν στον αέρα από πλευράς χρηματοδότησης και το κράτος αντιμετώπιζε τις άμεσες ανάγκες του με πανάκριβο βραχυπρόθεσμο δανεισμό μέσω εντόκων γραμματίων του δημοσίου.

Μόνο αυτά;

Όχι, βέβαια!

Τράπεζα Αττικής και προσφυγικό, το Βατερλό της Αριστεράς...

Όσοι προσπάθησαν να πάρουν δάνειο για την επιχείρησή τους και δεν τα κατάφεραν, είναι βέβαιο ότι έκαναν πολλά λάθη. Ίσως διάλεξαν λάθος τράπεζα,  λάθος επάγγελμα και  λάθος επώνυμο. Θα έπρεπε να είναι πελάτες στην Τράπεζα Αττικής, να είναι κατασκευαστές και να τους λένε και Καλογρίτσα. Αν είχαν και  κουμπαριά με μέλος της κυβέρνησης ίσως να βοηθούσε…

Αυτό είναι σίγουρα το συστατικό της επιτυχίας στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί ο κόσμος να χάνεται, τα πάντα γύρω μας να καταστρέφονται. Όλα αυτά όμως αφορούν τους άλλους. Όχι εκείνους που μένουν πιστοί στην γραμμή του κομματικού κράτους.  Και το κομματικό κράτος είναι σαν την Λερναία Ύδρα. Ένα κεφάλι κόβεται και φυτρώνουν δύο άλλα. Για παράδειγμα, εφόσον ο κ. Καλογρίτσας αποσυρθεί από το παιγνίδι, θα εμφανιστεί ένας άλλος Καλογρίτσας. Σημασία δεν έχουν τα ονόματα. Σημασία έχει να γίνεται η «δουλειά».