Τα σταγονίδια του ολοκληρωτισμού...

Η​​ ανιστόρητη δημοκρατία της μεταπολίτευσης καλλιέργησε την ψευδαίσθηση πως ο μόνος κίνδυνος που αντιμετωπίζει είναι τα άρματα μάχης. Τα πραξικοπήματα γίνονται συνήθως νύχτα και κάνουν θόρυβο, αφού την επομένη το πρωί στο ραδιόφωνο μεταδίδονται μόνον εμβατήρια. Αφήστε και το άλλο μεγάλο ταμπού, ότι οι δικτατορίες είναι απαραιτήτως δεξιές, ενώ τις άλλες που δεν είναι δεξιές ακόμη κι αν είναι δικτατορίες δεν τις λέμε έτσι. Κι αν χαρακτηρίζω ανιστόρητη τη μεταπολιτευτική δημοκρατία, το κάνω διότι ποτέ δεν φρόντισε να συζητήσει δημόσια, ούτε πώς έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου ούτε πώς κατέρρευσε το καθεστώς το 1974. Η τρέχουσα άποψη ήταν πως το πραξικόπημα το οργάνωσαν οι Αμερικανοί, οι νεότερες γενιές δεν πιστεύουν ότι τη χούντα την έριξε το Πολυτεχνείο, διότι αυτά τους διδάσκουν οι προοδευτικοί εκπαιδευτικοί. Το «η χούντα δεν έπεσε το ’73» των αγανακτισμένων ψηφοφόρων των Συριζανέλ και των παραφυάδων τους δεν είναι τυχαίο.

Σοκ και δέος κάθε Φαρισαίος Συριζαίος...

Οπως έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου, «τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες». Οπως έκαναν κι αυτοί

Το καλύτερο παράδειγμα για το τι έπαθε ο Ελληνας που θύμωσε σαν τον αγά και έκοψε τα πόδια του είναι αυτή η συμπαθής κυρία ΣΥΡΙΖΑ Πολυτελείας, που είχε ένα ξενοδοχείο παρατημένο. Μόλις άκουσε ότι οι επαγγελματίες υπερασπιστές των προσφυγομεταναστών επίταξαν ένα... τουριστικό οίκημα για να τους φιλοξενήσουν, το επικρότησε! Οταν κατάλαβε ότι επρόκειτο για το δικό της, ήταν ήδη πολύ αργά. Οι ποικιλώνυμες συμμορίες ήταν ήδη μέσα και έβγαζαν και μεροκάματο από τους κατατρεγμένους που μάζεψε η μοιραία Τασία στη χώρα μας.